2,880 matches
-
nivelul bunului simț sau al unor norme sau legi (vezi produsele culturale care circulă prin rețeaua internet), altele Încă nu au apărut și nu știm ce configurație valorică vor avea (vezi unele aspecte ale „tehnologizării” existenței). În momentul În care educatul deprinde competența autonomiei În a valoriza lucrurile, putem socoti că se află pe o cale sigură ce conduce la perfecționarea sa. A ști să identifici ce-i valoros, a face clasificări În cunoștință de cauză, a exersa valoarea care ți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
se poate transforma, dacă nu suntem atenți, Într-o pârghie mutilantă, viciind tot ce s-a Întreprins până În acest moment. Un autentic Învățământ se bazează pe o evaluare suplă, subtilă, Întremătoare, motivantă, fără cazne și dureri, prin atragerea naturală a educatului În evidențierea adevărului deținut, prin punerea lui În situația de a rezolva probleme, prin crearea unei bucurii a cunoașterii. Sunt câteva simptome de evitat ce merită a fi trecute succint În revistă. Asta, pentru a le cunoaște și pentru putea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
scara socială prin simpla ei livrare și convertire automată În statut socioeconomic (prin deținerea unor simple diplome, de pildă). Există riscul unei separații dintre starea de drept (etalată prin certificate) și starea de fapt (competențe formate și activate la cei educați). De aici și setea de a fi „educat” cât mai mult, În cele mai „onorabile” instituții și de a obține cât mai multe „patalamale”. Educația riscă să devină un simplu fetiș, eticheta fiind suficientă sieși. O consecință directă a acestei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
se va lărgi, odată cu avansul tehnologic. Din punct de vedere educațional, internetul constituie o oportunitate interesantă, nouă, de instrument-accesoriu al unor noi valori ce pot fi adăugate conținuturilor educative vehiculate În instituțiile școlare. Această intrare În contact ține de dorința educatului sau a educatorului, nefiind numaidecât normată de practicile didactice curente. Elevul, de unul singur, poate Înainta către o zonă de interes după cum Îi dictează pornirile individuale; sau profesorul, preocupat de dezvoltări suplimentare, Îi poate sugera cercetarea unor resurse web din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
nouă structură nu este palpabilă, concretă, „comunitatea” nou constituită reprezintă fermentul unui gen de atracție interindividuală deosebită. Nevăzutul, neapropiatul, evanescentul aprind și Întrețin, mai tot timpul, focul speranței. În acest orizont evolutiv se impun tot mai mult comunitățile specializate ale educaților (elevi, studenți), configurându-se structuri asociative pe criterii atât cu caracter școlar/universitar, cât și extrașcolar/extrauniversitar, cu incidență educativă și noneducativă. Se vorbește tot mai des de „campusuri” virtuale, iar liniile de formare la distanță câștigă teren. Și asta
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
valorizarea autodezvoltării prin cunoaștere și asimilare, nu prin instruire din exterior; c) reactualizarea și contextualizarea Îndemnului socratic „cunoaște-te pe tine Însuți” În procesul de Învățământ; d) utilizarea nu numai a motivației interioare a Învățării, ci și implicarea activă a educatului În programarea procesului de Învățare; e) stimularea creativității, a spiritului critic Împotriva tiparelor rigide și a impunerii autorității În educație; f) umanizarea tuturor disciplinelor prin infuzarea lor ca elemente spirituale și semnificații valoroase pentru om; g) accentuarea motivației interne, crearea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
informaționale, se recompune permanent, prin jocul interferențelor și cuplărilor de tot felul. O comunitate - educațională, și nu numai - nu se mai definește doar pe considerente teritoriale. Ea devine din ce În ce mai largă, mai elastică, mai fluidă. Desubiectivizarea și munca În echipă (a educaților dar și a formatorilor) constituie mari sfidări care ating esența Învățării. Ceea ce rămâne constant este atașamentul actorilor care o compun la un set de atitudini și trăiri, filiația acestora În jurul unor repere, identitatea de interese și recunoașterea comună În același
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
dacă devii bun specialist Într-o arie academică, ești automat și un bun profesor. Nimic mai fals! Una este specialistul În descoperirea cunoașterii de un anumit tip, iar alta este specialistul În transmiterea informațiilor specifice și În conturarea personalității celor educați. Confuzia se datorează și sistemului cu totul defectuos de concepere și funcționare a instituțiilor superioare de pregătire a viitorilor profesori. În universitățile românești, formarea profesorilor și a specialiștilor În diferite domenii academice se realizează simultan, În chip uniform, fără despărțirea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
din cauza lui Eminescu, Enescu sau Brâncuși, pentru că aceștia nu sunt pe placul tuturor. Se poate aluneca astfel În voluntarism și relativism, or Învățământul e o activitate finalistă, predeterminată, având o structură unitară, nu realizată În consens cu ceea ce ar dori educatul luat izolat (poate că el nu ar dori nimic)! 9.6. Necesitatea educației religioase timpurii Transferul valorilor religioase se realizează printr-un proces progresiv de enculturare a persoanelor, Începând cu stadiile incipiente și continuând cu treptele de vârstă. E important
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Îi diferențiază pe cei doi, ci și mijloacele de atingere a acestora. Unele capcane ale maieuticii socratice sunt „figuri” retorice destul de simple, construite pe inducerea adevărului (știut dinainte!) dinspre magistru către discipol (pe baza principiului „nu-i așa că-i așa?”). Educatul este condus pas cu pas spre o idee la care profesorul ține morțiș. Cel ce caută ceva nu face decât să consimtă că lucrurile stau așa cum sunt zugrăvite de cel ce știe. Conversația devine un fel de corsaj, o expunere
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
și de moarte asupra oamenilor. Ei nu au scăpat de ispita apologiei intervenției statului, singura modalitate prin care „românitatea” sănătoasă poate să fie conservată. Cetățenii deveneau biologic superiori sau inferiori, iar statul avea prerogative de control asupra oricui. Bărbații români educați trebuiau să se Înmulțească semnificativ. Femeile nu trebuiau să fie autonome, ci dependente, fiindcă rolul lor se limita la reproducere. Căsătoriile trebuiau făcute Între parteneri viabili, capabili de „Înmulțire sănătoasă”. Deși cineva avea cancer, tratamentul se calcula după oportunitatea ca
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
o „retorică a rușinării”. Eugeniștii visau ca fiecare individ să aibă un „dosar biologic”, un „pedigreu” genetic. Ei pledau pentru „noua elită eugenică”, biologic, intelectual și moral, selectată din rândul urmașilor celor talentați. Cine erau membrii acestei elite? Firește: bărbați educați din elitele profesionale, de preferință români și, pe cât se poate, din profesii științifice. Ei urmau să Îi Înlocuiască pe politicieni, instaurând o conducere de avangardă, tehnocratică, „responsabilă și non-partizană”. Discursul etic și politic este complet biologizat, iar limbajul liberal al
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
reacția rasistă Împotriva proliferării efectelor negative ale industrializării necontrolate. Cartea lui Stepan despre mișcarea eugenistă din America Latină examinează critic multe dintre presupunerile istoricilor precedenți, referitoare la precondițiile necesare apariției interesului pentru eugenie - o societate industrializată, cu o clasă de mijloc educată, solidă -, precum și faptul că acești istorici au considerat că mișcarea eugenistă este indisociabil legată de un program politic cel puțin conservator, dacă nu chiar reacționar. Lucrarea de față continuă abordarea propusă de Stepan, care Încearcă să „normalizeze” eugenia. A normaliza
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
articulat sau o bază instituțională pentru dezvoltarea științelor naturii, inclusiv a eugeniei, așa cum se Întâmpla În Anglia sau Germania. Abia la sfârșitul primului război mondial limbajul și argumentele științei au devenit familiare pentru un public mai larg, format din elitele educate. Între cele două războaie mondiale, nu doar publicațiile academice, ci și ziarele sau alte publicații de largă circulație au Început să folosească limbajul determinismului biologic și argumentele eugeniste. Acest fenomen stă mărturie pentru schimbarea care se produsese la nivelul paradigmelor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
contextul intelectual În care s-a dezvoltat mișcarea eugenistă era foarte diferit. Specificitatea acestui context consta, printre altele, În faptul că perspectiva științifică asupra organizării și evoluției sociale nu devenise până În anul 1918 o paradigmă larg acceptată de publicul românesc educat și cu atât mai puțin de electoratul de masă format din populația rurală și cea a votanților din păturile inferioare ale orașelor, care câștigaseră de foarte puțin timp dreptul la vot. Științele naturii, printre care biologia, nu erau parte a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
pe cultură, istorie și științele abstracte, În special matematica 25. Un aspect și mai important al specificității contextului, pe care o semnalam mai sus, Îl constituie faptul că doar o mică porțiune din societatea românească, compusă În special din păturile educate, era secularizată. Stilul de viață al membrilor păturilor superioare urbane devenise similar cu cel al claselor de mijloc de peste tot din Europa și era caracterizat tot mai mult de secularizare. Pătrunderea În straturile sociale cele mai prospere era Însoțită În
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
până la sfârșitul secolului al XIX-lea78. Paradigma raționalistă care se dezvoltase În timpul Iluminismului În Europa Occidentală nu avusese ca rezultat contestarea autorității tradiționale În teritoriile românești și nici reinventarea fundamentelor legitimității sale, pentru a așeza În centru rațiunea. Mai mult, publicul educat și critic reprezenta În România doar un strat marginal al elitelor sociale, incapabil să genereze tipul de contestare profundă și sistematică ce avusese loc În Europa de Vest, În secolul al XVIII-lea. Astfel de contestări au Început să ocupe o poziție
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
deja noțiuni de determinism ereditar În propriile argumente. Eugeniștii au contribuit la dezvoltarea paradigmei științifice de organizare a cunoștințelor despre comportamentul uman. Mai mult, mișcarea eugenistă a avut un rol semnificativ În secularizarea societății românești, În special În rândul elitelor educate, de practicanți ai diferitelor profesii, care formau audiența cea mai importantă pentru ideile eugeniste. În Transilvania, acolo unde eugeniștii erau cei mai activi, s-a reușit Înlocuirea imaginii preotului ca figură cu cea mai mare autoritate În sat cu cea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
care aceștia revendicau schimbări radicale. Scrierile sale folosesc mai degrabă un limbaj „clinic” - descriind studii de caz și formulând ulterior diagnoze bazate pe observațiile sale, precum și recomandări cu privire la tratamentele cele mai potrivite pentru „afecțiunea” descoperită. Moldovan oferea astfel audienței sale educate o soluție atractivă pentru frustrările pe care aceștia le experimentau, deoarece Îmbrăca hainele raționalității și ale detașării față de „politicianismul” partizan caracteristic majorității celorlaltor ideologii. Mai mult, lucrările lui Moldovan sunt infuzate de moralitatea clasei de mijloc În ceea ce privește familia și de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
să creeze o astfel de bază „sănătoasă”, statul trebuia să se asigure că salariile angajaților săi le permit acestora să Își păstreze standardele de viață și să Își conserve potențialul eugenic. Moldovan considera că statul trebuia să le permită indivizilor educați, dedicați muncii În folosul bunăstării generale, să Își exercite responsabilitățile publice (adică eugenice) asumate, fără să fie nevoiți să Își pună problema hranei pentru propria familie 52. De asemenea, el spera ca salariile mari și alte beneficii suplimentare, cum ar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
acest punct de vedere, intelectualii, fie ei scriitori, critici de artă sau membri ai Academiei, se comportau În mod similar cu membrii clasei de mijloc antreprenoriale, de care Încercau În mod conștient să se delimiteze 4. Deși intelectualii și specialiștii educați manifestau tendința de a se disocia de clasa de mijloc și de a promova ideea unei separării identitare, În special datorită faptului că se bazau pe surse de venit diferite, alegerile sociale și politice ale membrilor intelighenției erau cu toate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
afirmau deschis, eugeniștii susțineau implicit criteriul etnic, o atitudine relevată de modul În care reacționau, alarmați, ori de câte ori se discuta posibilitatea ca etnici maghiari sau germani să ocupe poziții oficiale. Importanța purității etnice era acceptată fără nici o opoziție de Întregul public educat care citea sau reacționa la articolele publicate În Transilvania sau Societatea de Mâine. Acest public nu părea să perceapă vreo contradicție Între scopurile etnocentrice ale eugeniștilor și unele principii fundamentale ale Constituției României, precum egalitatea În drepturi a tuturor cetățenilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
personalități preocupate de reforma socială, multe dintre ele adepte ale eugeniei, și Își desfășura activitățile sub patronajul Casei Regale, prin Prințesa Ileana, care era directoarea onorifică a școlii 76. Scopul instituției era să creeze un corp profesional de femei bine educate și pregătite să lucreze În agențiile de asistență socială create după primul război mondial. Câteva organizații de binefacere avuseseră anterior inițiativa de a oferi cursuri de scurtă durată și pregătire elementară pentru personalul nou-Înființatelor instituții de asistență socială, Însă astfel
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
unii o consideră nechibzuită până la punctul trădării. George Washington își dorea ,,ca tipografiile noastre să fie mai discrete în multe din publicațiile lor"6. Jefferson, susținătorul presei libere, a observat că ,,omul care nu citește absolut nimic este mai bine educat decât omul care nu citește nimic altceva decât ziare"7. John Quincy Adams a caracterizat reporterii în mod colectiv ca ,,un fel de asasin care stă cu espingolele încărcate la colțul străzii și trage, pentru bani sau din plăcere, în
by MADELEINE ALBRIGHT [Corola-publishinghouse/Administrative/999_a_2507]
-
și doi negri ne-am Înghesuit pe bancheta din spate. Tipul cu țigara era la volan. Și-a scos țigara din gură și s-a-ntors spre mine. - Cu ce vă ocupați, domnule Lee? A Întrebat politicos, pe un ton de om educat. - Agricultură, am răspuns. Tipul cu pipa a rîs. - Porumb cu buruiană printre rînduri, ai? a zis. Tipul cu țigara de foi a clătinat din cap. - Nu, a zis el. Nu crește bine lîngă porumb. Trebuie să crească singură. Apoi s-a-ntors
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]