1,728 matches
-
efectiv al democrației. 1.5 Care sunt circumstanțele care determină efectele populismului Așa cum am argumentat, populismul poate avea atât efecte negative, cât și pozitive asupra calității democrației. Multe dintre aceste efecte au fost documentate de studiile empirice privitoare la actorii populiști, chiar dacă aceste cercetări folosesc o definiție diferită a populismului și nu disting între efectele cauzate în mod direct de acesta și cele produse de "ideologiile gazdă". În ciuda acestor cercetări, încă nu dispunem de o teorie adecvată care să elucideze circumstanțele
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
continuitate a regimului politic și pentru nimic altceva. Așadar, acest concept ar trebui să descrie un regim căruia, observatorii relevanți, să-i prevadă un viitor durabil - și nimic mai mult de atât (1998: 102). Principalele noastre supoziții sunt: (i) efectele populiștilor vor fi mai puternice acolo unde democrația este slabă, sau pentru a o spune altfel, forța democrației influențează magnitudinea impactului populismului; (ii) populiștii vor antrena, cu prioritate, efecte negative atunci când sunt la putere, și efecte pozitive când se află în
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
un viitor durabil - și nimic mai mult de atât (1998: 102). Principalele noastre supoziții sunt: (i) efectele populiștilor vor fi mai puternice acolo unde democrația este slabă, sau pentru a o spune altfel, forța democrației influențează magnitudinea impactului populismului; (ii) populiștii vor antrena, cu prioritate, efecte negative atunci când sunt la putere, și efecte pozitive când se află în opoziție, cu alte cuvinte forța populismului influențează magnitudinea impactului asupra democrației. Aceste supoziții ne conduc la următoarele ipoteze centrale: Ipoteza 1) Populismul la
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
consolidate. În acest prim caz, democrația liberală este mult mai puternică decât populismul. Anticipăm că populismul va avea efecte pozitive reduse asupra democrației, deoarece există destul de puțin spațiu pentru schimbare (incluzând aici progresul). Am selectat două cazuri (țări) cu forțe populiste de opoziție foarte puternice, pentru a putea observa mai bine orice efect pe care îl poate avea populismul. În capitolul 2, Sarah de Lange și Tjiske Akkerman analizează cazul Belgiei unde există o prezență considerabilă în Parlament, începând cu 1991
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
David Laycock se concentrează asupra ascensiunii Partidului Reformei (1987-2000) în Canada. (2) Populismul în opoziție în democrațiile neconsolidate. În acest caz, atât populismul, cât și democrația sunt relativ slabe. Având în vedere că populismul nu deține pârghiile puterii, anticipăm că populiștii vor funcționa mai degrabă ca un remediu, decât ca o amenințare la adresa calității democrației. Populiștii se vor axa pe critica diverselor probleme cu care se confruntă noile democrații, incluzând aici corupția, ineficiența și excluderea și vor reprezenta un factor de
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
în democrațiile neconsolidate. În acest caz, atât populismul, cât și democrația sunt relativ slabe. Având în vedere că populismul nu deține pârghiile puterii, anticipăm că populiștii vor funcționa mai degrabă ca un remediu, decât ca o amenințare la adresa calității democrației. Populiștii se vor axa pe critica diverselor probleme cu care se confruntă noile democrații, incluzând aici corupția, ineficiența și excluderea și vor reprezenta un factor de presiune pentru reformele democratice. În capitolul 4, Seán Hanley discută cazul Republicii Cehe, în perioada
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
iar Kathleen Bruhn, în capitolul 5, analizează cazul mexican, și candidatura lui Andrés Manuel López Obrador la alegerile prezidențiale din 2006. (3) Populismul la guvernare în democrațiile consolidate. În acest caz, atât populismul, cât și democrația sunt puternice. Anticipăm că populiștii vor avea un impact moderat, fie pozitiv, fie negativ, confruntându-se cu o democrație liberală foarte rezistentă. În plus, trebuie notat că impactul general al populismului asupra democrației liberale, va depinde de forța electorală a acestuia, adică de existența unei
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
fie pozitiv, fie negativ, confruntându-se cu o democrație liberală foarte rezistentă. În plus, trebuie notat că impactul general al populismului asupra democrației liberale, va depinde de forța electorală a acestuia, adică de existența unei majorități care să sprijine actorii populiști la guvernare, mai cu seamă atunci când este vorba de subminarea mecanismelor de echilibru și control (checks and balances). În capitolul 6, Franz Fallend analizează cazul Austriei sub guvernarea Schüssel (2000-2007), iar în capitolul 7, Kenneth Roberts examinează critic situația din
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
prezentată aici poate fi utilizată și completată de studii viitoare. Având în vedere faptul că cercetarea populismului dintr-o perspectivă transregională aproape că nu există, sperăm ca acest volum să ofere o perspectivă nouă, alături de abordările clasice. Capitolul 2 Partidele populiste din Belgia: un exemplu de hegemonie a democrației liberale? Sarah L. de Lange Tjitske Akkerman În ultimii zeci de ani, în Europa de Vest, partidele populiste au obținut succese electorale importante. Mai cu seamă în democrațiile consensualiste precum: Austria, Belgia, Danemarca, Olanda
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
există, sperăm ca acest volum să ofere o perspectivă nouă, alături de abordările clasice. Capitolul 2 Partidele populiste din Belgia: un exemplu de hegemonie a democrației liberale? Sarah L. de Lange Tjitske Akkerman În ultimii zeci de ani, în Europa de Vest, partidele populiste au obținut succese electorale importante. Mai cu seamă în democrațiile consensualiste precum: Austria, Belgia, Danemarca, Olanda, Norvegia și Elveția, partidele populiste de stânga sau de dreapta au reușit să atragă sprijinul unei părți importante a populației. Recent, în unele dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
de hegemonie a democrației liberale? Sarah L. de Lange Tjitske Akkerman În ultimii zeci de ani, în Europa de Vest, partidele populiste au obținut succese electorale importante. Mai cu seamă în democrațiile consensualiste precum: Austria, Belgia, Danemarca, Olanda, Norvegia și Elveția, partidele populiste de stânga sau de dreapta au reușit să atragă sprijinul unei părți importante a populației. Recent, în unele dintre aceste țări, partidele populiste au intrat în guverne de coaliție (de exemplu, FPÖ în Austria și LPF în Olanda), în schimb
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
electorale importante. Mai cu seamă în democrațiile consensualiste precum: Austria, Belgia, Danemarca, Olanda, Norvegia și Elveția, partidele populiste de stânga sau de dreapta au reușit să atragă sprijinul unei părți importante a populației. Recent, în unele dintre aceste țări, partidele populiste au intrat în guverne de coaliție (de exemplu, FPÖ în Austria și LPF în Olanda), în schimb, în altele, populiștii nu au reușit să depășească statutul de paria și să acceadă la putere. Belgia reprezintă un asemenea exemplu, deoarece partidele
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
sau de dreapta au reușit să atragă sprijinul unei părți importante a populației. Recent, în unele dintre aceste țări, partidele populiste au intrat în guverne de coaliție (de exemplu, FPÖ în Austria și LPF în Olanda), în schimb, în altele, populiștii nu au reușit să depășească statutul de paria și să acceadă la putere. Belgia reprezintă un asemenea exemplu, deoarece partidele populiste nu au guvernat niciodată în această țară. Începând cu 1980, în Belgia au apărut mai multe partide populiste, Vlaams
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
au intrat în guverne de coaliție (de exemplu, FPÖ în Austria și LPF în Olanda), în schimb, în altele, populiștii nu au reușit să depășească statutul de paria și să acceadă la putere. Belgia reprezintă un asemenea exemplu, deoarece partidele populiste nu au guvernat niciodată în această țară. Începând cu 1980, în Belgia au apărut mai multe partide populiste, Vlaams Belang (VB) fiind exemplul cel mai de succes. Acest partid populist radical a obținut primele rezultate electorale notabile în alegerile locale
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
altele, populiștii nu au reușit să depășească statutul de paria și să acceadă la putere. Belgia reprezintă un asemenea exemplu, deoarece partidele populiste nu au guvernat niciodată în această țară. Începând cu 1980, în Belgia au apărut mai multe partide populiste, Vlaams Belang (VB) fiind exemplul cel mai de succes. Acest partid populist radical a obținut primele rezultate electorale notabile în alegerile locale din Antwerp, în 1988, pentru ca trei ani mai târziu să devină un jucător important în parlamentul federal, obținând
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
acceadă la putere. Belgia reprezintă un asemenea exemplu, deoarece partidele populiste nu au guvernat niciodată în această țară. Începând cu 1980, în Belgia au apărut mai multe partide populiste, Vlaams Belang (VB) fiind exemplul cel mai de succes. Acest partid populist radical a obținut primele rezultate electorale notabile în alegerile locale din Antwerp, în 1988, pentru ca trei ani mai târziu să devină un jucător important în parlamentul federal, obținând 12 fotolii din cele 150. În ultimii ani, acestui partid i s-
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
alegerile locale din Antwerp, în 1988, pentru ca trei ani mai târziu să devină un jucător important în parlamentul federal, obținând 12 fotolii din cele 150. În ultimii ani, acestui partid i s-au alăturat, în parlamentul federal, alte două partide populiste cu orientare de dreapta Libertair, Direct, Democratisch (LDD), condus de List Dedecker și Wallon National Front (FN) din Valonia. De obicei, primul partid (LDD) este încadrat populismului neoliberal (Pauwels 2010), iar cel de-al doilea familiei populismului de dreapta radicală
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Dedecker și Wallon National Front (FN) din Valonia. De obicei, primul partid (LDD) este încadrat populismului neoliberal (Pauwels 2010), iar cel de-al doilea familiei populismului de dreapta radicală (Art, 2011; Carter, 2005; Coffé, 2005a; Mudde, 2007; Norris, 2005). Partidele populiste de stânga nu au fost reprezentate în parlamentul belgian, chiar dacă formațiunea social-democrată Socialistische Partij Anders (SP.A) a fost acuzată de tendințe populiste (Jagers 2006). Acest capitol își propune să evalueze efectele apariției formațiunii Vlaams Belang (VB), partidul populist din
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
doilea familiei populismului de dreapta radicală (Art, 2011; Carter, 2005; Coffé, 2005a; Mudde, 2007; Norris, 2005). Partidele populiste de stânga nu au fost reprezentate în parlamentul belgian, chiar dacă formațiunea social-democrată Socialistische Partij Anders (SP.A) a fost acuzată de tendințe populiste (Jagers 2006). Acest capitol își propune să evalueze efectele apariției formațiunii Vlaams Belang (VB), partidul populist din Belgia cu cel mai mare succes electoral, asupra calității democrației liberale din această țară. În prima parte, vom schița apariția VB și vom
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Partidele populiste de stânga nu au fost reprezentate în parlamentul belgian, chiar dacă formațiunea social-democrată Socialistische Partij Anders (SP.A) a fost acuzată de tendințe populiste (Jagers 2006). Acest capitol își propune să evalueze efectele apariției formațiunii Vlaams Belang (VB), partidul populist din Belgia cu cel mai mare succes electoral, asupra calității democrației liberale din această țară. În prima parte, vom schița apariția VB și vom examina ideologia populistă a partidului. Apoi, vom investiga dacă, și în ce manieră VB-ul constituie
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Acest capitol își propune să evalueze efectele apariției formațiunii Vlaams Belang (VB), partidul populist din Belgia cu cel mai mare succes electoral, asupra calității democrației liberale din această țară. În prima parte, vom schița apariția VB și vom examina ideologia populistă a partidului. Apoi, vom investiga dacă, și în ce manieră VB-ul constituie un remediu și/sau o amenințare la adresa democrației liberale din Belgia. Capitolul demonstrează că efectele pozitive și cele negative induse de apariția VB se pot explica, parțial
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
pot explica, parțial, prin faptul că acest partid a fost exclus de la putere cu ajutorul unui cordon sanitar. Astfel, Belgia reprezintă un caz clar de hegemonie a democrației liberale, în care influența populismului asupra calității democrației este limitată. 2.1 Partide populiste în Belgia În 1977, un număr de politicieni proeminenți părăsește Volksunie - Uniunea Poporului (VU), deorece acest partid naționalist se raliase Pactului Egmond, care prevedea transformarea Belgiei într-un stat federal. Nemulțumiți de compromisurile pe care acest pact le implica, Lode
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
-ul a continuat să crească la alegerile următoare, obținând 12,2% la scrutinul din 1995, 15,3 % la cel din 1999, 17,1% în 2003 și 19 % în 2007 (vezi Figura 2.1). Figura 2.1 Succesul electoral al partidelor populiste în Belgia 1981-2010 Notă: Deoarece Belgia are un sistem de federal de partide, procentele sunt calculate la nivel regional. LDD și VB participa la alegeri în circumscripțiile electorale din Bruxelles și Flandra, în timp ce FN participă în circumscripții electorale în Bruxelles
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
acceptat de către partidele tradiționale, în timp ce un grup de fundis (fundamentaliști) aprecia că moderația va pune în pericol succesul electoral al partidului, pledând în favoarea unei linii mai radicale. De altfel, în paranteză fie spus, aceasta este o dilemă clasică a partidelor populiste (Heinisch 2003; Van Donselaar 1995). În urma acestei bătălii interne, la alegerile din iunie 2010, VB a pierdut 5 din cele 17 fotolii parlamentare. Celelate partide populiste de dreapta, FN care a intrat în parlament în 1991 și LDD, care a
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
radicale. De altfel, în paranteză fie spus, aceasta este o dilemă clasică a partidelor populiste (Heinisch 2003; Van Donselaar 1995). În urma acestei bătălii interne, la alegerile din iunie 2010, VB a pierdut 5 din cele 17 fotolii parlamentare. Celelate partide populiste de dreapta, FN care a intrat în parlament în 1991 și LDD, care a apărut pe scena politică în 2007, au avut și ele performanțe destul de slabe. Astfel, LDD a reușit să obțină un fotoliu, ocupat de fondatorul partidului, Jean-Marie
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]