2,316 matches
-
și ochii omului erau închiși, iar vocea venea dintr-o batistă îngrijit împăturită, pusă în buzunarul de la piept. Tovarășul lui se uita la Lanark, cu gura și ochii larg deschiși. Un inel metalic cu mijlocul negru îi ieșea dintre dinți. Ușurat, Lanark auzi vocea unui polițist uman în spatele lui: — Ce se întîmplă aici? Nu există un Provost Lanark în Unthankul Mare, repetă omul de pază. — Există! spuse Lanark certăreț. Știu că programul indică faptul că delegatul din Unthank e Sludden, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
altele, deci apăreau mai puține virgule. A mai apărut o amînare, timp în care am readus textul la forma inițială. Totuși, aceste amînări mi-au permis să completez ilustrațiile din paginile de titlu și desenele de pe coperți. î Ați răsuflat ușurat cînd ați dat Lanark din mînă? R Da. O vreme, înainte să țin un exemplar în mînă, mi-o imaginam ca pe o cărămidă mare de hîrtie, de 600 de pagini, bine legată, din care o mie urmau să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu bine, în aplauzele tribunii. Pompele strălucitoare, cu manometre strunjite-n alamă, trecură și ele, trase de atelajele de cai pășind în buiestru, trecură și eroii din Dealu Spirii, apoi coloana se opri undeva, pe o străduță lăturalnică, ofițerii oftară ușurați - o făcuseră și pe-asta, slavă Domnului! - iar Vasile, în aparență schimbând însuflețit felicitări cu camarazii săi și ascultând respectuos inepțiile unui general senil, se chinuia mai departe să uite statuia vie a Justiției, cu ochii după trăsurile care treceau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
iscoditoare care te urmărește lung cu ochii înroșiți de conjunctivită. Chiar sub balcon e firma stacojie, iar sub firmă, doar ușa. Nici vitrine, nici geamuri, nici nimic. Ți-e și frică să intri în bezna mirosind a mălai încins. Oftezi ușurat când ai trecut mai departe, de parcă te-ai fi așteptat să țâșnească din gaura aceea umedă un torace păros de păianjen, să te-apuce cu labe scurte și puternice și să te tîrască-năuntru. Treci de casa vopsită-n toate culorile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Nu mă interesează cu cine decizi să ți-o tragi! strigă Aloim, pradă unei furii incredibile. Nu dragoste fizică era în mintea ta pentru Maria. Era speranță, și încredere, și frică deopotrivă. Dacă ar fi îndrăznit, Abatele ar fi răsuflat ușurat. Știa însă că tânărul putea interpreta semne cu mult mai subtile decât un simplu oftat, așa încît decise să se prefacă furios. ― Pot să știu de ce adopți tonul ăsta? Oare apropierea dintre noi ți-a orbit judecata? Ce speri să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
o seninătate de care el unul nu ar fi crezut-o niciodată în stare și poate că minciuna aceea îl salvase de la pedeapsa celorlalți. În același timp îl și legase de Sat. Nu era însă trist. Se simțea mai degrabă ușurat că avea ce să ofere în schimbul neînchipuitei sale mânii distrugătoare. Nu se simțise vinovat de moartea lui Jeremiah, dar se simțea îngrozitor știind că a curmat viața unui semen cu mâinile sale. Culpa era o povară care i se părea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
spune că vorbele lui Alterna nu-și mai au nici un rost. Ar fi fost mai bine să mă asculte. Johanssonii dădură încet din cap. Durdrin văzu cum înțelegerea li se strecoară încet pe chipuri, sesiză acceptarea și abia apoi răsuflă ușurat. - Supun la vot Regulamentul militar de conduită. Propun ca el să intre în vigoare în acest moment, o dată cu înghețarea posesiunilor și efectivelor militare care se află în prezent în fiecare quadrant... - O clipă, se ridică de la locul său, Stiros. Să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
clar că mătcile nu-și puteau controla nașterile și atunci își transformau puii în lucrători lipsiți de inteligență. - Părinții spun că ei gata sunt ajute oameni dacă voi ajutați la ei fie mai mult de patruzeci și șapte. Bella răsuflă ușurat și începu să-i povestească lui Zuul, care traducea apoi mătcilor, despre Planetele Agricole. În viziunea lui, după ce îl vor fi ajutat să-și recapete tronul, zeții aveau să ia locul clonelor pe Planetele Agricole și să asigure omenirii, dar
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Voiam doar să fac rost de carne, spuse Odolgan, râzând, dar își agăță din nou arma la brâu. Balamber îl atenționă pe marcoman: — Ai un câine idiot. Riști să-l pierzi curând. Audbert, alb la față, suspină resemnat, dar și ușurat. — Veniți, zise el, îi spun nevestei să taie un porc. Dar o să trebuiască să așteptați puțin. încrețindu-și buzele pe sub mustața lungă și neagră, Balamber consimți; își îndreptă apoi spinarea, își aranjă pe talie brâul verde cu auriu - culorile ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să înainteze cât mai iute și fără oprire, temându-se de sosirea, dintr-o clipă în alta, a hoardelor hune. Nici măcar vederea războinicilor lui Chilperic nu avu darul să-i mângâie. îi priveau pe burgunzi fără să se arate mai ușurați, continuând să meargă înainte cu capul în jos, de parcă le-ar fi fost frică să nu pățească, din partea acelor războinici îmbrăcați în armuri și cu înfățișare sinistră, necazurile de care scăpaseră până atunci. Mai mult chiar, ori de câte ori îi întâlneau, mamele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
o teamă puternică, iar chipul său blând, aproape feminin, se făcuse ca de ceară. încheind acea rapidă examinare, Balamber își îndreptă spatele și, aranjându-și brâul pe șolduri, îl întrebă aspru pe abate, vorbindu-i în galo-romană: — Cine ești? Ce vrei? Ușurat să vadă că puteau comunica în limba sa, călugărul răspunse pe un ton liniștit: — Numele meu e Canzianus. Sunt aici ca să vorbesc cu tine, dacă tu ești comandantul acestor războinici. — Da, sunt în subordinea mea. Deci?... Bătrânul încuviință: — Sunt abatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
fixă în fața sa și fără să arate pe față vreun semn de îngrijorare, dar Sebastianus se temu pentru un moment că Metronius avusese dreptate atunci când, la plecare, își manifestase îngrijorarea ca nu cumva atitudinea bagauzilor să degenereze în violență fățișă. Ușurat văzu că un bărbat, ce avea în spate o mică suită, înainta să-i primească pe noii-veniți: era înalt și corpolent și corespundea perfect descrierii pe care Divicone i-o făcuse lui Ambarrus. Chipul său, pe care se distingea nasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
silueta lungă a lui Cetegus, ce se depărta, sprijinindu-se de servitorul său. — Ce e, Clemantius? îl întrebă. Bărbatul își drese glasul. — Invitații au sosit, anunță. Ilustrul Flavius Cilonus e la intrarea principală, cu prietenul său Emerentianus. Hippolita îi spuse ușurată: — Bine. Și Claudian cu soția lui? — Da. Au fost primii. Atunci, îngrijește-te să se simtă fiecare cât mai bine și spune-le că venim imediat. Ah! Vezi de-i pregătește un loc potrivit pentru noapte și lui Emerentianus; probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
obicei, și nu aveau în mod real ferestre, ci doar câteva ambrazuri strâmte, inatacabile din exterior. Recunoscând-o pe Hippolita, servitorii îi făcură imediat loc; dincolo de intrare îl află pe Clemantius, cuprins de o nervozitate ușor de înțeles. — Domina! exclamă ușurat, imediat ce o văzu. în sfârșit! eram cu toții tare îngrijorați pentru tine. Nu știam unde ești și... Gâfâind, Hippolita își trecu o mână prin părul răvășit: — Flavia e moartă! anunță. Au ucis-o. Sunt deja în grădină. Alarmat, libertul aruncă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
imense maree. Mâna sa alergă la încheietoarea coifului, dar îi veni greu să desfacă nodul: un tremur nestăpânit i-o străbătea, astfel că fu obligat să lase să cadă sabia, roșie de sânge, și să-și folosească și mâna dreaptă. Ușurat, aruncă pe jos coiful, deformat în mai multe locuri; apoi, copleșit de o insuportabilă oboseală se așeză pe iarbă, pe panta domoală a colinei. Știa că ar fi trebuit să-și regrupeze oamenii, să-și recompună unitățile, să organizeze îngrijirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și a faptului că, în numele revoluției, Ministerul Culturii i-a oferit acestuia revista sa, în care se fac ades afirmații nedrepte la adresa exilului. Am aflat de la colegi că, în aceeași zi, acest text apăruse deja în Contemporanul și am respirat ușurată. Altfel, ar fi trebuit să-l propun spre publicare în Viața Românească și, dat fiind tonul său, nu aș fi făcut-o cu bucurie. Pentru că, în dorința lui de a trezi lumea la realitate și de a o forța să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
în pofida vechimii ei, sau poate chiar datorită acesteia. Fără să vreau m-am gândit la misterul prin care e prevestită Prăbușirea Casei Usher și am început să văd aievea cum pereții între care stau încep să se dezmembreze. Am respirat ușurată când a venit și Rodica Palade și nu mai eram singură. Oricât de primitor s-a dovedit a fi acel oraș și oricâtă trecere avea acolo taraful acela care cânta atât de frumos, cei care făceau parte din el nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
de pasageri, de rezolvarea conflictelor dintre călători. Pentru mine, un puști de optsprezece ani, de-abia angajat, a fost destul de greu. La început, orele de la muncă mi se păreau tare lungi. Seara, după ultimul metrou, închideam ușile și mă simțeam ușurat. „A mai trecut o zi de muncă!“ Acum nu mai e așa. Începutul a fost mai greu. Cel mai mult uram bețivii. După ce se îmbată, devin prea prietenoși sau puși pe ceartă. Unora li se face rău și vomită. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
afacerile din domeniul vestimentației nu o duc prea bine, dar el spune: „Începem să ne revenim.“ Se săturase să vadă boșorogi cu fete tinerele, care goleau rafturile, cumpărând cele mai scumpe haine fără măcar să se uite la ele. Se simte ușurat că acea perioadă a trecut. „Acum revenim în sfârșit la normal.“ Domnul Sono spune despre el: „Sunt făcut pentru meseria asta.“ Mie nu mi-a lăsat impresia aceasta. Mi s-a părut un om rece și introvertit. Nu-i place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
iar capturarea lui a fost un pas important. Nu ai cum să nu te gândești: „Ce bine! A fost prins și ultimul!“ Dar eu nu am făcut așa. Parcă mi s-a luat o piatră de pe inimă, m-am simțit ușurat. Pe de altă parte, eram doar trist pentru că: „De acum va începe o nouă bătălie.“ Mi-a luat mult să strâng acest material. Între timp, pentru că am încercat să privesc lucrurile din punctul de vedere al victimelor, cred că m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
simțisem la început înlăuntrul meu devenea din ce în ce mai îngrozitoare. Deși inhalam aer proaspăt, respirația îmi era din ce în ce mai greoaie. A fost înfricoșător. M-am liniștit după ce mi-am confirmat mie însumi că eram bine, că am fost salvat. În sfârșit, mă simțeam ușurat. Dar a durat ceva până atunci. Durerea de ochi și de cap a mai persistat o vreme. Nu a dispărut de tot. Puțin câte puțin, odată cu trecerea timpului, s-a șters. Trei-patru zile după ce m-au externat, am fost găzduit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
urmă, nu le-am mai judecat pe toate laolaltă. „Corect“ sau „incorect“, „normal“ sau „nebun“, „responsabil“ sau „iresponsabil“; am simțit că aceste probleme nu au ce cauta în materialul meu. Până la urmă, nu eu am ultimul cuvânt. M-am simțit ușurat. M-am relaxat și am ascultat „poveștile“ lor. Am devenit un păianjen care asimila fiecare cuvințel în parte, îl digera înlăuntrul său și apoi îl scotea afară sub forma unei „altei povești“. Un păianjen neînsemnat, aflat într-un colț al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
din zi antrenament și cealaltă jumătate să mă ocup de dublarea casetelor. Când eram în partea cealaltă eram atât de aglomerată, că abia apucam trei ore de somn. Am reușit să scap fără să am legături amoroase cu el. Eram ușurată că a mers. M-a chemat în camera lui, iar înainte a făcut niște aluzii referitoare la subiectul acesta. M-a sunat și m-a întrebat: «Când ai avut ultima menstruație?» «Ce?.. Când să fi fost?», spun eu. Mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
de cele mai multe ori, și pe la dovleci, și pe la castraveți, și pe la roșii, și prin vie ori pe la gutui, pruni și zarzări este Cuțulache, care vrea să vadă dacă nu li s-a întâmplat ceva rău. Atunci, știuleții și păstăile răsuflă ușurate, iar foșnetul lor parcă l-ar dojeni pe cățel: „Când mai vii pe la noi, dă-ne de știre! E păcat să ne speriem degeaba”. Copiii s-au trezit și ei, și-au făcut pătucurile, apoi au deschis și mai larg
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
fi putut s-o crezi o cochetă detaliindu-și garderoba bine garnisită și gata să conchidă că nu are ce să pună pe ea. Am hotărât s-o ajut: -Uite, avem escalopuri, paste proaspete, ciuperci, smântână. Gătesc eu, bine? Păru ușurată. -Te pot ajuta cu ceva? întrebă. -Spală ciupercile și taie-le în lamele. Am curățat usturoi, l-am zdrobit și l-am călit în unt, cu carnea. Ciupercile mărunțite se înăbușeau în altă tigaie. Am pus totul laolaltă într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]