13,153 matches
-
umărul lui. Jack Își ridică privirea. — A intrat? Întrebă. — Doar ce-a coborât, spuse John. Am pornit și noi. Walcott tocmai intra-n ring, În aplauzele furtunoase ale publicului. Trecu printre corzi și, apropiindu-și pumnii, Îi ridică zâmbind și salută mulțimea, Întâi Într-o parte, apoi În cealaltă și apoi se așeză. Și Jack fu primit bine când trecu printre spectatori. Jack e irlandez și irlandezii sunt mereu primiți bine. În New York, un irlandez n-aduce atâta lume cât aduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
spion te-aș Împușca pe loc. — Hai. Să mergem la batalion. Ofițerul ăsta Îl enerva. Căpitanul Paravicini, maior provizoriu, mai slab și arătând mai britanic ca niciodată, se ridică de la masa din adăpostul care constituia cartierul general când Nick Îl salută. — Salut. Nu te-am recunoscut. Ce-i cu uniforma asta pe tine? — Păi m-au pus s-o Îmbrac. — Mă bucur să te văd, Nicolo. — Desigur. Arăți bine. Cum a fost spectacolul? — Am făcut un atac foarte frumos. Chiar foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
făcut câțiva pași în fața formației și a comandat: Drepți! Pentru onor, înainte! Prezentați arm’! Și de această dată, mișcarea celor din pluton a fost fără cusur. Un singur țăcănit! Iar privirea a pornit ca o săgeată spre comandant. Colonelul a salutat și, făcând stânga-mprejur, a plecat, însoțit de suită... * Legănatul monoton al vagonului te îmbia la somn... Toaibă și-a rezemat capul de peretele vagonului, și-a tras pulpana mantalei peste ochi, încercând să ațipească. N-a fost chip, însă
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
întors pe locul de unde plecase. Cu un crâmpei de zâmbet în colțul gurii, Toaibă privea la Limbosu, care - fâstâcit - privea în toate părțile. Până la urmă a înțeles că cel care comandă acolo este Toaibă. A luat poziția de drepți, a salutat scurt, a făcut un stânga-mprejur reglementar și, în pas gimnastic, a pornit spre locul indicat. Grupă, drepți! Toaibă a ieșit în întâmpinarea căpitanului Făgurel și i-a prezentat raportul, apoi s-a așezat în capul grupei. -Deși abia aseară
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
ușor. Nu mai era nevoie să strângă din dinți de durere. Bastonul îl purta mai mult așa ca să-l arate lumii și mai ales când ieșea duminica. Atunci se îmbrăca în uniforma albastră și trecea mândru de-a lungul uliței. Saluta în dreapta și în stânga cu mâna la capelă: „Să trăiești, bade Dumitre!” „Bună ziua moș Costache!” Oamenii îi răspundeau și ei ducând mâna la pălărie. Când trecea prin fața primăriei însă, privea undeva înainte, fără să întoarcă capul măcar, chiar dacă pe trepte se
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
la cunoștință femeilor nerăbdătoare de „noutăți”. „Noutățile” căpătau astfel În convingerea ei o greutate veridică anume, pe care se pricepea s-o accentueze În tonalitatea vorbirii. Și iată că domnul Pavel Însuși, venind din oraș, deschise pe neașteptate ușa și salută, cu o vizibilă, respectuoasă aplecare a capului asistența Încîntată de venirea lui. Femeile exclamară În cor, ca la comandă, mirate: - Aaa! Domnul Pavel! - Și dumneavoastră care serviți șerbet: e opera soției! Sărut mîinile tuturor! Apoi se aplecă pe rînd și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Precizai: Trebuie să primiți, e o pomenire la care vreau să iau parte; trebuie să mă Înțelegeți, nu se poate să mă refuzați. Se supuse. „Măcar atît, pentru tine!”. Peste o săptămînă fui la cimitir, printre ceilalți, ea văzîndu-mă o salutai cu o Înclinare ușoară a capului, și ascultai slujba preotului tînăr ce părea, cu o ciudată Înșelare a vederii, a fi de vîrsta mea și-a lui Keti la data plecării ei, era parcă anume hărăzit comunicării dintre noi, deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
făcîndu-se a nu Înțelege unde bătea cu vorba primarul. Soția lui Lung se ivise tocmai atunci În poartă, atrasă de conversația auzită: - Să trăiți! ură ea, cu ipocrit respect, dar primarul, care se Îndepărtase cîțiva pași pe drumul lui, o salută neglijent, cu două degete ridicate spre șapcă, fără vreo Însoțire de cuvinte; era preocupat de „problemele ridicate de săparea unei fîntîni noi, la ieșirea dinspre nord a comunei. - „Ee! ce știe el?, Își zise Lung, - un copil - habar n-are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
dinaintea primului război, va pleca zîmbind, va zîmbi timpului acela, iar noi cîți vom fi În preajmă, derutați, nu vom ști ce-i cu el, pentru că niciodată nu știm ce se Întîmplă În clipa aceea finală, iar eu Îl voi saluta ca pe un ostaș care și-a slujit timpul cu devoțiune, nepîngărindu-și buna credință nici după schimbarea vremilor, după 1947 pînă acum, rămînÎnd credincios, mai departe, memoriei pe care o păstra timpului său. Acum, la aproape patru luni de la plecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
în fundul curții văzură un bătrân orb înfășurat într-o mantie neagră. Fiți încrezători! - aclamat de mulțime, Vitellius rotea sabia deasupra capului. Pentru noi, acesta este focul bucuriei! În ziua următoare, Flavius Valens intră cu soldații săi în Colonia și îl salută pe împăratul Vitellius. Pompeius Propincuus, procuratorul ce administra finanțele provinciei Belgica, a fost ucis, fiind acuzat că voia să-l informeze pe Galba despre revoltă. Au fost uciși centurionii care încercau să apere statuile lui Galba. Au fost uciși cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
acolo, în orașul unde ajunsese și el, ducând urna cu cenușa Velundei. Oftă și privi în jur, amețit din cauza oboselii. Se uită absent la mulțimea care invadase orașul în acele zile de sărbătoare. În fața lui, în piață, treceau, înghiontindu-se, salutându-se sau insultându-se, bărbați și femei, unii îmbrăcați elegant, alții zdrențăroși, țărani cu pantalonii cârpiți și soldați cu coifurile sub braț. Din corul de glasuri se distingeau strigătele vânzătorilor care-și lăudau mărfurile. Era cald. Din când în când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
pe scara ce ducea la intrarea secundară a vilei. 27 Valerius intră în cantina unde mirosea a varză și merse de-a lungul meselor, în căutarea unui loc liber. Gladiatorii coborau glasul când trecea prin dreptul lor, iar mulți îl salutau. Îl priveau dezorientați: îl admirau pe bărbatul acela care avea faimă de medic priceput și care încercase să-l ucidă pe împărat. Se mirau că nu fusese judecat pe loc și că ajunsese la Ludi, unde, încă de la primul antrenament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
întorcându-se spre Tampius. Erai și tu în templu, pe malul Danubius-ului, când Antonius a împlinit ritualul. Zâmbi cu răceală: — Invidia nu trebuie să pătrundă în sufletele noastre, Tampius, așa ne învață zeul nostru. Sub privirile atente ale soldaților, Antonius salută căpeteniile flaviene, privindu-i pe fiecare în parte, ca și cum ar fi vrut să le ghicească gândurile. Se opri lângă masă, dar nu se așeză. Privi spre cerul căruia soarele la asfințit îi împrumuta nuanțe sângerii. — Suntem aici ca să hotărâm, exclamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ale lui Hercules, o trimitere la el însuși, care eliberase Roma și întregul Imperiu de othonienii infami. În cele din urmă, puse să fie îmbrăcat în lemn prețios și în fildeș bătut cu pietre scumpe pulvinar-ul din care avea să salute mulțimea. „Împăratul trebuie să se arate în fața poporului“, gândea Vitellius în timp ce urca treptele care duceau de la intrarea principală a amfiteatrului în pulvinar. Trebuie să apară în fața poporului, așa cum au făcut Julius Caesar, Octavianus Augustus, Claudius, Caligula și Nero... Ei toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
mișcându-și capul pe pernă. Pe chipul său se așternea paloarea morții. Închise ochii. Văzu câmpul de luptă acoperit de cadavre. Puține erau ale soldaților săi; cele mai multe erau ale dușmanilor. Auzi strigătele victorioase ale soldaților sirieni care, potrivit cultului lor, salutau soarele - zeul soare, Sol Invictus - ce răsărise și risipea negura. În clipa aceea, armata lui Antonius rupse rândurile inamice și începu măcelul. Supraviețuitorii fugiră spre Cremona, trecură de valul de pământ din fața zidurilor cetății și intrară pe porțile pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
o misiune dificilă. Servitorul lui căra sacul cel mare. Aduseră calul. Dintr-un salt, Antonius fu în șa și își trecu în revistă trupele, mergând la trap mărunt prin ploaia de noiembrie. Se întoarse doar o clipă și ridică mâna, salutându-l pe Proculus, care se îndepărta călare, urmat de servitor. Îl urmări cu privirea până când dispăru pe drumul spre Verona. În aclamațiile soldaților, centurionilor și tribunilor, Antonius se apropie de Arrius Varus. Cei doi își strânseră mâinile, uniți în cultul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
o peșteră. Răspândite de-a lungul Dunării, iar apoi în întregul Imperiu, până la Roma, mithraea erau împodobite cu mozaicuri și picturi. Pe structurile lor au fost ridicate numeroase bazilici creștine. Morituri te salutant!: literal, „cei destinați să fie victime te salută!“. Salut adresat editor-ului jocurilor de către gladiatorii legitimi, special pregătiți pentru aspectul ritual și sacrificial al munera. Moriturus: cel care este gata de sacrificiu; termenul îl desemnează pe gladiator. Mulsum: vin (alb sau roșu) aromatizat. Cel mai obișnuit mulsum este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
în sala B.P. Hasdeu a Bibliotecii Centrale Universitare - la Fundație, la orele 10, Societatea pentru Cultură și Literatură Română în Bucovina, filiala Iași, în colaborare cu Biblioteca Centrală Universitară „Mihai Eminescuʺ Iași, își începeau manifestările pr ogra mate, participanții au salutat prezența la Iași — și în sală — a bucovinenilor Vasile Tărățeanu, fondatorul și conducătorul publicației independente și românești de la Cernăuți „Arcașulʺ, și Adrian Dinu Rachieru, scriitor, conducătorul unei edituri la Arad. „Viața studențească bucovi- neană înainte și după Marea Unireʺ a
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Cezar Zugra vu, profesorul Vacariu ș.a. Prezența și a lucrărilor acestora nu numai că ar fi îmbogățit gama manifestării, dar ne-ar fi înnobilat cu ființa în sală nu doar a unui academician, Mihai Cimpoi de la Chișinău, pe care îl salut și îi zic sănătate și spor î n to ate, dar ar fi făcut să ne mândrim, simțindu-ne bine cu doi sau mai mulți academicieni români în sală. Nu trebuie să uităm de creația antitotalitară nic i o clipă
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
un „sentiment de jenă”, și profesorul, le dădea de înțeles că îi știe, n-a făcut niciodată publice asemenea gesturi ale copilăriei... Părăsirea încet-încet la oraș a deprinderii învățate la școala din sat dar și în casa părintească de a saluta spunând „bună ziua” celor întâlniți pe stradă, sunt alte încercări ale vieții de licean. Să derive de aici desele manifestări de nepolitețe ale elevilor de azi față de vârstnici, cum ar fi lipsa salutului către vecini, neoferirea locului în mijloacele de transport
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
de justiție, important creator și de literatură de specialitate, cetățean de onoare al Bârladului, care, în Paloda, a impresionat ci tito rii prin poeziile sale din tinerețe, madrigaluri, epigrame, son ete, cronici și eseuri literare. Paloda literară de la 1904 era salutată în S emăn ătorul de la București de însuși Nicolae Iorga, care o vede a nu numai ca o „încercare în Bârlad” a unei mișcări literare de provincie, ci și una care „ar folosi mișcării literare generale a neamului nostru.” Nu
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
i se păstrează în muzeul de la Cetatea Albă (Karlsburg / în Transilvania, a cărei inscripție este următoarea: EX - VOTO - XXX Magna et invicto Imp.: Caes. F: Aelio Hadrian o - Antonio Pio. Aug.: Pont: Max. Țrib: Pot. XVI: Cos: // /: P : P: pro salute et. Felici : Pont: Max; et Anniae Favstinae Aug: Con iugic: Clod, VI Praef: M; Dacorum, Jassior: Itanc Statuam in Avraria. Numinibus Maiest. Q: Eorum. Deci fiind astă coloană un monument autentic rămas de la locuitorii antici ai Iașilor, cu drept este
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Iar în post, ca s-o spunem pe-aia dreaptă și sfântă, nu se bea, nu se mînâncă ! Soldatul trebuie să stea vigilent și drepți, cu o mână pe pușcă și alta pe vipușcă și cu ailaltă liberă să-și salute superiorii care vin în control. Saluuut! POVEȘTI DE SUCCES : LEUL DOAMNEI PÂRȚAK Leul adoptat de familia Pârțac nu mai încape în garsonieră. Meritul îi aparține în totalitate domnului Hanibal Pârțac care, având apartamentul aproape de calea ferată, de câte ori fluieră trenul crede
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
Pârțak, recent revenită dintr-o deplasare la madam Izbășescu, unul dintre viitorii mari întrepizi prosperi prin linia ecologică de umplut borș de putină direct din borcan. Madam Pârtzack, cum vă mai merge sufleul ? În primul rând dați-mi voie să salut pe ascultătorii dumneavoastră și să închid ușa că-i curent. Așa. în ce limbă doriți să conversăm? Sunteți...poliglotă? Poliglotă nu, că am rămas orfană la 60 de ani, dar cunosc mai multe limbi, sufleul personal având la bază um
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
continui? Nu. Continuați dumneavoastră? Da. Poftiți. Compatrioți! Așa. Oameni buni! Bravo. Dragi alegători de la orașe și sate, așa nu se mai poate! Excelent. E rău înăuntru - e rău în afară... Pauză Publicitară! Cum spuneam, ne onorează cu prezența domnul Președinte. Salut ascultătorii emisiunii dumneavoastră. Noapte bună. Vă întrebam de priorități. Priorități? Ordine. Disciplină și, desigur, prezență masivă, sută la sută, la vot, la urne! Personal am propus încă de la alegerile din 96 să dezvoltăm alături de șeptel, srl-leuri și turismul ecologic, fanfarele
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]