2,851 matches
-
descoperă în scenariile inițiatice precedente, „htonian la origine, dar devine treptat solar și uranian” Colinda citată exprimă sugestiv îmbinarea celor patru elemente fundamentale în natura animalului năzdrăvan: apă (este un transportor acvatic mitic), aer (suflă vânt), foc (emană căldură pe nări), pământ (stă în pântecele terestru). În alte texte, calul traversează marea de trei ori, asemeni unui botez: „Și eu te-am trecut/ Mara de trei ori/ Și nu te-ai udat,/ Oleacă te-ai udat,/ Corn la chepeneag” (Romulus - Sălaj
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Consubstanțialitatea cu apa devine matricială în confruntarea arhetipală, reprezentată la nivel cabalin: „Cela, pe une mșrge cu-a lui, a lui cal numa țîpă apă fără fund d’in copit’e. Șî cșalalt, a mămănoii, țîpă pară de foc pă nări, să ușc, să facă uscat: nu pote fa uscat, că-i face apă fără fund, nu pote mș” (Racșa - Satu Mare). Apa, ca depozitar al existențelor posibile, își opune vitalitatea focului malefic, pustiitor, aruncat de copitele bidiviului. Lupta dintre viață și
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
o moșesc nunii”. La nivelul expresiei poetice funcția rituală a nașului este sugerată de un portret hiperbolizant: „Dar nunul cel mare/ Cu grija-n spinare,/Călare pe-on cal/ Ca un Ducipal/ Se ridică în scări/ Și se umflă în nări,/ Făcu ochii roată/ Peste oștirea toată” (Cașin - Bacău). El este singurul care poate „citi” nivelul cel mai avansat al însemnelor, statutul divin al miresei fiind culmea spirituală a fecioarei nubile: „Atunci unii ziceau că-i urmă de căprioară/ Dar nunul
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
celelalte patru axiome euclidiene, se poate ridica Întreg edificiul geometriei plane. Riemann și Lobacevski au demonstrat ulterior că se poate duce o infinitate de drepte, dar... nu contează! „Vă rog să mă credeți pe cuvânt, spunea deșiratul individ pufnind pe nări, mi-am făcut studiile la Sorbona, Înainte de război, sunt un om onorabil, Îmi plătesc impozitele la timp...” Deodată, În ochii tinerelului care eram, obscura și impozanta „clădire” a matematicilor Începea să semene, prin precara ei bază, prin „iluzoria” ei bază
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
astfel de „răzbunare” fără motiv, ne-clară; dar... ce dulce este tocmai o astfel de răbufnire, un astfel de război al tuturora contra unuia singur, și dacă acest „unul singur” sunt În fapt „mai mulți”, dar În ochii hălăduitorilor, În „nările lor”, ei Împrăștie insistent un „miros de victimă”, ațâțător și inconfundabil și de aceea ei vor fi totdeauna „singuri”, chiar dacă trupurile lor acoperă câmpul și umplu zeci și zeci de vagoane de marfă... hai, ce zici?!... Da, aceștia și alții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Din alchimia unei existente, Viorel Rotilă • Drama expresionistă. De la Strindberg la Zografi, Miruna Bostan • Europa în cincizeci de romane, Geo Vasile • Fals jurnal de căpșunar, Mirel Bănică • Gînduri despre Nae Ionescu, Dan Ciachir • Incertitudinile prezentului, Gustave Le Bon • Însem(i)nările magistrului din Cajvana, Luca Pițu • Jurnal (1931 1937), Petru Comarnescu • Jurnal în căutarea lui Dumnezeu, Arșavir Acterian • Kairoi sau roadele timpului, Octavian Florescu • Luciditate și nostalgie, Dan Ciachir • Mărturisiri din exil, Pavel Chihaia • Moartea care mă apasă, Katherine Mansfield • Monolog
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
rachiu amestecat cu apă de var. - Aprinderea rachiului în om. Se stoarce balegă de cal în lapte dulce și se bea. - Aprindere de creieri. Se amestecă ghințură, două ouă bătute și rachiu de drojdie. Cailor li să dă băutura pe nări, cornutelor pe gură. - Aprindere de ochi (conjuctivită). Se suflă în ochi praf de corn de șarpe sau zahăr pisat mărunt. La miei li se face să sângereze pleoapa superioră și se spală apoi cu scuipat. - Aprindere la plămâni. Se vindecă
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
mai puternic îți făceai simțită prezența. Ca toți cei din casă, învățasem și eu nu s-aștept ca lucrurile să-mi fie spuse în cuvinte, ci să interpretez la celălalt orice tresărire cât de mică a ridurilor feței, a carotidei, nărilor sau colțului gurii, a bărbiei sau degetelor. Trăind printre taciturni, ochii noștri erau deprinși să discearnă ce simțăminte poartă fiecare cu sine prin casă. Mai mult ciuleam ochii decât urechile. Consecința fiind o agreabilă încetineală, o greutate prea mare și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
minute. — Nu știam că durează atât de mult formalitățile de la intrare. În plus, liftul a mers îngrozitor de încet. Ajunsesem, de fapt, cu zece minute mai devreme. A dat din cap ușor, ca și când ar fi spus: „Da, știu“. Am simțit în nări un iz de apă de colonie cu care se dăduse probabil pe gât. Îmi mirosea a câmp de pepeni galbeni într-o dimineață de vară. Mirosul acela mi-a creat o stare ciudată. Era un fel de nostalgie sau, mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
ne gândim mai întâi cât sunt de importante două coarne. Ele asigură, în primul rând, simetria. Aceasta atrage după sine un echilibru perfect al organismului, atât din punct de vedere al dezvoltării, cât și al libertății de mișcare. Cele două nări contribuie și ele, practic, la această simetrie. Ba chiar și gura. E adevărat că există un singur buric, dar acesta este un organ atrofiat. — Dar penisul? am întrebat eu. — Penisul și vaginul se iau împreună. Ca un cârnat într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
a așteptat până a dispărut spuma. A băut jumătate. — Scuză-ne pentru neplăcerile pricinuite. Ar trebui să-ți explic ce vânt ne-a adus aici. Am venit, de fapt, să te ajutăm. — Cum? Spărgându-mi ușa? Pitic se înroși brusc. Nările îi fremătau. — Ți-am mai spus s-o lași încolo de ușă, zise el aparent calm. Se întoarse apoi spre Matahală: Nu-i așa că i-am spus? Individul dădu doar din cap. Mi se părea foarte umil, iar mie nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
puțin aceasta era explicația pe care o dădeau psihologii. Numai că imaginea pe care o creasem eu mi se părea mult prea reală. Era puternică și strâns legată de existența mea proprie. Îmi mai persista și acum mirosul acela în nări și vuietul în urechi. Deși aveam doar nouă sau zece ani, îmi era încă foarte clară senzația de frică provocată de confuzie și intangibil. Oricine ce-ar spune, mie chiar mi s-a întâmplat așa ceva. Clar. Nu știu din ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
ciudate, dar pentru noi sunt absolut normale. Logice, pure, simple. Tare aș vrea să le iei așa cum sunt. Eu am dus multă vreme viață de militar, dar nu o regret deloc. Mi-a plăcut chiar. Mai am și-acum în nări mirosul prafului de pușcă și al sângelui, sclipirea sabiei în fața ochilor și sunetul cornului de vânătoare în urechi. Dar nu-mi amintesc ce anume m-a îndemnat să pornesc la bătălie. Onoarea? Patriotismul? Dorința de a lupta? Ura? Chiar nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
prostituție și crasă apatie; zilele treceau într-o goană nebună prin cluburile de pe litoral, cu blonde superbe în decapotabile scânteietoare, cu mințile făcute praf de Nembutal; nopțile se măcinau în camerele pentru VIP-uri din cluburile selecte sau trăgând pe nară cocaina presărată pe mesele din dreptul geamurilor de la Spago. Era o critică nu numai a unui stil de viață care îmi era familiar, ci și - credeam eu, dându-mi importanță - a anilor ’80 ai erei Reagan și, indirect, a civilizației
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
a prezentat agentului său literar și editorului, amândoi fiind de acord să-l preia (editorul cumva fără tragere de inimă - un membru al consiliului editorial exclamase: „Dacă există un public interesat de zombii care o sug și trag cocaină pe nară, atunci n-avem cum să nu publicăm drăcia asta“), iar eu am urmărit cu un amestec de frică și fascinație - atins de surescitare - metamorfoza unui proiect școlar apărând într-o ediție princeps și devenind un bestseller tradus în treizeci de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
deschis ușa de la bucătărie coada lui începu să bată în podea cu optimism dar se opri în aer când își dădu seama cine era, apoi coada coborî încet de tot și se încolăci între picioarele din spate. Câinele își umflă nările și scoase un suspin greu și nădușit. M-am căutat în blugi după niște Xanax, am înghițit două pastile și parcă mi s-a ridicat un fel de greutate de pe piept, dar atunci l-am observat pe îngrijitor (da, era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
deranjînd poporul de viermi dinăuntru. O alta este să coboare la nivelul pămîntului și s-o ia pur și simplu pe cîmp și peste pietre, și peste apă, și prin apă. în fine, o alta este să facă treișpe-paișpe între nările fremătînde ale lui Grenouille și frunzele fremătînde ale unui copac, așteptînd să apară un miros. și apare ? Eu unul n-am simțit decît mirosul disperării și al tehnologiei suprasolicitate. Opintelile vizuale ale regizorului german în direcția dimensiunii inaccesibile a mirosului
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
lui, Zohan poate demonta arma din mîinile unui terorist în mai puțin timp decît îi ia acestuia să apese pe trăgaci. Dacă teroristul apucă totuși să tragă, Zohan poate prinde glonțul din zbor ; dacă are mîinile ocupate, îl prinde cu nara. Atacat cu pietre de un grup de femei și copii, pe o stradă din Beirut, Zohan prinde toate proiectilele și, în cîteva secunde, face din ele o jucărie pe care i-o aruncă înapoi unei fetițe. Căci (după cum am aflat
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
de obicei?) Eu îi arăt degetul mare pe care mi l-am îndreptat spre tavan și mă așez la o masă. Mă desparte cam un metru jumate de altă masă, la care stă o tipă. N-am scanat-o, dar nările mele o pârăsc și-mi spun că și-a turnat sticla de parfum în cap. Vreau să mă ridic și să mă mut la o altă masă, dar mă uit în jur și nu văd nici una liberă. E oră de
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
Dovezi pe care până acum nu le-a prea dat!” Mai departe se spune în interviu: „Și totuși, sondajele arată o accelerată alunecare spre stânga. Și nu este vorba doar de partide și alegători. Sindicatele blochează privatizarea, miliardarii dau pe nări fumul social-democrației, plângând pe umerii săracilor, iar unii politicieni vorbesc chiar despre «renaționalizări» ale fabricilor. Cum vi se pare acest tablou? - Nefiresc. Toată lumea se leapădă ca de Satana de dreapta politică. Aproape nimeni nu mai vorbește de reformă, de însănătoșirea
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
cu sate destul de dese, adevărate „cuiburi de gospodari”. Aproape de Huși, „mașinuța” (locomotiva, n.a.) urca din greu coasta unui deal, așa încât unii călători, plictisiți de stat în vagoane, coborau pe lângă tren, culegeau flori din mers, apoi urcau din nou. „Răsuflând pe nări șuerătoare de aburi, împroșcând un mănunchiu mai bogat de scântei, namila de fer se oprește”. Ajuns pe vârful Dobrinei, „învăluită în întunericul pădurei dese, călătorul este impresionat de minunatele locuri pe care le străbătea: pădurea fermecată care se îmbracă în
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
s-o recupereze pe Elena care încă nu se ofilise că, altfel, războiul n-ar mai fi avut sens. Și noi avem un război, un război al lui Traian, care lansează și el o „equa Traiani”; nu scoate flăcări pe nări, nu mănâncă jeratic, numai șmacsuri și silicon, folosind ca armă bilețele pe post de bombă cu explozie imediată. De ce se folosesc în politica românească bilețelele? Pentru simplu motiv că marile idei încap pe spații mici! Deoarece sunt prea valoroase pentru
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
se liniștește. Viorelele, înviorate de căldură, exală o adiere înmiresmată care își ia zborul, sfioasă și nevinovată, prin aerul greu. Cu ochii mijiți, își apropie nasul să culeagă aroma parfumată a vestitorilor primăverii, dar un miros pătrunzător îi invadează brutal nările: "Pentru cine e varza cu carne?" Ah, proza vieții!... Începu să prefire cu furculița varza tăiată mărunt, îndelung prăjită în grăsime, până să descopere o bucățică de carne. Slab rezultat! Eh, oricum nu-i e foame, iar țuica îl antrenează
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
aude vuiet de glasuri multe, părea că o mână-i apasă pieptul, el răsufla, dar răsufla parcă aer fierbinte care-i ardea plămânii, se ridică lung în picioare, își ridică umerii cu spaimă părul i se sburli în cap și nările i se îmflase tablouri de foc îi ardea mintea, vedea fulgere parcă tot creierul îi era ars el începu să râdă cu hohot și căzu la pămînt 255. De moartea iubitei poetul nu se poate desprinde nicicând. Iată ce i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
aude vuiet de glasuri multe, părea că o mână-i apasă pieptul, el răsufla, dar răsufla parcă aer fierbinte care-i ardea plămânii, se ridică lung în picioare, își ridică umerii cu spaimă părul i se zburli în cap și nările i se îmflase tablouri de foc îi ardeau mintea, vedea fulgere parcă tot creierul îi era ars el începu să râdă cu hohot și căzu la pământ 273. Preluând tema cunoscută viața este vis, firea poetului pare să încline mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]