13,153 matches
-
arest... hă, hă, hă! Nici o grijă, vere. Am glumit. Pe mâine! Dimineața, soarele primenit de roua dimineții îmi dă binețe, zâmbindu-mi galeș. Hodorogit de căruțe împietează gingășia aerului înrourat. Până să mă obișnuiesc cu răcoarea de afară, mă trezesc salutat de ieșean, aflat pe celălalt trotuar. Bună dimineața, vere! Ai făcut ochi? Dacă da, fă-te-ncoa’! Când ne-am văzut față în față, ne-am strâns mâna cu putere, ceea ce m-a făcut să remarc: Cum văd eu, nu
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
din Iași. Zidirea pe care o admirăm în acst moment a fost ridicată după planurile arhitectului vienez Luis Blanc și extinsă după proiectul arhitectului român Jean Pompilian. Când și-a deschis porțile, vere? -În anul 1897 după Hristos. După ce îl salutăm cu o adâncă plecăciune pe Mihail Kogălniceanu - omul providențial al neamului românesc - grăbim pasul spre grădina Copoului. Până în poarta grădinii îmi formulez discursul pe care am de gând să-l susțin în fața ieșeanului despre Monumentul Eroilor Diviziei a II-a
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
câteva legături de usturoi, de ceapă și un șirag de chipăruși roșii ca stacojul, din care crâșmărița punea dinaintea mușteriilor când avea borș de fasole... Vizibil mulțumit, moș Dumitru și-a tras pălăria pe frunte și a înaintat către tejghea, salutând mușteriii aflați la câteva măsuțe. Apoi s-a adresat crâșmarului: Bine te-am găsit, Costache! Cum merg treburile? Bine ai venit, Dumitre! Cât despre treburi, mulțămesc lui Dumnezeu. Bine. Ai venit cu un nou transport? Aici toate îs la locul
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
sub șoproane și pregătiți țolurile, pentru că mâine dimineață, când plecăm, s-ar putea să plouă. După ce a fi gata totul, veniți la masă. Pâcule! Hai să vedem ce mai face Costache crâșmarul... S-au oprit în pragul crâșmei și au salutat pe toți cei prezenți. Bun găsit dumilorvoastre și ție, Costache! Bine ați venit! Vă așteptam! a răspuns Costache. Si bine faci, Costache, pentru că ni s-o cam lipit burta de spinare... Așezați vă numai la masă și vă trece foamea
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
fermecate pentru invențiile mele. Deci Zâna e oșteanul meu, iar eu sunt oșteanul ei. E mereu prezentă în viața mea. Nici nu știu ce m-aș face fără ea. (La aceste cuvinte, lângă planșeta Inventatorului apare, din aer, o tânără superbă, care salută, zâmbind cu grație, ca o gimnastă care tocmai a încheiat un exercițiu greu.) E Zâna Inventica. Îi zâmbește cald Inventatorului: Sunt aici, prietene! Dă-mi voie să te contrazic: Nu sunt „fermecate” rețetele mele. Au reguli simple. Și copiii mici
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
vreo firmă de producție. Un vis irealizabil, dar neriscant, ei? Mda... asta-i bine... că ai făcut-o... vreau să spun că ai un interes... — Mda, mi s-a luat de poliție. Mi-a ajuns pîn-aici, o mănușă din piele salută la frunte. Clell are dreptate. Legea Își petrece prea multă vreme exorcizîndu-i pe oamenii obișnuiți care Încearcă doar să-și trăiască viața. Societatea s-a schimbat iar legea n-a ținut pasul cu ea; așa Încît noi sîntem idioții care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
se încheiase povestea cu mâna. *** Pe drumul plin de praf, umbra i se proiecta ciudat din cauza borurilor late ale pălăriei. Visase de multe ori întoarcerea acasă. Se închipuise îmbrăcat orășenește, cu pălărie, doar devenise cineva, asemeni fostului său dascăl, era salutat de toți, fiindcă acum era și el domn. Mai toți consătenii lui aveau cai, și în timpul iernii, când nu aveau prea mult de lucru la câmp sau în grădină, făceau cărăușie până la Prut, adunând de prin sate sumane pe care
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
mai bune decît cele de acasă. Deodată încântat de revederea unui chip familiar, deși îmbătrânit, cu ochii parcă mai adânciți în orbite, cu obrajii mai supți și părul cărunt, cu duioșie și respect față de vârsta înaintată a căruțașului, involuntar îl salută ca atunci când era mic: - Săru’ mâna, nene Niculae! Săru’ mâna! - Trăiți! - Ei... Bună ziua! Nu mă mai cunoști, eu sunt Ionică a’ lui Gheorghe! - Cum?! Nu cred, băiatul lui este plecat... Tu ești, Ioane? Chiar tu? Te-ai făcut domn
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
care nu mai putea preda. Îl vedea în fiecare dimineață pe terasa casei sale galbene, cu cerdac în stil brâncovenesc, îmbrăcat întotdeauna în costum național moldovenesc, așezat pe un scaun, mereu cu o carte în mână. Se obișnuise să-l salute, fără a-l cunoaște. I se păruse firesc așa, omul inspira încredere, avea o figură blândă și-l privea cu interes. Într-o zi îl văzu la școală, vorbind cu învățătorul său rus, care îl informase că Ionică avea tragere
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
pălărie cu bor larg și cămașă albă. Pantalonul, bine strunit În chimir lat, sfârșea În cizme cu carâmb Înalt, frumos vălurit... Când a ajuns mai aproape de musafiri, omul a ridicat privirea, și-a scos pălăria și, cu gest larg, a salutat cavalerește... Ningea cu fulgi cuminți. Cădeau frânturi din acel bulgăre ceresc... alb neîntinat... Ningea dumnezeiește. Lia abia reușea să-și adune gândurile. “Nicu a fost operat astăzi dimineață și eu abia acum reușesc să ajung la el... Și uite ce
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
firești”. Să-l fi văzut pe tati cât s-a bucurat când a auzit afirmația doctorului Gruia, În care are mare Încredere. Au ajuns În clinică. În timp ce se Îndreptau spre rezerva unde se afla Nicu, surorile sau infirmierele Întâlnite o salutau pe Despina cu mare bucurie. ― Cum se vede, fetele astea te iubesc mult, Despi. ― O fi și asta, dar comportamentul acesta nu li-l impune nimeni. Aceasta vine din vremea nașului, profesorul Zenit. Când au ajuns la rezervă, cu o
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
Cuvântul de ordine trebuie să fie: “A sosit Moș Gerilă”. În acea clipă, s-au auzit bătăi În ușă. ― Poftim - a răspuns Nicu, zâmbind. Îndată a intrat Despina, urmată de doctorul Gruia. ― Sărut mâinile, doamnă. Să trăiți, domnule profesor - a salutat doctorul. ― Dragă mami, el este asistentul meu, doctorul Gruia - “mâna Întâi” de astăzi dimineață. Vine din Pomârla, colțul de Rai unde am fost și eu În vacanță, la bunica lui Petrică. Abia terminasem clasa a patra... Câți ani or fi
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
prins Încă În clinică... Când a ajuns la Maternitate, simțea cum sudoarea Îi șiroiește pe șira spinării. De această dată nu a mai Întâmpinat nici o opreliște pe traseul până la salonul unde se aflau cele două suflete dragi. Ba era și salutat cu deferență! Doctorul Suiedeal tocmai ieșea din salon: ― Sunteți așteptat, domnule doctor. Totul este În ordine - l-a Întâmpinat medicul. ― Mulțumesc pentru grija deosebită pe care o aveți... ― Dacă Între colegi nu ne vom respecta, atunci ce să așteptăm de la
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
a luat din raftul bibliotecii ditai tratatul de Anatomie, cu figura de pe copertă puternic colorată. Cu o pâclă de gânduri În minte a pornit către biroul secretarului de partid... ― Intră! S-a auzit răspunsul sec de dincolo de ușă. ― Bună ziua - a salutat Gruia, privind la chipul rece și Încruntat al securistului. ― Te ai hotărât să te prezinți? Gruia n-a răspuns la Întrebare, căreia nu-i vedea decât partea de reproș. A rămas În picioare, ținând tratatul de Anatomie la piept, cu
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
veni negreșit, domnule profesor... Profesorul tocmai discuta cu directorul spitalului, pe care Îl Întâlnise pe holul clinicii, când doctorul Vatră, Împreună cu Gruia și cu „doctorașul”, au sosit. ― Ne-am prezentat, domnule profesor - a deschis vorba doctorul Vatră, după ce l-a salutat pe director.. ― Poftiți În cabinetul meu. Domnule director, sunteți invitatul meu - a plusat profesorul. Directorul nu mai era fostul administrator al spitalului - cel pus de proaspeții stăpâni comuniști instalați În fruntea bucatelor - ci un profesionist din specialitatea Medicină internă. ― Nu
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
ale unui profesor chirurg! Așa că aștept telefonul dumitale - a sfârșit directorul, trântind receptorul În furcă. După acest dialog, care nu i-a făcut nici o plăcere, l-a sunat pe profesor: ― Alo! Domnul profesor Hliboceanu? ― Da. Poftiți. ― Am onoarea să vă salut din nou. Vă rog să-mi spuneți dacă puteți trece pe la mine? ― Se Înțelege, domnule director. ― Vă aștept. Profesorul a dat curs invitației directorului... ― Bine ați venit și iertați-mi perturbarea programului dumneavoastră. Întâmplarea face ca „prietenul” nostru comun, colonelul
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
sunat telefonul. A răspuns directorul. ― Tovarășe director, aveți legătura cu tovarășul profesor - i-a comunicat centralista. ― Alo. Bună ziua, domnule profesor. Sunteți În formă? Putem Înfrunta uraganul ridicat de... Am fost căutat la telefon la ora zece... ― Am onoarea să vă salut, domnule director. Cât despre formă... Să spunem că aș fi, dar am o problemă peste care nu pot trece sub nici un motiv. ― Care ar fi necazul, domnule profesor? ― Am o urgență pe care n-o pot lăsa pe mâna oricui
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
Director sunt pentru alții... ― Voi ține seamă de rugămintea dumneavoastră... După vreun ceas, profesorul s-a ridicat și a pornit spre cabinetul directorului. Se simțea Încă nerecuperat complet. Mergea cu mâinile În buzunare, ca niciodată. Cei care Îl Întâlneau Îl salutau cu jumătate de glas, ca și cum le-ar fi fost teamă să nu-l tulbure din meditație... La ușa directorului, s-a oprit, cu gândurile Încă risipite. ― Da. Poftiți - s-a auzit invitația directorului la bătaia În ușă. ― Bună ziua, domnule profesor
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
acest medic? ― Dacă n-aș avea convingerea că este un om de nădejde, nu l-aș chema. Abia și-a sfârșit directorul cuvântul, că telefonul a sunat. ― Aveți legătura, domnule director - a anunțat secretara. ― Alo. Să trăiți, domnule director - a salutat doctorul Pas, de la celălalt capăt al firului. ― Spune mi, te rog, ai vreo problemă urgentă de rezolvat? ― Nu, domnule profesor. Activitate obișnuită la această oră. Dimineață a fost o urgență. În rest... ― Te rog să vii până la mine. ― Am Înțeles
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
obosită sprijinită pe birou... Cu pas lent, de parcă ar fi purtat pe umeri toate gândurile lumii, profesorul Nicu Hliboceanu s-a Îndreptat către biroul directorului. ― Poftiți - a fost răspunsul la bătaia În ușă. ―Bine v-am găsit, domnule profesor - a salutat Nicu. ― Bine ați venit. Luați loc În fotoliul de colo, ca să vă relaxați puțin, fiindcă vi se citește Încă pe chip extenuarea din ziua de ieri. ― Da. Ziua de ieri a fost Golgota Întregii echipe operatorii. ― Pentru dumneavoastră, care ați
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
și prin focul Gheenei - războiul - a fost, totuși, poate mai ușor, dar pentru ceilalți... ― Sunt destul de căliți și ei, domnule profesor. Între timp, Măriuța a apărut cu tava pe care abureau ceștile cu cafea. Le-a așezat În fața celor doi, salutând cu o ușoară Înclinare a capului prezența lui Nicu. După câteva minute bune, timp În care cei doi și-au făcut de lucru cu ceștile de cafea, directorul a deschis vorba: ― Cum credeți că trebuie să ne comportăm pe viitor
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
terestră, datorită frecării cu aerul dens, se aprinde... Tu Însă ai urcat sufletul dragului meu profesor Zenit acolo sus - la mii de ani lumină - hărăzindu-i o stea... Îți mulțumesc! Medicii și surorile sau infirmierele care treceau pe lângă ei Îi salutau cu deferență, dar se Întrebau În sinea lor: „Ce or fi discutând de sunt atât de prinși de moment? Numai că ceva plăcut, fiindcă Își zâmbesc reciproc”. ― Eu cred că În seara asta e bine să gândim și să ne
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
În cultura românească”. Trebuie să-mi fac timp și să-l rog pe bunul meu profesor - care știe atâtea despre Iași - să-mi povestească câte ceva despre această Academie”... ― SÎ trăiț’, domnu’ doctoru’ scump șî bun la Dumnezău - s-a trezit salutat de o țigancă, Însoțită de un flăcău tăciuniu. A privit la femeie și repede și-a dat seama că este fosta lui pacientă de la Pomârla și cea cu inelul bulibașei... ― Apăi, bunule, am vinit cu ficioru’ meu sî videm di
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
plete sure și mustață bogată. Pălărie cu bor larg și cămașă albă... Pantalon bine strunit În chimirul lat sfârșea În cizme cu carâmb moale, frumos vălurit... Când a ajuns mai aproape, a ridicat privirea, și-a scos pălăria și a salutat cavalerește. ― Bine ați venit, dragii mei dragi... Atât a reușit să spună Înainte de a lăsa bastonul din mână și a cădea În brațele Întinse ale lui tata Toader... ― Bine ai venit, frate Toadere Nu speram să te mai văd vreodată
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
fiecare câte opt oameni. Tu cunoști oamenii. În marginea lizierei, vă așteaptă un ofițer al comandamentului diviziei. Pentru pregătire, aveți la dispoziție o oră și jumătate - s-a adresat căpitanul omului de lângă mine. ― Am Înțeles, domnule căpitan - a răspuns ”sfinxul”, salutând. Un stânga’mprejur scurt și am ieșit... Am pornit iar În pas de catană, spre bordeie. Intrăm. Omul Își scoate chipiul și se Întoarce cu fața spre mine. ― Eu sunt Toader Toaibă - mi-a Întins el o mână cât două
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]