13,756 matches
-
de G. Gerbner în cadrul Cultural Indicators Project, numărul secvențelor violente pe oră a continuat să scadă în SUA, în timp ce în Franța (și în alte țări europene sau extraeuropene) numărul acestora a crescut datorită programelor importate ce conțin mai multă violență, îndeosebi cele provenite din SUA, ceea ce și mărește procentajul emisiunilor și secvențelor violente în țările europene. În eșantionul CSA (Franța, 1995), 55% dintre emisiuni erau de origine americană și conțineau un procentaj de 65% imagini violente (superior procentajului de 19% din
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
din programele de televiziune „un scop în sine, unilateral și reducționist, aparent inevitabil, întrucât este reprezentat doar procesul derulării interacțiunii violente” (Meigs-Jehel, 1997, p. 71). Este și semnificația dominantă a scenelor de violență din programele de televiziune din țara noastră, îndeosebi din ficțiuni și desene animate. ● O altă concluzie importantă a cercetărilor (mai ales ale echipei americanului G. Gerbner) - care este susținută și de studiile echipei noastre - constă în demontarea argumentului (cu care se apără radiodifuzorii și programatorii) că gustul și
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
identificat scene de violență în 57% dintre videoclipurile difuzate. Clipurile muzicale difuzate în România conțin o proporție asemănătoare de violență. ● Este necesar și la noi un studiu comparativ pentru a evidenția nivelul de violență din programele (seriale, telefilme etc.) importate, îndeosebi din SUA. Toate studiile comparative transculturale asupra violenței televizate au arătat că programele importate din SUA sunt mult mai violente decât cele produse în alte țări. În această privință sunt operate următoarele diferențieri comparative: 1. între emisiuni de același gen
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
proveneau în marea lor majoritate din SUA (96% dintre episoade și 88% dintre programe); cu situația din țări vest-europene (ca Franța), unde regimul „cotelor”, adoptat de Uniunea Europeană prin Directiva „Televiziunea fără frontiere”, a redus considerabil ponderea programelor importate de peste Ocean, îndeosebi a celor violente. ● Contextualizarea actelor de violență adoptată în studiul de față și-a dovedit relevanța și pertinența permițând stabilirea proporției categorizărilor de semnificare adoptate: acte și scene de violență „gratuită”; scene de groază; acte și scene de violență „legitimă
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
canalele publice (programe cu conținuturi mai puțin violente) și cele private (care exploatează mai amplu dramatizarea și spectacularizarea violenței). Violența televizată este tratată și inclusă în grilele de programare și în conținuturile programelor ca mijloc principal pentru captarea și seducerea îndeosebi a publicului adolescentin și a publicului tânăr. Graficul 2. Date sintetice Cum se remarcă, atât ca durată, dar și ca frecvență, violența ficțională a fost mediatizată mai intens decât violența reală. EMBED Excel.Sheet.8 Graficul 3. Durata violenței reale
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
decât radioul. Așa cum subliniau doi autori americani, Missika și Wolton, „pentru ca o societate să poată exista membrii săi trebuie să participe la un nucleu comun de simboluri care corespund unor valori, opinii, cunoștințe, experiențe.... Mijloacele de comunicare în masă și îndeosebi cel care este astăzi cel mai răspândit, televiziunea, au ca funcțiune de a reexprima, reinterpreta (sau menține) aceste simboluri comune, de a suscita altele noi, răspândindu-le și făcându-le asimilabile - de către mase de indivizi ale căror trăsături intelectuale și
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
Luxemburg, Irlanda, Austria, Olanda, Franța. Rolul și locul asistentului social în domeniul dependenței este subiectul abordat în capitolul 14. Asistentul social este profesionistul care ocupă un loc important în cadrul echipei multidisciplinare, alături de psiholog, medic, asistent medical, terapeut. Rolul său este îndeosebi exercitat la nivelul familial, de grup și social. Lucrarea este deosebit de utilă și o recomandăm profesioniștilor din domeniul toxicodependenței, dar și studenților de la facultățile cu profil sociouman (asistență socială, medicină, psihologie etc.). Simona PREDA Robert K. Yin, Studiul de caz
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
și nevoi speciale. Deficiență Înseamnă absența, pierderea sau alterarea structurii ori funcției (anatomice, fiziologice sau psihologice) unei persoane moștenită genetic sau ca rezultat al unei boli sau al unui accident, sau datorată condițiilor negative din mediul de dezvoltare al copilului, Îndeosebi factorilor psiho-afectivi. Incapacitate Înseamnă o limitare funcțională datorată unei deficiențe fizice, intelectuale sau senzoriale datorată condițiilor de mediu sau de sănătate sau disfuncțiilor neuropsihice. Limitările acestea pot fi temporare sau permanente, progresive sau regresive. Handicap se referă la un dezavantaj
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Lidia BÂRCĂ, Viorica MANOLACHE, Gianina POPESCU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2131]
-
la Curtea Superioară de Control Financiar (1973-1979). În perioada 1945-1967 a slujit cu zel noua putere politică, dând sentințe dure și nedrepte, în urma cărora au fost încarcerați și chiar executați cei considerați dușmani ai regimului comunist. Istoria îi reține numele îndeosebi în legătură cu rolul avut în 1946 în instrumentarea procesului intentat lui Ion Antonescu și colaboratorilor acestuia. Ca literat, debutează în 1933 la „Adevărul literar și artistic” cu versificarea intitulată Matematica, iar editorial în 1934 cu placheta Beton armat (reluată, cu mici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290636_a_291965]
-
în cadrul unui manual, pot fi propuse teme noi sau unele teme mai vechi pot fi tratate în mod diferit de maniera urmată de antecesori. Sub raportul conținutului și al structurii, lucrarea de față valorifică ideile în circulație în vremea noastră, îndeosebi cele din teoria lingvistică a lui Eugen Coșeriu emendată pe baza doctrinei fundamentate de A. Philippide și G. Ivănescu. O primă formă a ei a apărut, sub titlul Curs de filozofia limbii, la Editura Universității Suceava, în anul 2001, dar
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
spirit, cunoaștere etc.). Se analizează în acest mod poziția limbii în raport cu realitățile respective și se stabilește măsura în care aceste realități sînt determinate prin limbă sau în care ele determină limba. Tot de această latură exterioară ține și problematica, prezentă îndeosebi în lucrările lingviștilor din secolul al XIX-lea, legată de rolul limbii în istoria umanității. Cealaltă orientare posibilă pentru cercetarea filozofică a limbii are în vedere această entitate ca obiect propriu-zis de investigare, analizînd-o sub aspect structural și funcțional din
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
epoca constituirii lingvisticii limbilor populare, dar lucrări de lingvistică ce vizau limba literară, și chiar unele aspecte ale limbii populare, s-au realizat încă din antichitate și au devenit foarte numeroase în perioada formării limbilor literare la popoarele europene apusene (îndeosebi la cele romanice). Pe de altă parte, fiind fondatorul concepției privitoare la manifestarea teoretică și practică a rațiunii, Kant nu putea fi tentat să excludă lingvistica normativă (practică) din sfera științei, așa cum va proceda mai tîrziu Ferdinand de Saussure, care
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
umanizată este concepută tot mai mult ca o lume a simbolurilor și a semnelor, iar construcția spirituală ca un edificiu semiotic. Firește, fiind o cunoaștere teoretică a limbii, lingvistica generală a fost puternic stimulată de cercetările filozofilor din secolele anterioare, îndeosebi prin analiza raporturilor limbii cu intelectul uman și cu natura, prin cercetarea funcțiilor limbii și a naturii limbajului articulat etc.13 În acest context, revenirea limbii în atenția filozofilor a generat noi perspective, temele anterioare fiind părăsite, iar fundamentarea opiniilor
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
vedere ce este limba 14. Fără îndoială, valabilitatea acestei precizări nu poate fi contestată, dar, pentru a stabili CE este limba este necesar să știm mai întîi cum se prezintă ea, cum se manifestă și cum trebuie să fie limba (îndeosebi cînd se are în vedere aspectul literar), desigur nu în formele concrete, ci într-o manieră teoretică și generală. Pentru a determina, așadar, CE este limba trebuie observate posibilitățile de structurare ale unei abordări filozofice a limbii, trebuie stabilit, mai
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
perspectiva participării voinței și a prezenței sau absenței unor scopuri care să vizeze limba însăși, care duc la distincția între limba populară (sau istorică) și limba literară (sau de cultură)16. Dintre cele trei tipuri de varietate, primul este specific îndeosebi limbii populare, iar cel de-l doilea mai ales limbii literare, care, în epoca modernă, nu cunoaște variante locale, dar are variante social-profesionale (stiluri funcționale). Din această perspectivă, nivelul de cultură al vorbitorului și, uneori, poziția și audiența lui socială
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
formă particulară prin uzul individual (acesta reprezentînd vorbirea în sens restrîns). Germenii schimbării se află la nivelul uzu-lui, așa cum specifica și Philippide, dar, pe baza disocierilor lui Hjelmslev, s-ar putea preciza că uzul individual este cel care generează schimbările îndeosebi la nivelul limbii literare, în vreme ce uzul colectiv ar fi generatorul majorității schimbărilor (cu statut de lege lingvistică) de la nivelul limbii populare. Esența limbii Problema esenței limbii este primordială pentru filozofia limbii (sau a limbajului), deoarece, ca disciplină filozofică, aceasta trebuie
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
om ?". Ținînd cont de faptul că limba vine din tradiție, ea integrează individul în această tradiție și în evoluția ei, iar întrucît limba reprezintă domeniul spiritualității, ea realizează o "instruire" a lui într-un anumit mod, o formare a lui, îndeosebi sub aspect intelectual, înlesnindu-i manifestarea civilizată a tuturor facultăților native. Din acest motiv, lecția limbii trebuie recunoscută ca forma pincipală de umanizare în sensul civilizației. Modalități de existență și de manifestare a limbii Deși apare destul de des în textele
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
elementele limbii naturale sînt întrebuințate cu anumi-te precizări și, pe de altă parte, se creează limbile (sau limbajele) artificiale cu întrebuințare restrînsă numai la anumite domenii de activitate. Revitalizarea filozofiei limbii la începutul secolului al XX-lea s-a făcut îndeosebi printr-o reacție, de pe pozițiile filozofiei neohegeliene, la pozitivismul care domina știința limbii după tăcerea kantiană. În acest context, Benedetto C r o c e nega orice obiectivitate a limbii, care era lăsată numai pe seama predispozițiilor indivizilor vorbitori, în vreme ce Karl
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
este influențat de un stil cu un prestigiu mai ridicat etc. Sub acest ultim aspect, s-a remarcat deseori faptul că elemente ale stilului științific și filozofic, cărora li se atribuie un astfel de prestigiu, sînt preluate de alte limbaje, îndeosebi de cele ale literaturii (acestea considerate cu un nivel mai scăzut al cultivării, prin nespecificitatea abstracției) și astfel pot primi o răspîndire socială mult mai mare decît cea pe care le-ar asigura-o limbajele de profil. Conținutul limbii Fiind
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
o nouă lume de idei (creată cu ajutorul rațiunii) cere o nouă lume de conținuturi lingvistice, care reorganizează și forma lingvistică. Este adevărat că, uneori, și discursul filozofic (și oricare alt tip de discurs) poate uza de folosirea deviantă a limbii, îndeosebi prin sintagme metaforice, dar aceasta nu este ceva specific. Expresivitatea artistică presupune de fapt un alt statut conferit semnului lingvistic, discursului și limbii în general. În mod obișnuit, folosită ca mijloc de comunicare interumană, limba presupune realizarea unor acte de
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
XVIII-lea rezultă, înainte de orice, ideea unei relații indisolubile dintre limbă și gîndire, încît funcționarea gîndirii este de neconceput fără participarea forme-lor limbii la raționaliști, iar formarea gîndirii este, de asemenea, de neconceput fără limbă, în cazul empiriștilor. Tot atunci (îndeosebi în secolul al XVIII-lea), ideea atotputerniciei rațiunii, căreia i se atribuia capacitatea de a transforma viața popoarelor, s-a reflectat pe terenul limbii prin încercările de reformare intențională și de ameliorare dirijată a limbii (literare). Ca atare, cînd au
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
n, apreciat de mulți ca fiind cel mai mare filozof al secolului al XX-lea, care susține că filozofia trebuie să fie în mod esențial descriptivă, consacrată modului de funcționare a limbii, iar nu teoretică. Wittgenstein este considerat ca integrîndu-se, îndeosebi prin prima parte a activității sale, în orientarea filozofică denumită filozofie lingvistică, ce cuprindea și o altă componentă, a filozofiei limbajului comun sau a limbii comune, a Școlii de la Oxford, din care a făcut parte și John Austin. Aceste două
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
și Austin, "cu picioarele pe pămînt", există multe puncte de contact în ceea ce privește interpretarea limbii. Există chiar, crede acest analist, elemente care dovedesc o filiație între opiniile despre limbă ale gînditorilor englezi (între care și Bertrand Russell) și aserțiunile filozofului austriac, îndeosebi din Tractatus logico-philosophicus145. Ludwig Wittgenstein 146 respinge, la fel ca Moore, opini-ile carteziene despre cunoaștere și îndoială, dar crede că atît Moore, cît și Descartes greșesc, fiindcă este lipsit de sens să ai pretenții de cunoaștere acolo unde îndoiala însăși
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
și mijloacele lingvistice care-i dau expresie. Se produce însă o ierarhizare la nivelul stilurilor funcționale, încît unele (în primul rînd cel beletristic) se orientează în bună măsură spre latura de inspirație populară a limbii literare, în vreme ce altele (stilul științific îndeosebi) se proiectează în formele standardizate de tip științific. În limba literară, la fel ca în cunoașterea științifică, fenomenele sînt orientate conștient, pe baza unor scopuri, încît schimbările se produc în funcție de anumite predispoziții ale voinței. Evoluției naturale, obiective a limbii populare
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
evident, o dată cu crearea limbilor literare ale popoarelor romanice occidentale (secolele XIV XVI), au existat numeroase lucrări care propuneau forme, metode și practici de realizare a aspectu-lui cult al limbilor, în perioadele tîrzii luîndu-se ca model de excelență unele limbi antice (îndeosebi limba latină). O lungă perioadă de timp, în Europa, s-a crezut chiar că limbile populare, cu mobilitatea și cu segmentarea lor, sînt de fapt aspecte corupte, decăzute ale limbilor literare, interesul pentru crearea unor limbi de cultură (naționale) corespunzătoare
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]