1,711 matches
-
joi... Trec chelnerițe... Trage-n buze moi, Țigara fină, sonda cu sifon, O copilandră-punk-omidă-albastră. Îngerii-și bagă-n ziduri o aripă. Vai, unde e neprihănirea noastră: Parfum greoi ce fluturi-i constipă? Și unde-i sufletul prelins din noi Ca păcura din osii de vagon? Tu care-mi cînți de la magnetofon ,Hello", în dimineața asta-i joi...
În dimineața asta-i joi... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/11537_a_12862]
-
Lumina crescu treptat În păcura nopții, de parcă un reostat i-ar fi reglat intensitatea până la străluciri orbitoare. se luase după miros până când ajunsese În fața blocului.Câinele se ridică pe labele din față, apoi nemaiputând suporta atâta lumină Își ascunse botul sub treptele spălate de nemiloasa
Editura Destine Literare by Gheorghe Neagu () [Corola-journal/Science/76_a_325]
-
Făcea totul cu gesturi sigure și nonșalante, ca din întâmplare, fără să se uite, pentru a nu atrage atenția asupra prăzii. Când se împuțina lumina, de nu mai deosebeai lupul de câine, se ascundea și freca obiectele cu moloz și păcură să le ia rugina și apărea a doua zi cu ele în piept, lucind în soare. Avea un chip radios, rânjind știrb la drumeți, cu pleoapele mereu căzute peste globii ochilor, lăsând o fantă îngustă prin care se strecura cu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
trebui să taiu iarba pe unde ai trecut. Cu coasa tăgăduirii pe umăr în cea din urmă tristețe mă-ncing. LUCRĂTORUL Te irosești în încordări de arc lângă roțile mari de oțel. Strivești între degete sânii materiei. Iți sunt de păcură mînile și afumate în zorile. Lucrătorule, cu șorțul de piele albastră, pentru tine mașinile cântă mai frumos decât privighetorile. Lucrătorule, cu șorțul de piele albastră, tu știi că frumoase sunt numai lucrurile ieșite din puteri omenești. Tu știi că nici o
Poezii by Lucian Blaga [Corola-publishinghouse/Imaginative/295565_a_296894]
-
importanță deosebită. Organizarea lexicului Inventarul de cuvinte moștenite în română nu reflectă exact situația din latină. Unele cuvinte uzuale din latină au fost înlocuite cu derivate ale lor: lat. pix „smoală“ a fost înlocuit de lat. picula, care a dat păcură în română, iar diminutivul petiolus „picioruș“ a devenit în română picior, luând locul lui pes „picior“, păstrat în celelalte limbi romanice. Foarte importante sunt și schimbările de înțeles suferite de cuvintele moștenite: lat. musculus, devenit în română mușchi, a preluat
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
acimus „boabă“. Tot din cauza corpului fonetic redus au dispărut, în perioada de trecere de la latină la limbile romanice, și alte cuvinte latinești, care au fost înlocuite prin derivate ale lor: lat. pix „smoală“ a fost înlocuit prin lat. picula > rom. păcură, iar lat. pes „picior“ a dispărut în favoarea lui petiolus > rom. picior; lat. lavare „a spăla“, transmis tuturor limbilor romanice, a dat și în română (a) la, păstrat regional cu sensul „a se spăla“, dar a fost înlocuit, în limba comună
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
va evidenția faptul că unii dintre acești termeni aparțineau unui strat mai vechi și, de aceea, putem presupune că lipseau din latina dunăreană. Alte cuvinte uzuale latine au fost înlocuite în latina dunăreană prin propriile lor derivate (lat. picula > rom. păcură a înlocuit lat. pix „smoală“, păstrat în toate limbile romanice; la fel, lat. retella > rom. rețea a luat locul lat. rete), tendință specifică ansamblului Romaniei (ansamblul teritoriilor unde se vorbesc limbile romanice); de asemenea, în cazul perechilor sinonimice, a putut
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
și prefăcîndu-se că se plimbă cu el, prinzând lăcuste cenușii și cafenii, care-i zvâcneau în pumn încercînd să-i scape printre degete, atingîndu-și rochița (cu un bobocel de catifea galbenă cusut pe buzunarul din față) de mecanismele date cu păcură... Când se-nsera și cerul se făcea de purpură, și un gemuleț scânteia foarte sus, pe zidul foișorului, Anca știa că trebuie să intre în casă. Totuși, uneori întîrzia pe maidan, desfăcând ghemotoace de hârtie cu poze colorate, ascultând sirena fabricii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Arhitectura neregulată, acum neagră ca smoala, a cavourilor din jur, zimța cerul ca dinții unui ferăstrău. Cîte-o statuie (înger cu trompeta și cu aripile-ntinse) se profila cafenie pe zațul încă gălbui de la orizont. Chiparoșii erau și ei dați cu păcură și se clătinau sinistru. Maria, înghețată de spaimă, coborî. Foarte adânc, înaintea ei, zărea două-trei siluete avansând în întunericul verde, contopindu-se cu el. Treptele păreau să nu se mai sfârșească. Maria cobora de ore-n șir, și aproape că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în același negustoresc stil fără ai.ii, răsărind neagră ca smoala pe cerul încă limpede, printre vârfurile plopilor, se-nălța încă, așa cum o văzuse Maria cu doisprezece ani în urmă, după bombardament, casa liftului, de plasă de sârmă dată cu păcură, rămasă-n picioare după ce blocul care o-mbrăcase devenise o grămadă de moloz... O mare roată, în vârful paralelipipedului negru, susținea un cablu gros și unsuros, împletit din mii de fire de oțel, de care era prinsă, sus, la ultimul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zbatere de fulger, în mijlocul și deasupra cartierului pustiu, arhitectură însingurată, spectrală. Era o lumină albastră pâlpâitoare, care-i amintea Mariei pieptul cu ape de azur al lui Păunaș, păunul din curtea de pe Silistra. Dădea colțul ierbii în jurul turnului uns cu păcură. Costel îi dădu un ocol, lăsînd-o pe tânăra țesătoare încremenită, cu ochii mari, în fața ușii. Îndărătul construcției de plasă și bare de fier era un maidan cu cauciucuri de mașini stivuite, iar în fund calcanul galben al unei case, cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din carlinga lui, a simțit feromonii emanând din josul pântecului meu (i-a simțit cu creierul și nu cu nările, căci creierul mare nu-i decât înfoiarea monstruoasă a bulbului olfactiv), și-a coborât în picaj peste zigguratul meu de păcură și metal. Și deodată-a fost în cabina mea, blond și gol, cu aripi de fluture între omoplați, cu sexul erect, puternic și auriu, și cu plăcuța de înmatriculare la gât, pe un lănțișor de argint. M-am atârnat de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bun, nu sânt tot existență, și fiind existență nu sânt nesfârșit de frumoase? Separate prin centrifugare, în marile turbine ale lui Dante, sau prin distilare fracționată în Deisis-urile icoanelor bizantine, infernul și paradisul, strat de ulei parfumat peste strat de păcură împuțită, sânt în cele din urmă tot înțelepciune. Paradisul - înțelepciune de mâna dreaptă, de emisferă dreaptă, feminină, blândă și pufoasă, ape nesfârșite și nemișcate, iluminate-n adânc de fosforescența îngrozitorilor pești abisali... Infernul - înțelepciune de mâna stingă, emisferă stingă, năprasnic
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
reintrat în normal, și încă pentru ani de zile... Herman doarme acum, greu de alcool, în patul meu hașurat de-ntuneric. Abia l-am cărat pîn-aici. Fiindcă acum câteva ore am ieșit să iau puțin aer prin amurgul gros ca păcura. Am traversat încet maidanul plin de carcase de frigidere și arcuri de tapițerie, și sârme de la cofraje, de care m-am tot împiedicat, am privit desenul precis al nuielelor din copaci pe nuanțele catifelate-ale cerului, galben ca urina la orizont
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
seif făcea să se zguduie toată clădirea când cobora grandios și irepresibil, mai lent ca un melc, ghsînd de-a lungul șinelor unse din plin cu vaselină cafenie. Trecea mai bine de un minut până apăreau mațele îndoite, negre ca păcura, de sub cabină, ce dispăreau și ele în groapa de sub nivelul parterului, ca să lase, mărețe ca o Bunavestire, să se arate în sfârșit ferestrele de cristal, sticlind în penumbră. Zi de zi intram de bunăvoie în capcana de lemn, zmoală și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pereți și tavan, atârnată doar de un cablu ce dispărea undeva în înălțime. La atâta se reducea cabina: o scândură care se bălăngănea lovindu-se de pereți, prin crăpăturile căreia vedeam golurile de dedesubt. Pereții erau zgrunțuroși și înnegriți de păcură, iar ușile de fier ce se-nșirau una deasupra alteia erau ferecate cu mecanisme ciudate. Degeaba încercam să le-mping când treceam prin dreptul lor, iar șirul le era cu adevărat nesfârșit. Și deodată, când vertijul balansărilor, al golului și-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o piatră de râu sau aș privi, ca altădată, mozaicul din sala de baie, văzând în el câmpuri de bătălie sau scene de bordel. Nu citesc, ci ghicesc, asemeni unei țigănci, într-o palmă muncită, murdară, cu tăieturi înnegrite de păcură, în care liniile abia se mai văd iar podul palmei e puternic și dominator ca un munte împădurit, palmă în care strălucește totuși, printre milioane de drumuri, creste și cărărui, triumfătorul M așezat oblic, reliefat de crevase adânci, format din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și-și întregise desenele. Maria privea acum vrăjită sorbul modelelor, spirala liniilor, glisarea lentă a culorilor una-ntr-alta. Căci în aripile ei predomina purpura, dar purpura era tivită cu azur, iar cozile de rândunică de la capete erau negre ca păcura. Desenele se topeau în desene, fețele deveneau orașe, pădurile deveneau păsări, ochii lor deveneau orologii. Rotițele dințate din orologii deveneau constelații unde trăiau ființe al căror nume erau oamenii și! lucrurile lumii noastre. Maria se culcă pe laviță între cele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să meargă-n cuptor, iar apoi se vîrî sub laviță și tîrî afară lada Mariei. Scoase aripile și-ncercă să și le agațe-n spinare, dar ele nu se prindeau. Unde le atingea cu degetele, rămâneau pete mai negre ca păcura, pe când în jur culorile dansau cuprinse parcă de spaimă, și chipuri de știme și de balauri se năzăreau din mozaicul frenetic. Atunci, Miron a scos în curte valurile de brocart și le-a dat foc în lumina incertă a zorilor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
alunecat într-o uriașă cutie poștală. Cui le trimisesem mai departe? Ce mesaje cumplite cuprindeau? Tocmai mi le imaginam răsucindu-se-n gol ca niște avioane de hârtie, izbindu-se de cimentul grosolan al puțului și de cablurile unse cu păcură, lovind cu zgomot metalic ușile din dreptul palierelor și, ajunse la fund, îngroșînd stratul de gunoaie de-acolo, fermentând printre ambalaje de eugenii și chewing-gum și pachețele străvechi cu mâncare, când ușa s-a deschis și în pragul ei a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cădea repede, la patru și jumătate aprindeau lumina. Ieșind pe seară cu părinții, uneori greșeau la-ntoarcere scara, căci gangurile erau identice, și se pomeneau la etajul cinci în fața unei uși străine. Se aventurau uneori toți trei, pe sub nori de păcură incendiată, dincolo de Direcția Generală a Miliției, spre Barbu Văcărescu. Acolo asfaltul era spart și se făcea o groapă adâncă, plină de țevi, peste care trebuia să treci peste niște scânduri ce se tot clătinau. Erai apoi într-o țară străină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de la ei din balcon, înainte, lucrase la Atelierele I.T.B., fusese acolo lăcătuș, ceea ce lui Mircea îi suna ca spiriduș, ghiduș, jucăuș. Își aducea aminte când fusese acolo cu mama lui. Era o hală foarte mare cu strunguri galbene, murdare de păcură. Pe strungul la care lucra tatăl lui scria ceva, iar Mircișor, care avea ceva mai mult de un an și jumătate pe-atunci, se smucise din brațele mamei și-ntinsese mânuța către scris: "Aicea chie ate paf!", spusese el în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ceva mai mult de un an și jumătate pe-atunci, se smucise din brațele mamei și-ntinsese mânuța către scris: "Aicea chie ate paf!", spusese el în gura mare, în mijlocul colegilor tatii, toți mânjiți ca vai de ei cu aceeași păcură. Asta credea el că scrie peste tot, ca pe cutiile lui de lapte praf de acasă. Toți râseseră atunci, și ai lui râdeau încă și când își mai aduceau aminte. Acum, însă, tatăl lui era foarte chinuit. Seara, la masă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acolo seară de seară, stătea acolo, cu mîinile-ncleștate pe barele de fier negru și o privea pe Soile, care-ntorcea mereu capul spre el, timp de o clipă, la aceeași nuanță trandafirie a cerului crepuscular. Iar când amurgul căpăta culoarea păcurii incandescente, tivită către orizont de un galben subțire și pur, apărea în pragul casei mama, gravă și severă în îmbrăcămintea ei neagră, purtând în mâini o mare carafă de sticlă, udă, plină de apă clătinătoare. Uda cu grijă mușcatele înșirate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să plângă de disperare. Acum copilul sărea în lift, pe când acesta pornise, doar-doar l-o opri între etaje. Nu-i mai era frică de asta. Îi plăcea sa deschidă ușile din mers ca să vadă dincolo de ele peretele zgrunțuros, murdar de păcură. Știa că dacă apasă iar pe buton liftul pornește din nou. Chiar la gândul că liftul s-ar putea prăbuși nu se mai speria ca-nainte. Știa ce trebuia să facă. Avea să sară cât putea în sus când se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]