14,765 matches
-
lui Dumnezeu și patriei. După legile lui Dumnezeu, care nu pot fi răstălmăcite, nici modificate, viața nu-i a noastră și răzbunarea nu i act creștinesc. De aceea, orice picătură de sânge, din orice motiv și În orice Împrejurare am vărsa-o, fapta noastră constituie un păcat. Un păcat de moarte și de neiertat. Și dacă legile țării ne-au sau ne vor achita și absolvi de răspundere, dacă oamenii ne vor Înțelege și aproba, sângele vărsat rămâne În fața lui Dumnezeu
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
care ne este singurul și veșnicul Stăpân, un păcat, cu toate consecințele și implicațiile. De aceea, orice s-ar Întâmpla, vom fi, dacă va fi cazul, martiri, dar nu agresori și, de va trebui, nu ne vom apăra nici viața, vărsând sânge”. În dese rânduri, indiferent de subiectul discuției, Domnul Mihai Stere Derdena revenea, obsedant, la cuvintele lui C. Z. Codreanu: „Noi am Învins legile materiale. Atât timp cât suntem sub scutul Arhanghelului Mihail și la picioarele lui Hristos, vom renaște mereu din
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
fac față vedeniei de-acolo. Deodată drumul s-a ridicat oblic în sus ca un horn perlat. Urcam cu greu acum, agățîndu-mă de pâsla din ce în ce mai albă, de firele tot mai umede și mai lipicioase. Un ultim culoar orizontal s-a vărsat după un cot în caverna imensă din centrul plasei. Era un mare cuib de păianjen. îl umplea în întregime animalul cât o sută de 71 elefanți. Zvâcnea acolo, cu labele strânse, cu toracele puternic, cu chelicerii însîn-gerați, cu ocelii mari
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
Nici stele nu se vedeau. Deodată am devenit conștient că țeasta mea e plină, deși creierul îmi fusese de mult devorat. Cineva 95 îmi locuia țeasta, era repliat în sine, acolo, în spațiul neted dintre oasele craniului, așa cum pagurul își varsă burta moale într-o cochilie de sidef. Am știut atunci că în creierul meu locuia un mare păianjen, că îi fusesem dat lui, pradă vie și paralizată, că el mă sugea și se-ngrășase nefiresc din substanța venelor și zgârciurilor
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
vis... Lumina lunii se reflectă în pavaj. Ecoul unor pași singuratici pe străduța îngustă. Aud cum se crapă o coajă. Mă uit în sus. Oul gigantic de deasupra mea se sparge, strivit între niște ziduri vechi. Lichidul călduț mi se varsă pe față. Atunci m-am trezit și am știut ce aveam de făcut. Trebuia să fotografiez Vise.“ Nici una dintre fotografiile sale nu este manipulată digital. Uneori, nu iese din camera obscură săptămâni întregi. Zice că pictează, numai că nu folosește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
timpul când trăiam în România. Mă întrebam: oare cum se rătăcise fotografia asta pe masa mea din Stockholm? Mi s-a tăiat respirația. Inima a început să-mi bată cu putere, vrând să-mi iasă pe gură. Îmi venea să vărs, parcă terorizată de spirite nevăzute. Fusesem neatentă din nou? Nimerisem într-o zonă periculoasă privind o imagine veche? Fotografia îngălbenită mă arăta tânără, între doi bărbați. Țineam brațele pe umerii lor, semănam cu o pasăre ciudată, cu aripi din corpuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
fost lucrurile importante învățate de la ei. Uneori tenebrele cad peste cel atât de sigur de el - am început să mă împiedic ca un mânz beat și să cad numai ca să mă ridic din nou. „Ce se întâmplă cu mine?“, întrebam vărsând în sala de baie. Mâncarea mea se compunea din două chifle și un iaurt. Nu mă simțeam bine și nici Nunu. Într-o seară a venit în cămăruța mea, între timp nu mai locuiam împreună, închiriase un adevărat atelier, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
de spălat, golindu-i buzunarele. Feifel privea zăpăcit cele câteva resturi de hârtie colorată. - Nebunule, sunt ruinată, urla Rita scoasă din minți, prostule, cap sec! - M-am gândită am vrut săă - Nu mai spune nimic, mă dezguști, îmi vine să vărs! Rita s-a dus la toaletă. Feifel își frământa mâinile gândind: „Dragostea îi omoară pe oameni și căsătoria îi îngroapă de vii! Toată viața asta pare o farsă îngrozitoare!“. Rita ieșise de la toaletă, era galbenă de furie și în jurul buzelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
te țin bretelele, până la împărăția noastră! Și cu asta dispăru într-o groapă din patul lui Zaharel și al Porumbiței, lăsând în urechile mele un râs sarcastic care-mi face să duduie și acum timpanele de deznădejde. Îmi venea să vărs de mirosul de mere putrede care se lăsase în camera „noastră“ după întâlnirea cu bunicul meu. Ziua următoare, Zaharel s-a simțit însă plin de jar. Era duminică și îi venise rândul să fie preot și să predice despre cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
din urmă. Am încercat să citesc, dar nu mă mai interesa nimic, totul era plin de vanitate și ridicol în comparație cu suferința mea fără nume. Am încercat să scriu și am întâlnit deodată rezistența stiloului care se aliase cu demoni necunoscuți, vărsând din el pete de cerneală cu conturul Africii și Australiei. În spatele petelor de cerneală care altădată mă inspirau să scriu și să desenez, m-am văzut deodată pe mine însămi ca un prizonier care nu se putea elibera de închisoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
se târâră înăuntru. — Chiar așa? întrebă Wilt, înmânându-le exemplarele din împăratul muștelor. Și cum se simte? — Al dracului de rău, îi răspunse un flăcău voinic, care avea pictată pe spatele jachetei sale de piele expresia „Mai scutiți-ne!“ își varsă toate mațele. E ziua lui de naștere și-a dat pe gât patru votci și-un Babycham... Am ajuns la partea în care Piggy e în pădure, începu Wilt, abătându-i de la discuția legată de ce băuse Bill de ziua lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
o grămadă de prostioare intelectuale despre Mișcarea de Emancipare a Femeilor și despre violență, despre toleranță și intoleranță și despre revoluția sexuală și cum că nu te-ai maturizat pe deplin dacă nu ești ambisextru. Destul ca să te facă să verși. Cam ăsta-i genul de rahat cu care o să se lase fraierită Eva! Vreau să zic că ea ar fi în stare să-și cumpere și heringi stricați dacă nu știu ce măscărici plasat mai sus ca ea pe scara socială i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
să se înece cu alea douăzeci de tone peste ea. Altfel de ce n-a zis ceva? — Și dac-ar fi zis, ar fi contat în vreun fel? întrebă șeful de echipă cu glas răgușit. Tu tot ai fi continuat să verși cimentul. — Bun, dar în primul rând cum de-a ajuns acolo jos? întrebă șoferul, încercând să schimbe subiectul. — De unde pula mea să știu eu?! Probabil că o fi căzut... — Și după aia bănuiesc că tot ea a tras peste puț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
alt puț alături de primul, în loc să foreze direct prin ciment. — Probabil că dacă intră din lateral, vor reuși să vadă bucăți din ea, explică el. Din câte se pare, femeia are un braț înălțat în aer și, cu tot cimentul ăla vărsat peste ea în groapă, există o șansă ca brațul să fi fost presat pe marginea puțului. E o soluție mult mai rapidă. — Simt nevoia să spun că nu văd de ce-i nevoie de atâta grabă, zise dr. Board. Eu aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
deștept în privința lui „deștept”, dacă înțelegi ce vreau să zic. Sergentul anchetator Yates îl studie atent. — Asta-i o cameră izolată fonic, zise el în cele din urmă. Am remarcat, îi răspunse Wilt. — Aici, înăuntru, chiar dacă zbiară unul până-și varsă mațele pe gură, nici o persoană din afară n-o să se deștepte măcar. — Să se deștepte? întrebă neconvins Wilt. Deșteptăciunea și cunoașterea nu sunt deloc același lucru. Cineva de afară ar putea să nu fie conștient că... — Ține-ți gura! zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
-i cine? întrebă Wilt. — Doamna Afurisita Wilt! Unde-ai pus-o? — Doar v-am spus. N-am pus-o nicăieri. — Iar eu îți zic că da, ai pus-o. Acum fie o să îmi spui unde e, fie te bat până verși tot din tine! — Puteți să mă bateți, dacă vreți, răspunse Wilt, dar n-o să vă ajute la absolut nimic. — O, ba da, o s-ajute! zise inspectorul și-și scoase haina. — Cer să mi se aducă un avocat, spuse repede Wilt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
că e curvar, bețiv, nebun, la o femeie că e curva, bețiva, cheltuitoare. Am explicat că nu am fost văzut de nimeni beat în șanț și e clar că nu sunt întreg la minte în sensul mârlanilor care mănâncă și varsă la closet rezultatul, beau și curvesc; am ceva, de vreme ce am cercetări științifice, conduc proiecte și fac bani. I-am explicat că așa cum ma bârfește ea, așa e și ea bârfita, căci e profesoară, frumoasa și multe ar vrea să o
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
mi-au rămas mai mult senzații decât amintiri. Mi-au povestit mai târziu că m-am apucat să mă plâng băieților de felul în care se poartă Gina cu mine, să o numesc în toate felurile, iar apoi, clătinîndu-mă și vărsând votcă din pahar, m-am apropiat de ea, i-am luat mâinile și am delirat vreun sfert de oră despre cât de mult o iubesc. Repetai întruna ca un țicnit: "Ești totul pentru mine... ești totul pentru mine!" Erai mai
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în pomișori strâmbi, de piatră lucioasă ca plasticul, gorgonia ca o creangă lălâie plină de sânge și de încă ceva azuriu, madrepori albi și sferici ca niște bulgări de sare. Când am trecut pe lângă viermi, Gina s-a prefăcut că varsă, deși unii erau deosebit de frumoși: purpurii și de culoarea ambrei, cu nenumărate falduri și ondulații. Moluștele aveau ca vedetă uriașa caracatiță, palidă și grețoasă în borcanul ei gros cât o conductă de canalizare; alături se afla nautilul cu cochilia sa
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
scoase de după ea bidonașul pregătit din vreme. Stropi bine toată acea îngrămădeală de mobile și țoale și apoi, întorcînd capul ca să nu inhaleze vaporii lichidului galben-brun, își turnă și pe rochie. "Asta-i tot", strigă. "Tot, tot!" Îi venea să verse și chiar vomă într-un colț de odaie. Dar reuși să-și păstreze pentru încă un timp luciditatea. Mototoli un ziar de pe jos și se urcă, strecurîndu-se pe sub covorul făcut sul, pe capacul pianinei, culcușindu-se în stratul gros de haine
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
uitat mult, fascinată, la umbra purpurie, tremurătoare, pe care paharul de vin o arunca pe sol, printre crenguțe. Am ezitat dacă să beau vinul sau nu. Până la urmă, cu un sentiment de vinovăție, am luat o înghițitură. Restul l-am vărsat, în șuvoi subțire, pe pământ. Când am privit din nou cupa, m-am cutremurat: pe fundul ei se înecase un păianjen mare și greu. Am izbit paharul de un trunchi, m-am lăsat pe vine și-am început să plâng
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
taburete și chiar pe podea se înșirau vase pline de flori, în nici o odaie nu mai aveai loc să stai de atâtea flori. Cel puțin sus, în camera lui Egor, te înăbușeai: erau crini albi și roșii, desfăcuți la limită, vărsând din ei staminele grele de polen, erau trandafiri galbeni, erau mormane întregi de gura-leului, flori de soc, mușețel pe tulpini încîlcite, albăstrele. Mai erau , cactuși înfloriți și niște flori întortocheate, colorate în albastru și roșu, cu limbi cleioase, desigur orhidee
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
lumină albă și galbenă, strălucitoare. Soarele se ivea, orbitor, printre crengile scuturate de-o boare verde de vânt. Coaja copacilor se jupuia și mirosea a tananți amărui. O ceață, dar nu de aburi, ci de alean și de nostalgie, se vărsa răcoroasă în dimineața eternă. Zărisem luciul cheii de departe și mă abătusem cu câțiva pași din cărarea mea ca să ajung până acolo. Am îngenuncheat și am ridicat-o. Vinul pe care-l sorbisem în celălalt vis, amestecat cu venin de
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
armată luptând cu un bivol, un vârf de lance desenând o petunie. Un jupuit pierind într-o copcă, un val de sânge măturând municipii, un pătrat magic pe fruntea actorului. Am văzut un tiran trăgând apa la tron, o javră vărsând briliante, un cadavru sculîndu-se în picioare, un doctor scoțîndu-și ochii. Și morminte deschise, și morții în camuflaj zornăind pe tancuri, învîrtind manetele tunurilor de pe crucișătoare. Armate osoase trăgând cu bazooka, zvârlind peste orașe mine de brand, sticle incendiare, cearceafuri. Feldmareșalul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în felul acesta mașina devenea impracticabilă, ba chiar volanul trebuia scos, pentru că altfel keyboard-ul orgii nu ar avea cum să încapă. Arhitectul, de acord cu toate acestea, insistă ca vărul său să vină cât mai repede să-i monteze orga, vărsând, din cauza unui gest exaltat, paharul cu gin bulgăresc pe care i-l oferise Virgil Ciotoianu. După ce arhitectul plecă, depanatorul avu o lungă discuție pe un ton scăzut, la telefon, cu doamna Popescu. Din vocile lor emana îngrijorarea. Ca o consecință
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]