1,661 matches
-
fiecărui an. Acum era un bărbat Îndesat și corpolent care nu avea nimic Împotrivă să atragă atenția asupra fiecăruia dintre aceste două lucruri. Acum doi ani i se oferise un rol Într-o reclamă la paste făinoase. Interpretase un bucătar voios a cărui bună dispoziție nu putea fi Întunecată nici măcar de faptul că fusese părăsit de logodnică, fiindcă avea Încă bucătăria sa și putea găti În voie spaghetti. De fapt, ca și În reclamă, unchiul Dikran era un om atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a-și conserva relația cu ambii polemiști. În schimb, nu-i „pică prea bine” (pag. 223) gestul protocolar al lui M. D., de a-l saluta pe șeful revistei la care colabora (ba chiar i se pare că o face „voios nevoie mare”!), din simplul motiv că redac 196 torul C. C. este „în râcă” cu respectivul șef. Ceea ce nu-și permite să adreseze direct lui M. D. (dar și lui „nenea” Jean Apetroaie și altora) este „descărcat” în pagina de jurnal
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
a-și conserva relația cu ambii polemiști. În schimb, nu-i „pică prea bine” (pag. 223) gestul protocolar al lui M. D., de a-l saluta pe șeful revistei la care colabora (ba chiar i se pare că o face „voios nevoie mare”!), din simplul motiv că redac 196 torul C. C. este „în râcă” cu respectivul șef. Ceea ce nu-și permite să adreseze direct lui M. D. (dar și lui „nenea” Jean Apetroaie și altora) este „descărcat” în pagina de jurnal
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
vizită ce treceau discret de la o persoană la alta, saluturile reținute aproape prusace, chiar stilul de petrecere, foarte nou, toată lumea în picioare, cu prăjiturele și tartine, pahare umplute cu discreție de slujitori, toate la un loc dădeau impresia unei zăpăceli voioase, generoase, ceva ce aducea cu explozia de bucurie a unui copil ce se trezește dimineața cu mult mai multe daruri decît a putut să-și închipuie sau să viseze pînă atunci. Basarab Cantacuzino naviga fericit, cu un zîmbet uriaș întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
al zarnacadelelor zimțate, răzlețite-n plăpumi și ponoare, râvnitor să râdă strașnic, bubuitor, demiurgic, din foale, din încăperile inimii, din sângele ficatului și-al splinei, din rinichii pișorcoși, din mațul minților nălucindu-i genial pampuște duioase, crudele, virginale... pe urmele voioase, bine întipărite în memorie, ale lui Rabelais. Când au apărut, și după aceea, cu o ciudată pudibonderie înscorțoșată de tâmpenie, au fost ocolite de comentariile critice sau pe nedrept diminuate în importanță, zbenguielile și scamatoriile ortografice luându-se în derâdere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
în spatele ei o făcu să tresară și să-și deseneze pe față o linie de la ureche la nas, ce evoca perioada roșie din creația lui Picasso, cea care a urmat perioadei albastre. Îmi blochezi spațiul de parcare, îi atrase atenția voios Jack Allen în timp ce ea dădea în marșarier. Fain machiajul tribal. A înlocuit piercingul în împodobirea propriei persoane? Fran înjură. Jack Allen părea să găsească întotdeauna o cale de-a o pune într-o poziție de inferioritate. Era un adevărat talent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
pofta inimii pentru prima dată după câteva luni bune. Cerul, acum că-l vedea din noua perspectivă pe care i-o conferea certitudinea, părea mai albastru ca oricând. Zidurile de piatră ale catedralei străluceau. Până și porumbeii păreau să țopăie voioși. Gu-gu-gu, o felicitară ei, învârtindu-se în jurul ei în timp ce monta roata la bicicleta lui Sean. Măcar o dată tehnologia, de obicei un inamic declarat, ținu cu ea și piulițele se îmbinară imediat. Nu vru să se gândească la ceea ce urma să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Îmi era milă de ea, dar nu mă omoram cu firea, după câțiva pași o uitam. Într-o zi însă m-am auzit strigat din spate și m-am întors surprins. Bătrâna se oprise și mă fixa, având o lucire voioasă în privire. Nu schimbasem niciodată o vorbă cu ea și habar n-aveam cine era și ce fusese înainte. Eram încurcat, nu știam ce să spun când, cu o mișcare destul de energică, ea a învîrtit roțile căruciorului apropiindu-se de
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
la sfârșitul lunii mai în București, mai precis, sus pe terasă, „La Motor”, unde mai adia puțin vânt, am fost zărit de Ana Blandiana, care, cu o sprinteneală de invidiat, s-a săltat de pe scaun și a alergat spre mine, voioasă și amabilă, să mă invite la dezbatere. A fost, ca să zic așa, o invitație pe nepusă masă. Fără premeditare. „Oponenți și rezistenți” - asta îmi sună cunoscut. Eu însumi, acum câțiva ani, propusesem acești doi termeni alături de neîncăpătorul „disident”. Așa că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
poate fi de demagog președintele nostru. Vine, vorbește, promite marea cu sarea, pe urmă pleacă, uită sau nu poate întreprinde nimic în sensul făgăduielilor sale, dă vina pe cei din jur, pe dezorganizarea instituțiilor, pe dezbinarea scriitorilor care își pun voios piedică unul altuia, timpul trece, peste doi ani n-o să mai fie președinte, cine știe cine o să-i urmeze și o să rămânem cu imaginea spectacolului de la Neptun. Și el, și eu, și noi toți care am fost acolo. Cotidianul, 18 octombrie 2002
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Răsăriteană va avea în mod sigur rolul ei în strălucitorul hotel. Ea va putea furniza victime benevole canibalilor din Occidentul catolic și ultracivilizat. În felul ăsta, răsăritenii vor trăi incontestabil mai bine, vor fi mai grași, mai frumoși și mai voioși. În același timp, ei vor contribui prin sacrificiul lor la bunăstarea generală a Crăciunului fără sfârșit al Europei viitoare. Cotidianul, 20 decembrie 2002 Invidie fără urmări (I) Nu știu dacă în România s-a scris foarte mult despre Premiul Nobel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
filmele de groază. Un capitol amplu are drept obiect o comparație între primul mare roman japonez, Povestea lui Genji de Murasaki Shikibu, și primul roman românesc notabil, Ciocoii vechi și noi de Nicolae Filimon; acesta din urmă e demolat cu voioasă înverșunare, pentru a pune în evidență, prin contrast, vechimea culturii japoneze. Știți care este cea mai erotică parte a corpului feminin? Ei bine, n-ați ghicit: este ceafa. În plus, "femeia japoneză pare prinsă, pe vecie, în colivia translucidă a
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
obiecte moi și drăgălașe, scapi din asprimile lumii reale și găsești confort emoțional. Exploatând filonul kawaii, pentru a veni în întâmpinarea sentimentelor publicului, în curând nu au pregetat să apară bancomate afișând pe ecran o copiliță animată care te salută voios, nevinovat și subțirel, întinzându-ți dulce bancnotele retrase și mulțumindu-ți printr-o plecăciune tandră. Cu atât mai mult reușești să evadezi din real dacă o faci transformându-te, tu însăți, într-o pisicuță căreia nimeni nu îi poate face
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
cercul nostru prin octombrie. A venit o singură dată la repetițiile care se țineau în clădirea Casei de Cultură. În rest, o întâlneam doar la spectacole. Își făcea numărul cum numai ea știa să-l facă, ne saluta pe toți voioasă, cu privirea scânteietoare, apoi dispărea. Prezența ei printre noi născuse controverse. Băieții parcă își pierduseră mințile, văzând-o ca pe o muză, ca pe iubita desăvârșită, ca pe amanta dezinvoltă, fără scrupule, fără regrete. Fetele o devorau din priviri, îi
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
de la dilema stomatologică, eu și tataie urma să facem o pau ză până a doua zi, pentru că bunica îl aștepta acasă. Ca orice tataie iubitor, i-a făcut mamei, proaspăt sosită de la serviciu, un update în privința situației mele: mâncat, sănătos, voios, voinic, dar cu o singură problemă de mentenanță, cea a dintelui. — Hai să îl scoatem totuși. Vrei cu ața? Ața? întreb eu. Știa și el că nu m-ar fi tentat metoda cu pricina, dar și eu am înțeles că
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
Vienei de altă dată... În mine a rămas o jurubiță de mătase argintie, ca un miez dintr-un cocon aurit. Din el vibrează o melodie vaporoasă ce mă va legăna mereu. Din vraja acelor nopți, păstrez cascada sprintenă de râsete voioase, trupurile legănate în ritmul unui vals de Strauss, și mai cu seamă, acel ciripit de exclamații în clinchet, pornite ca din castaniete de cristal, ale copilelor blonde și cărămizii, cu ochii ca de diavolițe. E un farmec ce nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
pe vine până când fundul lui uriaș atinse, scăunelul, genunchii ajungându-i aproape de umeri. Când reuși în sfârșit să stea pe el, arăta ca o vânătă în echilibru pe o pioneză. — Nu va merge. Nu stau comod deloc. — Încearcă, îl încurajă voios domnul Gonzalez. Sprijinindu-se bine în picioare, Ignatius se mișcă îngrijorat de-a lungul fișierelor până când una dintre roțile minuscule se înțepeni într-o crăpătură. Taburetul se clătină ușor și apoi se răsturnă, aruncându-l pe Ignatius cu toată greutatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Gomez, cheamă un doctor. — Domnișoară Trixie, ridică-te de pe domnul Reilly, șuieră șeful de birou, stând încă pe vine alături de cei doi întinși la pământ. — Braah! — Ce faceți, cu toții, acolo jos pe podea? întrebă un om din pragul ușii. Chipul voios al domnului Gonzalez se împietri într-o mască a groazei și spuse cu voce pițigăiată: — Bună dimineața, domnule Levy. Suntem foarte bucuroși să vă vedem. Am trecut pe aici să văd dacă nu mi-a sosit vreo scrisoare personală. Vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Îmi pare bine să vă cunosc, șopti doamna Reilly către băutura din pahar. — Poate doamna Reilly nu-și aduce aminte, îi spuse domnul Robichaux Santei, care surâdea fericită. Da’ ne-am mai întâlnit. — Aha, sunteți prieteni vechi, se miră Santa, voioasă. Ce mică-i lumea! — Ai, ia, ia, spuse doamna Reilly, înecându-se de stânjenită ce era. Mda, da. — Adu-ți aminte, îi spuse domnul Robichaux. În centru, la Holmes. Un polițai a-ncercat să-ți aresteze băiatu’ și-n locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ar putea să te închidă pentru mai mulți ani. Zău, parc-ai trăi pe lună. — În orice caz, nu sunt obligat să stau aici și să ascult ce vorbești, spuse Ignatius, încălțându-și cizmele de antilopă. — Știi cum arăți? strigă voios tânărul. Ca Bette Davis suferind de indigestie. — Lasă-mă în pace, degeneratule. Du-te și te joacă cu micii tăi prieteni. Mișună tot Cartierul de ei. — Ce face scumpa ta mamă? — Nu vreau să aud numele ei sfânt ieșind de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
mare (de trei ori), Prăbușirea casei Usher, Trei săptămâni, Mary Ware, prietena micului colonel, Gunga Din, The Police Gazette și Jim-Jam Jems. Își Însușise toate ideile preconcepute ale lui Henty despre istorie și-i plăceau În mod deosebit romanele criminale voioase ale lui Mary Roberts Rinehart. Școala i-a ruinat franceza și i-a imprimat un dezgust față de autorii canonici. Profesorii Îl considerau leneș, nedemn de Încredere, Înzestrat cu o istețime superficială. Colecționa bucle de păr de la multe fete. Purta inelele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Isabelle și Amory se priveau tandru pe deasupra puiului fript, știind că iubirea lor avea să fie eternă. Au petrecut ziua absolvirii dansând până dimineața la cinci, iar flăcăii și-o disputau pe Isabelle la dans cu un fel de abandon voios, care devenea tot mai entuziast pe măsură ce noaptea Înainta. Vinurile stocate În buzunarele paltoanelor de la garderobă, au făcut ca oboseala veche să-i cruțe până cândva, Într-o altă zi. Un rând de celibatari este cel mai omogen grup de bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
dintre cele mai excentrice: masteranzi cu privirile rătăcite ori preceptori cu teorii bizare despre Dumnezeu și guvern, spre amuzamentul cinic al Îngâmfaților de la Cottage Club. Când cerul de februarie s-a lăsat despicat de razele soarelui și anul a intrat voios În martie, Amory a petrecut câteva sfârșituri de săptămână cu Monsignor. O dată l-a dus cu el, cu mare succes, pe Burne, prezentându-și prietenii unul celuilalt cu deosebită mândrie și Încântare. Monsignor l-a luat de câteva ori În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
când Îl alăpta pe Fiul Domnului. Aveelia Vrone Părul lui e ca gulerele de aur ale regilor din Tara Ochii aidoma celor patru mări de oțel din Erin Cufundate În negura ploilor. Mavrone go Gudyo El să fie În bătălia voioasă și roșie Printre căpeteniile ce fac mărețe fapte de vitejie Viața să plece din el Ar fi ca și cum baierele sufletului mi s-ar desface. A Vich Deelish Inima mea e În inima fiului meu Viața mea este sigur În viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
a Înghițit iar. Dacă șezi vizavi de mine În gaura asta, poți beneficia de jumătate din haina mea de ploaie, pe care o foloseam pe post de cort când m-ai Întrerupt atât de grosolan. - Am fost provocat, a replicat voios Amory. Tu m-ai provocat și-o știi prea bine. - Don Juan se folosește Întotdeauna de acest pretext, a zis ea râzând, dar n-o să-ți mai spun astfel, pentru că ai părul ca morcovul. În schimb, Îți dau voie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]