1,337 matches
-
Hans, n‑o să apară un al doilea muncitor ca el, n‑are voie să ne vadă decât pe noi peste tot. Ceea ce trebuie el să devină este un receptor de mesaje, avertismente, ordine, încurajări. Anna spune: e pueril să furi portofele, aș vrea să arunc ceva în aer chiar acum. Așa ai reuși să atragi atenția asupra ta, iar lumea ți‑ar arăta considerație în loc de o nepăsare delicată. Rainer se dă mare spunând că tatălui său aproape că‑i plesnește pieptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
fără nici un dubiu, fiindcă un cuțit arată altfel. Ăsta e, ura, l‑am prins! Hans e încă prostit de‑a binelea, dar Rainer a înțeles corect chemarea „Acum!“ de adineauri. Ușor ca aripa fluturelui se furișează pe la spate și extrage portofelul din buzunarul de la piept al victimei distrate; acesta se află - ca de obicei în cazul dreptacilor - în buzunarul din stânga de la piept. Ăsta n‑ar observa nimic nici dacă i‑ai pune o bombă. Nu par a fi mulți, dar oricum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
de căcat și găurile care trebuie cârpite. În timp ce eu îi astup ei gaura, ha‑ha. Dar iată că vine controlorul. Din grabă, gemenii nu s‑au gândit că poate nenorocitul ăsta n‑are bilet și trebuie să bage mâna în portofel. Slavă Domnului, se apropie o curbă și viteza scade. Când cretinul ăla duce în silă mâna la buzunarul de la piept, cei doi frați sar din vagonul remorcă, cu câteva mișcări energice, urmați imediat, aproape prea târziu, de zăpăcitul de Hans
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
cu câteva mișcări energice, urmați imediat, aproape prea târziu, de zăpăcitul de Hans, care n‑a priceput încă nimic. Aproape că se dau de‑a dura, își recapătă cu greu echilibrul și, în timp ce acolo înăuntru monstrul ăla își caută disperat portofelul - banii lui care trebuiau să se transforme ca prin minune într‑un cadou pentru aniversarea nu știu cărei rude mizerabile, unde am putut să‑i pierd, Dumnezeule (apoi mintea i se luminează și fața i se‑ntunecă) - , tinerii infractori pătrund nepăsători în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Când se întorc muzicienii, lasă repede saxofonul din mână, ca să nu ia una peste bot pe motiv că deteriorează instrumentele muzicale. Apoi își comandă un sifon cu sirop de zmeură, care‑i cel mai ieftin, (n‑a prădat încă nici un portofel) și scrie începutul (mâine sfârșitul) unui poem de la care nimic din ceea ce‑l înconjoară nu‑i mai poate abate atenția. Indiferent cum ar arăta. Până și Sophie trebuie să accepte asta, deși în cazul ei nu‑i așa de strict
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
o singură limbă, mai mulți ochelari (scoși din uz), un ghiveci de flori, diverse soluții de curățat, tacâmuri într‑un suport de plastic, o trusă de bărbierit, câteva articole de toaletă într‑o pungă colorată de plastic, o scrumieră, un portofel mic și gol, mai multe cărți ferfenițite, câteva hărți turistice, un castron de porțelan cu ațe și ace de cusut. În capul lui Rainer vuiește marea, iar niște picioare bronzate și zvelte se îndreaptă înspre ea, picioarele aparțin Sophiei, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
reține. Rainer observă că Hans e un element străin și perturbator în viața Sophiei, ceea ce nu trebuie confundat cu un subiect străin. În realitate, Hans este pentru Sophie doar un obiect și nimic mai mult. La naiba, mi‑am uitat portofelul, își dă seama Sophie. Hai, îmi împrumuți până mâine niște bani, că l‑am invitat și pe Hans. Rainer, care știe că n‑are voie să fie meschin, pentru a nu părea un tip mărunt, plătește imediat, nu fără a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
ți fleanca! Ne‑am pregătit oricum și pentru un asemenea caz și avem un cuțit la noi. Cuțitul e arătat demonstrativ. Comerciantul, care n‑a mai văzut cuțit decât la nevastă‑sa în bucătărie, tace paralizat de frică. Unde‑i portofelul. Luați‑l, e în buzunarul interior al hainei, viața mi‑e mai dragă, o prefer banilor. E cel mai scump lucru de pe lume. Patru contra unu e o lașitate, am să povestesc asta acasă, și soției și șefului, dar am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
mi‑e mai dragă, o prefer banilor. E cel mai scump lucru de pe lume. Patru contra unu e o lașitate, am să povestesc asta acasă, și soției și șefului, dar am să spun că au fost șase contra unu. Au. Portofelul gros e confiscat, iar călătorul bine hrănit e pălmuit, călcat în picioare, amenințat, înjurat, scuipat și umilit în toate felurile posibile, până și de niște fete care după vârstă ar putea să‑i fie fiice, dar ele sunt copiii unor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
hol și ia din legătura de chei a tatei, care atârnă la ușă, cheia de la cutia pistolului. Cutia e de fier și are înălțimea de 8 cm, lungimea de 30 cm și lățimea de 15 cm. Deasupra ei se află portofelul, care trebuie mai întâi dat la o parte. În apartament e liniște, cu excepția zgomotelor urâte pe care le face mama la baie. Ea se scoală întotdeauna prima. Rainer deschide caseta și scoate de acolo pistolul Steyr cu țeavă rabatabilă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
am Întrebat de portmoneu. Așteptând la telefon un răspuns, am apucat s-o aud pe dispeceriță certându-i pe șoferi: - Lăsați naibii cauciucurile! Ziceți de ce vă-ntreb! Nu mai aud ce spune. Bârâit. Pocnet electric. Revine: - Hai...ceți...ură... omului portofelul! O pauză lungă, de câteva secunde, fără bruiaj. Pur și simplu tăcere. Apoi: - Dacă l-ați găsit. N-am primit Înapoi nimic. Dar bănuiala persista, din pricina pauzei făcute de dispeceriță. N-am făcut nici un fel de investigații, deși eram teribil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
spusese Încet cîteva cuvinte tovarășului său, plecase În grabă. S-a Întors peste cîteva minute Împreună cu Încă un polițist. Au stat de vorbă Încet cîteva clipe. Unul se aplecă și căută În buzunarele bărbatului, unde găsi un plic murdar, un portofel și un buletin jerpelit. După ce au cercetat portofelul și-au făcut cîteva Însemnări despre obiectele găsite, polițiștii rămaseră pe loc lîngă mort, În așteptare. Mortul avea o față ofilită; vîrsta nu-i era ușor de stabilit - puțin peste cincizeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
grabă. S-a Întors peste cîteva minute Împreună cu Încă un polițist. Au stat de vorbă Încet cîteva clipe. Unul se aplecă și căută În buzunarele bărbatului, unde găsi un plic murdar, un portofel și un buletin jerpelit. După ce au cercetat portofelul și-au făcut cîteva Însemnări despre obiectele găsite, polițiștii rămaseră pe loc lîngă mort, În așteptare. Mortul avea o față ofilită; vîrsta nu-i era ușor de stabilit - puțin peste cincizeci de ani, dar nu mai mult de cincizeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
scapă! Numai că nu știu cum naiba, vede orice se întâmplă cu un ochi complet anapoda. Părerea mea! De fapt reporterii nu văd mai nimic din jur, cu ochii lor, ci doar cu ochii celor care le pun un venit oarecare în portofel, nu prea mult, ca să mai aștepte și mâine mălaiul, ca la pomană. Mai zilele trecute, Ion Iliescu, îl știți dumneavoastră, bătrânelul acela de peste optzeci de ani, dar încă verde, care a fost președinte al României vreo două mandate și jumate
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
cap pătrat, de intelectual. Cee mă! mai deschizi și gura pe deasupra, băi căcat cu ochi! și pac un pumn în burtă și pac un șut năprasnic în figură. Hoțul se clatină buimac. I s-au întunecat cerurile. Visează... Stripăru’ deschide portofelul drag și regăsit: înăuntru ceva bani, franci francezi, și niște acte. Actele hoțului. Nimic de-al lui. Hait! dacă se uită mai bine vede că portofelul are în interior o dungă verde. Al lui era doar negru. Muci! Frate, scuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
în figură. Hoțul se clatină buimac. I s-au întunecat cerurile. Visează... Stripăru’ deschide portofelul drag și regăsit: înăuntru ceva bani, franci francezi, și niște acte. Actele hoțului. Nimic de-al lui. Hait! dacă se uită mai bine vede că portofelul are în interior o dungă verde. Al lui era doar negru. Muci! Frate, scuze frate, să mor eu dacă am vrut. Uite portofelu’. Știi cum e când te fac ăștia la buzunare... Câțiva umflați îl înconjoară pe individul cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Are ceafa groasă, umeri lați și picioare subțiri-subțiri. Peste fața cu trăsături mărunte - gen Rocky Graziano - are o pereche de ochelari pătrați. O lentilă e neagră - să-i acopere ochiul de sticlă sau bandajul cu leucoplast, când pune ochiul în portofel, să nu-l piardă. Urcăm cu greu într-un 205 aglomerat. Șoferul pornește înainte să urce toată lumea. Partea din spate a căruțului și o bătrână intrată doar pe jumătate, rămân afară. Femeia țopăie pe piciorul pe care nu a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
-i plătim. Sabina, însă, fire voluntară, îi roagă să ne lase să mâncăm în liniște. Abia expediați lăutarii, ne trezim cu o țigancă care îmi bagă sub nas câteva fire jerpelite de trandafiri: pentru domnișoare, arătosule! Jenat, îi cer Sabinei portofelul pe care i-l dădusem în păstrare. Satisfăcută că nu am refuzat din prima, o trimite la plimbare și pe mica șantajistă: hai, dispari, nu vezi ce ofiliți sunt? Maiko se minunează cât serviabili sunt românii. Cerem nota de plată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
și păianjeni fierți ca să supraviețuim. Poate am exagerat cu puiul. Poate că mai nimerite ar fi fost slănina și varza cu macaroane. Ne simțim ca niște nababi smiorcăiți. Totuși, Arthur nu poate rezista ochilor de căprioară ai Sabinei. Scoate din portofel șaptezeci de dolari și ne întreabă dacă suntem de acord să semnăm o chitanță, să poată justifica împrumutul în fața Bisericii. Bineînțeles că suntem de acord, semnăm orice vrea el. Oricum peste două zile pleca în Jamaica. Îi mulțumim cu gesturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
turtit, după căutătura impertinent-vicleană, după mirosul de transpirație și după vocabular: „Cirică, vezi că, mardeiașu’ ăsta își ține hepatita lângă plămân”, „Ciupeală, rupe tu biletele în față, că eu vopsesc papagalii din spate”. În prima zi de navetă îmi șterpelesc portofelul dar, văzând că e gol, mi-l dau înapoi cu dispreț. Toți își țin gențile și poșetele în față, pe burtă. Dacă te-ai atins de cineva, imediat omul intră în panică: se caută prin buzunare, își potrivește geanta mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
a dispărut o sută. „De unde-i ai?“ „Mi i-a trimis ieri frate-meu de la Constanța.“ „De ce?“ „Așa face el când ia salariul și se Îmbată și Își aduce aminte de mine.“ „Și vrei să te cred?“ Băiatul scoase din portofel banii și cotorul mandatului telegrafic. Pedagogul Îl chemase apoi la el, fără știrea reclamantului, și-i spusese: „Bă, te rog să mă scuzi!“ Apoi se Împrieteniseră, dar Popescu nu profita de protecția acordată de pedagog celor de la casa de copii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de la Începutul verii, În holul hotelului N din luxoasa stațiune turistică N de pe minunatul litoral românesc al Pontului Euxin au pătruns cu o falsă dezinvoltură trei muncitori tineri, proaspăt bărbieriți, Îmbrăcați curat și corect, fără gust Însă, tăcuți și cu portofelele pline de sute, ușor de ghicit a fi la originea umflăturilor de pe piepții din stânga ai vestonului fiecăruia. Era duminică. Pe unul dintre cei trei Îl chema Zare Popescu.) Sunt un fiu al Revoluției. Poate că nu sunt un fiu bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
să ni se răscolească mațele și scoteau niște ghiorțăituri de s-au speriat și ospătarii, specie.... specială care nu se sperie așa ușor; el nu știa că aranjasem treaba! În orice caz, a rămas cu gura căscată când a văzut portofelul bine garnisit al prietenei Guliei, care mi-a șoptit când a putut, - Ai grijă, poartă-te frumos cu Mimi...are bani, nu ca mine sau ca voi! Cu asta m-a terminat! Mi-am dat seama că este de partea
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
dai bani cerșetorilor - chiar și când nu au nevoie de ei. Mă refeream la un bătrân care o abordase pe Fiona când veneam la restaurant. Deși el o întrebase doar cât e ceasul, ea scosese imediat douăzeci de penny din portofel și îi vârâse în palmă. Bătrânul a părut mai degrabă surprins decât încântat și a trebuit să-i spun eu că era nouă fără un sfert - pentru care mi-a mulțumit în timp ce își continua drumul. Exact, spuse ea. Mi-e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
într-un hotel nenorocit din Kent, împreună cu trei colegi și un fax și să ai de întocmit grila de toamnă pană joi dimineața. — Se poate, spuse Phoebe. Dar ești sub tensiune și când mai ai doar douăzeci de lire în portofel și te întrebi cum o să-ți ajungă până la sfârșitul săptămânii. Sau să te pomenești că ai rămas din nou însărcinată la două zile după ce soțul tău și-a pierdut slujba. Astea sunt problemele cu care mă întâlnesc aproape zilnic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]