2,571 matches
-
-l poate ajuta să devină este înscrisă în natura sa. Acest altul este depozitarul viselor, a eliberării de cătușele propriei condiții, este stabilitatea în fața vieții și a morții, este unirea cu universul. Asistăm la o pseudo devenire întru celălalt, deoarece dialectica eu-celălalt este întreruptă de situația în care eul îl construiește pe celălalt cu ajutorul imaginarului, și nu este transformat prin el. Realitatea nu poate fi percepută decât prin intermediul copiilor platoniciene, acele umbre imperfecte care redau cu multă lipsă de acuratețe obiectul
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
Au obosit oare acești oameni să se „reinventeze” permanent, așa după cum o cer canoanele recurente ale modernității ambiante ? Omogenizarea și standardizarea stilului de viață îi împing pe mii de oameni din pături sociale diferite să caute individual altceva, potrivit unei dialectici necontrolate, extrem de libere și greu de pătruns pentru moment. În viitor, într-un orizont de timp nu mai mare de un deceniu, astfel de fenomene se vor stabiliza : fie în sensul unei radicalizări cu nuanțe fundamentaliste, fie în calmarea și
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
să părăsesc incinta pe una dintre ușile ei laterale. Mă supun, cu mare regret, aș fi vrut să înțeleg mai bine ceva din prezența sublimă a acestei icoane. Aici am simțit acut cât de profundă este remarca lui Eliade cu privire la dialectica sacrului : prin simplul fapt de a se arăta, sacrul se ascunde (Eliade, 1973: 176). Imaginația omului-pelerin în fața acestuia nu are limite, iar tehnicile de venerare, de „colectare” a lui, de asemenea. Distanța dintre această icoană și racla Sfintei Parascheva de la
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
climaterice, iar detalii cu privire la acest aspect abundă în toate relatările de pelerinaj din timpul Evului Mediu. „Pelerinul călătorește pentru a suferi și a se vindeca tocmai prin suferință. Durerea și învățarea sa progresivă se contopesc deci într-un fel de dialectică” (Fabre, Julia, 2000 : 137), dând naștere identității finale a pelerinului. Rolul durerii în „tratamentul” spiritual al corpului feminin este evidențiat în studiul celebrului pelerinaj marial din insula grecească Tinos, studiat de americanca Jill Dubisch, care susține că asumarea deplină a
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
română. Istorie, religie și literatură (ediția a II-a) 170. Umberto Eco - Cum ne construim dușmanul 171. Camil Ungureanu (coord.) - Religia în democrație. O dilemă a modernității 172. Ion Vartic - Cioran naiv și sentimental 173. Max Horkheimer, Theodor W. Adorno - Dialectica Luminilor. Fragmente filosofice 174. Valeriu Gherghel - Breviarul sceptic. și alte eseuri despre simplitate 175. Gabriel Andreescu - Cărturari, opozanți și documente. Manipularea Arhivei Securității 176. Mihai Valentin Vladimirescu - Viața de zi cu zi în vremea lui Iisus 177. Vintilă Mihăilescu - Scutecele
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
este prețul pe cap de om, plus șperțurile. în acest punct, în care este vorba de mii și mii de destine individuale, deci despre drepturi fundamentale ale omului, gândirea comunistă se abate de la făgașul bunului-simț și se aventurează pe meleagurile dialecticii marxiste, deci îmbrățișează logica absurdului. Recenta vizită în Germania Federală a președintelui român a avut o mare pondere politică. În contextul confruntării dintre cele două mari puteri și după ce, sub presiunea Moscovei, Erich Honecker și Todor Jivkov au trebuit să
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
a trăi ca ființă umană este în sine un act religios, căci alimentația, viața sexuală și munca au o valoare sacramentală. Altfel spus, a fi sau mai degrabă a deveni om înseamnă a fi "religios" (ibid., p. 9). Am discutat dialectica sacrului și morfologia sa în cărțile mele anterioare, de la Trăite d'histoire des religions (1949) până la mica lucrare consacrată acelor Religions australien-nes (J 972). Prezenta lucrare a fost concepută și elaborată dintr-o perspectivă diferită. Pe de o parte, am
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
aparențele unui infanticid, aceasta era din cauza neputinței înțelegerii umane. Numai Dumnezeu cunoștea sensul și valoarea acestui gest care, pentru toți ceilalți, nu se distingea în nici un fel de o crimă. Avem aici de-a face cu un tip special de dialectică a sacrului: "profanul" nu numai că e transmutat în "sacru", păstrându-și structura sa dintâi (o piatră sacră nu încetează de a fi piatra), dar "sacralizarea" nu este sesizabilă de către inteligență: infanticidul nu este transformat într-un ritual vizând un
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
a societății ariene era riguros ignorată. Totuși, promovarea lui Siva la rangul de Zeu Suprem al hinduismului nu poate fi explicată prin "originea" sa, fie ea anariană ori populară. E vorba de o creație căreia îi vom judeca originalitatea analizând dialectica religioasă indiană, așa cum apare ea în reinterpretarea și revalorizarea continuă a miturilor, a riturilor și a formelor divine. Capitolul IX INDIA ÎNAINTE DE GAUTAMA BUDDHA: DE LA SACRIFICIUL COSMIC LA SUPREMA IDENTITATE ĂTMAN-BRAHMAN 72. Morfologia ritualurilor vedice Cultul vedic nu cunoștea sanctuarul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
se ajunge la concluzia că "conștiința de Sine (prajnătmari) este unul și același lucru cu Soarele" (Ait. Ar., ffl, 2, 3; Sânkh, Ar., Vin, 3-7). Echivalare îndrăzneață, care va fi elaborată și articulată de către autorii Upanișadelor. 78. "Tapas": tehnică și dialectică a vieții austere Am făcut de mai multe ori aluzie la asceză, tapas, căci nu se poate vorbi despre zeii, despre miturile sau riturile indiene cele mai importante fără a se menționa această "încălzire" rituală, care le este proprie, această
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
exemplu reținerea respirației, sunt considerate chiar ca superioare sacrificiului; rezultatele lor sunt declarate mai prețioase decât "fructele" sacrificiului. Dar toate aceste omologări și asimilări sunt valabile, adică devin reale și eficace din punct de vedere religios, numai dacă e înțeleasă dialectica ce le-a pus în evidență. În fine, avem de-a face cu un număr de sisteme care sunt, pe de o parte, omologate și, pe de alta, clasate într-o serie ierarhică variabilă. Sacrificiul este asimilat ascezei, dar de la
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
o importanță decisivă ascezei și experimentării stărilor "mistice", unii "extatici" sau partizani ai devoțiunii de tip teist (bhakti) vor respinge, total sau în parte, atât ritualismul brahmanic, și speculația metafizică a Upanișadelor, cât și asceza (tapas) și tehnica yogică. Această dialectică susceptibilă de a descoperi nenumărate omologii, asimilări și corespondențe dintre diverse planuri ale experienței umane (fiziologie, psihologie, activitate ritualăf simbolizare, "experimentare mistică" etc.) era activă încă din epoca vedică, dacă nu încă mal de mult, din protoistoria indo-europeană. Dar ea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
oferă agnihotra fără să știe aceasta este aidoma celui care [.] pune ofrande în cenușe" (V, 24,1). 28 Poziția lor religioasă este reflectată (destul de obscur de altfel) în tratatele Aranyaka. India înainte de Gautama Buddha în epocile ulterioare. Cum vom vedea, dialectica omologării își dezvăluie posibilitățile "creatoare" mai ales în momente de criză religioasă și metafizică, adică atunci când un sistem tradițional sfârșește prin a-și pierde validitatea și lumea sa de valori se prăbușește. 79. Asceți și extatici: "WIW/M", "vrătya" Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
ei cultului și duritatea cu care atacă sincretismul, adică influențele canaaneene, ceea ce ei numesc "desfrânarea". Dar această "desfrânare" contra căreia ei nu încetează să fulmineze reprezintă una din formele cele mai răspândite ale religiozității cosmice. Specifică agricultorilor, religiozitatea cosmică prelungea dialectica cea mai elementară a sacrului, anume credința că divinul se întrupează, ori se manifestă, în obiectele și ritmurile cosmice. Or, o asemenea credință a fost denunțată de către credincioșii lui Iahve ca idolatrie, de la pătrunderea în Palestina. Dar niciodată religiozitatea cosmică
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Iahve își are profeții, regii, preoții, poporul ales și îngerii săi. Dar mandatarii lui rămîn confidenți, sclavi sau servitori care nu participă într-adevăr la substanța sa divină. Funcționari interesați de beneficiile întreprinderii, dar fără participare la capital. Hristos reinstaurează dialectica în universul tragic al separării. El funcționează cu cifra trei. În Sfînta Treime. În miracolul creștin, între doi termeni există întotdeauna loc pentru al treilea; între două părți, pentru un ombudsman; între un sfînt și un simplu credincios, pentru un
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
a uns 247 de sfinți și 315 preafericiți. Auguste Comte vedea în Întrupare dogma care a salvat monoteismul strict prin reintroducerea unei doze de politeism. A restabili multiplul în Unu înseamnă să plantezi trandafiri în deșert. Reconcilierea tragismului evreu cu dialectica greacă înseamnă apariția unei raze de lumină la capătul tunelului. Bergson, într-o altă ordine de idei, opunea religiilor închise, cînd zeii cetății se luptă cu și pentru ea, frumusețea unei religii deschise, în care te poți lupta pentru zeul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
oamenilor și lucrurilor. Cuvintele pe care le aud sau le spun corespund imaginilor pe care le port în mine, sub pleoape? Deruta comunismului se datorează mai mult carenței de imagini decît sărăciei de idei, epuizării exemplelor umane de identificare decît dialecticii sale extenuate. El a fost îngenuncheat de învechirea uzinelor sale de vise, deloc competitive cu Hollywood-ul, cu soap-opera și cu videoclipul. Incapacitatea sa de a produce ritmuri, de a ține piept rock-ului și pop-ului, de a produce vedete
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
găsi o funcție pozitivă în ansamblu, în timp. Există un progres al suporturilor tehnice, dar progresul tehnic nu e numai cel al lui Condorcet. El este inevitabil, dar nu liniar și fără garanție. Este bazat pe o ambivalență fatală, o dialectică nesigură a cantității, pe limba încîlcită a lui Esop. O singură certitudine: nu există progres fără distrugere. Ceva s-a pierdut din gîndirea simbolică multidimensională a societăților dinaintea apariției scrisului cu notație fonetică, este evident, dar cîștigul mnemotehnic a fost
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
și Alexandru cel Mare s-au mulțumit cu secretari, lăsînd în seama altora grija urmelor perene. Ci pentru că se stabilește o legătură obscură între dinamica voințelor și statica stocurilor, agrare sau simbolice, grînare și biblioteci, care își are ecoul în dialectică, mai bine elucidată în privința engramei și a programului, a tradiției și a proiectului. Fiecare știe că un individ, un grup, o societate fără amintiri își croiesc cu mare dificultate un viitor care să le fie propriu. Nașterea concomitentă a agriculturii
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
al orientării istorice, nu are echivalent sensibil și senzorial. Depinde în întregime de tehnicile scrise ale simbolizării. O civilizație a imaginii în sensul deplin al cuvîntului ar construi o lume lipsită de imaginație, în care ființa a învins neantizarea, optica, dialectica și prezentul, timpul. Ar fi o lume fără istorie ori relief și lipsită de simboluri, o lume imposibilă, căci nu are posibilități, abstractă datorită concreteții, și într-atît de plină, încît sună a gol. Dar de acea lume ne apropiem în
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
local, dar și Costi Ionescu cu care mă cunoșteam încă de la ,,Ex-terra”. Acesta din urmă m-a pus la un moment dat în fața unor întrebări la care eu până atunci nu mă gândisem niciodată. Acum revin puțin la ,,filosofia” materialist - dialectică cu care fusesem îndoctrinat de partidul comunist și care punea omul în centrul Universului, adică cea ,,mai evoluată ființă” care are dreptul să conducă, să ,,supună natura”, să ,,exploateze bogățiile subsolului”. Singura realitate era lumea pe care o vedem, o
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
de care se izbesc simțurile noastre limitate. O fi pe undeva un dat românesc, această percepție intuitivă a coincidentiae oppositorum, a unui principiu dinamic, firesc integrator, de așezare în univers. La rîndul său, „geniu polar” prin excelență, Eminescu desfășoară o dialectică a contrariilor în care regăsim marile teme ale gândirii eliadești: misterul camuflării sacrului, transcenderea Timpului, reintegrarea Eternității. Luna este simbolul cunoașterii indirecte, conceptuale, raționale. Deși astrul nopții evocă în plan metaforic frumusețea, ambiguitatea temporală, lumina ei nu e decît o
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Simona Modreanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1377]
-
analiză a Partidului Popular European, David Hanley contribuie la dezvoltarea analizei cauzale prezentînd o concepție dialectică a europenizării: "este un "proces cu două sensuri, între nivelurile naționale și al UE, implicînd presiuni top-down și bottom-up". Altfel spus, europenizarea este o dialectică și trebuie înțeleasă ca atare. Astfel, dacă ne concentrăm pe capacitățile de adaptare ale Partidului Popular European ca răspuns la presiunile europenizării, trebuie să căutăm a arăta și că, în anumite cazuri, propriile sale acțiuni au contribuit la influențarea presiunilor
Natura şi politica partidelor europene: social-democraţia şi criza şomajului by Erol Kulahci [Corola-publishinghouse/Administrative/1428_a_2670]
-
erorile umane (se înțelege că și cele politice) depind de fapt de schimbarea accidentului cu substanța. Din această cauză politica trebuie să-și concentreze atenția asupra mijloacelor ce modifică substanța societății 12. Surprinde în acest fel semnificația și importanța înțelegerii dialecticii accidente-substanță la nivelul societății. Mai departe e interesant paragraful intitulat " Unele erori ale oamenilor mari devin fecunde pentru adevăr", în care revendică deplina libertate de cercetare, susținînd teza de a reconsidera foarte atent erorile marilor filosofi. "Aproape întotdeauna erorile se
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
emoție când erau invo cate vestitele cugetări-definiții, cu alură de maxime, ale clasicilor marxismului (de pildă: revoluțiile sunt locomo tivele istoriei, religia este opiu pentru popor, comunismul este groparul capita lismului) și sufereau sincer pentru nefericitul Hegel, despre a cărui dialectică aflau oripilați că funcționase, până la Marx, „cu capul în jos“. Efervescența acestui mic grup ne era celorlalți convenabilă pentru că ne acoperea apatia, lipsa de sârguință. Vioii bătrânei erau silitori și în contul nostru, pretindeau tot timpul explicații suplimentare, luau notițe
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]