13,014 matches
-
redactori care își iscăleau contribuțiile cu inițiale: L.C.G., răspunzând mai mult de informațiile teatrale, și P.V.G. (Petru V. Grigoriu). Data la care încetează responsabilitatea redacțională a lui Eminescu nu se poate stabili cu precizie, deși se cunoaște conținutul scrisorii de demisie, urmare unui conflict cu directorul tipografiei; oricum, la mijlocul anului 1877, adică după un an de muncă neîntreruptă la C. de I., el abandonează munca de redactor și cu încetul gazeta revine la vechiul aspect. Se va publica în continuare literatură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286596_a_287925]
-
de abordări în analiza evenimentelor comunicaționale"26, notează Griffin, adăugând că acțiunea revoluționară a lui Black a beneficiat, în ce privește implicațiile sale, de aprecieri contradictorii. Dacă o parte din comunitatea de cercetători, printre care Griffin menționează numele lui Douglas Ehninger, "proclama demisia ortodoxiei retorice"27, de bună seamă că o altă, importantă, parte a aceleiași comunități se pune în serviciul scopului opus, și anume acela de a interpreta intervenția lui Black în sensul pe care acesta l-a avut în vedere atunci când
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
răbdarea și abnegația cu care ne-a ghidat prin labirintul interpretării sale a adresei de la Coatesville. Îl vom asculta? Pentru a înțelege, la scară adecvată, măsura impactului viziunii lui Edwin Black asupra criticismului retoric, viziune ce a condus nu la "demisia neo-aristotelianismului", cum vom vedea într-unul din subcapitolele anterioare, ci la lărgirea posibilităților reprezentaționale pe domeniul Științelor comunicării, grație multitudinii de perpective din care, după Black, fenomenul discursiv poate fi apropriat (cu alte cuvinte, a "noilor retorici"), să ne întoarcem
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
acțiunii dominante externe a educatorului, dar posibilitatea afirmării proprii nu dispare, mai ales dacă este chiar provocat. Or, aici este una dintre cauzele crizei instruirii și trebuie diminuată progresiv. A transmite este un imperativ, dar a nu transmite este o demisie a educatorului, susține Ph. Meirieu. Se transmit astfel, dar în mod reconsiderat: acumulări în evoluția diferitelor domenii care să dea baza culturii generale, experiențe de viață sau de cunoaștere verificate și valorizate, realizări fundamentale în domenii practice, modele verificate de
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
latentă Între un văz raționalizabil și o expresie incontrolabilă, ca-ntr-o negociere a rațiunii cu derațiunea, Între conștient și inconștient : vechii inamici, rațiunea și simțirea, Își reiau pozițiile Într-un sfîrșit de secol incert, care cere atitudinea sceptică, retragerea demisia, fie ea cu părere de rău, dintr-un angajament monden de-acum inocuu. Enormul poate fi egalul insignifiantului, dacă te uiți la ultimul cu binoclul. Te așezi Într-un an inventat din secolul viitor și scrutezi cu un binoclu cît
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
2000 este și una a amenajării unui spațiu al transcendenței care să fie cît mai departe situat de acela unde transcendența În raport cu textul literar a fost denunțată ca iluzorie și nocivă și, ca urmare, anihilată. Are loc, altfel spus, o demisie de durată a literaturii care Încetează să mai propună modele sociale, să transmită mesaje politice, care refuză carisma. Nu trebuie păstrată ideea unui dincolo al literaturii, ci ideea unei rezistențe a literaturii În interiorul ei, a unui principiu autoregenerativ care să
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
În care muchiile se tocesc și suprafețele dispar, În care mediul Înconjurător - și aici exoticul chinezesc, cu un grăunte de funest În el, ajută - se lichefiază Într-un fel de eliberare. Dacă fuga este o capcană, rămînerea, statul pe loc, demisia, eliberează. Ultima parte a acțiunii romanului se petrece În insula Elba, din nou În Europa, iar chinezoiaca Li Qi este Înlocuită de franțuzoiaca Marie, partenera naratorului din romanul precedent, Să faci dragoste. Lui Marie Îi murise tatăl, de aceea naratorul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
sunt aproape di 9 ani di cînd găsesc în casa dumneavoastră acea bucată de milă și vă mănînc pîine și sare"13. În conti nuare, i-a mai scris boierului că nu se aștepta la asemenea amenințare. Și-a cerut demisia, dar nu i s-a aprobat. Un document din iunie 1844 îl arată pe socrul său, Vasile Iurașcu, la Corni, ca vechil al Epitropiei casei răposatul postelnic Iancu Cananou, iar arbitrul, din partea Epitropiei acelei case, era ginerele său, Mihalache Mavrodin
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și "stingerea copilei nu putea să vină înaintea sfîrșitului de toamnă al anului 1864, deoarece proaspătul copist li se arată colegilor în bună dispoziție și deosebit de sîr guincios. Mai de crezut e că faptul se întîmplă cu puțin înainte de precipitata demisie pe care co pistul și-o prezenta în martie 1865"35. Precizările documentare cu privire la cauza morții și data cînd fata a murit le vom afla pe paginile care urmează. Iubita de la Ipotești a fost prezentată, pînă acum, în două opere
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
practicant (copist) la Comitetul permanent al județului Botoșani 78. Ca să se fi dus din nou la școală, la Cernăuți, nu erau bani. Dar nici în funcția de copist nu s-a putut stabili. La 5 martie 1865, și-a cerut demisia, neavînd măcar răbdarea de a-și ridica salarul pe februarie; i l-a ridicat, cu delegație, fratele său, Șerban. După aceea, cu pașaport eliberat pe 11 luni, la 11 martie a plecat spre Cernăuți. Cu ce rost s-a dus
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
invadează Laos. Marea Britanie votează intrarea în EEC Moare scriitorul american Henry Miller 1972 Nixon vizitează China și Uniunea Sovietică Francis Ford Coppolla, Nașul 1973 Tratatul de pace cu Vietnamul este semnat la Paris Toni Morrison, Sula 1974 Nixon își dă demisia după audieri privind destituirea sa. Pompidou moare. Giscard d'Estaing devine președintele Franței Muriel Spark, Stareța de la Crewe 1975 Vietcong cucerește Saigon. Moare Franco Ted Hughes, Păsările Peșterii 1976 Viking I și II aterizează pe Marte Margaret Atwood, Lady Oracle
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
împotriva oponenților săi, în special împotriva celor care doreau să păstreze prezența franceză în Algeria (asupra acestui aspect a învins, este adevărat, dar ulterior a pierdut un referendum când a urmărit să modifice constituția, și prin urmare și-a dat demisia). În linii mari, influența liderilor nu pare să fie neapărat mai mare în contextul referendumurilor decât în contextul alegerilor. Referendumurile nu par a fi totdeauna conservatoare. Unele din politicile adoptate au fost într-adevăr conservatoare, precum Propunerea 13 care a
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
în cameră în medie 10 ani sau mai mult, tind să fie, paradoxal, mai siguri pe slujbele lor decât legislatorii din multe sisteme necompetitive; într-adevăr, în țările din regiunea atlantică, dezamăgirea și frustrarea privind experiența parlamentară conduc deseori la demisii în afară de înfrângerea electorală. Se pare că durata medie tinde să crească odată cu trecerea timpului, așa cum au arătat analizele din diverse țări precum Statele Unite, Elveția și Columbia. Totuși, cel puțin până acum, chiar și în aceste cazuri, "cariera" în legislativ rămâne
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
fost doar parțial. Statele Unite constituie un caz cu adevărat reușit; niciun alt sistem prezidențial limitat nu a rezistat fără întrerupere de la al Doilea Război Mondial încoace. Au apărut conflicte între președinte și congres, iar acestea nu pot fi rezolvate prin demisii prezidențiale forțate sau prin apelul la electorat, ca în sistemul de tip cabinet, din moment ce congresul nu poate demite președintele, și nici președintele nu poate dizolva congresul. În plus, faptul că președinții nu pot fi realeși decât cel mult o singură
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
acestora. Șantajul Acțiunile de șantaj urmăresc să obțină mai mult: de exemplu, să modifice politica pe un front mai general, în special în afacerile externe sau în privința unității naționale. Acest mijloc include o varietate de amenințări, în special amenințări cu demisia, prin care să li se arate autorităților civile că nu pot menține linia pe care au pornit deoarece nu au posibilitatea de a o implementa. O operațiune tipică de șantaj a fost aceea a unor ofițeri britanici înainte de Primul Război
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
posibilitatea de a o implementa. O operațiune tipică de șantaj a fost aceea a unor ofițeri britanici înainte de Primul Război Mondial, care au dat de înțeles că se opun politicii referitoare la Irlanda propuse de guvernul liberal, prin amenințarea cu demisia. Înlăturarea Dacă șantajul nu reușește, pasul următor pe care îl pot face forțele armate este înlăturarea guvernului existent și înlocuirea lui cu unul care să fie mai docil în ce privește țelurile lor. Gradul de severitate al înlăturării poate varia. La una
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
coordona eforturile științifice, dar și spre a contribui la asanarea morală a unei lumi grav afectată de tragica experiență a războiului. Cine nu-și amintește de spectaculoasele intervenții ale lui J. Jaurès, H. Barbusse, R. Rolland, A. France, care condamnau demisia intelectualilor, pledând pentru o angajare cît mai strictă a acestuia! Se știe că mari figuri de intelectuali, precum H. Bergson ori P. Valéry, s-au crezut datoare să ia parte la efortul Ligii Națiunilor de a stimula și pe tărâm
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
impresia că dorește o cârmuire de coaliție, marginalizând apoi treptat forțele necomuniste, care i se asociaseră, fie în speranța de a putea juca un rol moderator, fie din oportunism"(p. 282). Tranziția începută prin răsturnarea regimului antonescian și încheiată prin demisia regelui definește astfel un moment istoric asupra căruia putem reflecta astăzi și în lumina tranziției pe care tocmai o străbatem. Tranziție spre ce? Dacă în momentul evocat, direcția evenimentelor era impusă de instaurarea dominației sovietice în Europa sus-estică, direcția evenimentelor
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
de atitudine. Am greși prin exces de scepticism față de ele, ne-am face însă și mai vinovați ignorându-le impactul social. Lumea noastră, atomizată sistematic sub vechiul regim, pusă în imposibilitatea de a produce solidarități destul de eficiente, culpabilizată prin colaboraționism, demisie, indiferență, tăcere, simte nevoia de a-și reface încrederea în sine, demnitatea, onoarea. Ca și acum două secole, când fanariotismul adusese la disperare societatea românească, ideea resurecției revine în manifestările publice ca un laitmotiv. Este, firește, o resurecție a adevărului
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
foamei, practicată de câteva zeci de tineri, îndelung, n-a impresionat puterea. Aroganța și cinismul s-au putut desluși mereu în atitudinea ei. Oriunde în lumea civilizată, un protest atât de puternic ar fi dus la tratative, dacă nu la demisia imediată a guvernului. La București, gestul zecilor de mii de protestatari n-a dus decât la o campanie tenace de insinuări, calomnii, minciuni grosolane, puse la lucru de un aparat represiv care își cunoștea meseria. Cele mai absurde zvonuri au
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
vieții publice oriunde aceasta constituie o preocupare destul de serioasă. De curând, un ministru francez cu lungi state de serviciu, care a crezut că poate monta o mascaradă publicitară, învinuind apoi presa că "destabilizează democrația", a fost silit să-și prezinte demisia. Într-o funcție publică, nu este îngăduită greșeala fără a se trage consecințele ei. Recent, P. Mladenov, președintele ales pentru "liniștea altui popor", a trebuit să demisioneze fiindcă a fost de părere, astă toamnă, că trebuie să se intervină brutal
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
puterea dă vina pe opoziție, pe factorii "destabilizării", uitând că întâia și cea mai gravă sursă de instabilitate e puterea însăși, din moment ce n-a reușit a dobândi creditul societății și nici n-a tras din aceasta concluzia firească, aceea a demisiei. Până acum, ea s-a prevalat cu aroganță de hotărârea electoratului, prefăcându-se a nu ști cum s-a obținut acea hotărâre. A luat măsuri defensive, mai aspre chiar decât pe vremea odiosului și a sinistrei. Președintele și-a adjudecat
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
compun, pentru a-i sesiza mai bine mișcarea, accentele, sensul. O excesivă tăcere în istoria noastră? S-ar putea răspunde cu remarca lui M. Ferro: "Tăcerea e întâia formă de contra-istorie" (L'histoire sous surveillance, 1985, p. 62-68). Nu e demisie, nonrezistență, abandon, ci un altfel de discurs, un fel paradoxal de a participa la istorie și el presupune desigur o altă cadență. "Aproape orice istorie e fondată pe tăceri și contra-adevăruri" (ibidem, 53), nota același exeget, preocupat de natura discursului
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
învingător din astfel de conflicte este rareori mai bogată decît a ta. Departamentul de Resurse umane, dacă există așa ceva în cadrul companiei tale, îți poate fi de folos, dar consilierea acordată este limitată. Adesea îți rămîn doar două soluții: resemnarea sau demisia. Da, atunci cînd trebuie să ieșim învingători în relația cu șefii dificili, trebuie să ne descurcăm singuri. Ne bazăm pe instinct și reacționăm la diversele situații în cel mai bun mod de care sîntem capabili. Totuși, din nefericire, multe din
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
Lucru Rău. Prin urmare, trebuie să eviți să spui sau să faci ceva ce poate fi perceput de către șeful tău ca fiind o amenințare directă sau indirectă. O amenințare directă - de exemplu: „Dacă nu se schimbă nimic aici, îmi dau demisia”, amenințarea că vei trece peste el și te vei adresa superiorilor sau că vei îndemna un grup de colegi să se coalizeze împotriva lui - nu face decît să polarizeze situația. Inițiind astfel de acțiuni, declari fățiș că situația a devenit
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]