14,274 matches
-
socială, riscul de a fi victimă sau agresor crește. Acești factori sunt ei înșiși atât de corelați încât e greu să-i disociem: efectul lor este masiv și cumulativ. Cum scrie David Farrington (1986), "copiii care trăiesc în inner cities tind să fie minorități etnice, tind să aibă părinți cu un statut inferior, slujbe prost plătite sau fără slujbă și tind să aibă prieteni care comit acte deviante" (vezi și Kauffman et al., 1997). Literatura este abundentă în domeniu și deosebit de
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
victimă sau agresor crește. Acești factori sunt ei înșiși atât de corelați încât e greu să-i disociem: efectul lor este masiv și cumulativ. Cum scrie David Farrington (1986), "copiii care trăiesc în inner cities tind să fie minorități etnice, tind să aibă părinți cu un statut inferior, slujbe prost plătite sau fără slujbă și tind să aibă prieteni care comit acte deviante" (vezi și Kauffman et al., 1997). Literatura este abundentă în domeniu și deosebit de convingătoare. Mai multe exemple: • o
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
să-i disociem: efectul lor este masiv și cumulativ. Cum scrie David Farrington (1986), "copiii care trăiesc în inner cities tind să fie minorități etnice, tind să aibă părinți cu un statut inferior, slujbe prost plătite sau fără slujbă și tind să aibă prieteni care comit acte deviante" (vezi și Kauffman et al., 1997). Literatura este abundentă în domeniu și deosebit de convingătoare. Mai multe exemple: • o anchetă suedeză (Lindström, 2001) arată că 22% dintre școlile din zonele urbane favorizate raportează violențe
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
al., 1979): explicația acestor diferențe rezidă și în interiorul școlii, nu doar în fundalul familial ori socio-economic. De unde o concluzie netă (Galloway și Roland, loc. cit): Problema este că multe programe care urmăresc să schimbe comportamentele, printre care și programele anti-bullying, tind să privească problema de comportament ca fiind esențială: rezolvați-o și totul o să meargă bine! Totuși evidența arată că eficacitatea unei școli este infinit mai complexă decât eliminarea sau reducerea problemelor de comportament. Acestea sunt, desigur, importante, dar nu pot
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
parte a școlilor secundare populare, fapt ce rezultă clar din anchetele noastre și din cifrele publicate de minister. Pe de o parte, o relativă reușită în școala elementară, reușită care ni se pare cu atât mai remarcabilă cu cât a tins să compenseze inegalitatea "sociologică" în fața riscului de a fi victimă. De cealaltă parte, o accentuare a acestei inegalități și menținerea victimizărilor la un nivel suficient de ridicat ca să fie îngrijorător. Rezultatele provizorii ale anchetelor comparative în curs de analizare arată
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
populații (Dubet și Lapeyronnie, 1992; Graffmeyer, 1996) contribuie la o teritorializare mai puternică a delincvenței de proximitate, în cadrul căreia "violența în școală" poate fi considerată o formă hiperspecifică minorilor (Debarbieux, 2003). Această teritorializare nu doar că nu este resorbită, dar tinde să se accelereze o dată cu creșterea nebunească a pieței locuințelor din centrul orașelor mari și mijlocii ale Franței. Este foarte posibil ca această dificultate legată de piața urbană să radicalizeze procesul de "prăbușire a claselor mijlocii" pe care-l anunța nu
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
se poate manifesta în mod existențial-actanțial în viața de zi cu zi. Prima categorie este ilustrată de creaturi din literatură, cultura populară sau cinematografie: „monștri” cyborgici care sfidează opoziția dintre normalitate și anormalitate, înscriindu-se în cadrele unui anormal care tinde spre normal sau care este acaparat în zona normei și a normalizării. În noul context, „anormaliile” sau „anormalii” (vezi Foucault, 1999Ă sunt ființe cyborgice ficționale lipsite de idealurile normalității clasice, hibride și disproporționale, dezintegrate și nesimetrice, ieșite din tiparele socialului
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
de ingineria biologică reformulează un uman care își află singurul punct de referință în propria procesualizare subiectiv-mașinică. Repoziționarea umanului în perspectiva noilor forme de emancipare subiectivă se prezintă în relație deopotrivă cu cadrul înconjurător natural și cu cel computațional, care tind să coincidă și să se infinitizeze în procesualizarea realității virtuale. Mutațiile subiective „procesate” de computere în mod autosuficient creează singularități care-și poartă propriul referent procesual ca pe o marcă a emancipării. În terminologia lui Deleuze și Guattari, pretențiile inteligenței
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
totalitar, împotriva trupului și a identității umane. Dacă teoreticienii ciberneticii asociază progresul tehnologic cu demersul umanist, Virilio critică anexarea percepției, a identității și a corporalității la viteza și la automatizarea mașinilor numerice. Astfel, dacă pentru Negroponte (1999Ă, sistemele de calcul „tind” să semene tot mai mult cu oamenii, să fie dotate cu o interfață multimodală ale cărei componente să fie exprimarea vorbită, indicarea și privirea, să înțeleagă idiosincrasiile umane ca niște adevărați „majordomi” digitali, pentru Virilio umanul devine, în aceste condiții
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
anume sacralitatea obiectelor tezaurizate, concept care pînă în epoca contemporană a stat și stă la baza teoriei centrale a muzeologiei. În aceeași perioadă apar primele comenzi sociale, observăm că astfel se produc schimbări în ceea ce privește noțiunea de colecție. Acum, bunul cultural tinde să se raporteze la specificul comunităților, urmărind consemnarea în imagini artistice a unor evenimente de referință din acea perioadă. Renașterea și dimensiunea universală a colecțiilor Renașterea va redefini valoarea bunului de patrimoniu, integrîndu-l în ansamblul unor galerii deschise publicului, cadru
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
la Paris, Gucht sesizează un prim moment al redefinirii relației artist operă de artă public muzeu. Acest fenomen a continuat treptat, prin însăși modificarea structurii expunerii. Spațiu rezervat prin tradiție etalării operelor de artă ale celor intrați în posteritate, muzeul tinde să se adreseze prezentului. Către mijlocul secolului XX și după acest moment, o parte a curentelor și grupărilor artistice vor ataca cu vehemență "spațiul muzeificat", contestînd ideea de patrimoniu în accepțiunea sa clasică. Amintim aici "revolta dadaistă", ofensiva modernismului american
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
trecutului, devenind o necesitate a prezentului. Este foarte interesant în a observa manifestările publicului, dar mai ales atitudinea artiștilor contemporani, care pentru prima dată în istorie pătrund cu operele lor în spațiile muzeului. Momentul întîlnirii artei contemporane cu acest spațiu tinde să anuleze definiția de muzeu. Practic, asistăm la reinvestirea semnificațiilor acordate spațiului muzeal contemporan, publicul acceptînd cu rezerve acest fapt. Pentru artist acest context devine însă o nișă favorabilă promovării demersului plastic conceptual, o modalitate de a scăpa de spațiul
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
care supraviețuiesc trecerii în neființă a omului. Pe măsură ce timpul se scurge constatăm o acumulare impresionantă de obiecte mărturii ale permanenței și necesității utilitaro-estetice. În prezent putem identifica o situație similară momentului edificării Cabinetelor de curiozități: prin diversificarea tipologiei, muzeele contemporane tind să valorifice pînă și cele mai neobservate domenii ale activităților noastre. Această tendință de "cuprindere globală" este necesară, deplin justificată în condițiile revalorizării dimensiunii temporale a expunerii, prin inserția muzeului în cotidian. Putem afirma că muzeul contemporan simte pulsul societății
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
continuu de formare și dezvoltare patrimonială. O colecție reprezintă o investiție culturală și economică de durată, un ansamblu coerent, reprezentativ, o selecție a generațiilor de colecționari și muzeografi, toate avînd același scop: transmiterea mesajului către generațiile viitoare. De aceea muzeele tind să adopte strategii de ordin economic pe termen scurt, acestea fiind dictate de interese financiare de perspectivă, necesare punerii în practică a programelor de lungă durată ce au ca finalitate păstrarea și transmiterea valorilor. Expoziția temporară devine un spațiu de
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
grup sau nu. Walters (1983), Dierking (1987), Diamond (1981), Hilke și Balling (1985), McManus (1987) pun în discuție interacțiunile prin forme ale comunicării verbale și non-verbale11. Prin observație și imitație se stabiliește încă o etapă a comunicării, în timp ce alte grupuri tind să se separe în spațiul muzeal. Această separare denotă în fapt o altă formă de comunicare: fiecare identifică, analizează, compară informația descoperită cu cea deja existentă în mod individual, urmînd ca într-un anumit punct al traseului sau la finalul
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
o atitudine critică față de instituțiile muzeale dezinteresate în a cuprinde în cîmpul cercetării inegalitățile etnice și rasiale, dezechilibrele care apar între valorile culturii dominante și cultura grupurilor afro-americane și amerindiene. Atragerea publicului către aceste teme ca prezențe în spațiul muzeal tinde să devină un fapt obișnuit. Dincolo de aceasta trebuie să acceptăm neliniștea, "tensiunea" unui public care în premanență așteaptă ceva nou, care în același timp poate șoca, nedumeri, sau chiar provoca. Probleme sociale deosebit de importante integrate ca suport muzeal, prin expoziții
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
culturală. Pentru Maurice Blanchot această configurație complexă aparține unei "perspective fără perspectivă" a spațiului muzeal, recunoscînd însă că muzeul rămîne un spațiu în care publicul este actor și spectator în egală măsură 51. Această lipsă de preocupare asupra conținutului educativ tinde să transforme unele muzee în spații de divertisment prin promovarea unui fals acces la conținutul mesajului. Astfel, se pune întrebarea dacă lumea muzeală nu devine treptat un spațiu colonizat de aceste "elemente virtuale". S-au dezvoltat și alte tipuri de
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
însumate realizate din activități ca închirieri, prestații diverse, adeziuni, și drepturi de intrare. Așa cum consideră Jean Baudrillard, "asocierea activităților comerciale în spațiul muzeului promovează o rătăcire ludică a publicului"52. Bunul cultural devine prin substitut bun de consum, spațiul muzeal tinde să îmbine elementul artă cu elementul "artă a consumului". Muzeul este pe cale să devină un spațiu de producție a unor pseudo-obiecte și a unor pseudo-evenimente care invadează existența noastră prin denaturarea sau falsificarea conținuturilor autentice. Proiectele realizate în SUA de
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
muzeu nu își asigură sursele de venit din activitățile legate de încasări, iar procentul acestora în buget se situează în jurul a 4-5 % din totalul veniturilor în cazul muzeelor din Europa de Vest și SUA. În țări aflate în criză economică, acest procent tinde să fie mai ridicat, în parte și datorită imposibilității muzeelor de a atrage capital din alte resurse. Promovarea imaginii unui muzeu depinde și de: a. prezența unor taxe de acces modice, sau accesul liber, urmînd ca echilibrul bugetar să fie
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
se pot desprinde în urma acestei analize: indiferent de situațiile noi care apar, mai ales cele de ordin economic, de unele voci care contestă statutul muzeului, așa cum este acesta definit, finalitatea acestuia rămîne și trebuie să rămînă cea educațională; statutul muzeului tinde să se schimbe, căpătînd aspecte comerciale. Aspect pozitiv în condițiile în care gestiunea financiară este orientată spre consolidarea dimensiunii sociale a muzeului, precum și accesul permanent, liber la colecțiile sale ca o garanție a faptului că este un serviciu public; patrimoniul
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
necesitatea unui pachet diversificat de oferte educaționale. Dacă în foarte multe situații, din rațiuni practice legate de distanța fizică care separă o școală de un anumit muzeu și din economie de timp, profesorii ezită să se deplaseze la muzee sau tind să viziteze doar muzee celebre, autorii subliniază că tocmai diversitatea a multe muzee regionale și locale ar trebui "mai degrabă privită pozitiv, ca pluralitate de conținuturi ce pot fi utilizate creator de către profesori". Propunerile celor doi cercetători în privința elaborării unei
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
introduce într-o dimensiune temporală reversibilă; în termenii sociologiei lui Goffman, se poate identifica muzeul contemporan ca o succesiune de "aranjamente psihice, morale, vizuale ritualizate" în care vizitatorii își pot manifesta în mod natural, nedisimulat trăirile 2. Noile scenografii muzeale tind să promoveze un spațiu incitativ care reduce dezumanizarea, recunoscîndu-se din ce în ce mai mult rolul publicului ca actor principal, prin remodelarea funcțiilor sale mult timp "încremenite", asemenea colecțiilor "dispersate" între zidurile sale. Muzeele în aer liber stabilesc o dinamică aparte a relației pe
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
îi este atașată"6. Acest tip de muzeu în aer liber reușește să reunească noțiunile de patrimoniu și cea de comunitate; patrimoniul este o prezență activă, de care comunitatea dispune în mod neîngrădit, la fel și publicul. Activarea suportului patrimonial tinde să-l apropie pe vizitator, acesta nefiind constrîns de strictețea spațiilor muzeale clasice; punînd în discuție nu atît trecutul, cît mai ales prezentul formelor de activitate socială, incitînd vizitatorul să formuleze propuneri pentru un viitor al "naturii, al menținerii și
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
publicului un sentiment de valorizare și de apartenență, poate să favorizeze sensibilizarea culturală și formarea identității culturale. Se poate afirma că un muzeu trebuie să relaționeze permanent și în mod adecvat patrimoniul la publicul său. În sensul muzeologiei contemporane, publicul tinde să devină autor al expoziției și atunci este cu atît mai necesar a fi studiate reacțiile vizitatorului care este amplasat în centrul experienței învățării și care abordează cunoașterea din unghiul construcției sociale. Atît în muzeul clasic, cît și în muzeele
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
se înființează un muzeu în aer liber la Bygdöy, lîngă Oslo, în Germania la Königsberg, la Lyngberg lîngă Copenhaga, în Olanda la Arnheim. Toate vor cuprinde, pornind de la ideile enunțate de Hazelius, case, gospodării țărănești, reconstituite într-un cadru care tinde să se identifice cît mai mult cu mediul natural din care acestea provin, urmărindu-se întregirea cu aspecte din viața rurală a colecțiilor sistematice din muzeele etnografice pavilionare. Exemplul va fi urmat de Danemarca în anul 1910, Olanda, Finlanda și
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]