14,765 matches
-
îneacă și fața i se face pămîntie. Scuip pe soarta ce ni s-a hărăzit! Unii am pierdut fericirea, alții ne-am pierdut sănătatea, cei mai mulți pe amîndouă... Iartă-mă că te rog să pleci, dar simt că-mi vine să vărs din nou... Cheamă asistenta... Sînt aici, apare imediat femeia în alb. Dom' doctor vă așteaptă, șoptește lui Mihai și se apleacă să tragă de sub pat ligheanul de tablă. Ochii celor doi prieteni se mai întîlnesc o clipă. Ai bolnavului se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
malul drept al râului pe burduje bine combinate, pătrunseră prin țara mărginașă a Bulgariei și se așezară în Macedonia pe roditoarele șesuri de lângă Hebrus și în partea de jos a țării, unde acest râu, hrănit de multele ape ce se varsă în el, primește numele, schimbat de gura poporului, Marița. Pustiire și pradă, robire și măcel însemnau drumul sălbaticei invaziuni, iar pe piețele mai mari, precum Adrianopol și Didymotichos, Vizia și Kalliupolis se licitau public prizonierii cumanilor, deveniți sclavi. Folosindu-se
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
vite din provinca Tracia. Mihail Paleolog era foarte indignat de nesocotita fățărnicie și de scăparea izbutită a sultanului Azatin, deci porunci numaidecât ca soția și copiii lui să fie închiși într-o cetate, iar banii sultanului să fie confiscați și vărsați în visteria împărătească. Mânia sa vie căzu și pe episcopul care favorizase capitulația, mijlocind-o și primind jurămintele, din care cauză îl amenință cu judecata și cu pedeapsă canonică. Funcționarii de Curte carii aprobaseră această învoială cu inamicul suferiră pedepse
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cu fiica de principe Anastasia, el avu șase fii, dintre cari doi, anume Alexandru și Bogdan, jucară mai târziu un rol însemnat. În șesul frumos și roditor curmat de râurile Siretiul, Bistrița și Moldova, și anume acolo unde Moldova se varsă în Siretiu, Roman zidi pe-o culme pitorescă un nou oraș de rezidență c-un castel întărit și cu zidurile de împrejmuire ajungând în apa Moldovei, oraș căruia-i puse chiar numele său și unde-și așeză scaunul domnesc. Plin
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
fericit) [unei] naturi fericite, să se transpuie și să trăiască și el în unele personalități și în unele stări (situațiuni); tot precum e rar individul din societatea cultă care într-o dispozițiune potențată a sufletului n-ar putea să-și verse simțirea sa într-o poezie lirică de calea-vale (leidlich)". Și cu toate astea în amândouă cazurile astea sunt niște fenomene trecătoare, cari se arată mai în urmă că nu sunt decât o undă ușoară a iritațiunei juvenile, a cărei vad
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cărui fluviu de viață îl încungiură și-l poartă. Înspre partea asta însă el iar e-n legătură cu dialectul propriu al poporului de-acasă, dialect de care într-adevăr e silit să se desfacă cu sila. Germanul, foarte rar vărsat de-acasă în râul clar al unei pronunții nedialectice, ci din contra infectat atât de acasă cât și de școală de un dialect, germanul se vede deodată înlănțuit și-nțesut în defectele unei asemeni pronunții și prin asta firește că pierde
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
strînse Într-o creastă deasupra frunții... Bud auzise că era Înzestrat de la natură cu o sculă ca de cal și pe deasupra mai purta și suspensor. Dar umbla vorba că e pe drojdie și că ar face orice pentru bani. Hai, varsă ce ai! — Dick e mai priceput la galanterii decît tine, domnu’ polițist White. — Ai ceva tare pentru mine sau ai venit la o tacla? — Io-mi țin chestia tare pentru Lana Turner, iar pe tine te Întărîtă ăia de-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
asta. Acum hai să ducem pileala. Dacă ești cuminte, Îți dau voie să-ți alegi o sticlă numai a ta. CAPITOLUL 2 Preston Exley smulse pînza. Oaspeții lui scoaseră niște exclamații admirative. Ooo! Aaa! Un consilier municipal bătu din palme, vărsînd niște eggnog pe o matroană din Înalta societate. Lui Ed Exley Îi trecu prin cap că ăsta nu e un ajun de Crăciun tipic pentru un polițist de rînd. Se uită la ceas. Era 20.46. Trebuia să ajungă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Încîntat de ceea ce tocmai ai spus. Ed către Parker: Domnule, ați reabilitat prestigiul departamentului după anii petrecuți sub Horrall și Worton. Reputația dumneavoastră este exemplară și departamentul și-a Îmbunătățit mult activitatea. Puteți să faceți ca lucrurile să rămînă așa. — Varsă tot, Exley, spuse Loew. Cum crede, În detaliu, micul nostru subofițer informator, că ar trebui să procedăm? Ed, cu ochii la Parker: — Renunțați la punerea sub acuzare a celor care au vechimea necesară pentru pensionare. Faceți publicitate transferului disciplinar masiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cînd vorbești cu mine! Acum, Înainte să-ți scoatem puradeii afară, ia zi-mi cui i-ai Împrumutat mașina azi-noapte. — Șefu’, io nu-mi dau la nimeni tărăboanța! — Atunci cui i-ai Împrumutat pușca aia cu repetiție calibrul doișpe? Hai, varsă tot ce știi! — Șefu’, Îți zisei că n-am pușcă! Jack interveni: — Zi-mi cum e cu păgînii mov. E vorba de o gașcă de indivizi care se dau În vînt după mașinile mov? — Șefule, nu-i decît c-așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
calm și rar. În special rîndurile despre mașina zărită la Nite Owl. Vreau ca acest individ să fie frăgezit la maximum. S-a făcut, zise Green. Ed se uită la Tyrone Jones - piele Închisă la culoare, flască și ciupită de vărsat. Bocea cu mîinile prinse În cătușe, țintuit de podea. Cineva fluieră pe hol. Dudley Smith luă cuvîntul la un microfon, cu mișcări lente din buze. Ed stătea cu privirea ațintită asupra lui Jones. Puștiul se răsuci, oftă din rărunchi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
și-a ascuns Sugar Ray mașina? Nici un răspuns. — Tyrone, de ce v-ați ascuns puștile cu care ați tras În Griffith Park? Avem un martor care v-a identificat la fața locului. Nici un răspuns. Jones clătina din cap, cu ochii Închiși, vărsînd lacrimi din belșug. — Flăcău, de ce-a ars Ray hainele pe care le-ați purtat noaptea trecută? Acum Jones Începu să bocească tare. — Pentru că erau murdare de sînge, nu-i așa? Ați omorît șase nenorociți și v-ați murdărit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
meclă, apoi scoase un pistol de rezervă și trase două focuri ca din partea cioroiului. Omul căzu ca un sac. Din rană gîlgîia sîngele. Bud Îi puse În mînă cel de-al doilea pistol. Ușa din față se prăbuși Înăuntru. Bud vărsă Rice Krispies pe cadavru și chemă o ambulanță. CAPITOLUL 21 Jack o privea pe Karen cum doarme, Încercînd să uite de cearta lor. Cearta fusese provocată de pozele din ziar: Marele V și Cal Denton arestează trei jigodii colorate, suspecți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Omul sări peste un gard. Strigăte de pe trotuar: jucătorii de barbut ovaționau. Jack puse alt Încărcător, sări gardul și ajunse Într-o curte. Un doberman se repezi la el, mîrÎind și rînjind. Jack Îl Împușcă pe loc. CÎinele Începu să verse sînge. Jack auzi Împușcături și văzu gardul explodînd. Doi polițiști În uniformă intrară alergînd În curte. Jack lăsă pistolul să cadă, dar ei oricum traseră, făcînd praf niște stîlpi din gard. Jack ridică mîinile. — Polițist! SÎnt polițist! Veniră Încet spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
să deschidă fișetele pe care vi le-am arătat, dar nu găsește ce vrea. Se supără fleașcă și trîntește rafturile la podea. Urmele de mănuși de pe al patrulea raft indică un dreptaci de Înălțime medie. Frații deschid cutiile, care se varsă - avem o grămadă de amprente mînjite ce arată că Pete și Bax erau deja puțin cam speriați. Deci e clar că făptașul nu a găsit ce căuta și i-a mînat pe băieții noștri vizavi, În apartamentul lor. Domnilor, urmați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
CAPITOLUL 71 Își amintiră de vremurile bune. Stanton bău din șampania comandată direct În cameră. Jack Își lansă discursul: Patchett/ Hudgens, pornografia, heroina, Nite Owl. Se vedea pe Miller că știe ceva și Jack Își dădu seama că vrea să verse tot ce știe. Vechi amintiri: cum l-a Învățat pe Miller să joace rolul de polițist. Cum l-a dus pe Miller la curve pe Central Avenue și a sfîrșit prin a-l aresta pe Art Pepper. Gallaudet Își iți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ființa "celuilalt". Caracteristica "fricii celuilalt" constă în faptul că ea nu poate fi niciodată învinsă. Ea se alimentează la nesfârșit din sângele celui care o provoacă. În teroare nu se mai păstrează decât aparența puterii. Sângele pe care ea îl varsă este deja simptomul dispariției puterii. Pentru că puterea "celuilalt" nu se putea înălța decât pe frica mea, din clipa în care frica aceasta e învinsă, puterea "celuilalt" dispare. Puternic nu este acum decât cel care s-a eliberat de frică. De
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
punctele unde reușita mutilează. Am fost mântuit de mutilarea liricului pur (după două poezii publicate în "Vlăstarul", revista Liceului "Spiru Haret", Ion Barbu mi-a spus să renunț), de mutilarea matematicii, a muzicii, a literaturii. Toate aceste eșecuri s-au vărsat în filozofie și au contribuit, să spunem, la reușită. Am avut deci norocul unei singure vocații, singura în care obții împlinirea fără mutilare, senzația adevărului plin." Miercuri, 23 martie 1977 Astăzi, discuțiile cu Noica au alunecat într-o risipire bună
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
acest sens nu este vorba de un simplu dicționar, ci de o treabă semnificativă." I-am adus câteva cărți de orientalistică de la Andrei, pe care mi le înapoiază. "Golden Flower este o compilație târzie, de secol 18, în care se varsă mai multe direcții ale gândirii chineze. "Gîndire" este însă mult spus, pentru că, așa cum declară și Jung în Prefață, este vorba de psihologie. Îmi place să spun despre chinezi că sânt ein Volk ohne Metaphysik. Pentru Jung, tratatul acesta a fost
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și-i despărțeau pe micuții care se Încăieraseră, dar Victor, obișnuit cu toate acestea după atîția ani de slujbă În casa Lastarria, nu-și pierdea demnitatea și continua să-i servească, străbătînd grădina dintr-un capăt Într-altul, fără să verse nici un pahar, știind să se ferească de ștrengarii care se luaseră la harță, elegant, cu părul dat cu fixativ, știa că Vilma Îl urmărește cu privirile. Și Vilma, Într-adevăr, nu-l pierdea din ochi. Stătea jos lîngă o fereastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și Îl privea ca și cum i-ar fi fost frică de el. Apoi a Început să-i vorbească În șoaptă, abia auzit. Într-o zi, de cum a venit i-a spus În șoaptă: „Roagă-te băiețaș, roagă-te“ și Julius a vărsat și a Început să tremure ca varga. Seara au venit mătușa Susana și unchiul Juan Lastarria cu o telegramă În mînă. Bobby era dus la un prieten, iar Julius se culcase. Servitorii le-au ieșit Înainte să-i primească așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu putea să plece. Tremura din tot corpul. Nu mai putea suporta. Simțea În gură un gust amar. Apoi se uită spre ușă și vomită. În timp ce vomita Își dădea seama că pentru nimic În lume n-ar fi vrut să verse acolo. Tocmai În clipa aceea intră Vilma care-l căutase peste tot și Înțelese Îndată Întreaga scenă, pornită cum era Împotriva Nildei de cînd se produsese incidentul cu cuțitul, În urmă cu cîteva zile. Și pe urmă Întâlnirea din piață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
că un tînăr pe nume Palomino venise pentru injecții. Vilma se uită cu atenție să vadă dacă nu cumva Julius Își murdărise hainele și-l șterse la gură cu un mic ștergar parfumat. Știa că acum era sănătos și că vărsase din altă pricină decît boala, așa că era mai bine să nu afle nimeni și În nici un caz medicii și practicantul care venise pentru injecții. Palomino se ridică În picioare cînd Îi văzu intrînd, la Julius nici nu se uită, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Ea nu era rea! Nu Îngăduia nimănui s-o atingă! Nilda se Înșela complet cu privire la ea! Ea nu putea trăi fără Julius! PÎnă la urmă Nilda s-a emoționat și a izbucnit și ea În plîns; șiroaie de lacrimi se vărsau În fața lui Julius; bărbații Încercau să le calmeze spunîndu-le că nu se Întîmplase nimic, că tot răul e spre bine, că de fapt avuseseră noroc, scăpaseră de Palomino. Julius se gîndi că n-ar fi rău să despacheteze tabloul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
era numai zgîrieturi. Și că avea un ochi pe jumătate Închis și corpul Îi ardea tot. Frumoasa metisă gemea fără Întrerupere, stînd Într-un picior și cu veșmintele rupte care-i dezgoleau corpul acoperit de zgîrieturi. Nilda Îi ținea isonul vărsînd șiroaie de lacrimi; de ce plîngea mai tare, de aceea simțea durerile, fiindcă buza de sus Îi era despicată În două, umflată, hidropică, plină de sînge. Trebuia să urce cît mai repede În camera unde era o trusă sanitară și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]