3,404 matches
-
puteri. Te Întărești, te sfințești. Am mulțumit pentru toate și am plecat. Muntele Tabor Muntele Tabor este deosebit de frumos, Înălțător și sfințitor. El este În formă de con și cu o Înălțime de 588 m. Este frumos Îmbrăcat În multă verdeață. Multe soiuri de copaci: brazi, platani, măslini, lămâi, portocali și alte soiuri. Și multe flori, fel de fel, care mai de care, parcă se Întrec În coloritul lor atât de frumos, și cu un parfum de te Îmbată mireasma lor
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Iordan, la o distanță nu prea mare de Cana Galileii, suntem cu toții bucuroși și binedispuși de câte am văzut. Autocarul a oprit la o distanță de vreo 30 m de râu. Este o priveliște foarte frumoasă. Mult șes cu multă verdeață, copaci de multe feluri cu stoluri de păsări care se Întrec În cântul lor. Sunt și câteva clădiri cu magazine. Iordanul este un râu frumos și liniștit care trece agale, mi se pare că spre răsărit. Pe malurile râului sunt
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
ne roagă să umblăm și să vorbim cât mai Încet ca să nu deranjăm rugăciunea. Intrăm În clădire, unde-i mormântul, aprindem câteva lumânări, ne rugăm În taină și ieșim. În En-Karem sunt munți Îmbrăcați În vegetație. Sunt frumoși și multă verdeață este. O priveliște minunată Între doi munți. Și Între ei curge un râuleț. În acest sat găinile fac ouă mari și toate ouăle au câte două gălbenușuri. Se spune că dacă găina este vândută În alt sat nu mai face
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
a ajuns o sfântă. Să ne Învețe și pe noi cum să ne plângem păcatele și cum să-L iubim pe Domnul, așa cum a făcut ea. În curtea mănăstirii este o peșteră, camuflată cu o ușă acoperită de flori și verdeață, nici nu se observă. Ne-a deschis ușa o măicuță și-am coborât vreo patru trepte. Acolo era locul unde se adunau Mântuitorul și ucenicii de frica iudeilor. Doamne, ce ascunzișuri! Cum se adunau și se rugau lui Dumnezeu În
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
construit câte un pavilion în stil arhitectonic tradițional. În fața mormântului este amenajată o galerie funerară, păzită de o parte și de alta de statui cu figurile unor generali și de animale, iar suprafața acestuia este acoperită de pini, brazi și verdeață. Mormântul primului împărat al dinastiei Qin a fost construit cu peste două milenii în urmă pe versantul nordic al Muntelui Lishan din orașul Xi'an, provincia Shaanxi. Armata de teracotă a împăratului Qin Shi Huang este cea care "apăra" complexul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
înalt. Aceste construcții găzduiesc o cantitate imensă de relicve prețioase. Mormintele imperiale Ming și Qing sunt păstrate în cele mai bune condiții. Cele 13 morminte ale dinastiei Ming se găsesc în districtul Changping al municipiului Beijing, o zonă pitorească, cu verdeață luxuriantă. Pe o suprafață de 40 km2, înconjurată de masivi muntoși, sunt presărate mormintele a 13 împărați, 23 de împărătese și numeroși prinți, prințese și curtezane. Mormântul Dingling al împăratului Zhu Yijun are, în subteran, o structură de piatră foarte
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
un banchet grandios în grădina Qujiang, în onoarea celor care au obținut titlul de Jinshi. Grădina Qujiang se afla în partea de sud-est a orașului Chang'an. Aici exista un lac mare cu digul în zig-zag. De jur-împrejurul acestuia creștea o verdeață luxuriantă și se găseau unele monumente istorice cunoscute precum Templul Ci'en, Pagoda Cocorului Mare și Pagoda Cocorului Mic. Aici veneau des împărați, demnitari, cărturari și savanți, ca să bea și să scrie versuri. La banchetul organizat de împărat, titularii Jinshi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
combinat, cale de vreo opt-nouă kilometri, autostrada va tăia în două cîmpia lată, străjuită doar departe, pe stînga, de niște dealuri împădurite, prin care se sfîrșesc munții. Frumoasă priveliște, mai ales pîlcurile de brazi de pe coama dealurilor, adevărate oaze de verdeață de-a lungul întregului an. Femeia care stă pe bancă, lîngă mine, cu fața înapoi, mă prinde de mînă: Vă rog să deschideți puțin fereastra, îmi zice. S-a umplut mașina cu gaze de la motor. Arunc o privire spre femeie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
apropiau cu timiditate și-i descheiau încet nasturii bluzei subțiri, sub care, într-o venă de pe sînul stîng, inima ei își trăda neliniștea. Am bruscat-o", gîndesc înfiorat, aproape dezgustat, pătrunzînd între blocurile îngrămădite ale Cartierului de Nord, în care verdeața a fost înghițită de beton și asfalt, iar șoseaua-ți urlă sub fereastră, că te întrebi dacă proiectanții au avut și cap, sau capul lor era preocupat doar de vilele de sub munte?! Nu-i oare cazul ca muncitorii din Combinatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ne-a tăiat calea o mâță neagră, vedea-o-aș călcată de troleibuz, în drum spre tavernă. Și Viorica a zis că i-a ieșit cu lacrimi în cafea. Mă duc diseară și-i toc mărunt pe toți, așa cum toci verdeața pentru rațe, îți dau cu dobândă înapoi. Nu te mai văita ca o curvă ieșită la pensie. Las` că ți-a plăcut când am bătut în geamu` nespălat, mustăceai ca un motan. Și ți se făcuse poftă de pește fript
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
clătinau ușor. Ele urcă și coboară de la cer până la pământ aducând cu ele gândurile vântului ce adia ușor peste vârfurile copacilor îmbătrâniți. Aurul verde al planetei ajuta aerul să fie muzical și plin de magie. Solul ca o mare de verdeață împrospătează casele mici și cele mari. Steaua înflăcărată coboară încet, dar în mister, iar luna vine mlădioasă împreună cu steluțele argintii. Bufnița stă cu ochii în patru și apără pădurea, liliacul stă și ascultă glasul dulce al doam nelor parfumate, lupul
ANTOLOGIE:poezie by Valentina-Daniela Mocanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_683]
-
ei cânta o pasere măiastră. Fluviul lat se adâncea în păduri întunecate, unde apa abia mai sclipea din când în când atinsă de câte - o rază: trunchii pădurilor se ajungeau cu ramurile lor deasupra râului și formau bolți nalte de verdeață nestrăbătută. Numai pe ici pe colo câte o dungă fulgerătoare deasupra apei. Valurile râd și mână întunecoase lumea lor albastră, până când deodată râul împiedicat de stânci și munți s-adună între codri ca marea oglindă a mărei și se limpezește
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
toate acestea dezgustați; buzele-ntredeschise arătau o energică durere și numai gâtul se-ndoia cu mândrie, ca și când nu și-ar fi pierdut-o sub greutatea viețeii. - Noaptea era lucie, aerul părea nins de razele lunei, cari se furișau prin întunecoasa verdeață a copacilor. El șezu pe o bancă, cu mînile unite și lăsate preste genunchi, cu fruntea plecată și părul risipit preste ea, gândea lucruri de cari nu-și da seama și numai luna lunicînd pintre nouri împlea noaptea de vis
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
toate acestea dezgustați; buzele-ntredeschise arătau o energică durere și numai gâtul se-ndoia cu mândrie, ca și când nu și-ar fi pierdut-o sub greutatea vieții. - Noaptea era lucie, aerul părea nins de razele lunei, cari se furișau prin întunecoasa verdeață a copacilor. El șezu pe o bancă, cu mînile unite și lăsate preste genunchi, cu fruntea plecată și părul risipit preste ea, gândea lucruri de care nu-și da sama și numai luna lunicînd printre nouri împlea noaptea de vis
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
toate acestea dezgustați; buzele-ntredeschise arătau o energică durere și numai gâtul se-ndoia cu mândrie, ca și când nu și-ar fi pierdut-o sub greutatea vieții. - Noaptea era lucie, aerul părea nins de razele lunei, cari se furișau prin întunecoasa verdeață a copacilor. El șezu pe o bancă, cu mînile unite și lăsate preste genunchi, cu fruntea plecată și părul risipit preste ea, gândea lucruri de cari nu-și da sama și numai luna lunicînd pintre nouri împlea noaptea de vis
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
ș-o dramă? Îți dau un rol în ea... - Primesc. Un părete din fund își ridică zapada sa înflorită cu roze de jăratic și se văzu o scenă a cărei culise reprezentau arbori și tufișe de-o tânără și mustoasă verdeață, iar fondalul reprezenta un deal îmbrăcat în pădure de mesteacăn, un râu curgea alene pin salcii plângătoare și în vârful dealului se-nalța un castel vechi acoperit cu *** fier a cărui muri colțuroși erau înseninați de lună... Pe scena ce reprezenta
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
urmă alerga cu două coșuri mari, agățate de cobiliță, până la balta din pădure, să culeagă lintiță pentru gâște și rațe. Nu se ducea singur, ci cu jumătate dintre femeile de la curte. El stătea pe mal și aduna bănuții mici de verdeață de pe suprafața bălții cu o greblă uriașă de răchită. De asemenea, avea grijă să pocnească lipitorile de pe picioarele femeilor care puneau lintița în coșuri. Către prânz pleca la câmp cu Ioniță, să ducă mâncare argaților care munceau pământul. Cărau mâncarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
întunecat de fumul fîntînii. 3. Din fum au ieșit niște lăcuste pe pămînt și li s-a dat o putere, ca puterea pe care o au scorpiile pămîntului. 4. Li s-a zis să nu vatăme iarba pămîntului, nici vreo verdeață, nici vreun copac, ci numai pe oamenii, care n-aveau pe frunte pecetea lui Dumnezeu. 5. Li s-a dat putere nu să-i omoare, ci să-i chinuiască cinci luni; și chinul lor era cum e chinul scorpiei, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85065_a_85852]
-
meseria mea. Existența este - sau a fost - Însăși această meserie. Așa Încât Îl urmăresc cum stă Înfipt În scăriță - Îi privesc umerii aduși și spinarea lată. Pe urmă coboară și Își mută scărița la alt stâlp. Alte ghirlande de beteală și verdeață țepoasă. Afară, pe hol, se plimbă un alt pacient, un bătrânel, scund, nervos, lipsit de astâmpăr, care se fâțâie În sus și În jos, În niște papuci de pâslă. E vecinul meu. Locuința lui se deschide la capătul camerei mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
al pământului până în vârful unghiilor, dar dacă știți să țineți un secret, vă spun numai dumneavoastră, în adâncul sufletului meu nu numai neam, ci tot țăran de la Cursești sunt și țăran voi rămâne până la trecerea mea dincolo, la locuri cu verdeață veșnică. Știu asta când simt prea des cum țipă în mine mândria răzeșului care nu s-a lăsat nicicând călcat în picioare. Dar acest răzeș din ziua de azi care scrie, umblă pe Internet, face programe de calculator, folosește poșta
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mai ieri Pe uliță la În ale primăverii seri Cu bucuria prinsă-n gene Și pletele lăsate-n vânt Mă contopeam cu flori și frunze Cu soare iarbă și cu vânt Iubeam cu patimă poiana Cutreierând și alergând Înconjurată de verdeață Sub tălpi ce sărutau pământ Acum înspre apusul zilei Mă cheamă dorul adunat În valea de la Vajanovski Să stau cu inima la sfat
Vajanovski by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83245_a_84570]
-
acest moment. Nu știu ce veți spune. — Pretindeți că sunteți nevinovat? — Într-un sens, da... Lecoeur și Maigret se uitară unul la altul, pentru că rostise acel cuvânt cumplit simplu, natural, fără să-i tresară nici un mușchi al feței. Maigret vedea umbrele parcului, verdeața care, În unele locuri, căpăta tonuri ireale În lumina felinarelor, muzicanții În uniforme cu galoane... Dar revedea mai ales fața prelungă a numitei Hélène Lange care, pentru el și soția lui, Încă nu era decât doamna sau domnișoara În lila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
aprecia pentru că păstrez ceea ce am.“ Însă caracterul lui avusese dintotdeauna o parte care refuza să se lase convinsă. În zile liniștite ca aceea, când priveai vechea casă, atât de asemănătoare cu un castel, Înconjurată din toate cele patru laturi de verdeață deasă și luxuriantă, era cu neputință să crezi că stăpânul acelei locuințe nu era decât căpetenia unei bande de ronini, conducând câteva mii de războinici ca lupii, care bântuiau drumurile lăturalnice ale unui ținut nelocuit. Lucrând În taină atât În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Vai, dimpotrivă. Dacă lucrez așa, puțin câte puțin, În fiecare zi, trupul meu rămâne În formă. — Și eu Învăț de la dumneata. De când mă lași să te ajut În grădină, din timp În timp, am Învățat să-mi placă să culeg verdețuri pentru supă, dimineața, și să lucrez cu castraveții și cu vinetele. Chiar și după ce ne vom muta la Castelul Sunomata, trebuie să fie undeva, prin curte, un loc În care să plantăm o grădiniță de zarzavaturi. Vom putea lucra cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fierbinte. Chipuri care rareori se vedeau În afara perioadelor cu probleme grele și consilii de război intrau acum pe porțile castelului unul după altul, astfel Încât până și gărzile de la intrare știau că se pregătea ceva. În castel, care era Învăluit În verdeața frunzișului proaspăt, domnea tăcerea, cu excepția țârâitului, din timp În timp, al primilor greieri de vară. Începând de dimineață, nu plecase nici unul dintre numeroșii generali care veniseră la castel. În acel moment, Sanpei veni grăbit, spre poartă. Descălecând dincolo de șanț, alergă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]