1,945 matches
-
mai pudică decât a manechinelor din vitrine. Nimic de pătruns, nimic de cucerit. Timp de câteva ore, poate, ne-am zbătut, goi sub pătură, până când am ejaculat dureros și fierbinte peste degetele și pe burta ei. Am adormit alături, lipiți pântec în pântec, împăcați și triști ca doi gemeni plutind în același lichid placentar. Până m-am scufundat cu totul în somn mi-au mai sunat în urechi cuvintele pe care fata mi le șoptise mereu pe când ne zbăteam ca peștii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
decât a manechinelor din vitrine. Nimic de pătruns, nimic de cucerit. Timp de câteva ore, poate, ne-am zbătut, goi sub pătură, până când am ejaculat dureros și fierbinte peste degetele și pe burta ei. Am adormit alături, lipiți pântec în pântec, împăcați și triști ca doi gemeni plutind în același lichid placentar. Până m-am scufundat cu totul în somn mi-au mai sunat în urechi cuvintele pe care fata mi le șoptise mereu pe când ne zbăteam ca peștii pe uscat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acum că-naintăm printr-o venă enormă. Călcam pe un țesut tot mai elastic, iar în peretele gros, hialin, se zăreau nenumărate celule minuscule, cu nucleele violet. Insectele străvezii rămăseseră, dar nu ne mai năpădeau: zăceau lipite de pereți, cu pântecul zvâcnind de plăcere. Trompele lor lungi și tari erau înfipte în epiteliul grotei, și sugeau de-acolo un sânge negru, al cărui traiect până-n stomac se zărea ușor prin corpuri incolore. Le striveam cu sutele în cobo-rîrea noastră lină, ce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
subțioara stângă, nu l-ar fi scos dintre soți, nu i-ar fi dat cu adevărat existență. Cu toții trăiau prin plăgile lor ce le serveau de nume, de însușiri și poate chiar de suflet. Buze de iepure, pielițe între degete, pântecul umflat de ciroză, hernii ombilicale cât lubenițele, lepră și scabie înnobilau trupurile roze, altfel purtând pecetea plicticoasei perfecțiuni. Îi priveam ore-n șir prin podeaua semiprețioasă, ce le punea o umbră verzuie, sticloasă, pe fețele ce ne căutau veșnic ochii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
iar pereții, din galbenul de caolin de la început, deveniră pulsatili ca de pieliță și colorați într-un mozaic incert de vinișoare stacojii și albastre, pe fondul hialin al unei cărni diafane. Uitîndu-se împrejur, unora li se părea că sânt în pântecul unei ființe ciclopice, distingând, cu încăpățînarea astronomilor amatori, dincolo de pielița pereților, încrețiturile bogat irigate ale intestinului gros și punga urinară cu mușchi circulari. Alții se credeau în vreun vestibul al creierului și jurau că faldurile luate de primii drept intestine
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și sexul din care am țâșnit, fierbinți și urlând de plăcere. Pentru cel ce mîntuiește-ncepînd și care nu mai mântuiește să tot înceapă. Ca o femelă de fluture el și-a-mprăștiat de-aici feromonii în lume, și voi roiți acum în jurul pântecului mustind de sacralitate, tânjind adânc, oh, atât de adânc spre ființare, adică spre mîntuire! Sosind aici, însă, n-ați zărit nici un zeu. Doar o cavernă cerebro-genitală și un Excalibur de lumină. Cupa și spada, mai mari ca mintea și mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și Dumnezeu. Sîntem aici ca să ne naștem mama. Ca să îl naștem pe cel ce ne va naște. E drept că nouă ni se interzice Ieșirea și că nu ne vom naște în alte lumi. Nu vom ieși nicicând din acest pântec, dar toți sîntem pântecul din care El se va naște, căci orice lume-i un pântec în umflare și în contracție. Noi ne vom mântui prin el, inven-tîndu-l, zămislindu-l pe el, care va crește în aparență în lumea noastră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca să ne naștem mama. Ca să îl naștem pe cel ce ne va naște. E drept că nouă ni se interzice Ieșirea și că nu ne vom naște în alte lumi. Nu vom ieși nicicând din acest pântec, dar toți sîntem pântecul din care El se va naște, căci orice lume-i un pântec în umflare și în contracție. Noi ne vom mântui prin el, inven-tîndu-l, zămislindu-l pe el, care va crește în aparență în lumea noastră, dar cu adevărat într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
naște. E drept că nouă ni se interzice Ieșirea și că nu ne vom naște în alte lumi. Nu vom ieși nicicând din acest pântec, dar toți sîntem pântecul din care El se va naște, căci orice lume-i un pântec în umflare și în contracție. Noi ne vom mântui prin el, inven-tîndu-l, zămislindu-l pe el, care va crește în aparență în lumea noastră, dar cu adevărat într-o lume uriaș mai înaltă, căci el, nălțîn-du-se din planul nostru ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zgârcită și ochii strânși arătau un extaz distrugător. Singurul fapt pe care cuvintele îl pot înfățișa, deși atroce, a părut un gest de tandrețe față de ce fusese-nainte: cu o fulgerare expertă a unei lame, albinosul i-a despicat Ceciliei pântecul, fără să curgă un strop de sânge, și-a scos de-acolo, curat ca un preparat anatomic, uterul, străjuit, ca de două aripi întinse, de trompele având la capete, între franjuri de pielițe moi, cele două ovare, ca două mici
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sferă ce cuprinsese aproape tot spațiul din mijlocul discului pe care ne aflam. Oul se rotea greoi în jurai axei verticale, arătând mereu alte canale, alte mări uscate și alte continente, aruncând alte jerbe de foc și resorbindu-le în pântecul de albuș și de gălbenuș. Navigator singuratic, creierul se apropia de soare, alunecând parcă pe un pliu subliminal, pe un tub de ghidaj ascuns în altă dimensiune. Era acolo, neauzită, dar simțită cu tot corpul, o șoaptă, mai densă decât
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sânt Doamne", răspundea creierul, spermia, iar răspunsul, fericit în teroare, înspăimîntat în extaz, era nu un sunet, ci însăși înaintarea. Fruntea bombată, de coajă de sticlă, a mormolocului se opri în cele din urmă la doar o palmă de enormul pântec filigranat. Membranele tari se oglindeau reciproc, turbioane colorate apăreau în punctele frontale ca să cuprindă, în cercuri tot mai largi, sferele tremurătoare. Un dialog se-nfiripa acolo, se comutau canale și frecvențe, se dădeau parole, mii de chei pătrundeau în tot
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din tapet își desfăceau cupulele transparente, nesănătoase, devitalizate ca lujerii de cartof ținut în beznă, dar străbătute de capilare pline de sânge, se agitau infinitezimal, ca împinse în sus și-n jos de un fluid gros și nevăzut, lingeau lubric pântecul câte unui păianjen care, alunecând pe firul lui scânteietor, de asemeni de purpură, cu picioarele întinse extatic, culegea în cădere nectarul negru, gâlgâitor, din acele guri, acele faringe căscate-n amurg și, ajuns pe podea, fugea dezordonat de la un colț
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de gheață. Singurul lucru viu, aici, este manuscrisul meu zvâcnitor, pielițele astea mustind de un sânge albastru. Coconul de păianjen pe care-l manevrez cu brațe păroase, pe care-l încălzesc la lumina ochilor mei multicolori. Peste care-mi târăsc pântecul cu filiere din care curge salivă. Manuscrisul meu, ponta mea, cartea mea ilizibilă, încîlceala de tufiș în flăcări, care nu se consumă și din care se aude o voce mentală, fără buze, limbă, palat și lannge: "Scoate-ți încălțările din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lor de mormânt. Și-abia de sub ultima boltă de fildeș cranian, cea din clipa morții mele, va ieși, ca să se odihnească în creștet, pe fontanelă, nimfa halucinantă a psihicului meu, umflat[ de lichid și cu aripi zgârcite, pompând substanța din pântec, perla aceea lichidă, în aripi, privind meta-lumea cu ochi tari, bombați și impersonali, abia atunci va desface aripi multicolore, cu lacuri de carmin și delte de negru și franjuri de albastru electric, cu toate fețele și peisajele lumii înghesuite pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mântuirea nu e o fericire, ci e teribilă ca o boală fără de leac. Căci noaptea se face tot mai îngustă și mucilagiul tot mai vezicant. Aripile iau foc în acest jeleu. Rămân doar nervurile, mănunchiuri de nuiele agățate de-un pântec martirizat. Și totuși câteva sute de fluturi se mai împing înainte, se târăsc mai departe prin canalul de carne și foc. Labe articulate ies din pereți și apucă, mandibule sfâșie cîte-un capăt de aripă ca pe-o pânză de corabie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
micuța cazarmă părea așezată, ca un timbru delicat, pe dâmbul pubial al unei femei uriașe. Coloana de pompieri, având în sânul ei obligatoriul car alegoric, ieși pe la ceasurile zece pe poartă și, printre copacii stufoși, înveșmîntați în rugină, coborî spre pântecul damei. Carul era clădit după desenele unuia dintre ofițeri, maiorul Poppesco, pictor peisagist și zugrav de firme în timpul liber ba chiar și arhitect, deși orașul nu se putea încă lăuda cu nici o casă înălțată după planurile lui. El închipuise o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se vadă doar fâșii înguste din albul ochilor. Degetele cu unghii lucioase, roșii ca sângele în înserarea adâncă, modelau lutul cu mișcări neomenesc de agile, de parc-ar fi fost labele multiarticulate ale unui păianjen ce-și țese plasa, ori pântecul călugăriței, ce plămădește singur cuibul complicat în formă de smochină. Așa se frământă, uneori, în vis, mâinile adormiților. Bulgărele de lut muiat în sudoarea mistică a măștii Mariei se alungi ca un cilindru turtit, ușor curb, cu o inimioară lucioasă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
muieri nevăzute. Se năruiră printre ceilalți, peste ceilalți și sub ei. Muierea-i șoptea la ureche, pe limba lui de data asta, vorbe pe care doar flăcăii, la circiumă, le rosteau. Se dezmierdau în parte, îi simțea degetele reci căutîndu-i pântecele, fesele și ouăle, gura adăstîndu-i pe gât și bărbie. Era desfăcută sub el și atât de plină de dorință cum nu puteau fi, își închipuise el pîn-atunci, decât flăcăii. Când, după un lung timp, îi desfăcuse pielițele de sub burtă și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu părul zburlit în cap și pe brațe de un lung și jalnic urlet de agonie. Ridicîndu-se de pe o fămeie ca o cadra, pe când genele zorilor pătrundeau prin ferești, un flăcău recunoscuse, în cea pe care-o frământase noaptea întreagă, pântecul care-i dăduse viață. Se întorsese, iată, acolo, pe urmele tatălui său, lăsîndu-și lapții ticăloși în odaia de taină unde plutise odată el însuși, într-o zeamă de aur. Cu lacrimi mari rostogolindu-i-se din ochi, femeia-l strângea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
eben. Scopiți credeau în Selivanov, profetul ce se coborîse-ntr-o bună zi din rai și binevoise a pătrunde în pântecele unei mujice din miezul Maicii Rusii, dovedită fecioară și fără știre de bărbat, care visase-ntr-o noapte că avea în pântec un melc cu ghiocul de diamant. Pruncul fusese crescut în izba părintească, în cultul de rit vechi al chlîștilor, creștini care scuipau pe icoane și le spărgeau cu topoarele, care nu mâncau carne, nici pește, nici lapte, nici brânză, nici
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
adevărat prin palatul tăcut și pustiu, supradimensionat nu doar față de măruntele mele proporții (un copilaș gol, lipăind pe dalele; calde, ce se pierd în perspective amețitoare, o ființă cu cranii, mare și moale, cu ochi strălucitori, cu membre dulci și pântec încă proeminent, cu pielea de necrezut de delicată, cu interioi rul translucid ca al meduzelor în razele brutale, căzând oblic prin nori, printre pilaștrii galeriei), ci chiar față de ale unui om matur, și chiar față de ale unui zeu, căci pentru
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
furculița ca un trăznet de miliarde de volți Într-o mână și cu cealaltă moșind forme în spațiu, sânge, țesut și tumori, asemenea vindecătorilor thailandezi, vrăjind, conjurând, hipnotizând, deochind, blestemând, ferindu-și sfârcurile de avortonii ce se-nghesuiau să sugă, pântecele de tarantulele ce încercau s-o însămînțeze, fenndu-și ochii de lumina ce vroia s-o annunzieze, de cupele de crin ce căutau s-o muște, acolo, în țara îndepărtată, în regatul căutat de noi toți, în grădina de trandafiri, în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vizibile pe cojile de carbon. Era prima dată când arătam cuiva teancul de foi la care adăugam zilnic pagină după pagină cu tenacitatea inconștientă cu care o mamă sporește zi după zi carnea de caisă parfumată a fătului ghemuit în pântecul ei. Cât avea să tot sporească? Și când aveam să simt, deodată, ca o glisare de contragreutăți, întoarcerea sa cu capu-n jos, gata să-și înceapă drumul prin înfricoșătorul tunel iliac? Știam că nu pot scrie la nesfârșit fără
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
gogoașa neotenică dintre zece și șaptesprezece ani, lenea aceea, zborul acela planat, mă schimbaseră din omidă în fluture, e drept, încă prizonier cojii tari, străvezii ca o cornee, mulată perfect pe umflăturile ochilor mei, pe firele piciorușelor și pe inelele pântecului, coajă pe care încă n-aveam puterea s-o fac să pleznească ușor, pe spinare, ca să mă pot extrage din ea, ud fleașcă și cu aripi zbârcite, scoțîndu-mi pe rând fiecare picior din piciorul de sticlă și fiecare antenă din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]