14,765 matches
-
luat din drum ! Să nu se uite la mine ca la o servitoare ! Ei, lua-te-ar dracu, cu blana ta zbârlită cu tot, că nu te-am pus io să stai ascunsă după perdea ! Ei, nu, să nu-ți verși nervii pe mine, dacă bărba-tu s-a dus la Matracucă, apoi nu la mine să te rățoiești, că pe ziua de azi am înghițit și-am răbdat destule ! O minută nu mai stau aici, nici să mă rogi-n genunchi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Sigmaringen : un obedient, un mediocru ofițer prusac. Sau dimpotrivă : să îl deplângă pe nefericitul rege, care, ajuns la o venerabilă vârstă, când s-ar fi cuvenit să cunoască pacea sufletească, s-a văzut dintr-odată silit să aleagă între a vărsa sângele strămoșilor sau pe al supușilor, guvernați aproape o jumătate de secol cu corectitudine. Pe acest nou rege Lear, cum îl numesc unele gazete, care peste noapte s-a trezit într-o țară străină și ostilă, într-o familie învrăjbită
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
-se, ocolind grămezile de piatră cubică verde-cenușie, puse ca să se repare strada, oare de ce să-i fi spus Sophie lui Titi Ialomițeanu vino mai devreme mâine ? Și de ce este Sophie atât de plină de nacafale și toți nervii și-i varsă pe ea ? — Cum poți să stai închisă într-un asemenea aer puturos ? Când afară... Când la vârsta ta... și dezordinea asta... La școală venea Maria să-ți pună ordine în lenjerie ? S-o lase în pace, știe. Își vâră și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
a făcut rău, poate și faptul că ei îi ținea cineva companie, probabil Jorj Ioaniu. Abia ai putut să-ți ții firea, ai plecat foarte repede, luându-ți rămas-bun numai de la Profesor, și încă din trăsură ți-a venit să verși. Și ai icnit mult, umilit și nefericit, lângă gardul casei. Însă acum, chiar în clipa aceasta, vezi de ce este ud pământul pe alee : pentru că, impardonabil de neglijentă, Sophie a lăsat furtunul deschis. Și cum merge tot înaintea ta, observi deodată
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
în toate părțile, numai la ea nu te uiți, și astfel n-ai cum să-i prevezi gestul ! Ooo, ce lipsă de tact ! Să-ți ia mâna și să încerce să te tragă spre ea. Asta este ultima picătură care varsă paharul ! Ești roșu tot, urechile zmeurii, sângele îți vâjâie în urechi, nici nu ești sigur că ceea ce auzi este răspunsul ei încăpățânat : — Nu ne putem întoarce înainte ca să-ți spun... Să-ți spună ce ? Ce angajamente vrea să îți smulgă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
micul nostru regat va dispărea, ca și când niciodată... Mulțimea este sceptică și îngrijorată, iar eu însumi sunt apăsat de o presimțire rea... De aceea vă repet, acum, în al doișpelea ceas : cel care acum, cu o criminală inconștiență, se pregătește să verse atâta sânge - criminalul Brătianu... Chiar dacă aceasta ar fi vocea amicului Victor, pronunțând aceste cuvinte, ar fi necugetat, îmi spun, să te repezi și să-l întrebi, cu lipsa de răbdare a neurastenicilor : Dar bine, domnul meu, nu în sensul acesta
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
în cele mai modeste prilejuri insuportabilele tensiuni ale dragostei. Sau, cel puțin, lui așa i se întâmplase. Fereastra salonașului, permanent deschisă, nu reușea să gonească izul de igrasie al zidurilor vechi, prost întreținute, și mirosurile prea omenești - mâncare, praf, colonie vărsată din belșug ca să acopere restul -, probabil de multă vreme intrate în tapetul uzat, cândva, pare-se, bleu-vert, cu flori și crenguțe. Însă, pe lângă semnele de strâmtorare, locuința avea, risipite ici colo, indiciile unui timp mai prosper : o frumoasă farfurie japoneză
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Ștefan ne-ar fi putut vedea împreună. Iar dacă, auzind trăsura, simțeam acum un nod în capul pieptului și, nodul urcând, prinzându mi ca un clește beregata, încât m-am temut că iarăși, ca mai înainte, îmi va veni să vărs, mi-am dat seama că exista un singur motiv : de data aceasta sarcina era mai greu de purtat ca data trecută. Chiar așa a spus nașa Fănica : că nu-i de două ori în același fel și că de fiecare
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
că toate au să se aranjeze în vreun fel, dar mai-nainte eu trebuie să merg să mă ușurez. Așa că am mers și am făcut-o. Arătam galbenă ca ceara în oglindă și picioarele îmi tremurau cum îmi tremură după ce vărs, totdeauna, dar n-am mai avut timp să-mi refac pieptănătura și fardul, așa că eram chiar ca o grădinăreasă sadea : în perfectă consonanță cu costumul. Am ieșit iar în grădină pe intrarea din spate, furtunul tot așa curgea, dar am
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să plasezi niciun cuvânt ! Sophie se conduit toujours comme en pays conquis - și toate trebuie să iasă numai pe a ei, dar curaj, pauvre Cendrillon ! Cine știe cine îți va găsi condurul în astă-seară ! Retrage-te acum în solitudinea budoarului tău și varsă-ți tot focul sufletului într-o lungă scrisoare Coraliei. Când ai s-o termini de transcris va intra madam Ana și va începe plăcerea agitată a dichisului. Ah, ce emoție, când pe hârtoapele străzii are să se audă prima trăsură ! înseninată
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
străzii are să se audă prima trăsură ! înseninată, vei coborî cu pași ușori scara de lemn, controlându-ți în fiecare oglindă mersul, buclele, ținuta, la anii tăi, ma chère, ah, de ce nu-i mai am ! (a spus nașa Fănica), n-aș vărsa nicio lacrimă de melancolie ! Lumea să știi că nu se sfârșește cu un cavaler, ducă-se, dacă a fost orb și nu a avut ochi pentru fata noastră ! Toate le știe nașa Fănica, așa că lumea nu se sfârșește cu unul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ignorantă !) pentru a o dez vinovăți pe Sophie, pe care am dese clipe când continui a mi-o imagina, ca și până acum, inocentă. Dar ce face mai insuportabil totul este inevitabila vulgaritate a situației și a oamenilor, ce se varsă și asupra mea, ca un lighean de lături pe care îl primești, trecător nevinovat, de la cine știe ce fereastră de mansardă. Sufăr, fiindu mi silă de mine cu mult mai mult decât de ceilalți, fiind totuși conștient că prin slăbiciunea mea întrețin
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
apasă creștetul, agrafele ascuțite îți pătrund adânc în pielea capului, în creieri, Niki ! Niki ! Dar niciun sunet nu se aude, o fetiță gălbejită, cu nasul prea lung, cu picioare prea lungi, stă pe bancheta unei trăsuri și peste ea se varsă toată plictiseala unei duminici... Lasă, mai stai ! închide ochii la loc și mai stai, că ai destulă vreme ! Eee, Ivona, Ivona ! Mânca-o-ar mama pe ea, că e și ea obosită... E și ea o fetiță mică și obosită
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
această grădină, cu atât mai ciudată cu cât știm - noi, cititorii de acum - că era menită propriei ei pierderi... Deocamdată suntem însă în 1916 și, în timp ce profesorul Mironescu deplânge firea ușuratică a românului sau dramele pe care istoria le tot varsă asupra lui, fericirea ne face parcă semne din toate colțurile salonului, din perdelele grele care opresc soarele dogoritor să intre în casă, din conversația și tăcerile celor prezenți. Un farmec straniu, ca acela din filmul lui Bergman, Fanny și Alexander
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
nu pățesc și eu la fel, dar simt cum sînt Împinsă În sus, e ca și cum m-ar smuci cineva, de parcă gravitatea și-ar fi schimbat brusc sensul. Nu ai timp să gîndești. Mintea nu poate... În jurul meu zboară bagaje, se varsă băuturi, una dintre Însoțitoarele de zbor a căzut de pe scaun, Încearcă disperată să se prindă de un scaun... O, Doamne. O, Doamne. OK, acum Încetinește. E... e mai bine. Fuck. Pur și simplu... nu pot să... nu pot... Mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
În cap ? Mă uit la el șocată. I-a spus ? Dar mi-a promis că nu-i spune. N-a fost așa, spun repede. Tocmai Încercam să-i demonstrez multele și excelentele calități ale Panther Prime, cînd mi s-a... vărsat sucul. Vărsat e un fel de a spune. Paul ridică din sprînceană, Într-o manieră destul de lipsită de prietenie. — Am Înțeles. Ai fost un pic depășită de situație. — Ba nu, zic repede. Adică... totul ar fi fost OK, dacă... vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
tu crezi că evaluarea ta e mai importantă decît cel care a Înființat compania... — N-am vrut să zic că... eu doar... — Du-te și fă-ți ordine pe birou, spune Paul pe un ton de maxim plictis. Și, dacă verși cumva porcăria aia de Panther Prime pe Harper, zbori de-aici. Tocmai pornesc abătută spre birou, cînd Cyril intră În Încăpere, cu o privire hăituită. — Atenție ! spune, bătînd din palme. Atenție, toată lumea ! E o vizită amicală, nimic mai mult. Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
nou și eu mă ascund repede În spatele automatului, străduindu-mă să-mi păstrez calmul. Ce face aici ? Nu poate să... Nu poate fi... Nu se poate ca el să fie... Cu picioare tremurînde, mă Întorc la birou, Încercînd să nu vărs nici o picătură de cafea pe covor. — Hei, Îi spun lui Artemis, falsînd ușor. Îhm... ai cumva idee cum arată Jack Harper ? — Nu, zice și-și ia cafeaua. Mersi. — Brunet, spune cineva. — Brunet ? Înghit În sec. Deci nu e blond ? — Vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pus ea niște capcane. — E scotch și pe ușa garderobei, zic. Și... o, Doamne ! Arăt În sus. Pe ușă e un pahar cu apă aflat Într-un echilibru precar, care, În clipa În care am deschide ușa, ni s-ar vărsa În cap. Ce vacă ! spune Lissy În timp ce eu mă Întind să-l iau. Aseară mi-am pierdut nu știu cîte ore ca să-i vrăjesc pe toți ăia care au sunat-o că nu e acasă, și nici măcar nu mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Pentru că e privită lung de bărbatul din fața sa, care ține paharul în mînă cu o expresie de nehotărîre întipărită pe chip, adaugă: Să știi, Mihai, că nu mă supăr dacă-l spargi. Mîna bărbatului tremură. Jumătate din conținutul paharului se varsă pe covor. Asta-i de sufletul morților, arată Mihai vodca vărsată, să-și mascheze clipa de neliniște. Pentru dragoste! ciocnește paharul de-al Lilianei și soarbe ce-a mai rămas. Deși n-ai dreptate! adaugă, inspirînd adînc, să-și stingă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bine..." Mihai nu-și mai amintește ce-a răspuns; crede că suferea prea mult după Teona ca să mai aibă ochi pentru puștoaica aceea care l-a jignit atunci, de sărbători. Intră în curte agale, bălăgănind găleata cu apă, care se varsă pe jumătate. "Să-ți iei fată din satul tău...", surîde el trist și nu mai are chef de nimic toată seara. Doar după ce bea un pahar cu țuică și o amăgește pe Cristina să umble cu oala de lut pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
capul lui jumătate de oră, să-l facă în tot felul, că nu-l interesează nimic decît prostiile lui, că toți umblă, se duc, fac... Știau amîndoi că nu-i așa, dar Anei îi făcea o plăcere diabolică să-și verse nervii, apoi a plecat în bucătărie și a deschis radioul tare, începînd să trîntească ușile și vesela, să nu mai fie pic de liniște. Mihai a luat un tranchilizant și s-a culcat... Acum, e vorba de romanul la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fi schimbată pe-o cămilă?!... Mihai ridică privirea speriat. Își vede prietenul cum scoate din dulap un pahar mare, de bere, și-l umple cu vin. Nu ieși de-aici pînă nu bei două din astea la rînd! Fie că verși, fie că nu, mîine te vei simți curat. Nu ca atunci, cînd te-am cunoscut eu, că, deh, ai mușcat din fruct... Ai să bei și-ai să te culci. Mîine merg cu tine la hotel să-ți iei bagajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ceva, se scuză și iese pentru două minute. Ascultă, Mihai, de unde ai știut numărul meu de telefon? se aude glasul lui domol imediat ce se reașază la masă. Mihai tresare. Mîna care ține ceașca tremură, iar o parte din cafea se varsă pe masă. Oșanu se preface că nu observă, preocupat să achite costul consumației. Chelnerul încearcă să refuze politicos, dar cedează. Rămași din nou singuri, după ce lui Mihai i-a fost adusă o nouă cafea, tăcerea se așterne greoaie și stînjenitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
la facultate îl caută, îl roagă... Mihai a crezut că-și iese din minți. A acceptat. Dar asta n-a stins conflictul, că Ana a mai bombănit. Așa e Ana în ultima vreme: chiar dacă rămîne singură în cameră, vorbește pînă-și varsă oful, maculînd totul, fără discernămînt. Apoi devine calmă. Marți, spre sfîrșitul programului, Mihai a primit un telefon la serviciu. Auzind sunetul de apel prin centrală, s-a bucurat că-l caută regizorul, să-i spună ce se mai întîmplă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]