3,626 matches
-
simbolică. Să fim serioși, ploaia aia nenorocită trebuia să se oprească odată și-odată. După ce i-am dat biberonul lui Kate, m-am așezat cu ea pe pat și am legănat-o. Îmi devenea din ce în ce mai clar că deși fusesem destul de norocoasă ca să fiu târâtă din mlaștina nefericirii, această nou-descoperită libertate adusese după ea o serie de responsabilități. Ziua precedentă fusese foarte plăcută. Foarte distractivă. Dar, și gândul ăsta m-a lovit fără ca eu să-l fi invitat, viața înseamnă mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
al tău. Acum vrei să rămâi? Uită-te la bucătăria asta extraordinară. E frumoasă, nu-i așa? Dacă te întorci, a ta e. Deși nu cred că la o emisiune-concurs de mâna a treia ai primi o bucătărie întreagă. Ești norocos dacă primești destui bani ca să-ți plătești biletul de autobuz ca să te întorci acasă. Dar îmi doream să fi fost așa de simplu să-l aduc înapoi pe acel „noi“ care le aparținea lui James și lui Claire. Sau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
o văd pe Kate. Kate era în pătuțul ei, hrănită, schimbată și adormită. N-avea nici o grijă. Îngerașul! A pufnit pe nas, mulțumită, de mai multe ori, mișcându-și, prin somn, piciorușele ei roz și grăsuțe. Șocată, am realizat ce norocoasă eram. Acea superbă ființă umană în miniatură era copilul meu. Eu îi dădusem viață. Era fiica mea. Pentru prima dată, mi-am dat seama, mi-am dat seama cu-adevărat că mariajul meu nu fusese un dezastru. Poate că eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
am dat seama cu-adevărat că mariajul meu nu fusese un dezastru. Poate că eu și James nu mai eram împreună, însă creasem acea ființă minunată. Acest miracol care respira. Nu eram blestemată. Nu eram o ignorantă. Eram foarte, foarte norocoasă. Capitolul cincisprezecetc "Capitolul cincisprezece" Vineri seara mi-am petrecut-o uitându-mă la televizor în compania mamei. Am considerat că umblasem destul haihui în ultimele două zile. Și eram complet epuizată. Să ai grijă de un copil mic e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
într-un idiot. Sau cel puțin eu așa pățesc. Vrei s-o țin și eu în brațe pe Kate? Dacă vrei, am spus scoțând-o pe Kate din marsupiu și trecând-o în brațele lui tandre. Pacostea aia mică și norocoasă! Ce păcat că încă nu poate să vorbească, m-am gândit cu regret. Altfel aș fi pus-o să-mi povestească în cele mai mici detalii cum e să fii ținută în brațe de Adam. Am stat acolo, lenevind la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
unele dintre mame plângeau mai tare decât propriile progenituri. — De s-ar opri din plâns, spunea printre lacrimi o femeie fără să se adreseze nimănui în particular. Măcar cinci minute. Doamne, m-am gândit îngrozită. Dintr-odată am realizat ce norocoasă eram. Nu numai că fiica mea părea a fi un copil anormal de placid, dar eu îi aveam și pe mama și pe tata și, presupun, și pe Helen și pe Anna să mă ajute să port povara îngrijirii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
și vă datorez vouă, tuturor, să mai încerc o dată. Dar mi se pare că nimic nu e în regulă. Mă simt manipulată. Mă simt forțată de James. E ca și cum n-ar fi acceptat un refuz. Mă simt de parcă aș fi norocoasă să-l am înapoi. Da, așa mă face James să mă simt. Norocoasă! — Dar nu ești norocoasă că ai primit o a doua șansă? Nu toate femeile au parte de asta, a zis mama. Nu, nu e genul ăla de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
că nimic nu e în regulă. Mă simt manipulată. Mă simt forțată de James. E ca și cum n-ar fi acceptat un refuz. Mă simt de parcă aș fi norocoasă să-l am înapoi. Da, așa mă face James să mă simt. Norocoasă! — Dar nu ești norocoasă că ai primit o a doua șansă? Nu toate femeile au parte de asta, a zis mama. Nu, nu e genul ăla de noroc, am spus disperată s-o fac să înțeleagă și să înțeleg și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în regulă. Mă simt manipulată. Mă simt forțată de James. E ca și cum n-ar fi acceptat un refuz. Mă simt de parcă aș fi norocoasă să-l am înapoi. Da, așa mă face James să mă simt. Norocoasă! — Dar nu ești norocoasă că ai primit o a doua șansă? Nu toate femeile au parte de asta, a zis mama. Nu, nu e genul ăla de noroc, am spus disperată s-o fac să înțeleagă și să înțeleg și eu. James mă face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
o a doua șansă? Nu toate femeile au parte de asta, a zis mama. Nu, nu e genul ăla de noroc, am spus disperată s-o fac să înțeleagă și să înțeleg și eu. James mă face să mă simt norocoasă, deși n-aș merita asta. De parcă e drăguț cu mine cu toate că n-ar fi obligat să fie așa. De parcă e drăguț cu mine numai fiindcă e un om cumsecade. Sau pentru că are o inimă bună. Sau ceva în genul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
făcute acum. Voiam custodia lui Kate. James mi-a spus că n-o să se opună dacă îi dădeam voie s-o vadă la discreție. Am fost încântată, pentru că voiam ca fiica mea să-și cunoască tatăl. Și știam că eram norocoasă că James era așa de rezonabil. Ar fi putut să fie rău și să refuze orice cooperare. Și ca să fiu cinstită față de el, James nu s-a comportat în felul ăsta. Eu și James am ajuns la o înțelegere în privința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
brațele disperării. Poate că lucram într-un domeniu care nu-mi pria, poate cu nu aveam cu-adevărat vocație pentru ceea ce făceam sau poate că eram doar leneșă. Ei, indiferent care era cauza, eu nu eram unul dintre oamenii ăia norocoși (deși eu cred că sunt doar ciudați) care au satisfacția muncii. În cel mai bun caz, eu îmi consideram serviciul ca fiind o metodă de a-ți atinge scopul, iar în cel mai rău caz, îl vedeam ca Iadul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
nou la birou. Să mă ocup de chestii administrative șapte ore pe zi, cinci zile pe săptămână, patruzeci și opt de săptămâni pe an. Dumnezeule! De ce nu mă născusem bogată? Scuze, scuze, știu, n-ar trebui să mă plâng. Eram norocoasă că aveam o slujbă. E doar că mi-ar fi plăcut să existe cineva care să aibă grijă de mine și de Kate. Visam cu ochii deschiși. Chiar dacă aș fi rămas cu James, tot ar fi trebuit să mă întorc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
vârful capului și, ca de obicei, era superbă. Când ne-a vezut, s-a oprit în loc și s-a holbat la noi cu mare atenție. —Uită-te la ele, a zis ea cu amărăciune. Uită-te la ele, scârbele astea norocoase. —Bună, Helen, a spus Anna cu prudență. —Vaci leneșe ce sunteți! Toată ziua zaceți și nu faceți nimic, în timp ce eu trebuie să învăț de-mi sar capacele, a continuat Helen ofticată. Eu mi-am pus mâna streașină la ochi ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
viața reală, poți să pariezi că atunci când bărbatul pe care îl placi/iubești/de care ești atrasă apare pe nepregătite, tu arăți cel mai prost posibil. Ei, sau cel puțin eu așa am pățit. Poate că voi ați fost mai norocoase. Aș vrea să nu mai stea acolo și să se uite în jos, la mine, m-am gândit agitată. —Adam, îmi stai în soare, am spus încercând să fac replica respectivă să sune ca o glumă. De ce nu iei loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
plăcut foarte, foarte tare să fiu prietenă cu Adam. Era așa de interesant, de distractiv și de dulce. Era o persoană minunată în jurul căreia să gravitezi. Era special, înțelegeți? Oricine era prietena aia a lui, știam că era o femeie norocoasă. —Claire, a zis el, îți mulțumesc că-mi oferi șansa asta ca să mă explic. —Of, Doamne, am spus, revino-ți! Nu mai fi așa de umil! — E doar... nu știu, a îngăimat el. Probabil că a fost destul de... surprinzător când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Ne-am gândit să nască și apoi să dăm copilul spre adopție, dar Hannah n-a vrut așa ceva. Apoi am discutat despre varianta avortului. Am aruncat o privire scurtă către Kate. Nu m-am putut abține. Mă consideram incredibil de norocoasă că nu fusesem nevoită să iau în calcul avortul, atunci când aflasem că eram însărcinată. În orice caz, avortul a fost privit ca o posibilă soluție, mi-a spus Adam obosit. Dar nici unul din noi nu voia chestia asta. Sunt sigură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
oameni amabili și generoși. Le mulțumesc sincer... Minunatei mele editoare Louise Moore pentru sprijinul ei necondiționat, sfaturile neprețuite pe care mi le-a dat pentru acest volum și pentru toate cărțile mele. Toți autorii ar trebui să fie atât de norocoși. Lui Jonathan Lloyd, un prinț între agenți. Lui Caitriona Keyes și Anne Marie Scanlon pentru sprijinul vital, informațiile despre New York și, mai ales, despre Mângâietorul-DelicatTM. Lui Nicki Finkel și Kirsty Lewis, Nicole McElroy, Jamie Nedwick, Kim Pappas și mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
se vor vindeca semnele de genul acesta. După aceea, la doctorul Chowdury spre a-mi înghionti și împunge organele interne. A observat că toate umflăturile și vânătăile dispăruseră și a spus, după cum spusese și la vizitele anterioare, ce incredibil de norocoasă fusesem că nu suferisem nici o fractură internă. —Plănuiește să se întoarcă la New York, a izbucnit mama. Spuneți-i că nu se simte destul de bine pentru a putea călători. — Dar s-a simțit destul de bine pentru a călători până acasă, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
te măriți cu primul bărbat care te cere. Da, de-abia dacă-l cunoști! Da, târăște multe! Da, s-ar putea să-i fie greu să-și țină micuțul în pantaloni! Dar, pe scurt, Anna Walsh, HABAR n-ai ce norocoasă ești! Am așteptat să se oprească din țipat. — Îmi pare rău, a zis, puțin îmbujorată, respirând mai repede decât de obicei. M-am cam... ambalat. Îmi pare sincer rău, Anna. Faptul că are doar doi ochi, e de înălțime medie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de înfrumusețare și să îmi recuperez obiectivele. Care din noi avea să câștige? Ne-am adunat, rânduri-rânduri, în sala de consiliu. Eram cu toții acolo, toate cele paisprezece mărci. Unele dintre femei țineau strâns în mână ziare și reviste. Erau cele norocoase, cele care reușiseră să obțină acoperire. Până și eu aveam una sau două pagini. Nu în ziare, desigur. Se părea că nimeni nu se deranjase să mențină asaltul asupra redactorilor de profil cât lipsisem - habar n-aveam ce făcuseră de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
aer. —Așa deci? Și te măriți cu tipul? — Da. La fel de tăios. Dar nu s-a putut abține să nu îi întindă mâna ca el să-i poată admira inelul de logodnă. —Oau. Te măriți. Ei bine, felicitări. E un individ norocos. Apoi s-a uitat la mine. O privire plină de compasiune. — Oh, micuțo, a zis. E de rău, este? —Ai tras cu urechea la ce vorbeam? Tonul agresiv al lui Rachel revenise în forță. — Nu. Dar e cam... - a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Hopa, a zis Rachel. Stai o clipă. Trebuie mai întâi să spunem un cuvânt de mulțumire. Oh, da, scuze. Rachel și-a înclinat capul (izbind melodios cu acul într-o sticlă de Kombucha 1) și a spus că eram cu toții norocoși, nu doar pentru că urma să luăm o cină delicioasă, ci pentru toate lucrurile minunate din viața noastră. Au dat cu toții din cap în semn de aprobare, cu acele luminate de flăcările lumânărilor. —E totodată momentul, a zis Rachel, să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
și mai macho și mai sexy și ți-am zis, „Tipul acesta n-are nici un oscior de Mângâietor Delicat. Trebuie să te iubească sincer“. —Îmi amintesc. A oftat și am mers în tăcere, apoi a zis: —Ai fost așa de norocoasă. Da, am zis. Am fost. Nu m-a sfâșiat când am spus-o. N-am simțit nici un val de amărăciune, mi-am zis doar, da, am fost așa norocoasă. —Contracție la orizont! Jacqui s-a ghemuit pe treptele unei case
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
am mers în tăcere, apoi a zis: —Ai fost așa de norocoasă. Da, am zis. Am fost. Nu m-a sfâșiat când am spus-o. N-am simțit nici un val de amărăciune, mi-am zis doar, da, am fost așa norocoasă. —Contracție la orizont! Jacqui s-a ghemuit pe treptele unei case de cărămidă în timp ce o cuprindea un nou spasm. Oh, Doamne, oh, Doamne, oh, Doamne. Respiră, am îndemnat-o. Vizualizează. Oh, Iisuse, vino înapoi! Jacqui căzuse de pe treaptă și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]