14,274 matches
-
într-un mod cultural. Așadar, creatorul de cultură corespunde în cea mai mare măsură modelului ființei culturale. De altminteri, creatorul de cultură, care este omul de vocație, se află în identitate cu acest model; el este chiar modelul. Fiecare individ tinde să refacă, prin personalitatea sa, modelul ființei culturale, adică tinde către statutul omului de vocație. Cultura este ordinea de finalitate ca atare, dar numai datorită vocației, care impune principiul finalității prin chiar faptul producerii ei. De asemenea, personalizarea energiei se
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
cea mai mare măsură modelului ființei culturale. De altminteri, creatorul de cultură, care este omul de vocație, se află în identitate cu acest model; el este chiar modelul. Fiecare individ tinde să refacă, prin personalitatea sa, modelul ființei culturale, adică tinde către statutul omului de vocație. Cultura este ordinea de finalitate ca atare, dar numai datorită vocației, care impune principiul finalității prin chiar faptul producerii ei. De asemenea, personalizarea energiei se află, în vocație, în actul său desăvârșit. Nu ar fi
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
folosite de om pentru a lua în stăpânire mediul. C. Rădulescu-Motru, prin reconstrucția personalist-energetică, scoate omul din această ordine strict "energetică", în care nu ar putea face altceva decât să-și lărgească posesia asupra mediului natural: "omul" lui C. Rădulescu-Motru tinde să se ia pe sine în posesie, să-și modeleze energiile sufletești potrivit idealului cultural și să se apropie, acceptând influențele educației, de modelul personalității energetice. "Omul" lui W. Ostwald rămâne blocat în ordinea energiei, deci într-o serie naturală
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
limbi reprezintă o condiție a risipei de energie, iar interesul capital al nostru ar trebui să fie crearea unui limbaj artificial. Acesta ar asigura accesul fiecărui om la toate producțiile intelectuale ale umanității. Iar formarea unei "vaste asociații" spre care tinde umanitatea ar putea fi înlesnită prin crearea acestei limbi universale. Dreptul își are și el rațiunea ca instrument folosit "pentru a evita pierderile de energie care se produc în acțiunile pe care membrii societății le exersează unii asupra altora"274
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
primordială și energie ca "ideal central". Oricum, omul rămâne o realitate secundă față de energie; iar locul și-l mută în funcție de felul în care aceasta apare: atunci când energia este realitate primordială, omul se "naturalizează"; când ea apare ca "ideal central", omul tinde către propria sa "idealizare". Modelul explicativ al energetismului este monismul naturalist (în fond, energetist); al personalismului energetic este monismul filosofic. Prin urmare, între aceste două formule filosofice există o diferență de model explicativ; ele au rosturi reconstructive deosebite. Programul "monismului
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
însă, în noul context, despre raportări clare ale acestor trei instanțe ale existenței. Desigur, nu poate fi vorba nici despre ideea că omul cumpănește axa lumii ce unește cei doi poli ai existenței, așa cum "probează" personalismul energetic. "Omul" lui Renouvier tinde, prin renaștere (prin a treia creație), către Absolutul divin, lăsând în urma sa "natura". El este împins prin impulsul creației către personalitatea perfectă, către Dumnezeu. "Numele legii lui Dumnezeu este justiția. Ea fu dată societății inițiale ca formă de guvernare a
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
legea căreia se află. Este mai clară însă poziția lui față de Absolut, cel puțin în prima și ultima sa condiție. De asemenea, prin personalizare, care intervine în condiția păcătoasă a omului și în sensul restaurării condiției umane originare, divine, omul tinde către Absolutul divin, părând a se îndepărta de condiționatul natural. De fapt, el pare, uneori, a concentra în sine aceste repere ale propriei sale evoluții, iar alteori pare a le dizolva în sinele său. De aceea, locul omului în ordinea
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
trăda niciodată îndreptățirea, ființa sa specifică. "Persoana" lui Em. Mounier este, desigur, o existență specifică; ea se definește prin aneantizarea propriilor limite. Ca lume închisă, ea se neagă pe sine, pentru că nu-și este suficientă sieși. Într-un fel, persoana tinde către propria sa desființare, întru identitatea cu transpersonalul care o cheamă. Mișcarea sa este către afară-de-sine. "Personalitatea" lui C. Rădulescu-Motru, deși se raportează la Absolut, nu țintește o identificare cu el, ci o continuă afirmare de sine întru identitatea propriei
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
ar fi „influența franceză” și (în ultimul text, cel despre Allan Bloom) „influența elină coroborată cu influența europeană continentală”. Se pot urmări astfel un joc și o dinamică (poate o dialectică?) ale „influențelor asupra spiritului public”, în care „influența americană” tinde să devină covârșitoare, din moment ce ea structurează și emergenta „influență globală”. Este prea devreme în acest proces de globalizare să știm dacă o „influență europeană” se va relansa, dacă și în ce măsură ea se va adăuga celorlalte. Despre „influența franceză”, mi se
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
reacția „la cald”); a avut mulți ani un sit Internet puțin activ. Toate acestea, alături de tematica sobră, serializarea unor eseuri și studii mai potrivite ca stil și dificultate tehnică pentru periodicele savante, și pesimism (un alt nume românesc al lucidității), tindeau până de curând, când un reviriment al interesului tinerilor este observabil prin creșterea numărului de accesări ale sitului Internet, să scoată 22 din cursa pentru „inimile și mințile” tinerilor aflați la studii în străinătate, adică tocmai a celor care vor
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
același timp, eventual trecând abrupt de la unul la altul, cum se poate aștepta o clarificare conceptuală? Un fenomen înrudit este „supraexpunerea” unor autori prea harnici și poate prea lacomi, omniprezenți în publicistica de toate formele și tendințele, ale căror „voci” tind să devină mult prea previzibile și repetitive, deși se ocupă, pentru a-și menține cote lucrative de audiență, în special de subiectele „grase”, construindu-și eventual o rețea de contacte privilegiate în „cercurile bine informate”. Confuzia a fost sporită, paradoxal
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
așa mai departe, principiul unic este laissez-faire; Herbert Spencer propunea o ideală greatest equal freedom, ceea ce ne amintește de dificultatea de a rezolva abstract și a instituționaliza ecuația modernității politice, în care fiecare dintre cei trei termeni - libertate, egalitate, fraternitate - tinde la valori absolute, nu rareori în detrimentul unuia dintre ceilalți doi sau al ambilor, ceea ce duce la arhitecturi politico-societale foarte diferite și cu geometrie variabilă, deschizând cutia Pandorei. Definițiile principiului unic diferă, dar anglo-saxonii sunt în general de acord că el
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
ceilalți doi sau al ambilor, ceea ce duce la arhitecturi politico-societale foarte diferite și cu geometrie variabilă, deschizând cutia Pandorei. Definițiile principiului unic diferă, dar anglo-saxonii sunt în general de acord că el are o pronunțată dimensiune economică, pe când gândirea „continentală” tinde să se concentreze asupra dimensiunilor morale și (teologico-)politice. Discuția anglo-americană cea mai cuprinzătoare a chestiunii se poartă totuși, ca și în alte regiuni euroatlantice, pe terenul filozofiei morale și al filozofiei politice. Deși, pe linia referinței de mai sus
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
semnează în periodice de mare circulație ca The New York Times, The Washington Post și The Wall Street Journal. În plus, așa cum vedem chiar din Societatea monocromă, Etzioni este unul dintre savanții din generația vârstnică fascinați de ubicuitatea și impactul Internetului, pe care tinde să-l idealizeze. Situl său, găzduit de The George Washington University și animat în colaborare cu unul dintre fiii săi, Oren, profesor de informatică la aceeași instituție, este numit Communitarian Network și colportează esențialul informației necesare studierii și, eventual, adoptării
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
Istoria utopismului e saturată de fantasma „contagiunii” ordinii perfecte: dacă institui un falanster perfect, toată lumea se organizează, spontan, ca falanster 19. Pe de altă parte, cele mai multe modele ale societății bune (numele mai modest, uneori doar tactic ipocrit, al societății perfecte) tind să se reproducă și să se extindă prin prozelitism. Ne putem astfel imagina o multitudine de comunități tot mai apropiate unele de altele din punct de vedere spațial, chiar (parțial) suprapuse topografic, aflate în ireductibil conflict. Chiar dacă nu e vorba
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
României, de gratuitate ludică (fără a exclude însă campaniile vitriolante de „demascare”). Radicalismul multor luări de poziție este, pe de altă parte, tipic culturilor afectate de perioade lungi de izolare și suspendare a exercițiului gândirii libere: „tenorii” aflați în competiție tind să adopte adesea cauze extreme, în care se angajează până la resentiment, ca veritabili Weltanschauungskrieger. Pentru a da numai patru exemple: controversele în jurul „Generației ’27”, în țară și în străinătate; gâlceava în jurul „grupurilor de presiune” („cu pivotul lor”, „Grupul de la Păltiniș
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
oprească, punând capăt unei derive intertextuale care ar putea ajunge să substituie biografiilor unor oameni reali tot mai fictive pseudobiografii interactive. Dincolo de jocul literar (efectele sale estetice, din păcate, sunt foarte modeste), „viața” factice, contrafăcută, pe alocuri simplă făcătură contrafactuală, tinde să obscurizeze viața, să-i manipuleze și să-i siluiască sensurile și semnificațiile. Într-o lume tot mai ahtiată după asemenea exerciții și tot mai dezinteresată de realitate, raportul dintre ficțiune și fapt s-a modificat esențial. Plutim într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
o văzuse el în Europa; un critic cultural pesimist și adus la disperare de declinul și demonetizarea sferelor înalte în care omul ar trebui să evolueze pentru a împlini promisiunea naturii umane; un educator pus în fața unor tabulae rasae care tind să rămână astfel ori să se abandoneze noilor Socrate/Pygmalion/Cicerone, tot mai vulgari, mai meschini, mai găunoși. Tabloul făcut de Bloom Americii este de bună seamă mult mai complex și, la limită, de nepovestit. Cititorul îl poate admira în
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
de deplasare, mai ales în procesul de învățare și perfecționare a tehnicii alergării și chiar a tuturor fazelor probei. Forța de impulsie are o acțiune periodică, totuși viteza rămâne relativ constantă datorită tendinței de rămânere în inerție a corpului ce tinde să mențină starea de mișcare câștigată la fiecare pas. În momentul desprinderii de sol, a piciorului de impulsie, trunchiul rămâne totuși în poziție verticală favorizând înaintarea corpului și consumarea energiei în scopul realizării înaintării. Fazei pasului anterior îi corespunde cea
ALERGAREA DE VITEZ? by Bogdan Constantin RA?? () [Corola-publishinghouse/Science/83172_a_84497]
-
ritmului fuleelor. Lansarea de la start începe cu mișcarea de tragere a piciorului din spate, paralel cu solul, continuă cu o pendulare puternică și rapidă înainte, și o așezarea reactivă pe pistă. La primul pas, durata fazei de zbor este minimă tinzând către 0, timpul de sprijin a primului pas având o durată apropiată de cea a părăsirii blocului din spate - 0.25 s. Odată cu derularea pașilor și creșterea vitezei de alergare, timpul de contact pe sol scade în timp ce timpul de zbor
ALERGAREA DE VITEZ? by Bogdan Constantin RA?? () [Corola-publishinghouse/Science/83172_a_84497]
-
Mijloacele folosite în această direcție se combină în cadrul antrenamentului cu cele folosite pentru creșterea lungimii și frecvenței pasului. Din grupa acestor mijloace subliniem: sărituri cu îngreuiere (saci cu nisip, centuri, bară de halteră), sărituri verticale peste obstacole în care atletul tinde să sară cât mai sus, alergări sărite, rapide, alergări rapide cu centurii cu greutății, cu corzi elastice, toate aceste executate cu viteză maximă, un timp cât mai lung. În ceea ce privește efectele diferitelor exerciții folosite în procesul de antrenament, putem sublinia următoarele
ALERGAREA DE VITEZ? by Bogdan Constantin RA?? () [Corola-publishinghouse/Science/83172_a_84497]
-
petrarchist ce inspiră, până la pastișă, ciclurile de poezii compuse la tinerețe, în italiană, La Leucaide și Raccolta delle Poesie, asupra cărora poetul va reveni în variante românești, originale, mature. Iubirea, într-o viziune platonică, ia forma unei prietenii spirituale ce tinde spre eternizare. Sentimentul melancoliei, poetizat prima oară de Petrarca, se regăsește în poezia lui A., ce avansează, câteodată, acorduri preeminesciene, în Dorul întâlnirei sau Alvir cătră a sa miniatură („și mie lin luceafărul / Din ceri va să-mi străluce, / Când
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
osianic” - Milian și Dina. Balada Ștefan cel Mare înaintea cetăței Neamțu amplifică retoric - într-un crescendo dramatic și cu o „morală” patriotică - un episod preluat din D. Cantemir, consacrat ulterior de D. Bolintineanu. Într-o epocă de mitizări romantice, A. tinde spre crearea unei mitologii naționale (în registru poetic și fantezist), unind zeități eline și tradiții populare românești. Mitul etnogenezei, al întemeierii neamului, din Dochia și Traian (transpus destul de prozaic, dar cu euritmii populare), trimite la sacrificiul simbolic al fiicei lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
într-o masă eteroclită de texte, oscilațiile mentalității occidentale între valori polare numite raționale și preraționale. Mentalitatea prerațională implică devenirea cosmică neîndiguită, generatoare de conflicte violente și mizând pe interacțiunea liberă a șansei și a hazardului. Cea de tip rațional tinde mai curând spre temperanță și abstractizare, dând prioritate necesității în fața șansei și punând accentul pe norme și pe o ordine reglementată cultural. Punctul din care demarează analizele este sfârșitul veacului al XVIII-lea, epocă de mare efervescență intelectuală. Odată cu romantismul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289809_a_291138]
-
sunt cele de la primul nivel, dar fără priza la concret a celorlalte două studiul ar fi oferit numai epura unei creativități arhiartistice. Un poem sau altul, cutare sau cutare vers nu sunt socotite decât simple aspirante la posibilul model absolut, tinzând asimptotic spre tipul lor de „poezire” ideal. Pe lângă o atât de decisă orientare deductivă, mai este de reținut ipoteza conform căreia, din punctul de vedere al „realizării” (termenul trebuie înțeles drept un derivat de la „real”), între poezie și proză nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288409_a_289738]