14,845 matches
-
evaluarea sa critică a „celorlalte terapii”, inclusiv aceea a lui Janov, că „ne putem îndoi de valoarea catharsisului în sine, de o prăbușire brutală a apărărilor și a modurilor obișnuite de menținere a unei homeostazii interne și relaționale”. Îtc "Î" Înlăturare tc "Înlăturare " Definițietc "Definiție" Tentativa de respingere voluntară, în afara câmpului conștienței, a unor probleme, sentimente sau experiențe care-l frământă sau îl neliniștesc pe subiect 48. Discutarea definițieitc "Discutarea definiției" Atunci când avem în vedere această apărare, se pune de la bun
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
critică a „celorlalte terapii”, inclusiv aceea a lui Janov, că „ne putem îndoi de valoarea catharsisului în sine, de o prăbușire brutală a apărărilor și a modurilor obișnuite de menținere a unei homeostazii interne și relaționale”. Îtc "Î" Înlăturare tc "Înlăturare " Definițietc "Definiție" Tentativa de respingere voluntară, în afara câmpului conștienței, a unor probleme, sentimente sau experiențe care-l frământă sau îl neliniștesc pe subiect 48. Discutarea definițieitc "Discutarea definiției" Atunci când avem în vedere această apărare, se pune de la bun început problema
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
respingere voluntară, în afara câmpului conștienței, a unor probleme, sentimente sau experiențe care-l frământă sau îl neliniștesc pe subiect 48. Discutarea definițieitc "Discutarea definiției" Atunci când avem în vedere această apărare, se pune de la bun început problema de a afla dacă înlăturarea este realizabilă, mai ales în situațiile foarte dificile. Dintotdeauna, indivizii care au trăit o experiență neplăcută au încercat înlăturarea, fără a-și face însă prea multe iluzii asupra șanselor de reușită. Încă din secolul al XVII-lea, Gracián (1684/ 1972
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
48. Discutarea definițieitc "Discutarea definiției" Atunci când avem în vedere această apărare, se pune de la bun început problema de a afla dacă înlăturarea este realizabilă, mai ales în situațiile foarte dificile. Dintotdeauna, indivizii care au trăit o experiență neplăcută au încercat înlăturarea, fără a-și face însă prea multe iluzii asupra șanselor de reușită. Încă din secolul al XVII-lea, Gracián (1684/ 1972) remarca faptul că tocmai de lucrurile care ar trebui uitate ne aducem cel mai bine aminte și că, dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
este o eventualitate curentă. Situația de conflict fiind foarte frecventă, eul încearcă adesea să se apere împotriva amintirilor neplăcute, fără ca acest efort să conducă la un clivaj al psihismului, ca la isterici (1910/1991). A. Freud (1936/1993) nu citează înlăturarea, care lipsește și din majoritatea studiilor consacrate mecanismelor de apărare. Totuși, între 1955 și 1980, mai mulți autori anglo-saxoni au manifestat interes pentru acest mecanism. Vaillant (1977) îl definește ca fiind „decizia conștientă sau semiconștientă de a întârzia atenția acordată
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
1977) îl definește ca fiind „decizia conștientă sau semiconștientă de a întârzia atenția acordată unei pulsiuni conștiente sau unui conflict”. Werman (1985), care citează definiția de mai sus, dă referințele acestor lucrări și întocmește el însuși un studiu detaliat dedicat înlăturării. În sfârșit, DSM-IV (1994/1996) include înlăturarea la rubrica apărărilor de nivel ridicat. Exempletc "Exemple" În pofida rezervelor pe care tocmai le-am expus, nu este exclus ca înlăturarea să fie efectiv posibilă. În autobiografia sa, Charpak (1993) - fizician de renume
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
sau semiconștientă de a întârzia atenția acordată unei pulsiuni conștiente sau unui conflict”. Werman (1985), care citează definiția de mai sus, dă referințele acestor lucrări și întocmește el însuși un studiu detaliat dedicat înlăturării. În sfârșit, DSM-IV (1994/1996) include înlăturarea la rubrica apărărilor de nivel ridicat. Exempletc "Exemple" În pofida rezervelor pe care tocmai le-am expus, nu este exclus ca înlăturarea să fie efectiv posibilă. În autobiografia sa, Charpak (1993) - fizician de renume, care a trăit deportarea în lagărele naziste
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
dă referințele acestor lucrări și întocmește el însuși un studiu detaliat dedicat înlăturării. În sfârșit, DSM-IV (1994/1996) include înlăturarea la rubrica apărărilor de nivel ridicat. Exempletc "Exemple" În pofida rezervelor pe care tocmai le-am expus, nu este exclus ca înlăturarea să fie efectiv posibilă. În autobiografia sa, Charpak (1993) - fizician de renume, care a trăit deportarea în lagărele naziste -, după ce povestește că, imediat după eliberarea sa de către americani, a descoperit cu oroare o baracă plină până în tavan de cadavre, afirmă
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
peste toată această perioadă și să trec la altceva... șEsteț singura metodă pe care am găsit-o la 21 de ani, pentru a depăși toate acestea și a porni mai departe”. O frază a lui Charpak explică probabil reușita acestei înlăturări. După ce precizează că a împins în adâncul său imaginile cele mai insuportabile, el declară: „Fizica mi-a ocupat în mod foarte oportun memoria, ținând la respect ceea ce am preferat să îngrop”. În acest exemplu, înlăturarea nu s-a exercitat deci
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Charpak explică probabil reușita acestei înlăturări. După ce precizează că a împins în adâncul său imaginile cele mai insuportabile, el declară: „Fizica mi-a ocupat în mod foarte oportun memoria, ținând la respect ceea ce am preferat să îngrop”. În acest exemplu, înlăturarea nu s-a exercitat deci „în gol”. Ea nu a funcționat izolat, ci a fost consecința fericită a unei activități de diversiune (aici, sublimarea). În timp ce ne dedicăm întrajutorării semenilor, căutăm sprijinul sau prietenia celorlalți, ne privim pe noi înșine cu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
sublimarea). În timp ce ne dedicăm întrajutorării semenilor, căutăm sprijinul sau prietenia celorlalți, ne privim pe noi înșine cu umor, creăm o operă de artă sau facem o muncă intelectuală (recunoaștem, succesiv, patru asigurări de nivel ridicat: altruismul, afilierea, umorul și sublimarea), înlăturarea nu intervine direct, ci se realizează ca un plus. În domeniul voinței conștiente, ne aflăm în fața unui fenomen comparabil cu cuplul refulare/contrainvestire, care funcționează ca o asociere a două mecanisme de apărare inconștiente. Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
plus. În domeniul voinței conștiente, ne aflăm în fața unui fenomen comparabil cu cuplul refulare/contrainvestire, care funcționează ca o asociere a două mecanisme de apărare inconștiente. Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc "Relațiile cu alte mecanisme de apărare" Teoretic, între înlăturare și refulare nu există nici o legătură. Atunci când acționează refularea, pulsiunile excluse din conștiință sunt respinse în inconștient și nu pot fi activate, în timp ce în cazul înlăturării, ele sunt puse pur și simplu „în așteptare” în preconștient, fiind deci ușor de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc "Relațiile cu alte mecanisme de apărare" Teoretic, între înlăturare și refulare nu există nici o legătură. Atunci când acționează refularea, pulsiunile excluse din conștiință sunt respinse în inconștient și nu pot fi activate, în timp ce în cazul înlăturării, ele sunt puse pur și simplu „în așteptare” în preconștient, fiind deci ușor de rememorat. După cum scrie Vaillant (în Werman, 1985), „se spune în acest caz: «Am să mă gândesc mâine», iar în ziua următoare ne și amintim să ne
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Se poate însă ca afectele „înțepenite” (este chiar termenul lui Freud) să provoace o conversie isterică (1910/1991). Ne vom referi în cele ce urmează la cazul domnișoarei Lucy R., analizat de Freud (1895/1965). Notăm o posibilă alunecare a înlăturării înspre refulare, pe care Freud însuși o subliniază (1894/1974): „Clivajul conținutului conștiinței este consecința unui act de voință al bolnavului” (în italic în text). Cum să distingem atunci între cele două apărări? Freud estimează că a vrea să expulzezi
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
reușesc această uitare intenționată păstrându-și sănătatea mentală. La isterici însă, această „uitare” nu poate rămâne conștientă și capătă accente patologice (1894/1974). Refularea n-ar fi așadar decât „excesul considerabil de apărare normală” (1895/1965). Werman (1985) semnalează că înlăturarea, ca și alte apărări conștiente, se situează probabil la capătul acelui continuum ce pornește de la mecanismele inconștiente (de pildă, refularea), mergând până la un nivel foarte conștient, cu o mare varietate de situații intermediare. Din această perspectivă, anumite idei sau emoții
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
un nivel foarte conștient, cu o mare varietate de situații intermediare. Din această perspectivă, anumite idei sau emoții respinse ar putea reintra fără probleme în câmpul conștiinței, în timp ce altele ar ajunge să fie refulate. Alunecarea se poate produce și dinspre înlăturare către refuz, întrucât realitatea neplăcută la care persoana nu vrea să se gândească este, în cele din urmă, pur și simplu negată. Iar afectele dureroase, controlate încontinuu, pot eventual să și dispară, ca în cazul izolării (Werman, 1985). În sfârșit
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
către refuz, întrucât realitatea neplăcută la care persoana nu vrea să se gândească este, în cele din urmă, pur și simplu negată. Iar afectele dureroase, controlate încontinuu, pot eventual să și dispară, ca în cazul izolării (Werman, 1985). În sfârșit, înlăturarea este foarte apropiată de unul dintre itemii chestionarului de coping, și anume itemul 35, care se referă la evitarea prin gândirea pozitivă: „Am încercat să uit totul” (Paulhan et al., 1994). Semnificația pentru patologietc "Semnificația pentru patologie" În ciuda riscurilor menționate
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
foarte apropiată de unul dintre itemii chestionarului de coping, și anume itemul 35, care se referă la evitarea prin gândirea pozitivă: „Am încercat să uit totul” (Paulhan et al., 1994). Semnificația pentru patologietc "Semnificația pentru patologie" În ciuda riscurilor menționate anterior, înlăturarea este adesea benefică, întrucât se produce în situații extrem de grave în care, dacă reușește, ea îi permite subiectului să evite o cădere emoțională. Așa se întâmplă cu părinții copiilor bolnavi de leucemie, despre care N. și J.M. Alby (1971) scriu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
ne mulțumim cu ce avem»”. În legătură cu alți părinți aflați într-o situație similară, Futterman și Hoffman (1974) remarcă: „O fațadă de calmă acceptare servește la disimularea angoasei, la protejarea celuilalt, la propria protecție și la prezervarea funcționării personalității”. Dar deși înlăturarea este uneori binefăcătoare pentru individul care trăiește apropierea propriei morți sau a unei persoane apropiate, ea poate antrena două perturbări grave ale relațiilor sale cu anturajul (Ruszniewski, 1995). Pe de o parte, anturajul se poate lăsa înșelat de această „iluzorie
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
infarct miocardic de două ori și jumătate mai ridicat decât ceilalți, li s-a dat numele de subiecți de tip A. Or, în opinia lui Dantchev, aceste persoane utilizează în mod preferențial reprimarea (reprimarea emoțională și cenzura conștientă, care corespunde înlăturării). Asemenea modalități defensive „figurează printre cele mai puțin economice”, aparenta lor eficiență fiind însoțită de un mare consum de energie. Această constatare merge în aceeași direcție cu distincția operată de Parat (1991) în privința înlăturării pulsiunilor conștiente pe care persoana le
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
emoțională și cenzura conștientă, care corespunde înlăturării). Asemenea modalități defensive „figurează printre cele mai puțin economice”, aparenta lor eficiență fiind însoțită de un mare consum de energie. Această constatare merge în aceeași direcție cu distincția operată de Parat (1991) în privința înlăturării pulsiunilor conștiente pe care persoana le condamnă. Reprimarea traducerii în act a anumitor pulsiuni erotice sau agresive se dovedește a fi „de neocolit”, dar reprimarea trebuie să se limiteze la modul de acțiune. În schimb, pentru echilibrul persoanei, activitatea psihică
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
conștiința subiectului, dar rămâne activ, deși este deconectat, iar nocivitatea lui nu este eliminată. În schimb, umorul poate favoriza suprimarea unor sentimente sau amintiri dureroase, întrucât presupune evitarea unei emoții impregnate de neplăcere. De altfel, Freud (1927a/1985) folosește expresia „înlăturarea exigențelor realității”. La fel cum umorul eliberează individul de apăsarea existenței, sublimarea exercită, în opinia lui Freud, un rol de antidot împotriva vicisitudinilor vieții: munca intelectuală oferă o asemenea plăcere, încât „destinul are prea puțină putere asupra noastră” (1930/1995
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
deontologie reală este aceea a socializării inițiatice, a învățării unor noi moduri de "a fi împreună", întemeiate pe densitatea și intensitatea (de sorginte ancestrală) a relației cu altul. Din nou, argumentarea sa pentru relativismul moral, intelectual, existențial este îndreptată spre înlăturarea fantomei lui Unul. Postmodernitatea și în ordine morală este opusul modernității și reînvierea umanului ancestral ca întruchipare originară a dualității intrinseci a Binelui și Răului (nimic rousseauist, deci, în gândirea lui Michel Maffesoli, și nici urmă de imprecație anti-barbaristă originară
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
arătat cum orice act psihic, pentru a se produce, se bazează pe suma condițiilor asemănătoare anterior întâlnite. Angrenajul reflectării "succesiunii inconștiente" este extras din repetabilitatea imaginilor, din cristalizarea legăturilor asociative anterioare. Teoria lui Helmholtz a însemnat o contribuție importantă pentru înlăturarea zidului despărțitor dintre cunoașterea senzorială și cea mentală, pentru evidențierea caracterului unitar al reflectării oricăror forme de obiecte. Helmholtz a descoperit și a evidențiat rolul intervenției gândirii în angrenajul de reflectare a elementelor senzoriale, evidențiind înrudirea dintre ele, natura lor
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
se dă ocazia să se confeseze medicului. Atunci lui Breuer i-a venit ideea să recurgă la aplicarea transei hipnotice. Rezultatul a fost relevant, în sensul că sub influența descătușării în transă a numeroaselor amintiri, refulate până atunci, a urmat înlăturarea fenomenelor morbide, dispariția tulburărilor organice. Mulți istorici uită faptul că, doar cu două decenii înainte, Charles Darwin își făcea și el de lucru prin spitalele de neurologie cu o problemă asemănătoare: era în căutare de noi argumente în favoarea lansării teoriei
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]