7,215 matches
-
Literature in Britain, 1150-1550, ed. By Carol M. Meale, Cambridge, Cambridge University Press, 1993, pp 41-60. 36. Goff, Jacques Le (coord.), Omul medieval, traducere de Ingrid Ilinca și Dragoș Cojocaru, postfață de AlexandruFlorin Platon, Editura Polirom, Iași, 1999. 37. Idem, Imaginarul medieval, Editura Meridiane, București, 1981. 38. Grămadă, Ilie, Femeia în Evul Mediu, Editura Vasiliana ’98, Iași, 2003. 39. Greimas, Algirdas Julien, Despre sens. Eseuri semiotice, text tradus și prefațat de Maria Carpov, Editura Univers, București, 1975. 40. Hansen, Elaine Tuttle
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
REPREZENTĂRI GRAFICE ALE TEXTULUI NARATIV BLECHERIAN 194 5.1. Expresiile suferinței 194 5.1.1. Max Blecher și pictura expresionistă 194 5.1.2. Max Blecher și pictura suprarealistă 220 CAPITOLUL VI DINCOLO DE GRANIȚA TEXTULUI 235 6.1. Incursiuni în imaginarul blecherian 235 6.2. Nivelurile realității în textul blecherian 250 6.3. Sacrul ca experiență a unei realități trăite 264 BIBLIOGRAFIE 275 CAPITOLUL I INTRODUCERE 1.1. Argument Ideea acestui proiect de cercetare a plecat de la o realitate, constatată în
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
este dat după numele unui bolnav de tuberculoză, textul fiind scris de autor în perioada șederii sale la Berck, descrie situația dramatică a bolnavilor, singura soluție pe care o au aceștia, pentru a evada din individualitatea dată, fiind incursiunile în imaginar. La fel vor proceda și personajele din romanele de mai târziu. Pentru un bolnav, cel mai important lucru este puterea de a crede în acel ceva care va produce vindecarea. În acest prim text, ,,raza verde", picătura de sare pe
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
sanatoriu Berck este și Don Jazz, a doua narațiune scurtă publicată de Blecher. Ceva din acest personaj vom întâlni în Quitonce din Inimi cicatrizate. Discursul lui despre fantasticele spectacole de music-hall din Paris se situează la limita dintre real și imaginar. Incursiunile în imaginar sunt create cu ușurință și transferate bolnavilor. De aici vine și tămăduirea. Sfârșitul personajului este tragic, asemenea morții în hohote de râs a lui Quitonce. Gheorghe Glodeanu observa în studiul său dedicat lui Blecher că Moartea lui
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
și Don Jazz, a doua narațiune scurtă publicată de Blecher. Ceva din acest personaj vom întâlni în Quitonce din Inimi cicatrizate. Discursul lui despre fantasticele spectacole de music-hall din Paris se situează la limita dintre real și imaginar. Incursiunile în imaginar sunt create cu ușurință și transferate bolnavilor. De aici vine și tămăduirea. Sfârșitul personajului este tragic, asemenea morții în hohote de râs a lui Quitonce. Gheorghe Glodeanu observa în studiul său dedicat lui Blecher că Moartea lui Don Jazz este
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Cei doi copii-prieteni, Jenică și naratorul, au un punct comun: suferința. Jenică găsește alinarea în scris compune poeme despre insule fantastice unde boala și suferința nu există. Trăiește cu iluzia că se va vindeca într-o zi. Incursiunile sale în imaginar, ,,trecerile dincolo" se relaizează prin intermediul scrisului. Universul ficțional pe care-l creează este de fapt spațiul dezirabil în care vrea să trăiască. Naratorul notează la prietenul său ,,diversitatea subtilă și admirabilă a visului"9. Un alt text, publicat de Blecher
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
aspect, deloc de neglijat de altfel, comparând textele lirice ale autorului cu poezia suprarealistă și literatura absurdului. Imaginile șocante, ce nu ascultă de logica obișnuită a lucrurilor, revin în creația intitulată Poem. La fel ca în proză, realul comunică cu imaginarul în lirica lui M. Blecher. Numeroasele proiecții insolite amintesc de o veritabilă descătușare a visului, ce apropie lirica lui Blecher de poezia suprarealistă: ,,Privirea ta înăuntru poartă o luntre și mi-o trimite/ încărcată cu catifea de ochi negri și
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
evidenția în romanele sale realitatea este neimportantă, ceea ce contează, într-adevăr, este irealitatea. Aceleași observații pe care Țeposu le făcea operei epice a scriitorului, identificând ,,cunoașterea irațională" de factură suprarealistă în ,,onirismul critic, tehnică a iraționalității reci de organizare a imaginarului epic" a lui Blecher, sunt valabile și în cazul textelor lirice ale autorului. Astfel, putem constata că nu numai proza scurtă anticipează romanele de mai târziu, ci și încercările lirice ale scriitorului. Poezia Gând aduce în prim-plan o ipostază
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
metodei psihocritice, rețelele, metaforele, structurile obsedante vor fi analizate prin intermediul lecturii simbolice, în sensul practicat de Gaston Bachelard în eseurile sale despre elementele primordiale care au stat la baza constituirii universului, dar și de Gilberd Durand în Structurile antropologice ale imaginarului, al cărui concept fundamental este acela de imaginar. Prin suprapunerea textelor lui Blecher, putem constata, în termenii lui Bachelard, că pământul este elementul primordial care influențează imaginația artistică a scriitorului. Referitor la grila de lectură pe care o propune Durand
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
analizate prin intermediul lecturii simbolice, în sensul practicat de Gaston Bachelard în eseurile sale despre elementele primordiale care au stat la baza constituirii universului, dar și de Gilberd Durand în Structurile antropologice ale imaginarului, al cărui concept fundamental este acela de imaginar. Prin suprapunerea textelor lui Blecher, putem constata, în termenii lui Bachelard, că pământul este elementul primordial care influențează imaginația artistică a scriitorului. Referitor la grila de lectură pe care o propune Durand, punctul de plecare al cărții sale, Structurile antropologice
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
suprapunerea textelor lui Blecher, putem constata, în termenii lui Bachelard, că pământul este elementul primordial care influențează imaginația artistică a scriitorului. Referitor la grila de lectură pe care o propune Durand, punctul de plecare al cărții sale, Structurile antropologice ale imaginarului 78, se află în teoria lui Ferdinand de Saussure din Curs de lingvistică generală 79 despre ,,reflecția logică". Durand se referă la ,,arbitrarul semnului lingvistic", în general și în particular la una dintre clasele subordonate acestuia simbolurile. În ceea ce privește simbolurile, teoreticianul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
direcția pe care o trasau și Mircea Eliade și Carl Gustav Jung, neacceptând teoria freudiană asupra simbolului, conceput ca un obiect despre care nu se poate vorbi datorită ,,refulării libidoului". Conceptul fundamental al teoriei lui Gilbert Durand este cel de ,,imaginar", prin care criticul vizează obiectul teoretizat ,,traseu antropologic". Astfel, Durand explică simbolul apelând la antropologie. "Traseul antropologic" este definit de Durand ca "neîncetatul schimb care există... între pulsiunile subiective și asimilatoare și somațiile obiective ce emană din mediul cosmic și
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
antropologic". Astfel, Durand explică simbolul apelând la antropologie. "Traseul antropologic" este definit de Durand ca "neîncetatul schimb care există... între pulsiunile subiective și asimilatoare și somațiile obiective ce emană din mediul cosmic și social" și pe care-l numește și "imaginar" considerat drept "un segment" al "magistralei" mișcări a materiei, un "topos" al "saltului de la biologic la social"80. Conform teoriei lui Durand, imaginarul se situează între ,,pulsiunile subiective și somațiile obiective", astfel încât se poate "pleca în descrierea lui fie de la
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
asimilatoare și somațiile obiective ce emană din mediul cosmic și social" și pe care-l numește și "imaginar" considerat drept "un segment" al "magistralei" mișcări a materiei, un "topos" al "saltului de la biologic la social"80. Conform teoriei lui Durand, imaginarul se situează între ,,pulsiunile subiective și somațiile obiective", astfel încât se poate "pleca în descrierea lui fie de la natura psihologică, fie de la cultură"81. Punctul de plecare al demonstrației este ,,semantismul bio-psihic". Pentru început, Durand pornește de la disocierea pe care o
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
un perfect echilibru. Un alt concept pe care Durand îl teoretizează este acela de ,,dominantă reflexologică", insistând asupra "genezei reciproce" a subiectului și obiectului. Termenul este preluat de Durand din reflexologia lui Bekhterev, fondatorul pshihologiei obiective. De altfel, toată teoria imaginarului pe care o propune Durand este întemeiată pe ,,dominantele reflexologice" și pe ideea susținută de neuro-psihologul Vladimir Mihailovici Bekhterev conform căreia "orice act neuropsihic poate fi redus la schema unui reflex, în care excitația, atingând scoarța cerebrală suscită urmele reacțiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
sau angoasă pe care conștiința totală o resimte în fața temporalității"83. Astfel, după Durand, modelul "conștiinței totale" are trei părți: una a ,,semantismului bio-psihic" care desemnează fericirea sau angoasa, una a ,,reprezentării semiologice" și nivelul ,,simbolurilor", unde putem discuta de imaginar. Imaginarul nu este relaționat decât de simboluri. Teoria lui Mircea Eliade asupra simbolurilor se asociază teoriei lui Gilbert Durand. Eliade afirma că lumea "se revelează" prin simboluri. Simbolul nu este o copie a realității obiective. El revelează ceva profund, fundamental
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
angoasă pe care conștiința totală o resimte în fața temporalității"83. Astfel, după Durand, modelul "conștiinței totale" are trei părți: una a ,,semantismului bio-psihic" care desemnează fericirea sau angoasa, una a ,,reprezentării semiologice" și nivelul ,,simbolurilor", unde putem discuta de imaginar. Imaginarul nu este relaționat decât de simboluri. Teoria lui Mircea Eliade asupra simbolurilor se asociază teoriei lui Gilbert Durand. Eliade afirma că lumea "se revelează" prin simboluri. Simbolul nu este o copie a realității obiective. El revelează ceva profund, fundamental. Eliade
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
să găsesc ideea pentru care să pot trăi și să pot muri221. Plecând de la acest considerent, putem afirma că atât personajul blecherian, cât și cel kafkian se află în permanență în căutarea adevărului pe care-l proiectează la nesfârșit în imaginar, toate aceste proiecții nefiind decât rezultatul unui refuz constant de a găsi ,,adevărul" în realitatea dată. Personajul Întâmplărilor... se simte închis în real ca într-un prizonierat care nu face decât să perpetueze ,,bizara aventură de a fi om"222
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
dintr-o dată în pasta compactă și uniformă a unei unice materii, în care eu existam doar ca un simplu vid ce se deplasează de ici-colo fără rost343. Greutatea trupului se datorează bolii. Suferința este atât de apăsătoare încât evadările în imaginar sunt adevărate eliberări. Părăsind imaginarul și revenind în real, eul narator va încerca să identifice ipostaze și situații în care boala și suferința pot fi suspendate. Lumea panopticumului reprezintă o alternativă la existența dată: Personagiile de ceară erau singurul lucru
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
și uniformă a unei unice materii, în care eu existam doar ca un simplu vid ce se deplasează de ici-colo fără rost343. Greutatea trupului se datorează bolii. Suferința este atât de apăsătoare încât evadările în imaginar sunt adevărate eliberări. Părăsind imaginarul și revenind în real, eul narator va încerca să identifice ipostaze și situații în care boala și suferința pot fi suspendate. Lumea panopticumului reprezintă o alternativă la existența dată: Personagiile de ceară erau singurul lucru autentic din lume: ele singure
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
iubește pe Solange si ajunge să o urască pe aceasta pentru că l-a făcut să uite de el. Pe bună dreptate, Mihaela Mihailov numea spectacolul realizat de Radu Afrim, bazat pe romanul lui Blecher, ,,abcces afectiv", o poartă deschisă către imaginarul tulburator al unei lumi bolnave. Al unei lumi care nu poate să se miște. Sau dacă se mișcă, o face convulsiv, trepidant, ca și cum ar fi pe arcuri. Toate gesturile sunt disperant de senzuale. Sunt gesturile unor infirmi care iubesc exploziv
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
strângeau oasele. Și rândul acela de obiecte galbene și lungi, rânjind la mine. Erau cărți sau dinți? Erau dinți, cu adevărat dinții calului și eu eram în craniu, în craniul lui378. CAPITOLUL VI DINCOLO DE GRANIȚA TEXTULUI 6.1. Incursiuni în imaginarul blecherian Primul și mai ales ultimul roman al lui Blecher conturează clar o poetică a imaginarului. Convingerea că lumea în care trăim este multidimensională, Blecher o enunțase încă din perioada publicării prozei scurte, una dintre aceste narațiuni, Incursiuni, stabilind clar
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
dinți? Erau dinți, cu adevărat dinții calului și eu eram în craniu, în craniul lui378. CAPITOLUL VI DINCOLO DE GRANIȚA TEXTULUI 6.1. Incursiuni în imaginarul blecherian Primul și mai ales ultimul roman al lui Blecher conturează clar o poetică a imaginarului. Convingerea că lumea în care trăim este multidimensională, Blecher o enunțase încă din perioada publicării prozei scurte, una dintre aceste narațiuni, Incursiuni, stabilind clar punctul de vedere al autorului. Din perspectiva abordării transdisciplinare, imaginarul narativ este ,,calea" prin care personajul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Blecher conturează clar o poetică a imaginarului. Convingerea că lumea în care trăim este multidimensională, Blecher o enunțase încă din perioada publicării prozei scurte, una dintre aceste narațiuni, Incursiuni, stabilind clar punctul de vedere al autorului. Din perspectiva abordării transdisciplinare, imaginarul narativ este ,,calea" prin care personajul blecherian poate merge ,,dincolo". Astfel, interesant de observat ar fi, prin suprapunerea mai multor texte, care este mecanismul de funcționare al acestuia. Proiecțiile în imaginar ale personajului blecherian sunt rezultatul provocării, aproape intenționat, a
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
punctul de vedere al autorului. Din perspectiva abordării transdisciplinare, imaginarul narativ este ,,calea" prin care personajul blecherian poate merge ,,dincolo". Astfel, interesant de observat ar fi, prin suprapunerea mai multor texte, care este mecanismul de funcționare al acestuia. Proiecțiile în imaginar ale personajului blecherian sunt rezultatul provocării, aproape intenționat, a unei stări psihice interioare, a exacerbării simțurilor datorată condiției de bolnav permanent în care acesta se află. De altfel, personajul Viziunii luminate declară că viața nu i-a oferit decât două
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]