13,218 matches
-
bani la el dar tot a luat păpușa pe care și-o dorea Elena... A furat-o, pricepi? și i-a scris pe talpă ,, AB4"... O iubește, e clar... și ea e la fel de topită. Ieri, la discotecă, când a început melodia lor preferată, a luat-o pe sus strângând-o tare la piept. S-au rotit toată sala și nu i-a dat drumul decât atunci când s-a terminat cântecul. Mi-a spus că abia mai respira, dar era fericită... Creața
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
drag deopotrivă. Îi era mai bine cu mine, chiar dacă lumea râdea de nepotrivirea fizică dintre noi. Formam amândoi un cuplu care te ducea cu gândul la Al Bano și la Romina Power. Doamne, ce ne mai plăcea să dansăm pe melodiile lor. Sini ar fi putut avea pe oricine iubit, dar prefera să stea lângă mine de când Mihai nu-i răspunsese sentimentelor ei. Nu se mai gândea la o relație care oricum ar fi încetat odată cu terminarea școlii. Aștepta numărând zilele
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
croia acel bob rubiniu. Inima îi bătea repezit. Furia se combina cu puțină gelozie, iar acea stare confuză creată în sufletul ei nu-i dădea pace. Bătea din picior căutând parcă un ritm anume care nu i se potrivea cu melodia din minte. Gelozia se naște din iubire și acest sentiment se ascunsese atât de bine înlăuntrul său încât se crezuse imună. Ce prostie... ce act de slăbiciune! Întoarse capul să privească în jur. Era singură și se bucură pentru o
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mai ai o șansă. Iertarea îmi era necunoscută, era un lux pe care nu mi-l puteam permite în sărăcia prin care mă scăldam. În fața ochilor îmi veneau imagini cu tata aruncând cu banii în muzicanți ca să-i cânte nu știu ce melodie la modă, o terasă, o masă lângă care așteptau cuminți, în frapieră, două sticle de vin vechi, mici și cârnați aburind pe farfurii de carton și eu milogindu-mă să îmi dea trei lei să mi pot cumpăra un baton
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
În semiîntuneric și am ales să dansez așa. Îmi era mai ușor dacă credeam că nu pot fi văzută. Era o impresie total eronată, desigur, căci mai târziu Angela mi-a urmărit Îngrijorător de atent fiecare mișcare. Am dat drumul melodiei și În sală a Început să se reverse o muzică lentă, amețitoare, cu un ritm care se accelera treptat. Îl numisem dansul regăsirii, căci În imaginația mea interpretam un suflet pierdut care colinda zăpezile În drumul spre casă. Am Închis
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
sufragerie. Nu știam pe unde umbla, dar numi puteam imagina decât că stă Într-o librărie și citește. Poate părea naiv, dar cam așa era Maria. Mi-am luat telefonul din geanta răstignită pe fotoliu și am sunat-o. Dar melodia preferata a Mariei răzbătea până la mine de pe o măsuță minusculă din hol. Tipic ei, să-și uite telefonul acasă. L-am luat fără nicio ezitare, ridicol de Încântată de posibilitatea descoperirii identității acelui Adi. Își codase mesajele, spre exasperarea mea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
de Întrebare. Găsesc eu ceva! Cu asta, am dispărut În camera mea și am Închis bine ușa. Aveam un plan și, deși urma să fie un eșec categoric, trebuia să Încerc. Mi-am pus căștile În urechi, cu vechile mele melodii de balet. M-am ridicat pe vârfuri și am făcut o piruetă lentă, destul de reușită. M-am lăsat apoi pe spate Într-o poziție mai complicată și am mai făcut Încă una, de această dată piciorul drept tremurându-mi amenințător
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
imaginea mi se părea atât de familiară. Într-un târziu am observat data scrisă mic, aproape ilizibil, În colțul drept al desenului: 11 februarie 2011. Mi-am Înfipt căștile În urechi și am dat drumul la o piesă oarecare. Acordurile melodiei mă calmau. Era o nuanță ciudată de tristețe și fericire În ea. Părea că-mi amintește de ceva. Mă puteam imagina dansând. Era lentă, un amestec ridicol de familiar de sunete perfecte. 11 februarie 2011. Am gonit vocea enervantă din
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
puteam imagina dansând. Era lentă, un amestec ridicol de familiar de sunete perfecte. 11 februarie 2011. Am gonit vocea enervantă din minte. Am Închis ochii. M-am imaginat În studioul de balet...și am știut imediat că mai dansasem pe melodia aceea. Parcă Îmi puteam aminti chiar și coregrafia. Începea cu o piruetă pe vârfuri, o răsucire pe diagonală, o serie complicată de pași În zigzag...restul dansului nu Îmi era foarte clar În minte. Știam doar că se Încheia cu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
un lucru minunat și straniu pe care artistul îl făurește din haosul lui, în chinurile sufletului său. Și când a făurit-o, nu este dat tuturor s-o vadă. Pentru a o recunoaște, trebuie să repeți aventura artistului. Este o melodie pe care ți-o cântă el, și ca s-o auzi din nou în propria ta inimă ai nevoie de cunoștințe, și de sensibilitate, și de imaginație. — Bine, Dirk, dar eu de ce am socotit totdeauna frumoase tablourile tale? Le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
mea tăbăcită putea să le suporte toate răutățile. Ne-am dus la râu să ne scăldăm în timp ce Ata pregătea cina, și după ce am mâncat ne-am așezat pe verandă. Am fumat și am sporovăit. Tânărul avea o armonică și cânta melodiile la modă prin music-hall-uri cu vreo zece-doisprezece ani în urmă. Sunau ciudat în noaptea tropicală, la mii de mile de orice lume civilizată. L-am întrebat pe Strickland dacă nu-l supără promiscuitatea în care trăiește. „Nu“, mi-a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
umeri: " Ești ciudată, ma parole!" În clipa aceea, orchestra execută L'invitation à la valse. N-am recunoscut bucata chiar de la primele măsuri într-atît îmi păru de neașteptat s-o aud în acea împrejurare. Nu mă înșelam însă. Era aceeași melodie pe care o auzisem la cea dintâi întîlnire a noastră, acolo sus, la mansardă, după miezul nopții, strânși unul lângă celălalt, cu mâinile împreunate, plutind în extazul pe care îl dă iubirea. Totul s-a șters din jurul meu, n-am
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
trei trepte ale scării cu dreptul (ca de obicei, fiindu-mi frică de zbor), dar, după ce mi-am ocupat locul, mi-am legat, liniștit, centura de siguranță. În jurul meu se amestecau zgomotele: râsete, pălăvrăgeală, vibrația motoarelor. Totul pe muzică, o melodie moale, acasă anume pentru a ne relaxa angoasele. Întreg universul colcăia de apă, pe hublourile avionului se prelingeau picături mari și, așteptând decolarea, mi se părea, cumva, că Dumnezeu se uita la noi ca la peștii dintr-un acvariu. Apoi
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
încercînd chiar să surâdă grațios. În antreul enorm era aranjată o armată de lăutari. Apoi începeau jocul. Pandele privea din jelț, indulgent și disprețuitor, cum ai privi o jucărie pe care, de învîrtești de manivelă, dansează câteva păpuși într-o melodie de câteva sunete. Mosafirii se amețeau de dansul și de veselia la care erau siliți negreșit, și mai ales de teama care plutea în aer. Se începea, mai târziu, mâncarea. Păsările nenumărate erau aduse pe masă, vinul clocotea în sticle
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
a venit și Irina. Învinsesem. Îmbrățișați, suspendați în aer! Primprejur copacii coborau în văluri. Umbrele nopții, care venea, și ale brazilor tremurau. Departe, în satul nostru, se aprindeau luminițe. Bisericuța se vedea distinct cu zugrăveala colorată pe pereți. Parfum, culoare, melodii. I-am spus, cu tot trupul zvîcnind: "Suntem fericiți, Irina! Ce e mai minunat decât clipa aceasta! Cine e în stare să facă la fel? Ce dragoste seamănă cu a noastră?" O temps, suspends ton vol! Menajul nostru a avut
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Când voim să plecăm în sfârșit, constatăm că noaptea a venit de mult, găsim inutil să ne mai grăbim. Ne așezăm la o masă în fața unei cafenele, luăm o bere și câțiva mititei, iar un țigan spintecă aerul cu o melodie tărăgănată. Cântecul lui, cu toate că e fals, căzând peste sufletele noastre în veșnică emoție, în timp ce cerul se încovoaie miraculos cu stelele strălucitoare, pare plin de nostalgie. Obosiți, spunem numai câte o vorbă, tot despre bolnavă, și suntem cu toții (Roza ne întovărășește
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
aducă înapoi, căci mirosul tare îi făcea rău. Mi-am spus că poate muzica ar distra-o puțin; Viky prinde cu ușurință toate temele, dar de obicei nu are curajul să refuze vreo plimbare, vreo escapadă în mare din pricina unei melodii. Acum a trebuit ca doamna Axente să ridice diafragma patefonului înainte de terminarea bucății. (Și doamna Axente, care întredeschise ușa ca să anunțe după primele note: "Ce fericită este! Parcă s-a vindecat dintr-o dată!") Cum Viky e bolnavă, are toate drepturile
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
clare și în ochi nu i se citea nici urmă de slugărnicie. Se vedea că era dintr-o familie de samurai. Nobunaga privi țintă în ochii copilului, dar acesta nu-și mută privirea. — Ce cântai? Trebuie să fi fost o melodie din muzica Barbarilor de la Miazăzi. — Într-adevăr. Era un Psalm al lui David. Copilul părea însuflețit. Vorbea cu o asemenea ușurință, încât părea să fi așteptat ziua în care să poată răspunde la o asemenea întrebare. De la cine l-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
din gură? Muneharu se ridică în bărcuță și deschise un evantai alb. În timp ce se mișca în ritmul bătăilor din palme, barca se legăna ușor, stârnind mici valuri. Mosuke nu mai suportă să-l privească și lăsă capul în piept. De îndată ce melodia încetă, Muneharu vorbi, încă o dată, răspicat: — Generale Mosuke, vă rog să priviți cu atenție. Mosuke ridică privirea și văzu cum Muneharu, care îngenunchease, își spintecă lateral abdomenul cu sabia. În timp ce vorbea, sângele înroșea interiorul bărcii. — Frate, vin și eu! țipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
frâul calului fratelui său și porni, cu repeziciune, prin acel haos. CELE DOUĂ PORȚI Un vânt trist sufla printre brazii care creșteau în jurul taberei lui Mitsuhide din Onbozuka. Cortul se umfla ca o uriașă vietate albă. Flutura necontenit, cântând o melodie stranie, neliniștitoare. — Yoji, Yoji! strigă Mitsuhide. — Da, stăpâne? — A venit un mesager? — Da, stăpâne. — De ce nu mi-a raportat direct mie? — Raportul încă n-a fost confirmat. — Este vreo regulă cu privire la ce poate și ce nu poate ajunge la urechile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
alegerea, în textul amintit, a unui filon metaforic legând inocența copiilor în fața frumuseții (în postura a cinci heruvimi, cărora li se adaugă și colegii de suferință Michi Bobancu și Gelu Popa, copiii sunt desemnați să cânte, la o serbare școlară, melodia însoțindu-l pe Moș Crăciun prin pădurea de brazi de pe scenă) cu lipsa de reacție a oamenilor inevitabil condamnați să-și ispășească existențele "sub vremi". Chiar dacă întreaga ceată îngerească, purtătoare de peruci de vată cu bucle înfundate pe cap și
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
lipite de coapse poate că stăteau așa în chip de sprijin, dar în același timp spuneau: nu, n-am de gând să te iau în brațe, așa că stai liniștit. Vocea ei foarte-foarte catifelată se răspândi iarăși în aer ca o melodie șoptită. Îmi spui și mie ce-ți șoptește ghiocul? Nestor scutură din cap fără dușmănie și abia după aceea se întrebă: nu-i spun fiindcă nici eu nu știu ce șoptesc ghiocurile sau fiindcă e secret? Nu și nu. Mi-l dai
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
a patra în costumul bleu și cu aripile bleu ușor desfăcute în spate. Peruca de vată de pe cap și rochia de hârtie creponată și toată povestea de Crăciun îi atenuau prea puțin trăsăturile aspre de sportiv înnăscut. Vocea șuieră începutul melodiei: Ceata Domnului suntem... Acum! Sala râdea din nou, îngăduitor, fiindcă Alin Pivniceru, primul din șir, intrase în scenă săltăreț, așa cum de bună seamă cerea rolul, în timp ce Mirel Poenaru venea în urma lui cu pas poticnit, înghețat de trac, abia reușind, tras
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
care să le pândească locurile. Cofetăria nici nu mai era atât de plină. Spuse: Îți place Buongiorno tristezza? Ce-i asta, Buongiorno tristezza? Un cântec italian. Îl cântă Claudio Villa. A, da, spuse Geta fără un interes deosebit, știu că melodiile italiene sunt la mare modă. Cred că am auzit și de Claudio Villa. A fost ceva pe la Sanremo parcă. Nu? Acum doi ani a câștigat marele premiu la Sanremo, cu Buongiorno tristezza. Ești așa de pasionat de Claudio Villa? Sau
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
parcă. Nu? Acum doi ani a câștigat marele premiu la Sanremo, cu Buongiorno tristezza. Ești așa de pasionat de Claudio Villa? Sau în mod special de Buongiorno tristezza? Da, îmi place Buongiorno tristezza. Și mai ales cuvintele. Ba nu, și melodia. Ambele îmi plac. Vrei să mai luăm o prăjitură? Doamne ferește! strigă Geta atât de tare încât câțiva de prin jur întoarseră capul curioși spre masa lor. Vrei să mă fac atât de grasă încât să cad pe scenă. Lui Paul
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]