1,328 matches
-
altă parte. Era un plan frumos și îl duse personal la casa medicului-șef, fiindcă, în ultimă instanță, el era responsabil cu problemele de sănătate din Shahkot. Asta, desigur, includea orice aspect legat de trupuri și de expunerea lor. Măcelăriile, crematoriile, munca de laborator -toate aveau nevoie de ștampila sa de aprobare înainte de orice altceva. Verma trimise fotocopii ale planului său și Colectorului Districtual, încă așteptat să sosească la postul său, șefului poliției și altor părți care, considera el, ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
DAR A ÎNCEPUT PRIN A SE ÎNTRUNI ÎN CONSILIU PENTRU A DELIBERA. I S-A DAT ORDIN SERVICIULUI DE DERATIZARE SĂ ADUNE ȘOBOLANII MORȚI ÎN FIECARE DIMINEAȚĂ, ÎN ZORI. DUPĂ ACEEA, DOUĂ MAȘINI ALE SERVICIULUI TREBUIAU SĂ DUCĂ GUZGANII LA CREMATORIUL DE GUNOAIE CA SĂ FIE ARȘI. Dar în zilele care urmară situația s-a agravat. Numărul de rozătoare strânse creștea tot mai mult și în fiecare dimineață recolta era tot mai abundentă. Din a patra zi, șobolanii au început să iasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
târziu, totuși, administrația s-a văzut obligată să caute loc în altă parte și să mai lărgească spațiul. O hotărâre a prefecturii i-a expropriat pe cei care ocupau unele locuri de veci și resturile exhumate au luat drumul spre crematoriu. Curând a fost nevoie să fie incinerați chiar morții de ciumă. Dar a fost folosit vechiul cuptor de incinerare care se afla la răsăritul orașului, în afara porților. Pichetul de pază a fost mutat ceva mai departe și un funcționar al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
care vrei să-i uiți. Iată de ce anul acesta Ziua Morților a fost întrucâtva suprimată. După cum spunea Cottard, la care Tarrou observa un limbaj din ce în ce mai ironic, în fiecare zi era Ziua Morților. Și realmente, focurile sărbătorești ale ciumei ardeau în crematoriu cu o veselie tot mai mare. Cei drept, de la o zi la alta flagelul se instalase cât mai comod parcă în forma lui paroxistică și vădea în omorurile lui zilnice precizia și regularitatea unui bun funcționar. În principiu, și după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
după ce-și dusese ginerele la slujbă, Presupun că nimeni nu și-a imaginat vreodată contrariul, răspunse Marta, știm cu toții că ei își au înăuntru propriul lor cimitir, Cimitirul nu se vede de pe stradă, însă fumul da, Care fum, De la crematoriu, Centrul nu are crematoriu, N-a avut, dar acum are, Cine ți-a spus, Marçal, când am ajuns pe bulevard, am văzut fum ieșind din acoperiș, era ceva de care se vorbea și a ieșit bine, Marçal spune că începuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ginerele la slujbă, Presupun că nimeni nu și-a imaginat vreodată contrariul, răspunse Marta, știm cu toții că ei își au înăuntru propriul lor cimitir, Cimitirul nu se vede de pe stradă, însă fumul da, Care fum, De la crematoriu, Centrul nu are crematoriu, N-a avut, dar acum are, Cine ți-a spus, Marçal, când am ajuns pe bulevard, am văzut fum ieșind din acoperiș, era ceva de care se vorbea și a ieșit bine, Marçal spune că începuseră să aibă probleme cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ce să-i spună, și, în disperare de cauză, întrebând-o despre urcior. O importantă întrebare va rămâne pe veci nelămurită, dacă, intrând să schimbe două vorbe cu Isaura Estudiosa, Cipriano Algor i-ar fi povestit despre morți, fum și crematorii, sau dacă, dimpotrivă, plăcerea conversației i-ar fi adus în minte vreo temă mai plăcută, precum revenirea rândunelelor sau bogăția de flori care au răsărit pe câmpuri. Marta înșiră pe masa din bucătărie cele șase desene din ultima fază pregătitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Lionel fără să aibă habar nici de Fatima, nici de băcănie. — Fatima avea un smochin care se usca văzând cu ochii. Și, dintr-odată, a dat norocul peste ea: acum patru ani, i-a murit soacra. A ars-o la crematoriu și a pus cenușa la rădăcina smochinului. Acum smochinul dă două recolte pe an. Din smochine, Fatima face jeleu, dulceață și, în anii secetoși, chiar și lichior. Ce mai, a prins gustul soacră-sii, deși a urât-o toată viața
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
urmă. — O să mor duminică. — Asta o știam deja, îl ironizează ea. Și vestea bună? — Orice-aș face, până duminică sunt nemuritor. — Aștept explicații. — După-masă, am încercat să mă sinucid din nou. — Vezi să nu devină un obicei. Am fost la crematoriul La Mort des Autres. M-am închis într-un sicriu. Sicriul a fost coborât în cuptor. În clipa în care am început să mă sufoc, am început să aplic lovituri de karate în capac... — ...ca-n Kill Bill 2, ghicește
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
dumneavoastră. — Dacă nu e secret, de la cine sunt propunerile? — Companii de asigurări, producători de lumânări, de sicrie, de lenjerie bărbătească, de produse de slăbit. Ca să nu mai vorbesc de micii comercianți, ca restaurantul Duc d’Anjou, bistroul Aux Immigrants Heureux, crematoriul La Mort des Autres, o librărie, un magazin de haine de lux. Până și un salon de dans din Nantes, care ne-a lăsat paf pe toți: s-a înscris la licitația pentru prima reclamă de după ce se instalează rigor
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
aerul, apa și focul. Oxigenare, afrodiziace, agresiune, veninul solitudinii. Primăvara, sul de cuvinte. Se așeză pe o bancă, în micul parc pustiu. Cuvinte, mintea produce mereu vorbe, le auzi în tine, cum tot curg. Devastare. Foc. Răngi, lovituri. Ranchiună. Roșu. Crematoriu. Efemeride. Trupul efemeridelor. Ciocniri magnetice. Mătasea scrâșnind, sfâșiată. Idile morbide, briza nopții. Capriciile oboselii se înfășurau în cuvinte, ca într-o peliculă de imunizare. Momente de absență, cunoștea primejdia acestor magii senile. Ar trebui, poate, să se ducă la Tolea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
să-i arăt... închipuiți-vă, am paralizat. Ca în anii războiului, zău așa! Ca la Budapesta... plutonul fascist maghiar, alcătuit doar din surdomuți, obliga bărbații, pe stradă, să-și dea jos pantalonii, să vadă dacă legitimația este sau nu pentru crematoriu... Tărășenii, ehe, n-o să reziste, madam Venerica! Iar dacă o să reziste, reluăm asaltul, vai, vai, stimată doamnă, oracol scump, să vedeți ce mi s-a întâmplat miercuri, în Place de la Concorde, tocmai mă întorceam de la demonstrația tovarășilor veterani, da, eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Trucurile noastre bizantine, vesela noastră leprozerie sunt mai omenești, nu? Ce, care victimă? Agresiuni și incendii contra apartamentului, unde adăpostiți câinii și pisicile disidente? Străină, așa credeau? O străină aleasă, străină de poporul ales? Ce victimă, păpușico, care victimă, care crematorii, micuțo? Care agresiune, babușca? O simplă distracție, atât. Plictiseala ucigașă, doar plictiseala, ce să facem, meine Liebe. Plictiseala, asta-i. Nimic altceva, credeți-mă. Tocmai vorbeam ieri ambasadorului japonez despre nepăsare. Eram vecini la ruletă, la Monte Carlo, când i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ăsta-i trofeul râvnit, credeți-mă. Deci, tocmai treceam prin dreptul abatorului, prin norul acela de putoare, fiecare se strângea în gulerul hainei, nici că le păsa de câinii și pisicile și ceilalți disidenți care mureau în acea clipă în crematorii. Își vârau capul în batistă, tușeau, strănutau, dar nici că le păsa. Ei bine, domnul acela remarcabil, cu ținuta perfect verticală, trăsăturile îndelung rafinate, ochii puțin depărtați, fanatici, nasul ușor lățit, ca larațe, ce credeți că făcea acest exemplar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
convins că volumul acesta rar va avea alt efect. Dar nu se decidea să pornească, privea când vitrina prăfuită, când tânăra cu ochii ei depărtați și nasul lat și buzele groase, rujate, pufăind nepăsătoare, în fumul gros și negru, de crematoriu. În vitrină priveam, prin urmare, scumpă doamnă, să văd cine mă urmărește. Mă oprisem în dreptul magazinului SCAMPOLO, mereu în inventar. Mă tot holbam în vitrină, ca într-o oglindă, să văd dacă apare cineva, dacă mă urmărește cineva, doar știți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
sper. Știu ce se vorbește despre cei ca mine. Nu degeaba mi-a cerut mucoasa aceea să-i arăt legitimația, să mă deschei la pantaloni. Știu ce se spune despre cei ca mine. În loc să fie la azil, la pușcărie, la crematoriu... lucrează la un hotel, au contacte cu străinii. Acum, când n-ai voie să vorbești cu un străin nici pe stradă, nici dacă te întreabă cât e ceasul!... Adică, n-am voie să vorbesc cu mine însumi, închipuiți-vă! Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
hidroxid de sodiu, 30 grame, iodura de potasiu, 15 grame, apă distilată, 100 mililitri. Linia melodică era răgușită. Rezultatul: protrombina reziduală în mari cantități pe care femeile de serviciu nu mai pridideau să o care cu roaba pe drum către crematoriu, neuitând să își ascundă câteva kilograme în săculețele de celuloid legate în jurul burților și-așa suprasaturate cu glucidele îngurgitate de-a lungul zilei, fără să știe că din fecalele lor răsărea pe lângă garduri un strat de iarbă cu însușiri miraculoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
bungalow din Insulele Canare, deja plăpumăreasa dispăruse. Bolnavă de veșnicie, plăpumăreasa muri prin implozie, devenind o gaură neagră septică. "Cum, a murit?!" se miră întrebând doctorul. Asistentele, bucătăresele, femeile de serviciu, brancardierii (adevărata bancă de date a tuturor spitalelor) arătau spre crematoriu. Numai că aici intervenise Mioara Alimentară. DVD-ul pe care se afla toată înregistrarea războiului contra cronometru pentru salvarea plăpumăresei fusese extras cu abilitate din sertarul computerului și înlocuit cu cel care repeta la nesfârșit o singură imagine într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de părere că urechile mari vor deveni noul standard, la fel ca implanturile cu silicon“. Capitolul 22 Era o zi proastă pentru Marty Roberts, care deveni și mai rea în urma telefonului primit de la Emily Weller. — Dr. Roberts, vă sun de la crematoriu. Se pare că este o problemă cu incinerarea soțului meu. Ce fel de problemă? întrebă Marty Roberts, stând în biroul lui din laboratorul de patologie. — Cei de aici spun că nu îl pot incinera pe Jack al meu, dacă conține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
să spun. Mă depășește problema, doamnă Weller. Trebuie să vă spun că sunt de-a dreptul șocat. Raza intrase și el în cameră. — O să vă trec pe speaker, doamnă Weller, ca să pot să iau niște notițe, în timp ce vorbim. Sunteți la crematoriu acum, cu soțul dumneavoastră? — Da, spuse ea. Și ei spun că are țevi de plumb în brațe și picioare, așa că nu îl pot incinera. — Înțeleg, zise Marty, uitându-se la Raza. Acesta clătină din cap și scrise repede pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
cu premeditare organe de la mii de cadavre, inclusiv oasele lui Alastair Cooke, de 95 de ani; o anumită firmă de biomedicină din Fort Lee, N.J., care a vândut organele furnizate de Mastromarino unor bănci de țesuturi din toată țara; un crematoriu din San Diego, despre care se crede că a furat organe din cadavrele care li se încredințau, un altul din Lake Elsinore, California, la care organele erau păstrate în niște congelatoare uriașe, înainte să fie vândute, și Centrul Medical al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
plăcere.“ Bódog a ținut acest discurs sumar, pentru că el era publicistul. Iar atunci doctorul a adăugat ezitant că e adevărat, dar el, care respectă vestigiile trecutului, s-a gândit din timp la generațiile următoare. N-aruncat picioarele prietenului nostru la crematoriu, ci le-a făcut pedichiura și le-a pus în formol, fiindcă acele picioare au făcut cel mai mare pas din toată lumea. Ne-am tras imediat la o parte și i-am făcut loc în Babilon. Așa a ajuns doctorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
legionari, personalități cu funcții; alții au fost uciși în posturile de jandarmi, prefecturi de poliție, la Ministerul de interne, etc. Citez doar două cazuri de asasinate oribile : Dragomirescu Victor, șeful studențimii legionare din București, schingiuit și ars de viu în crematoriu ; Nicoleta Nicolescu, șefa Cetățuilor legionare pe țară, schingiuită bestial și arsă de vie în crematoriul din București, în 10 iulie 1939. Iată și statisticile aesasinatelor din 21-22 Septembrie 1939, timp în care al doilea ră-boi mondial intrase în marș extensiv
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
la Ministerul de interne, etc. Citez doar două cazuri de asasinate oribile : Dragomirescu Victor, șeful studențimii legionare din București, schingiuit și ars de viu în crematoriu ; Nicoleta Nicolescu, șefa Cetățuilor legionare pe țară, schingiuită bestial și arsă de vie în crematoriul din București, în 10 iulie 1939. Iată și statisticile aesasinatelor din 21-22 Septembrie 1939, timp în care al doilea ră-boi mondial intrase în marș extensiv : 55 studenți, 22 avocați (unii publiciști, scriitori), 16 muncitori, 15 liber-profesioniști, 12 ofițeri, 10 preoți
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
în ochi. Când îi dădură drumul, se duse țintă în prima cârciumă și bău până nu mai știu de el. Timp de câțiva ani mai apoi li se arăta mușteriilor locul de unde cântărețul mușcase din masă. Zaraza fu arsă la Crematoriul Învierea, care atunci se afla undeva în preajma gropii Tonola. Asistase o mare de oameni în lacrimi, nu și Cristian Vasile. Pe drumul spre crematoriu, mărețul dric de abanos sculptat, tras de cai mascați, vădea prin geamurile de cristal o frumusețe
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]