2,847 matches
-
al faptelor în planul unui interes exclusiv psihologic și în cadrul unei portretistice morale oarecum generalizată, dar nu și abstractizată”. În actul de valorificare a semnificațiilor, criticul împinge pe scriitor de la spate, aducându-l în prim-plan. Apăsarea insistentă, pentru efecte scenice, pe note de caracter relevante demonstrează la memorialist mai curând propensiune spre șarjă decât dorința pătrunderii psihologice. Moralist sever, criticul își ia toate precauțiile să apară în fața posterității sub masca unui ironist detașat sau chiar a unui observator clasic, educat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287856_a_289185]
-
în cheia SF a lumilor paralele; aceeași tratare SF și „cibernetică” este abordată în Sora lui Robin și Teribila spirală. Proza din Generoasele cercuri (1989) se înscrie și mai bine în acest program auctorial al unei scriituri hiperrealiste: un cadru scenic abia schițat, al unei lumi de periferie, industrializată abuziv, în care se ghicește univoc trama absurdă sau paradoxală care animă conștiințe oarbe uneori - un muncitor eșuat în viață din cauza unui incident din adolescență provoacă același tip de incident, în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288727_a_290056]
-
Notațiile replicilor sunt denumite și "filactere"527 (mai cunoscute însă ca "bule"), și ele reprezintă atât limbaj cât și metalimbaj, prin formă, felul în care sunt plasate, reguli de lectură specifice și explicite. Încadrarea închisă a replicilor și a indicațiilor "scenice" conferă cuvintelor o existență aproape fizică, o "certitudine" pe care nu o au în realitate, însă pot conține și semne de punctuație care traduc emoții neformulate în cuvinte, care intră în imagine și participă atât la planul lingvistic cât și
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
poate diferi în stil și mărime, în sugerarea anumitor trăsături caracterologice, prin ceea ce Gérard Blanchard numește "caligrame sonore", care dovedesc că "fiecare situare a limbajului își are caracteristicile și plasarea sa", precum direcția și forma bulelor, plasamentul și tipul indicațiilor scenice, ancadramentul etc., tehnici întrebuințate încă din secolul al XIX-lea mai cu seamă în afișele publicitare).532 De altfel, notează mai departe Blanchard, istoria literei a adus, ca orice viziune modernă a artei, și o nouă psihologie, a cărții ca
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
Din grecescul phulakterion, care denumea o cutiuță atașată de către evrei la mână sau la cap și care conținea bucăți de pergament pe care erau înscrise rugăciuni. ibidem, p. 145. 528 Ibid., p. 149. "Apendicele", semnul care face legătura între indicațiile scenice ori verbale și personaje ori situație, are rolul de a produce "vorbirea directă". Mesajul iconic se substituie ocazional celui lingvistic, iar dacă anumite tipuri de scriere (pentru cititorul occidental scrierea arabă ori cea chineză, de pildă) capătă valențe imagistice, unele
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
În aceeași zonă poate fi situată Theophana, protagonista din Bizanț, unde politicul și pasiunea interferează. Permeabil la diverse, uneori contradictorii ideologii, în Serenada din trecut scriitorul încearcă, prin figura lui Petru Cercel, „poet, trubadur, elegant, boem”, să pună în conflict scenic inerția tradiției autohtone cu dinamismul civilizației occidentale, al cărei fiu adoptiv domnitorul era. Conflictul nu mută însă cu totul accentul în zona ideilor nobile, fiindcă autorul este, până la capăt, sedus de soluțiile literare „sentimentale”, înlocuind în chip fals intriga ucigașă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289104_a_290433]
-
nou sprijinindu-se pe alegorie și parabolă. Scriitorul își încearcă mâna și în teatru, piesele fiind publicate sub titlurile Isabela, dragostea mea, Oedip la Delphi (1997), Regele și cadavrul (1998), Viitorul e maculatură. Creierul. Sărută-mă (1999). Nu toate montările scenice s-au bucurat însă de succesul înregistrat de Petru sau Petele în soare, o comedie politică burlescă având un punct de plecare istoric, parabolă a celor două Europe, răsăriteană și occidentală, atât de diferite și atât de asemănătoare totuși. Oedip
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290747_a_292076]
-
șansă de eliberare pare a fi doar nebunia. Piesele lui Z. se remarcă prin ironia amară, ca instrument pentru a dezvălui fața tragico-absurdă a contemporaneității, prin gravitatea reflecției și deopotrivă prin autenticitatea limbajului, dramaturgul dovedind un deosebit simț al ritmului scenic și al replicii de efect. SCRIERI: Genunchiul stâng sau genunchiul drept, București, 1993; Omul nou, București, 1994; Isabela, dragostea mea, pref. Monica Lovinescu, introd. Marian Popescu, București, 1996; Oedip la Delphi, București, 1997; Regele și cadavrul, pref. Dan C. Mihăilescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290747_a_292076]
-
1493-1494) (5) Exclamații precum și noua cerere de povestire (6) Povestire (1498-1570) (7) Exclamații-comentarii (1571-1573) (8) Urmarea povestirii (1574-1592) (9) Întreruperea scenei (sosirea Fedrei) Povestirea lui Teramen se supune acelorași constrângeri pragmatice și textuale precum cea a lui Rodrigue. În plan scenic, apare argumentarea: Teramen, care s-a văzut obligat să-i predea garda lui Hippolyte, trebuie să-i explice (prin narațiune) lui Thésée că nu este cu nimic mai răspunzător de moartea fiului său, însă pe de altă parte el aduce
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
asigură oralitatea stilului într- un text epic, având același efect al impresiei de fapt trăit aievea; e) ajută la caracterizarea personajelor, prin felul acestora de a se exprima; f) creează impresia de verosimil; g) în opera dramatică, are funcție de reprezentare scenică. Cele trei moduri de expunere nu sunt strict caracteristice anumitor opere literare. Ele pot fi întâlnite în aceeași operă literară. Astfel, într-o operă dramatică se întâlnește atât narațiunea, cât și descrierea etc. FIGURILE DE STIL Figurile de stil sunt
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
după cum se poate constata diluarea treptată a substanței epice. Dacă Z. și-a câștigat ca romancier un loc distinct în opinia vremii și a posterității, el s-a impus, totuși, în primul rând ca dramaturg. Asupra teatrului și a artei scenice are idei tranșante. În 1938 publică un volum de cronici și eseuri teatrale, Mărturii în contemporaneitate, conținând observații profunde și dezvăluind atracția pentru nou. Aproape că nu există articol sau intervenție în care să nu insiste asupra caracterului literar al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
o perspectivă teoretică largă asupra domeniului, face aprecieri cu privire la direcțiile în care evoluează teatrul european și încearcă încadrări corecte ale pieselor comentate în curente estetice sau ideologice. După o judecată de ansamblu a unui text, ca structură dramatică adecvată reprezentării scenice, F. evaluează verosimilitatea, firescul subiectului, intențiile și calitățile morale, măsura în care faptele, personajele sunt motivate de logica internă a textului, procedând la analiza, scenă cu scenă, a desfășurării acțiunii. E pentru el un bun prilej de a face considerații
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286938_a_288267]
-
imprimarea inițialelor (desenul de la pagina 35). Caruselul-cerc neamintește de replica d lui Smith (Cântăreața cheală): „Luați un cerc, mângâiați-l și va deveni vicios!” Dacă drama e comică, comicul nu poate fi decât absurd. șiaceastă plăcere se reflectă în jocul scenic. Spre exemplu, preferința de a „îneca comicul în tragic” - în Victimile datoriei, iar dramaticul în comic - în Lecția... Un transfer inteligent: viziunea plastică față-n față cu cea vizual-scenică. Câteva dintre desene o confirmă: Monstrul negru (imortalizat în mai multe
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
care nu ar fi putut ajunge niciodată la asemenea concluzii. Exagerarea este într-un contrast puternic cu propria Revoltă în deșert a lui Lawrence, extrasă din cei Șapte stâlpi ai înțelepciunii. Deși scrie discursiv, acesta oferă și genul de construcție scenică romanescă adesea întâlnită și în jurnalismul literar, care nu are în vedere concluziile: Când în sfârșit am ancorat în portul exterior din Jeddah, departe de orașul alb așezat între cerul aprins și reflexia sa în miraj care plutea și se
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
în colaborare cu Gheorghe Jurma). Radu Stanca - dramaturgul (1992) este primul studiu dedicat în exclusivitate omului de teatru complet care a aspirat a fi acest reprezentant de marcă al Cercului Literar de la Sibiu - dramaturg, regizor, publicist și cercetător dedicat artei scenice. Valorificând sugestii ale teoriilor despre limbajul poetic caracteristice pentru școlile formaliste europene din ultima jumătate de secol, C. încearcă o apropiere de arta dramaturgului printr-un demers analitic meticulos, care ia în considerare primatul textului, înțeles ca loc geometric al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286538_a_287867]
-
10) a lui Dumnezeu. Părintele Teofil va rămâne în amintirea celor care l-au iubit acel duhovnic situat mereu la mijloc: între itineranță și sedentarism, între rigoarea patristică și elasticitatea bunului-simț țărănesc, între înțelepciunea rurală și urbanitatea intelectuală, între ingenuitatea scenică și un diafan histrionism, între discursul volubil și sentința ireductibilă, între licență și inovație, între certitudine și neprihănită șovăială. La toate aceste interstiții se întrupează chipul pacificat al unui bătrân care se încăpățânează să rămână veșnic tânăr. Taina firesculuitc "Taina
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
pentru Rapsodia țiganilor, Premiul de Stat pentru Căruța cu paiațe, Premiul special al Uniunii Scriitorilor (1978). Imaginea curentă, în posteritate, a fecundului dramaturg Ș. este cea a unui tehnician stăpân pe inventarul procedeelor menite să asigure succes compunerilor destinate reprezentării scenice. Talentul lui e considerat îndeobște a fi fost totuși unul „minor”, limitat de o viziune fără profunzime, de complacere în frecventarea subiectelor facile, „de salon”, ori convențional-oportune, precum glorificarea unor personalități din panteonul cultural ori istoric al națiunii, prin reconstituiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289908_a_291237]
-
mai amplu la premieră, fie pentru că marchează puncte de inflexiune în cariera dramaturgului, fie pentru calitatea construcției și consistența mesajului. Comedia zorilor, scriere fără mari profunzimi, dar cu mecanismul invenției perfect rodat, este menționată, de regulă, ca exemplu de transpunere scenică a tatonărilor și șovăirilor sentimental-afective proprii amorului adolescentin. Deși scrisă cu doar câțiva ani mai târziu, Veste bună (dramă pasională compusă pentru actrița Maria Ventura) este un text de maturitate, care a suscitat admirația lui E. Lovinescu. Piesă de atmosferă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289908_a_291237]
-
tradiția clasică a genului ce presupune ca efectul de ilaritate să fie obținut prin discrepanța dintre ceea ce este și ceea ce se vrea a fi, „amestecul de dialog administrativ, metafizică de ședință și sublim”, „concretețea împinsă până la pedanterie” (Lucian Raicu), jocul scenic al personajelor-perechi, care acționează printr-o combinatorică amețitoare a apropierilor și respingerilor. Scopul urmărit consecvent nu ține de asigurarea delectării cu un spectacol umoristic facil, în pofida aparențelor genului proxim (Somnoroasa aventură este încadrată de autor ca „divertisment comic”, Proștii sub
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
vicii și prejudecăți transistorice. M. nu putea să ignore un tip de viziune și procedee dramaturgice proprii teatrului absurd, cultivat în epocă. Intuiția și insistența în a respinge ferm apropierea de vreun model îl conduc însă spre alcătuirea de metafore scenice susținute prin concretețea unor dialoguri cu aspect de pălăvrăgeli ridicole pe teme cu pretenții, din care, brusc, se ivește simbolul purtător de semnificație existențială. În Pălăria de pe noptieră, Demeter, personajul principal, își condiționează cursul vieții de nerecunoașterea unui act de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
Olteanu, care a marcat debutul meu cu o piesă mare. Trebuie să mărturisesc că am avut parte de un debut ce s-a bucurat de o întâmpinare critică favorabilă, asta și pentru că regizorul Ion Olteanu a asigurat textului un destin scenic memorabil. Din păcate, cele mai importante roluri, care au rămas creații memorabile, au fost interpretate de doi actori care nu mai trăiesc acum. E vorba de Mișu Rozeanu și Sică Stănescu. Mai 94 ales Sică Stănescu a realizat o compoziție
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
jucat cu succes de public și de critică, trebuie să o mărturisesc, au jucat Iona Ene, Nicu Roșioru, Florin Zăncescu, Stelian Preda. A fost 95 un spectacol în care Anca Ovanez-Doroșenco și decorul lui George Doroșenco au creat o iluzie scenică și montare bine structurată regizoral, iar actorii au fost puși în valoare. La Târgu Mureș, pe scena Teatrului Național, această piesă s-a jucat cu titlul Victima fericită și a fost pusă în scenă de Dan Alecsandrescu, regizor care a
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
aici cuib de lumină; finalmente, ajungem în punctul din care am pornit și închidem cercul cu peretele afumat. De această dată, motivul se asociază lămpii și umbrei înțelegem de ce pereții nu puteau fi perfect albi: aspectul lor nedeslușit oferă luminarea scenică prielnică jocului evanescent al umbrei. Constelația intratextuală acum analizată se desenează în punctele de interferență a două serii intratextuale, inegal reprezentate, ce prind contur în jurul celor două nuclee: pereți afumați și ferestre mari, cu lumină neconvingătoare. Între alb și negru
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
urmări un scop precis. Dacă în cazul dramei accentul se pune pe morală, în cazul romanului accentul se pune pe experiență estetică. Formele dramei implică noi interpretări ale textului narativ. Opera combină atât muzica cât și teatrul într-o execuție scenică. Muzica și teatrul, formează un tot unitar cu implicații externe, scopul fiind cel de a oferi senzații și povești spectatorilor. Pantomima, ce urmează fabulele, se înfățișează sub forma unor povești ce au caractere cu forțe supranaturale, și sunt definite de
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
definite de ideea, ca și în cazul romanului, de erou. Personaje ca arlechin, doctore sunt specifice dramei și ilustrează caractere excesive din viața de zi cu zi. Elemente noi definesc drama, de exemplu, gestul, discursul, cântecul, muzica și dansul. Elementele scenice au ca scop lărgirea corporalității, prezenței și experienței imediate. Drama se apropie sau se identifică cu teatrul. Totodată, la originea teatrului se pot adăuga alți tropi ontologici definitori compoziției teatrale ca festivalul, religia, ritualul, funeraliile sau politica. Forma teatrală pleacă
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]