3,260 matches
-
lor - oricum au mai multă pădure - oprindu-ne la vreme din falsul, străinul și de tot fără sens obicei, care nu datează decât de vreo sută și ceva de ani, adică de când „Ai noștri tineri la Paris Învață/La gât cravatei cum se leagă nodul“... Să continuăm obiceiul nostru vechi, adevărat și folositor, grâul din strachină. Gata Cristi. Vezi că au Început să ne sosească prietenii. Pregătește-te de sacrificiu și de veselie pentru a trece adevăratul prag dintre ani; dintre
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Nu ți-l poți imagina pe Mănel în costum. Unii oameni par să se fi născut gata îmbrăcați în vechituri. Și apoi, unde să țină Mănel costum și la ce ocazii să-l poarte? Să se îmbrace la costum și cravată ca să se ducă până la colț după țigări? Ce poantă bună! După un chef crunt, patronul face un accident cerebral și moare. Discutând de una și de alta, cum să-l îngroape și ce-o să se aleagă din afacere, angajații îl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
își găsise un rost. „Oameni buni - discută între ei angajații -, a zis nea Dumitru c-o să-l îmbrace din cap până-n picioare, înseamnă că asta a fost ultima dorință a mortului.“ La cimitir, Mănel arată ca un belfer: pantofi, pălărie, cravată, costum de opt milioane și palton cu guler de blană. E frig, paltonul îi ține de cald, însă Mănel nu s-a mai spălat de astă-vară și tot timpul ceremoniei funebre se scarpină. La sfârșit, Mănel nici nu se mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
mai spălat de astă-vară și tot timpul ceremoniei funebre se scarpină. La sfârșit, Mănel nici nu se mai duce la firmă. Magazia e încuiată, domnul Dumitru e mort, așa că Mănel pleacă direct în Centru, la cerșit. Cu palton, pălărie și cravată, sperie lumea. Nimeni nu-i dă un ban. „La muncă“, îi spun unii. „Vinde-ți țoalele“, îi spun alții. Cu mintea lui mică și răvășită de evenimente, Mănel înțelege că în costum o să moară de foame. În plus, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
din spatele tejghelei apare încă o farmacistă, în timp ce pe ușa de la stradă intră o babă. Între cei doi bătrâni sunt câteva deosebiri de condiție. Cândva, moșul a fost un domn. Costumul e ponosit rău, nici pantofii nu-s noi, însă poartă cravată, prinsă cu un ac de argint. Baba s-ar zice că n-a fost niciodată tânără. Unele femei din cartier o duc așa, fără vârstă, de îndată ce încep să curgă copiii. Și se trezesc deodată babe. Cum farmacistele încă așteaptă rețeta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
elevilor a crescut la cel mult 13, în primul ciclu școlar, dar prin moartea lui Dan Mavros (28 mai 1937) au rămas 12. Elevii purtau uniforme, concepute chiar de rege, constând dintr-un costum bleumarin închis, cămașă de culoarea cerului, cravată unie, de un ton apropiat; drept ecuson, cifrul regal (cifra regală = prima literă a prenumelui suveranului - n.n.) brodat cu fir, sub buzunarul din partea stângă a vestonului”. Un reporter, care a vizitat școala la o lună după ce și-a început activitatea
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
regal, Tatăl nostru, citirea unui text biblic și un cuvânt din partea Bisericii, prezentat de către părintele Nae Popescu; deviza străjerului cercetaș, crezul străjerilor, imnul străjeresc, învestirea și depunerea făgăduinței de către un străjer-cercetaș din grupa lui Mihai, căruia Marele Străjer i-a acordat cravata și insigna străjerească și cercetășească. T. Sidorovici a citit ordinele de zi de acordare a stelelor de vechime, de acordare a gradului de străjer-cercetaș și a gradului de șef de cuib lui Mihai și colegilor săi. Marele Străjer a predat
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
București, în sunetele imnului național românesc. Mihai era însoțit de Al. Duiliu Zamfirescu. În gara Lublin, trenul a oprit, iar organizațiile de tineret poloneze au făcut o mare manifestație în onoarea lui Mihai. Voievodului i s-au oferit flori și cravate din partea tinerilor polonezi. Apoi Mihai și-a continuat drumul spre țară. În timpul vizitei în Polonia, Mihai a adresat Președintelui Poloniei, în numele regelui Carol, invitația de a vizita România. Anterior se duseseră tratative româno-polone și, în acest context, s-a discutat
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
salutau intrarea și ieșirea profesorilor din clasă prin ridicare în picioare. Ziua de curs începea cu rugăciunea <Tatăl nostru> rostită în cor sau prin rotație de fiecare elev în parte. Uniforma era de rigoare: costum bleumarin închis, cămașă de culoarea cerului, cravată, unie de un ton apropiat; drept ecuson cifrul regal (cifra regală - prima literă din numele Carol n.n.) brodat cu fir sub buzunarul din partea stângă a vestonului. Ne adresam elevului regal cu apelativul <Măria Ta>. Funcționa între noi un acord tacit
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
Liceul "Sfântul Vasile cel Mare" din Blaj (1940-1948); Facultatea de Filologie a Universității "Victor Babeș" din Cluj (1948-1952). Activitate profesională Redactor la "Almanahul literar" (1950-1953); Secretar al filialei din Cluj al Uniunii Scriitorilor (1953-1955); Redactor-șef al revistei pentru copii "Cravata Roșie" (1956-1958); Redactor la revista "Luceafărul" și la ziarul "Scânteia Tineretului" (1958-1962); Secretar al Uniunii Scriitorilor (1962-1965); Redactor la "Gazeta literară" și adjunct al șefului de Secție al C.C. al P.C.R. pentru Cultură și Artă (1966-1968); Vicepreședinte al Comitetului de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
într-o zi, îmbrăcat în militar, pe acolo. Pe atunci era o cinste să fii militar, lumea te respecta dom'le, știa că ești chinuit și muncit. Și cum mă uitam eu lung pe acolo, un cetățean îmbrăcat frumos, cu cravată, zice: "La ce vă uitați, tovarășe căpitan?" "Dom'le, mă uit cum dărâmă ăștia aici, strică și cornierul și geamurile". Dar la ce v-ar trebui?" Zic eu: "Sunt comandant de unitate în Pantelimon și aș face niște sere din
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
muncitorul"), ieftină și, în felul ei, arătoasă, dacă se purta peste juponul scrobit. Și profesorii se îmbrăcau "pe puncte" un soi de cartele pentru haine-stas. În astfel de peisaj mohorât, asistentul apărea cu un impecabil costum maron, cămașă albă și cravată asortată. Purta ochelari cu ramă subțire, aurie; blonduț, delicat, distins, sugera fetelor amorezate la grămadă posibila existență a unui alt tip de ideal masculin decât mult mediatizatul mușchiulos cu cizme și bască, vedeta întrecerii socialiste de la Bumbești-Livezeni. Sturzu cocheta și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
în atenția lui Dumnezeu și crești nemăsurat în stima concetățenilor. Aș zice, totuși, că-i de-a dreptul caraghios s-o vezi, în biserica din Olănești, pe handbalista Mariana Târcă alături de sfânta Parascheva, ținându-și delicat de mânușiță soțiorul Sorinel (cravată, costum Armani). Și Târcă a scăpat ieftin: doar cu 10 milioane (vechi) a intrat în rândul ctitorilor! Tot în Vâlcea, potentatul Ghițulete s-a rânduit (pictural) printre sfinți, împreună cu consoarta de care, între timp, a divorțat. N-o mai cheamă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
albaștri în spatele unor ochelari cu ramă de aur. Se făcuse ora cinci, abia se crăpa de ziuă, dar omulețul apăruse îmbrăcat ca din cutie, cu un costum cenușiu, proaspăt, cu cămașă sclipitor de albă și cu un nod ireproșabil la cravată. Proaspăt bărbierit, purta în mînă o valiză de mărime mijlocie și de cea mai bună calitate. Singura mea salvare, în clipa aceea, era să-i vorbesc, să-l fac să nu plece, să nu mă lase iar singură, pradă verbiajului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
omul dă un telefon și a doua cafea din dimineața aceea este la fel de binevenită ca prima. Mă duc la baie să fac un duș primul de... cîte zile? și apoi îl regăsesc pe Bruno, mai spilcuit ca oricînd, dar fără cravată, pregătit să-și reia funcția de ghid. Pentru cei care își închipuie că rîndurile de pînă acum au constituit introducerea unui ghid turistic al Florenței sau prologul unei povești de dragoste, țin să atrag atenția că nu urmează nici una, nici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
aproape în întregime ocupate, constatînd că nu mai are rival. Dar tocmai atunci își face loc printre bănci un tînăr cu fața rotundă, ochii foarte oblici și întunecați și pielea foarte mată. E îmbrăcat într-un costum cafeniu impecabil, cu cravată asortată la batista al cărui colț depășește buzunarul de la piept. Pare foarte înalt, dar asta se datorează faptului că are picioarele neobișnuit de lungi și un mers ciudat, de parcă ar avea arcuri sub tălpi. Iluzia asta se intensifică atunci cînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
chiar sub copertina magazinului universal, un tînăr cazah îmi atrage atenția. Mai curînd mărunt de statură, ca toți compatrioții lui, îmbrăcat într-un costum la două rînduri de culoare închisă, cu cămașă albă, imaculată, cu guler și manșete scrobite, cu cravată în culori sumbre, așteaptă impasibil pe cineva. Într-o mînă ține o umbrelă lungă, neagră, în cealaltă un buchet de iasomie. Și numai lipsa unui melon și faptul că buchetul este învelit în ziar tulbură ținuta pur englezească a acelui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
influența scrierilor lui Cehov, Gogol ș.a., mă așteptam, involuntar, să apară un ins impozant, cu favoriți, uniformă, medalii pe tot pieptul ș.a.m.d; când colo, era un om obișnuit, în sensul că era îmbrăcat ca noi toți, cu costum, cravată și, pe deasupra, aproape chel. La recepția care a urmat am avut prilejul să discut cu cei doi în ce constă activitatea lor ca reprezentanți ai Casei Imperiale, pe ce se întemeiază drepturile Marii Ducese la tron etc. Sunt oameni moderni
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
comportamentul de zi cu zi până în cele mai mici amănunte. Este, fără îndoială, o carte obositoare. Acolo i se spune diplomatului cum să se îmbrace, ce haine să-și pună și cu ce ocazii, ce culoare să aibă cămașa și cravata atunci când participă la evenimentul cutare, cu cine să dea mâna, cum s-o dea, cum să se așeze pe scaun, când să se așeze, în fața cui trebuie să se ridice în picioare și în fața cui nu, cum și unde să
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
am devenit pionieră. Festivitatea era așa de sobră și de înălțătoare sub steagul patriei, că te făcea să plutești. Țin minte că am venit până acasă doar cu bluza, chiar dacă era frig și asta doar că să-mi vadă toată lumea cravata și să mă admire; eram grozav de mândră de noul meu statut de apărător al patriei mele, în slujba ei și a steagului, dar nu numai eu gândeam așa. Era o cinste să devii pionier în slujba patriei pentru fiecare
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
numai eu gândeam așa. Era o cinste să devii pionier în slujba patriei pentru fiecare elev al școlii. Pentru că am ajuns aici, vreau să spun că și părinții mei au fost străjeri ai patriei, au avut și ei, ca insemne, cravata și basca albă. Ca și în cazul pionierilor, aveam un comandant din rândul cadrelor didactice. Nimeni din țară sau de peste hotare nu și-a bătut joc de ei și de cravata lor, așa cum se întâmplă acum. Toți cetățenii țării îi
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
străjeri ai patriei, au avut și ei, ca insemne, cravata și basca albă. Ca și în cazul pionierilor, aveam un comandant din rândul cadrelor didactice. Nimeni din țară sau de peste hotare nu și-a bătut joc de ei și de cravata lor, așa cum se întâmplă acum. Toți cetățenii țării îi respectau, chiar dacă erau copii sau adolescenți sau tineri: toți, de la mic la mare, respectau însemnele țării, țara și steagul ei. Din câți mai țin eu minte, aveam următorii profesori: doamna Hortensia
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
orbire. În bănci, așezați după o ordine de ei știută, se află absolvenții de acum 20 de ani, mulți dintre ei alături cu soția sau cu soțul. Îmbrăcați în ținută festivă, bărbații dau semne vădite că îi stânjenesc sacoul și cravata și își adună discret cu batista picăturile de sudoare de pe față. Femeile, avantajate din acest punct de vedere, poartă bluze sau rochii subțiri, vaporoase, și discută în surdină cu colega sau colegul de bancă. Toți așteaptă emoționați sosirea dirigintelui, cu
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
impecabilă, care să facă impresie, nu era un lucru ușor de realizat. În timp ce specialistul clasei îl bărbierea și tundea pe cel grăbit să ajungă la întâlnire, ceilalți colegi căutau costumul de haine cel mai elegant, la care asortau cămașa și cravata, ghetele cele mai bune, lustruite cu cremă Gladys, pălăria și pardesiul le asortau cu ghetele, iar briantina și apa de colonie, folosite fără zgârcenie, încheiau gama pregătirilor. Astfel, gătit ca un mire în fața altarului, fericitul îndrăgostit pleca în mare grabă
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
În posesia dumitale. Mi s-a părut prea groasă ca s-o-nghită cineva. - Nu-i o idee bună să apar prea instruit. Juraților nu le plac tipii cu studii În Europa. - Păi, ai putea să-ți mai desfaci puțin cravata și s-o dai pe un accent sudic sănătos. Mă și vedeam apărînd ca un cetățean dintr-o bucată, cu un accent sudic prefăcut. Renunțasem de douăzeci de ani să-ncerc să mă dau unu’ dintre băieții populari. I-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]