1,997 matches
-
lui Nicolas Carr, "The amorality of Web 2.0". Articolul, ca și alte publicații ale aceluiași autor, deplângea efectele digitalizării asupra omenirii și, printre o mulțime de alte inconveniente, întărirea ignoranței mulțimii prin hegemonia amatorismului. Promotorii Web 2.0 (blogosfera) venerează amatorul și discreditează profesionistul, este concluzia ce derivă din scrierile sale. Ca răspuns la aceste afirmații, majoritatea opiniilor postate de cititori, deși se referă în principal la internet, punctează chintesența tehnologiei: valoarea socială de excepție adăugată cunoașterii și progresului uman
by AURICA BRIŞCARU [Corola-publishinghouse/Science/951_a_2459]
-
prețurilor a fost dezvoltată, în continuare, de David Ricardo - care a elaborat un adevărat tratat asupra valorii ca substanță comună a mărfurilor și a surprins aspecte esențiale ale formării prețurilor.<footnote Ibidem. footnote> Pe măsura dezvoltării economiei de schimb<footnote Venera Cristina Rîndașu, Economia comerțului, Editura Mirton, Timișoara, 2005, p. 78. footnote>, funcția universală de exprimare a valorii de schimb a fost preluată de monedă, aceasta măsurând acel „ceva” existent în toate bunurile supuse tranzacțiilor bilaterale de piață. „Prețul - remarcă R.
Tipuri de pieţe și modalităţi de formare a preţului by Diana TĂNASE, Adrian TĂNASE () [Corola-publishinghouse/Science/210_a_276]
-
a opri, de a înmagazina timpul pentru a ne transmite apoi, ca o oglindă convexă, câțiva corpusculi din morții care au trecut într-o zi pe acolo. De ce ne ducem oare să vizităm casele memoriale ale scriitorilor pe care-i venerăm, dacă nu pentru a regăsi o complicitate căreia relectura cărților lor nu-i mai este suficientă, din cauză că forța de vrajă a cuvintelor se atenuează odată cu trecerea timpului, sau poate pentru că noi citim tot mai puțin? Și atunci mergem să ne
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
și prețuirea familiei, pare un om ajuns în pragul împlinirii. Pas cu pas, temeiurile îndoielnice ale realizărilor sale, ca artist și ca om, se prefac în motive de disperare, care îl duc la sinucidere. Un prieten compozitor pe care îl venerase, dispărut timpuriu, a cărui „integrală” se pregătește Braniște să o interpreteze, se dezvăluie, într-o imprudentă clipă de sinceritate a soției, a fi fost miezul găunos al întregii sale existențe. Piesa are o desfășurare paroxistic-absurdă: infidelitatea din tinerețe a soției
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289688_a_291017]
-
simbolizează accesul la cunoașterea recompensă, ceea ce reprezintă momentul eliberator al încercării inițiatice. În basmul Voinic de codru, sintagma titlu este și numele eroului, primit chiar de la Cristos (!) și Sfântul Petru. Pruncul născut fără tată este dedicat entității silvestre (spațiul adânc venerat în mentalul arhaic românesc) fiind locul genezei și sursa puterilor întemeietoare ale protagonistului. Basmul FrunzăVerde, cules în Pătuleni, Dâmbovița, valorifică motivul concepției imaculate: fata împăratului înghite o frunză din codrul cu puteri fertilizatoare și este alungată, deci supusă recluziunii inițiatice
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Faure, Funcția cinematografului, București, 1971; Cinci poeți romanzi, pref. trad., București, 1972; Georges-Emmanuel Clancier, De-a pururea și o zi, Iași, 1972; Daniel Defoe, Căpitanul Singleton, București, 1972, Colonelul Jack, București, 1972; Antologie de poezie neerlandeză, olandeză și flamandă, îngr. Venera și Al. Urechia, pref. Garmt Stuiveling, București, 1973 (în colaborare cu Mihai Beniuc, Aurel Covaci și Petre Solomon); Mary Webb, Hazel, fata pământului, București, 1974; Antologia poeziei franceze de la Rimbaud până azi, I-III, îngr. în colaborare cu Ovid S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286096_a_287425]
-
clipa aceea, mi-am dat seama că TU nu mă poți înțelege, te vedeam ca o citadină fără gustul concesiilor, știam că tu n-ai putea intui zbuciumul meu iscat de atâtea probleme neștiute”. Care sunt problemele neștiute, de ce o venerează așa pe maică-sa. Vorbește de o copilărie cu nopți albe, cu certuri, cu țipete, cu inima ticăind a îndurare, cu șoapte și lacrimi, cu mama lui fugind prin geamuri sparte, cu revelația prematură a oribilului, o greață, alături de o
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
nu știu unde, chemat prin străinătate, cu doctorat, dar... Cine îmi garantează mie că poate fi bine și că într-adevăr se hotărăște cel mult într-un an?! Așa. Să aștept la infinit? Or, băiatul acesta - Liviu - e bun, văd că mă venerează, îl respect, nu-l iubesc grozav deocamdată, îl stimez, știu că e foarte inteligent, lăudat de cei din jur, fire descurcăreață și nu platonică ca mine. Mama îmi spune să nu mă grăbesc, să mai aștept vreo două luni. Într-
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
era obiectul rămas în urma sa care trebuia să-l suplinească. În ciuda ghebului, acordeonul aducea a sicriu. Așa sfârtecat cum l-au înmormântat pe fiu într-o groapă comună, probabil c-ar fi încăput de două ori în acest cufăr. Bunica venera acordeonul-sicriu ghebos ce stătea în odaia de oaspeți între soba de teracotă și pat. De cum intrai pe ușă, privirea îți cădea pe el. Uneori, când cei din casă se aflau suficient de departe în grădină, deschideam geamantanul acordeonului și priveam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
nici unul n-a rămas nevătămat când a fost destituit din istorie. Tatăl meu își îneca în beție amintirea perioadeicât fusese soldat în SS. Mama se lupta cu fata hămesită și rasă în cap ce fusese ea însăși în timpul deportării, bunica venera geamantanul acordeonului, bunicul nu renunța în ruptul capului la chitanțierele lui. În capul fiecăruia se ciocneau lucruri ce n-ar trebui niciodată să se nimerească laolaltă. N-am înțeles cu adevărat cât de tare se luptau cei din familia mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
se apropie prea mult. — Adică ceva cu semnificație religioasă? — Probabil. Nu l-am văzut cu ochii mei. Credința lor e cutremurătoare, dar cred că o putem considera un fel de religie. Dumnezeul lor e un pește și pe acela îl venerează. Un pește uriaș fără ochi, zise ea îndreptând lanterna înainte. Hai să mergem mai departe! Nu prea avem timp de pierdut. Bolta grotei era joasă. A trebuit să mergem aplecați ca să nu ne lovim de ea. Îndreptasem lanterna spre fată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
San Zeno in Monte, în fiecare seară, din loja unei vechi mânăstiri, se ivește un preot care binecuvântează oamenii și lucrurile: e don Ioan Calabria. Acolo sus, trăiește o viață aproape eremitică, dar toți din oraș îl cunosc și îl venerează ca pe un «sfânt», protectorul orfanilor și al celor abandonați. În această seară de primăvară târzie, don Calabria s-a oprit mai mult ca de obicei ca să contemple varietatea vivace de culori ce însoțea amurgul zilei. L-a cuprins un
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
Voastră, sub semnătura de boieri, cu jalbe pe cât de numeroase, pe atât de neimportante și de a provoca în țară o mulțime de încurcături. Boierii, a căror origine esențială am analizat-o mai sus și care sub această fericită guvernare venerează trăsăturile de generozitate și iubire de oameni, pentru care Preaînaltele porunci au servit mereu drept linie directoare a acțiunilor lor, solicită de aceea introducerea unui sistem Preamilostiv, prin care aceștia să poată avea norocul să fie făcuți să devină asemenea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
Înaltei și Preaînaltei aprecieri, dacă problemele descrise mai sus sunt demne de îndreptare? Și devreme ce autoritatea arhiepiscopului de Iași, cu privire la mănăstiri, a fost întotdeauna subordonată principelui și nu patriarhului de la Constantinopol, însă în prezent Bucovina are norocul să poată venera ca principe al său pe Majestatea sa Cezaro-Crăiască Apostolică, atunci, bazat pe cunoașterea autentică a moravurilor acestei țări, pe modul de gândire al compatrioților mei, îmbinat cu însărcinarea episcopului de Rădăuți, un bătrân trecut de 60 de ani, care s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
a fi amestecul traco-ilizic și romanizarea ulterioară prin cucerirea romană la Începutul primului mileniu al erei noastre. Printre cele mai vechi mențiuni se află ordinul lui Augustus din anul 27 Î. Ch., un mic altar descoperit la Jessemvik dedicat zeiței Venera Iria și un ordin cu inscripții din 1064 emis de Henrich al IV-lea al Germaniei. Un document din anul 1102 menționează castelul de la Cassliaco iar urmașii familiei Înfeudate Își extind posesiunea În 1430 asupra așezărilor românești de la Susnevitza, Letai
ALBUM CONSEMNÃRI REPORTAJE 1989 - 2002 by Dr. Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/817_a_1725]
-
cuprins în volumele Jurnal de cărți, nr. 6, 1996, nr. 7, 1998); încrederea lui Laurențiu Ulici care m-a introdus în O mie și una de poezii românești (1997) și întâlnirea cu Marin Mincu, o binecuvântare a vieții. L-am venerat, l-am prețuit pentru că mi-a urmărit cărțile scriind despre ele (am citit la celebrul său cenaclu "Euridice", a scris cu pertinență despre poezia mea în O panoramă critică a poeziei românești din Secolul al XX-lea, 2007). Importante, pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
corabie, care l-a dus în orașul Kition. Aici el s-ar fi întâlnit cu apostolii, a fost evanghelizat și canonizat. Rămășițele sfântului Lazăr, se spune, au fost descoperite și curățate în anul 890. De atunci, sarcofagul său a fost venerat de grecii ciprioți. După alte surse, osemintele sfântului Lazăr au fost luate de împăratul Leo I în anul 900 și duse la Marsilia, unde sfântul este de asemenea venerat; o altă variantă ar fi, că, după ridicarea sa din morți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]
-
socoti aprecierile „insuportabile”. În Destinée mystique (1919), Doine și sonete (1932), face elogiul valorilor clasice, condamnându-i pe cei care, în „oarba lor nălucire”, îi împing cu secole în urmă pe Beethoven și Shakespeare sau izbesc zadarnic cu barda în Venera din Milo. Tudor Vianu era de părere că prin poezia sa în limba franceză C. se afla în compania lui Heredia și a lui Mallarmé, iar Al. Macedonski credea că, dacă poetul C. și-ar fi publicat la Paris, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286548_a_287877]
-
și-a petrecut toată tinerețea prin armată, până aproape de 60 de ani, iar copilăria confruntându se cu greutățile și privațiunile războiului, secetei și neajunsurilor inerente perioadei trăite în acele vremuri de restriște. Din considerente naționale încerc să consemnez și să venerez faptele eroice ale conaționalilor mei care și-au sacrificat viața pentru un scop nobil de a-și vedea visul neamului românesc împlinit, pentru unirea tuturor românilor într-o "Românie Mare" așa cum și-au dorit-o voevozii noștri Mihai, Stefan, Cuza
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
Sălile construite în jurul acesteia sunt imense și frumoase, iar cele laterale sunt relativ mici și simple. În fața construcțiilor imperiale, pe partea stângă, este ridicat templul strămoșilor, unde împărații se închină acestora, iar pe partea dreaptă se află altarul unde este venerat zeul pământului și al grânelor. Grupul de construcții imperiale are două părți. Cea din față este locul unde împărații desfășurau activitățile administrative și organizau diferite ceremonii și ritualuri. Partea din spate era rezervată locuinței împăratului și familiei sale. Odată cu trecerea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
orașului Beijing reședința dinastiilor Ming și Qing, a fost conturată tocmai în această perioadă. Actualul parc Beihai din Beijing a fost construit ca o grădină imperială în dinastia Liao și a fost extins amplu în dinastia Yuan. Conducătorii din Yuan venerau religia, în special budismul tibetan. Aceasta explică de ce în dinastia Yuan construcțiile religioase au prosperat. Pagoda Albă din Beijing este o construcție lamaistă, proiectată de un constructor nepalez. În dinastia Ming, feudalismul se apropia de declin. Construcțiile din această perioadă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
este roșu ca sângele, iar Wen este de culoarea indigoului. Cele patru divinități sunt zei luptători, mult adorați în vechime de populație. La slujbele religioase taoiste este invocată, frecvent, prezența celor patru în scopul alungării duhurilor rele. Chinezii obișnuiau să venereze divinități specifice, ca patroni spirituali ai diferitelor domenii ale activităților umane. Slujbele se oficiau în locuințe, ateliere, magazine, cu ocazia zilelor de sărbătoare sau chiar în zilele obișnuite, în cinstea zeilor patroni ai diferitelor meserii. Erau venerate și zeități cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Chinezii obișnuiau să venereze divinități specifice, ca patroni spirituali ai diferitelor domenii ale activităților umane. Slujbele se oficiau în locuințe, ateliere, magazine, cu ocazia zilelor de sărbătoare sau chiar în zilele obișnuite, în cinstea zeilor patroni ai diferitelor meserii. Erau venerate și zeități cu puteri vindecătoare care să-i ferească de boli și pentru evitarea epidemiilor. În perioada antică erau foarte renumiți zeii vindecători, Sun Simiao, Bian Que, Hua Tuo, Pi Tong, Lü Dongbin, protectorul nașterilor, Li Shizhen etc. În afară de aceștia
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
basma neagră, un guler semicircular și un zâmbet plăcut. Zeul Guanyin este una dintre cele patru mari divinități ale budismului chinezesc. După ce a fost introdus și adoptat în China, acesta a devenit cel mai popular zeu, a ajuns să fie venerat atât în cercurile religioase, cât și în cele populare. El se mai numește și Guanshiyin, însă particula Shi a fost omisă pentru că era componentă a numelui împăratului Li Shimin din dinastia Tang (618-907). Budismul arată că zeii sunt nemuritori, asexuați
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
înfăptuirea României Mari. Sfârși astfel: „Ca să fi fost un om în stare de astfel de lucruri mari trebuia să fie crescut de o mamă superioară. De aceea, într-acest cerc de familie, îi poate spune că ea este iubită și venerată de întregul neam românesc și este considerată nu numai ca bunica nepoților ei, ci a fiecărui român. De aceea, deși arhimandrit, îi cer voie ca un nepot obștesc să-i sărut mâna“. I-a sărutat-o. Ionel, foarte emoționat și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]