13,218 matches
-
versul următor: La strada la sai, facciamoci ancor oggi compania. Seamănă foarte mult cu româna, observă Geta încântată. Am înțeles aproape toate cuvintele. Se despărțiră la intersecția dintre Bulevardul Nicolae Bălcescu și Bulevardul 6 Martie. Nu-i spusese Getei că melodiile italienești nici n-avea nevoie să le asculte la radio fiindcă oricum îi răsunau în cap, iar uneori chiar îl împiedicau să se concentreze atunci când studia în sala de lectură. Și mai cu seamă Buongiorno tristezza. Până la cămin auzi neîncetat
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
italienești nici n-avea nevoie să le asculte la radio fiindcă oricum îi răsunau în cap, iar uneori chiar îl împiedicau să se concentreze atunci când studia în sala de lectură. Și mai cu seamă Buongiorno tristezza. Până la cămin auzi neîncetat melodia languroasă, iarăși și iarăși, fără încetare, modulațiile din finalul unor strofe, și pe fondul ei o vedea pe Geta dansând pe scenă, fosta sa colegă cu corp frumos și de o elasticitate a corpului ieșită din comun. Pe numele ei
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
și iarăși, fără încetare, modulațiile din finalul unor strofe, și pe fondul ei o vedea pe Geta dansând pe scenă, fosta sa colegă cu corp frumos și de o elasticitate a corpului ieșită din comun. Pe numele ei întreg: Georgeta... Melodia devenea o obsesie, de care Paul nu știa când o să scape... Buongiorno tristezza, amica della mia malinconia, La strada la sai, facciamoci ancor oggi compania... Oare abia în seara spectacolului avea să scape? Buongiorno tristezza Torniamo dove un giorno t
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
oggi compania... Oare abia în seara spectacolului avea să scape? Buongiorno tristezza Torniamo dove un giorno t'incontrai E dissi di lei: "Mi vuole ancora bene" E mi sbagliai!... Sau nici măcar în seara spectacolului n-avea să scape de obsesia melodiei?... Dar, șezând pe locul lui, în sală, cu o garoafă în mână, o aștepta pe Geta să se ivească pe scenă, și până atunci încerca din răsputeri să intre în miezul acțiunii fiindcă ea era implicată în acea acțiune, nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Lipscani în drum spre cămin. Constată că nu mai avea în mână garoafa, ceea ce ar fi trebuit să însemne că i-o dăduse Getei și că Geta o acceptase, dar nu-și mai amintea momentul când se întâmplase asta. Iar melodia italienească nu numai că nu-i mai cânta în cap, dar nici nu și-o mai amintea. Geta îl îndemnase să i-o fredoneze. Ce bine că refuzase. Îl pusese apoi să-i spună măcar cuvintele, sau, mă rog, câteva
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
discuției, îi lăsa ușor brațul în jos până ce acul atingea placa. Atunci camera se umplea de glasul unei fete zglobii care cânta nemțește. Dragoș tresări și se uită la fată. Oare ea se pornise să cânte? Dar fata nu cânta. Melodia asta era la modă la începutul războiului, spunea satisfăcut unchiul Artemie. Heinz, wo bist du heute Nacht? V-aduceți aminte? Acuma, dacă nemții au pierdut războiul nu înseamnă că melodia și-a pierdut peste noapte tot șarmul, nu-i așa
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Oare ea se pornise să cânte? Dar fata nu cânta. Melodia asta era la modă la începutul războiului, spunea satisfăcut unchiul Artemie. Heinz, wo bist du heute Nacht? V-aduceți aminte? Acuma, dacă nemții au pierdut războiul nu înseamnă că melodia și-a pierdut peste noapte tot șarmul, nu-i așa? Eram cu toții mai tineri cu vreo câțiva ani... Dragoș își înălță din nou ochii la fața fetei, pe care o putea vedea bine acum fiindcă ea tocmai se întorsese să
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Prietenul meu meu a vrut de fapt să spună că trupa Ionescu organizează în acest moment un concurs de aptitudini muzicale la care poate participa oricine, dar nu toți deodată, iar cei care vor reuși să impresioneze asistența cu vreo melodie, baladă, rondel, arie, cantată, suită, fugă, messă sau recviem, ba chiar și cu o drăguță povestioară, vor câștiga, la alegere, o călătorie gratuită înapoi pe Pământ cu taxiul sau un afiș în mărime naturală cu Plinius cel Tânăr și Guillaume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
poate de simplu, dar autentic ritm de rap - abia acum înțelegeam -, despre care însă nu mi-aș fi putut închipui că-l voi auzi vreodată într-un astfel de loc. Mișcându-se robotic, așa cum o cerea de altfel propria sa melodie, Giordano înconjură cumva masa, ajungând în fața primului rând de scaune. Audiența era electrizată. Sub ochii uimiți ai lui Euripide, ai lui Maro și ai mei, căci restul persoanelor erau ca în transă, bătând încontinuu din palme, acest fabulos personaj începu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
masa, ajungând în fața primului rând de scaune. Audiența era electrizată. Sub ochii uimiți ai lui Euripide, ai lui Maro și ai mei, căci restul persoanelor erau ca în transă, bătând încontinuu din palme, acest fabulos personaj începu să cânte o melodie pe care nu o pot uita nici acum: - Eu sunt Bobby Giordano!! urlă el, răgușit. Mama-i din Ploiești, tata din Milano.../ Stilul meu inconfundabil și versul trohaic fac victime pe unde mă duc.../ Cuceresc orice femeie în metru iambic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Miki n-a zis nimic, și-a așezat mâinile pe butoane și pe clape, a deschis burduful, iar când a început să cânte, am avut impresia că mâinile nu i se mișcă deloc, însă acordeonul suna foarte tare, cânta o melodie săltăreață, într-un ritm sălbatic, simțeam cum îmi tresaltă mâinile și picioarele, băteam tactul cu talpa, dar atunci nea Miki a strâns acordeonul și s-a făcut deodată liniște, ce-ai făcut cu bietul acordeon, l-a întrebat pe Prodan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
și-au pus, împreună, mâinile pe clape și butoane, și nea Miki a început să miște degetele lui Prodan, și atunci, deodată, acordeonul a scos niște sunete, alandala mai întâi, dar apoi a început să se înfiripe un fel de melodie, din prima n-am recunoscut-o, mi-am dat seama mai târziu ce-ar putea să fie, era un cântec ostășesc, îl cânta și tata când eram mic, nu-mi mai aminteam textul, numai melodia, deci pe asta au cântat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
se înfiripe un fel de melodie, din prima n-am recunoscut-o, mi-am dat seama mai târziu ce-ar putea să fie, era un cântec ostășesc, îl cânta și tata când eram mic, nu-mi mai aminteam textul, numai melodia, deci pe asta au cântat-o, dar nu foarte exact, sunetele erau oarecum decalate, schimbat era și ritmul, tot cântecul era cumva încetinit, nu mai era săltăreț, nea Miki s-a aplecat la urechea lui Prodan, șoptindu-i ceva, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
clipă, acordeonul părea că a tăcut, ținând o singură notă, lungă și vibrândă, nea Miki și-a sprijinit bărbia de umărul lui Prodan, și am văzut cum Prodan își închide ochii, și atunci, împreună, au început să cânte o nouă melodie, pe care n-o mai auzisem niciodată, una extrem de complicată, plină de întorsături armonice, de parcă s-ar fi suprapus două melodii distincte, n-aș fi crezut că se poate face așa ceva cu un acordeon, nu mai auzisem nimic asemănător, nea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
lui Prodan, și am văzut cum Prodan își închide ochii, și atunci, împreună, au început să cânte o nouă melodie, pe care n-o mai auzisem niciodată, una extrem de complicată, plină de întorsături armonice, de parcă s-ar fi suprapus două melodii distincte, n-aș fi crezut că se poate face așa ceva cu un acordeon, nu mai auzisem nimic asemănător, nea Miki a început să-și miște capul pe ritmul muzicii, și atunci Prodan a început și el, încet, să dea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
că Prodan cântă singur, fără ca nea Miki să-l dirijeze, și părea că amândoi dansează, mișcându-și trupurile în ritmul muzicii, tropăind pe loc, lui nea Miki îi alunecaseră ochelarii negri spre vârful nasului, era să-i piardă, și atunci melodia s-a auzit și mai tare, și atunci, brusc, Prodan și-a deschis ochii, cu fața schimonosită și-a luat mâinile de pe clape, strigând ceva, din cauza muzicii n-am auzit ce anume, poate era o înjurătură, că în același timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
dragostea, nu prea-mi mai aduc aminte textul, numai cum făcea cântăreața să-i vibreze vocea, era ca atunci când vântul se izbește de crengile veștede ale copacilor, câinii și-au ridicat capetele și s-au pornit să schelălăie în ritmul melodiei, și atunci caporalul a început să danseze, acolo printre boarfe și pantofăraie, cântând în același timp, nu era un cântec propriu-zis, era mai curând un croncănit de corb, și într-adevăr, cum țopăia așa, într-un picior, fluturându-și cârja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
cocteiluri și mă uitam la televizor, toate în același timp... Televizorul mă cretinizează - o simt. Curând voi fi ca actorii de televiziune. Știi la cine mă refer. Fete care, inconștient, se modelează după prototipul prezentatorului spectacolelor pentru copii, pline de melodii false și veselie, de genul Cântece și Voie bună. Bărbații al căror stil amintește de prezentatorii de știri, actori ratați, scursoarea lumii filmului. Sau cretinizați care vorbesc în autobuze sau pe stradă ca și cum ceea ce văd pe micul ecran este realitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
grozav aici: o cameră rotundă, fără ferestre, care fusese ornată ca un colț de rai - vițe groase, suporți de plastic pentru ciorchinii de struguri, plafon de bambus, lumini difuze și cântece vechi. Eu însumi m-am trezit fredonând una din melodiile favorite ale lui Fat Vince. Cum îi spunea? - O Twine Me a Bower. Știi, există un anumit tip de om care ar veni într-un loc ca ăsta să fută toate femeile pe care le găsește acolo. Dar autoperfecționarea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mi-a dat nici o bătaie de cap în marele ei apartament. Am stat la ea în compania bătrânului ei Prinț Kasimir (aflat încă în curs de însănătoșire de pe urma celui de-al doilea război mondial) în timp ce Caduta povestea curgător ca o melodie populară despre copii, mame, nașteri, anotimpuri și despre munții Toscanei, unde crește iarba, bate vântul și cerul e albastru. Acolo, printre colinele natale ale Cadutei, primăvara e anotimpul învierii, din pământ prinde vigoare viața nouă, mugurii irump și seva urcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
său prodigios, Zavaidoc încercă mai întâi să-l învingă cu mijloace nobile. Pierdu nopți întregi la pianul hodorogit din odaia unde locuia, la Gavrilescu, încercând să mai facă vreun cântec de succes. Pradă unei dezolante lipse de inspirație, fură o melodie de la Sinatra și fu prins. Când mai ieșea pe scenă, avea acum parte mai mult de cotcodăceli și fluie rături. Atunci apelă la Borilă de la Bariera Ver gu lui. Tâlharul, cu un canin de aur și înțolit cu vestă cadrilată
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
ori de câte ori se ducea la nunți sau la alte petreceri cu ai lui, „nechezatul de junincă excitată, care Își permite În felul acesta inconștient să se creadă privită, dorită“, Își mai zise cu indiferență, și Începu să fluiere iarăși, metodic, fără melodie, ca să simtă și el că există. A mai mers vreo două sute de metri, ducând cele trei prăjituri ca pe un trofeu grațios, și a intrat În blocul În care locuia Ionela („De ce?“ s-a Întrebat Într-o doară). — Tu erai
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
își împletesc armoniile sunetelor și le amestecă cu parfumurile sacre. Fiindcă Isis este strălucitoarea Stăpână a muzicii, după cum spune inscripția de la Iu-nit Ten-tor. Și trebuie să știi că, dintre cele patruzeci și patru de cărți de Înțelepciune, două sunt închinate melodiilor marelui Rit. În fine, mai-marele preoților aduce o cysta de aur, și tu vezi că o cobră de aur stă încolăcită pe capac, pentru că Isis este înțelepciunea care îmblânzește istețimea. Dar cysta e goală, deoarece conține Ideea de divinitate, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
robe negre și șuvițe cîrlionțate - lumea idiș a devenit poate cel mai important loc de întîlnire al modernității”. „Tradiția cîntecelor evreiești - adaugă Sandquist - trebuie să fi fost și ea tentantă pentru un viitor dadaist. Pamfletele hasidice rimate, de exemplu, păstrau melodii tradiționale, în timp ce textul se constituia ca rafinată luare în rîs a toate și a tuturor”. Acest determinism etno-spiritual trebuie totuși luat ca o speculație, sub beneficiu de inventar. Este greu de spus în ce măsură atitudinea „dadaistă” a lui Tristan Tzara îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
de a aclimatiza literatura și arta modernă la București... Pe 5 februarie 1916 are loc primul spectacol dadaist: primul interpret (un tînăr de 19 ani, mărunțel și vioi, cu monoclu, nimeni altul decît Tzara) își făcuse intrarea în scenă declamînd melodii sentimentale și nostalgice („Adieu, ma mére, adieu, mon pére”) și împărțind spectatorilor scandalizați cocoloașe de hîrtie. Se retrage după intrarea intempestivă a unui grup de personaje acoperite de măști oribile și cocoțate pe catalige, pentru a reveni - costumat ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]