1,563 matches
-
curtea cuscrilor noștri, și vă dau binecuvântarea mea ție și soțului tău. Osebit de aceasta, vei primi ca zestre, după cuviință și asemenea surorilor tale, trei harabale cu straie, dichisuri și sulimanuri, precum și a treia jumătate din împărăția mea. (rumoare, râsete) Degeaba râdeți domniile voastre, pentru că întocmai așa am să fac! Iară dacă mi-ți da și mie acuma un blid cu bucate omenești și-o ulcică de vin, nu mai am a cere nimănui nimica și mă împac cu toată lumea. (rumoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
și după ce cea de-a treia fecioară de pe Rin e omorâtă, Josef Kahn se lasă arestat pentru tentativă de viol asupra unei prostituate. Cu alte cuvinte, a încercat să plece fără să plătească. — Evreu tipic, zise Lobbes. Se auziră câteva râsete. — Se întâmplă ca acest Kahn să aibă asupra lui un cuțit, unul foarte ascuțit, și să aibă chiar și un cazier judiciar nu foarte grav, pentru mici furturi și atacuri la pudoare. Foarte convenabil. Așa că ofițerul care l-a arestat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
-i nesigure: — Am fost să pun întrebări la gara unde a dispărut puștoaica Steininger. — Nu la asta mă refeream. — Nu? Păi, la ce vă refereați, Herr Kommissar? Cineva l-a omorât pe Gottfried Bautz. — Ce, nemernicul ăla ceh? Emise un râset care era în parte râgâit și în parte scuipat. — Maxilarul lui era fracturat. În gura lui se afla o jumătate de țigară. — Și? Ce-are asta de-a face cu mine? — Asta e una dintre micile tale specialități, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
despre ele, se dovedesc a fi interesante pentru amândoi, iar înainte de a ne lua rămas-bun ne spunem că trebuie neapărat să ne revedem cât mai curând. Apoi lunile trec, până când ne întâlnim din nou pe stradă, din întâmplare; exclamații vesele, râsete, promisiuni să ne revedem, dar nici eu, nici ea nu facem niciodată nimic ca să provocăm o întâlnire; poate pentru că știm că nu ar fi același lucru. Într-o lume simplificată și redusă însă, unde terenul a fost curățat de orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
asta mi-a dat tot programul peste cap. A fost un coșmar. — Trenul? Credeam că locuiești în oraș. — Așa e, dar nu mă pot concentra aici, așa că stau să scriu în Hamptons. — Oh, e chiar— El o întrerupse cu un râset mâhnit. — Al dracului de original, știu. Am cumpărat locul ăla în noiembrie, anul trecut, chiar când începuse să se facă frig. Am fost întotdeauna anti-Hamptons, probabil că nu te miră ce spun, dar locul ăsta era altfel: era mohorât, izolat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
a adus aminte că ea are doar treizeci de ani — o copilă, în fond! — și nu o femeie de cincizeci de ani cum se simțea. Cel puțin seara nu era detot compromisă; părea că Mackenzie, numai ochi peste cap și râsete alături Jack, era o femeie schimbată. Adriana așteptă să-i surprindă privirea și-i făcu pa cu mâna. Mackenzie îi făcu semn să aștepte puțin și, atingând ușor buzele lui Jack cu vârful degetului ca o profesionistă desăvâșită, se îndepărtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
nod Și se descurcă. Trece Și peste guvernarea lu` pinguinu`, ce zici, Sandule? Interpelatul preferă să tacă. O vrăbiuță ciripește pe streașina locantei, iar adierile de vânt răcoresc frunțile Înfierbântate. Miroase a mici, iar dintr-o curte Învecinată se aud râsete sănătoase. Uite, lumea râde. AȘa că nu e dracu` chiar negru nici cu portocaliii mei. Da` ne Înrăim, a intrat unu` cu un cuțit la pireus banc, ăia nu aveau pază, că e criză, Și a săltat banu`. Vă dați seama
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
cu datornici. Și să mor eu dacă nu mă simt ochei, ca să zic așa... M-am obișnuit cu ideea. Patroane, mai adu, neică, două halbe, că ți le plătesc În ziua cu banii. Cât o mai fi și aia! Izbucnesc râsete pe la mese, iar unii dau cu șepcile de pământ și Înjură guvernul, președinția, urnele de vot, ștampilele și parlamentul de “adormiți”. Sandu Șpriț pare interesat: Pe datorie, zici? Așa de rău am ajuns? Păi să mă trec și eu acolo
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
ceva neapărat uluitor prin mărinimie. Înainte de toate, indiferent dacă mă iubește sau nu, treaba aia cu ipoteca nu poate rămâne așa!“ Îl smulse din solilocviu o explozie de veselie țâșnind parcă din seninul cerului. Două fete râdeau lângă el și râsetul lor era parcă trilul a două păsări într-un frunzar înflorit. Își aținti o clipă ochii însetați de frumusețe asupra acelei perechi de fete și ele-i apărură ca un singur trup reduplicat. Mergeau braț la braț. Și el fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
dar adevărat, adică nemaiputând să-și reia cu niciun chip reprezentația, când s-a sinucis cu adevărat, în toată puterea cuvântului adevărat, atunci a avut parte de fluierături. Și-ar fi fost încă și mai tragic dacă ar fi cules râsete sau zâmbete. Râsul!, râsul!, abisala pătimire tragică a Domnului Nostru Don Quijote! Și cea a lui Cristos. A stârni râsul cu o agonie: „Dacă Tu ești regele iudeilor, mântuiește-Te pe Tine însuți!“ (Lc., 23, 37). „Dumnezeu nu este capabil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
specializați în procese de calomnie din Londra. Fondul sonor alcătuit din conversații, dopuri scoase și din zgomotele făcute de furculițele ce se ating de farfuriile imense e ca mugetul uriaș al mării, întrerupt din când în când de valuri de râsete ce fac capetele să se întoarcă. În timp ce mă uit pe meniu, simt că mă ia cu leșin de foame. N-am mai mâncat ca lumea de o săptămână, și toate par extrem de apetisane. Foie gras cu glazură de miere. Miel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
lasă paharul jos. Dar știi ceva ? Nu trebuie neapărat să rămânem aici. Dacă preferi să mergem în altă parte, într-un loc mai elegant... Mă uit în jur la pub-ul înțesat de lume. În fundal, dincolo de zarvă și de râsete, cântă muzica. Un grup de clienți de-ai casei se salută unii pe alții la bar insultându-se amical. Un cuplu de turiști americani în vârstă, în tricouri cu Stratford discută cu un barman roșcat, cu ochi ageri. În colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dau una în bot, m-am mulțumit doar să-l întreb ce fel de contract comercial. După căldura cu iz de bere din pub, noaptea de vară e proaspătă și răcoroasă. În clipa în care pornim agale aud în fața mea râsetele celor care au plecat înaintea noastră și, undeva în depărtare, o mașină care demarează. Nu există felinare stradale ; singurele surse de lumină sunt luna plină și ferestrele caselor, cu draperiile trase. — Te-ai simțit bine ? Nathaniel pare ușor neliniștit. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cincisprezece minute din viața mea. În cele din urmă, deschid cu grijă ușa, ies și mă uit după colț. De unde stau văd coridorul și ușile spre sala cea mare pentru petreceri. S-a strâns deja destul de multă lume și aud râsete și oameni care vorbesc tare. Chelnerii și chelnerițele circulă peste tot și lumea continuă să vină pe hol, în flux continuu. Le recunosc pe fetele de la PR... îi recunosc pe niște stagiari... pe Oliver Swan, partener senior... se îndreaptă cu toții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
oare să nu-l recunosc pe Omar, fiul lui Ibrahim Khayyam din Nishapur? Omar, steaua Khorasanului, geniul Persiei și al celor două Irakuri, prințul filozofilor! Mimează o adâncă plecăciuneși Își flutură degetele de cele două părți ale turbanului, atrăgând inevitabil râsetele grosolane ale cetei de gură-cască. — Cum am putut oare să nu-l recunosc pe cel care a scris acest rubai atât de plin de cucernicie și de devoțiune: Carafa de vin, o’ Doamne, mi-ai spart-o! Iar ușa bucuriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
prea Îndeaproape soțiile regilor pentru ca un asemenea destin să mă ispitească. Pentru mine, viața e mult mai importantă decât bărbații! Or, atâta vreme cât sunt femeia altcuiva sau a nimănui, suveranul Îmi Îngăduie să mă arăt În divanul său, cu versurile și râsetele mele. Dacă s-ar gândi vreodată să mă ia de soție, ar Începe prin a mă ascunde. Ieșind cu greu din toropeală, Omar n-a priceput nimic din frazele lui Djahane și, când se hotărăște să rostească primele cuvinte, i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
sărut are gust de despărțire, fiecare Îmbrățișare este o goană nebună. Într-o noapte ca oricare alta, una dintre cele mai Înăbușitoare are verii, totuși, Khayyam iese să aștepte răbdător pe terasa foișorului; aude, și-i pare că din apropiere, râsetele străjilor cadiului, se neliniștește. Fără pricină pentru că Djahane sosește și Îi alungă teama, nimeni n-a zărit-o. Schimbă un prim sărut, fugar, urmat de un altul, apăsat, este modul lor de a Încheia ziua celorlalți, ca să-și Înceapă noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
unul, cu voce tare. În mijlocul acelor celebrități, un scaun rămânea gol, dar un bărbat sosi numaidecât, și am Înțeles că pentru el fusese rezervat acel loc. Imediat a fost copleșit cu atenții, adulat, fiecare din cuvintele lui provoca exclamații sau râsete. Bunicul se ridică, Îmi făcu semn să-l urmez. Vino, trebuie să te prezint vărului meu Henri. Spunând acestea, mă trase până În dreptul noului-venit. Cei doi veri se Îmbrățișară, Înainte de se Întoarce spre mine. — Nepotul meu american. I-ar face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fost constrâns să convoace un parlament, Duma. Căci, În această atmosferă, a survenit cel mai banal dintre evenimente: un bal mascat organizat de un Înalt funcționar belgian, unde dl Naus a avut ideea de a merge deghizat În mullah. Șușoteli, râsete, aplauze, lumea s-a Înghesuit În jurul ministrului, a fost felicitat, a pozat pentru o fotografie. Peste câteva zile, clișeul se distribuia, În sute de exemplare, În bazarul din Teheran. XXXIV Șirin mi-a trimis o copie a acelui document. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
a mai fost nevoie să muncesc pentru a-mi câștiga existența. Nu m-am ocupat niciodată decât de chestiuni esențiale, adică frivole: să călătoresc și să citesc, să iubesc și să cred, să mă Îndoiesc, să lupt. Să scriu, uneori. Râsete stânjenite, schimb de priviri perplexe. Am continuat: — Când vă veți găsi omul, aș putea să-i stau În preajmă, să-i dau sfaturi și să-i fac unele servicii, dar el este cel de la care va trebui să se ceară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cum m‑am trezit apoi și am văzut totul prăbușindu‑se în jurul meu. Scuzați‑mă, murmur și mă ridic în picioare. Ies repede din cameră, cobor scările și ies afară, în aerul rece. Mă mă întreabă de peretele barului, ascultând râsetele și zumzăiala de dinăuntru, și încerc să mă gândesc la toate motivele întemeiate pentru care fac așa ceva. Câteva clipe mai târziu, Suze apare lângă mine. — Ești OK? zice și îmi întinde un pahar de vin. Uite. Cred că ți‑ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
tov secretară a vorbit cu tovarășu’. Să-i facă Iopo legătura la liste. Să vadă lista meseriilor, atât. Nimic altceva, nu e nevoie de dosare. Doar lista meseriilor. Iopo o să înțeleagă despre ce e vorba. Se iese în curte. Îmbrânceli, râsete, zbenguială. Să tot apeși pe butoanele vechi. „Surpriza surprizelor,Ira! Uitasem, știi cum sunt eu, uitasem... Tu aici, tu aici?“ „Normal, Tolea, e normal! Aici, da. Aici, în gaura de șoricei. În găurica asta otrăvită, pentru șoricei.“ Așa că domnul Vancea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
mai interesante locuri, rochii strèlucitoare de femei, pantofi lècuiți în cutii, truse de farduri pe noptiere, în general, toatè recuzita necesarè unor astfel de evenimente, De afarè, rèsunè glasurile vesele ale celor ce au îndrèznit coborâri cu sèniile, zgomot și râsete, Ioana, bucuroasè cè nu e singurè, stèruie în ceea ce vrea sè arate tuturor, ca pe un trofeu, îl vedeți?! e cu mine! e al meu! Aș fi putut sè mè molipsesc și eu de bucuria ei, dar nu fac nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
nu chiar întotdeauna. Ne vedem în jumătate de oră. Închid și mă îndrept spre scări. —Așteaptă-mă aici! îi zic lui Finn, deși instrucțiunile mele nu par necesare. Arată de parcă nu ar putea mișca nici măcar un deget. Biroul răsună de râsete zgomotoase și de melodiile Madonnei de pe ultimul album. Davey și Vijay sunt absorbiți de o partidă de fotbal de masă; Vanessa discută cu Stewart, iar Barney o ține protector de după umeri; ceilalți sunt adunați în jurul unui computer, unde joacă, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să leg câteva fraze în franceză, ca să verific încă o dată dacă Matt lucra în seara asta („Puteți să-mi spuneți dacă Matt va lucra mâine seară? Mulțumesc foarte mult. Nu, mulțumesc... chicoteli... Nu, nu doresc să-mi las numele.“ Alte râsete și închid). N-ar fi avut rost să pun în aplicare planul meu diabolic dacă Matt n-ar fi fost prezent la locul faptei. Îl zăresc imediat, undeva în spatele încăperii, stând de vorbă cu niște chelneri. Îi zâmbesc, îi fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]