13,026 matches
-
lui Mihai Eminescu". În Prefața la ediția în două volume a Operei lui Mihai Eminescu (1969) G. Călinescu recunoaște că și-a însușit observațiile lui Torouțiu, bineînțeles fără eleganța de a-l nominaliza și voi cita tot in extenso: "Capitolele Filozofia teoretică și Filozofia practică erau fundamentale, și esența o spusesem înainte. Cu toată strîmbătura de suficiență a unui așa-zis specialist, care el însuși nu putuse scrie în această materie decît niște lamentabile platitudini, calea cea justă e aceea indicată
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
În Prefața la ediția în două volume a Operei lui Mihai Eminescu (1969) G. Călinescu recunoaște că și-a însușit observațiile lui Torouțiu, bineînțeles fără eleganța de a-l nominaliza și voi cita tot in extenso: "Capitolele Filozofia teoretică și Filozofia practică erau fundamentale, și esența o spusesem înainte. Cu toată strîmbătura de suficiență a unui așa-zis specialist, care el însuși nu putuse scrie în această materie decît niște lamentabile platitudini, calea cea justă e aceea indicată de mine. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
fiindcă dacă vă veți rămîne credincioși vouă înșivă, veți ajunge în mod necesar la aceste consecințe ultime și semnificative. Iată ce vă poate pune la dispoziție știința, cel puțin în principiu. Același lucru încearcă să-l realizeze disciplina particulară a filozofiei și metodologiile specifice celorlalte discipline. Iar dacă noi, în calitate de savanți, sîntem la înălțimea sarcinii noastre (ceea ce trebuie să presupunem aici), îl vom putea obliga pe individ să-și dea seama de sensul ultim al propriilor sale acte, sau cel puțin
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
anihilată, redusă la consistența abia pâlpâitoare a unui simplu număr ce migra, după logica sadismului torționarilor, dintr-o Închisoare În alta? Ce altceva splendidele pagini ale memoriilor lui Argetoianu, acest uluitor portretist ivit din adâncurile prea-balcanicei noastre vieți politice? Sau filozofia nevrozei care alcătuiește În jurnalul „tinerei greu de mulțumit”, Jeni Acterian, un fascinant „desen În covor” al chinurilor și zbaterilor spiritului creator ce nu-și găsește drumul? Ce altceva scriitura contorsionată a unui Drieu la Rochelle, care-și inventariază În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
ultimul caz, când el reușește să se sustragă uscăciunii documentului și impersonalității documentarului, ficțiunea jurnalieră are șanse de a Învinge. Tema autorului În plan formal-teoretic, problema morții e la fel de relevantă ori irelevantă ca oricare altă chestiune luată În discuție de filozofie. În celebra Apărare, Socrate bagatelizează semnificația morții, substituindu-i caracterul irevocabil de paradox ori de silogism, transformând-o Într-o simplă materie brută a filozofării: Iar eu aș săvârși Într-adevăr ceva groaznic dacă, după ce atunci când m-au rânduit Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
principiu, incontestabil) poate crea o forță capabilă să Înfrângă ceea ce Tribul interzice În mod imperativ. Sinuciderii i se opune nu doar religia. Teritoriul laic Își produce - uneori cu o risipă de energie și chiar de imaginație - propriile mecanisme anti-suicidare. Pentru filozofia morală, sinuciderea a fost Întotdeauna mai mult decât o piatră de Încercare - a fost creatoarea unor momente de cumpănă care s-au aflat la originea atâtor polemici incendiare. Prin raportarea la ea s-au selectat „tradiționaliștii” - adică supușii dogmei -, cei
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
dogmei -, cei care cereau, când doar imperativ, când de-a dreptul isteric, supunerea În fața Legii și, pe de altă parte, În directă opoziție activă, „iconoclaștii”. De la Camus, cel care, În Mitul lui Sisif, consideră sinuciderea drept singura problemă veritabilă a filozofiei, până la Jankélévitch și ale sale marginalii În care nostalgia, ireversibilul, imprecizia „nu-știu-ce”-ului se amalgamează insesizabil, s-a deschis un evantai policrom. Pozițiile acestea, deși contrare, reușesc să evite extremismele: În procesul analizei, nuanțările alterează inevitabil rigiditatea ipotezelor. Însuși faptul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
sub zodia excepționalului și, cu un rictus pervers, În aceea a irepetabilului. Există o etică a sinuciderii, după cum există și o estetică a ei. Dacă problematica morală a sinuciderii e pusă pentru prima oară de creștinism, devenind o „temă” a filozofiei, „estetica” ei conotează mai degrabă patologicul. Sinuciderile spectaculoase, „frumoase” ca execuție și, mai ales, ca efect, trădează un lucru mai adânc. Și anume, așa cum arăta Landsberg, părăsind pentru o clipă domeniul statisticii, pentru a Îmbrățișa imprecizia fecundă a psihologiei, că
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
al lui ca și cum. Degradarea are loc la nivelul intelectului, Într-un paralelism strict teoretic: nu corpul uman e devastat de acțiunea necruțătoare a timpului, ci imaginația scriitorului, epuizată În jocul macabru de-a sinuciderea, resuscită un alt loc comun al filozofiei medievale: contemptus mundi, adagiu desprins din lamentourile biblice ale Eclesiastului. Famous Last Words De regulă, scriitorul sinucigaș invocă forțele morții În care el recunoaște, literar vorbind, un model ilustru. Dacă ar putea imagina un rol anume pentru om În general
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
a umanității. „Aveți moartea În mână!” Puține morți sunt filozofice, așa cum e aceea a lui Cato, model de supunere În fața Voinței Divine - după explicația dușmanului de moarte al stoicului, Cezar. Pentru că prea puține Îngemănează cele patru mari cerințe stabilite de filozofia existențialistă romană: libertas, virtus, dignitas, fides. Funcția de model a sinuciderii s-a pierdut cu totul. Din conotația pedagogică pe care o avusese În timpurile antichității precreștine n-a mai rămas nimic. Astăzi, elogiul sinuciderii făcut de către Seneca În Despre
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
a stoicilor nu mai e decât o legendă derizorie dintr-un timp apus. Bibliografia sinuciderii nu-i poate omite pe marii apologeți, după ce i-a reținut pe prigonitori. Lăsând de-o parte cazurile extreme, precum marchizul de Sade, care, În Filozofia În budoar 34 se lansează Într-o teorie unde libertinajul și burlescul Își dau mâna, Luminile propun o variantă cu totul opusă interpretărilor tradiționale. (De altfel, În Franța cuvântul se Încetățenește În această perioadă când, preluat din engleză, desemnează atât
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
spre eul individual, al adâncimilor ființei. Dar acest joc al complicării datelor inițiale ale intimității nu presupune prezența neapărată a persoanei. Abstractizat, termenul de intimitate vizează „interioritatea și profunzimea”, oriunde s-ar afla ele. Coborând spre analiza de tip metafizic, filozofia a vorbit de „natura intimă a lucrurilor” și chiar de „intimitatea religiei”. Indiferent de traseele urmate, intimitatea și-a păstrat mereu trăsăturile primare. Ca Într-o aluviune, nici unul dintre vechile sensuri nu se pierde, chiar dacă suferă unele prefaceri - de pildă
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
cu premeditare e aproape Întotdeauna fals. În loc să oglindească, el interpretează și, În loc să exprime, propune varianta trucată a unui Întreg care-și permite luxul să ignore tocmai detaliile care-l compun. Ego-grafii Autoportretul se află la antipodul demersului deconstructivist și al filozofiei disoluției. El organizează nu doar segmentele, fragmentele, așchiile de realitate, ci și energia internă a eului. Mobilizat și adus la suprafață, acesta suferă un proces de obiectivare ce scapă de sub controlul tiraniei auctoriale, oferindu-se, În schimb, acesteia, drept nemiloasă
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
mod de existență, dar Începe să prindă ființă tocmai opunându-se realității care l-a creat. Material și imponderabil În egală măsură, el instituie și ordonează o lume. E un fond fără formă, posibilitatea Însăși devenită real. Din perspectiva unei filozofii a creației, jurnalul e reflecția mediată a conglomeratului de senzații și imagini numit realitate. Orice jurnal dobândește o identitate materială, o formulă care-l face inconfundabil și, În același timp, irepetabil. S-a observat de multă vreme (Béatrice Didier 1
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
ființe vii. Fără această capacitate de a se exprima și de a oglindi realitatea, lumea prin cuvânt (în care înmagazinăm propria cunoaștere) nu ne-am putea explica evoluția istorică a ființei umane, cât și gradul înalt de civilizație și cultură (filozofie, artă și știință). Toate regulile de viață omenească, de familie și profesionale, care exprimă tehnologia umană nu pot fi relevate decât prin limbajul „care ne revelează pe noi nouă înșine”. Fiecare popor își are o istorie proprie, o modalitate proprie
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
Barnes, J. A., A Pack of Lies. Towards a Sociology of Lying, Cambridge University Press, 1994. Bădescu, Ilie, Teoria latențelor, Editura Isogep-Euxin, București, 1997. Bârliba, Maria Cornelia, Paradigma comunicării, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1987. Belenki, M.S., Despre mitologia și filozofia Bibliei, Editura Politică, București, 1982. Bergson, Henri, Cele două surse ale moralei, Institutul European, Iași, 1992. Bertholet, Alfred, Dicționarul religiilor, Editura Universității "Al. I. Cuza", Iași, 1995. *** Biblia sau Sfînta Scriptură a Vechiului și Noului Testament, Institutul Biblic și de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
fioroasă, se opri ca trăsnită din mers, începu a sforăi și a se smunci îndărăt, vădind dorința de a mă scutura jos de pe spatele sale și a mă arunca cât colo la pământ, cu tot calabalâcul meu sentimental de visătoare filozofie... Toate îndemnurile și silințele mele de a hotărî să-și urmeze calea fură zadarnice; iar când văzui, în cele din urmă, că echilibrul meu e aproape primejduit, descălecai și, târând-o de dârlogi, cercai a o îndemna să pășească peste
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
să-ți plătesc. / Cum n-aș merge! Dar pe lege / Jur că nu pot să muncesc!..." (Elena Farago, Bondarul leneș) (i) "Mulți zic că neamul nostru nu este încă-n stare, / Ca altele, să facă cercări de-naintare, / Că-nvățătur-adâncă, idei, filozofie / Sunt prea vătămătoare l-a lui copilărie." (Grigore Alexandrescu, Mierla și bufnița) (j) "Un șoarece de neam, și anume Raton, / Ce fusese crescut sub pat la pension, / Și care în sfârșit, după un nobil plan, / Petrecea retirat într-un vechi
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
Iordan Datcu. București: Editura pentru Literatură. În seria ȘTIINȚELE LIMBAJULUI au mai apărut: (selectiv) Analiza textelor de comunicare, Dominique Maingueneau Argumentarea publicitară, Jean-Michel Adam, Marc Bonhomme Condensarea lexico-semantică, Emil Suciu Discursul literar, Dominique Maingueneau Discursul repetat, Cristinel Munteanu Elemente de filozofia limbii, Ioan Oprea Inițiere în semiotica generală, Jean-Marie Klinkenberg Lingvistica textuală, Jean-Michel Adam Lingvistică generală, semiotică, mentalități, Mariana Neț Lingvistica pentru textul literar, Dominique Maingueneau Periferia textului, Philippe Lane Pragmatica discursului, Jacques Moeschler Pragmatica pentru discursul literar, Dominique Maingueneau Sintaxa
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
selectiv): • Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga, Valică Mihuleac • Anul 1600. Cenzura imaginarului stiintific la inceputul modernitatii, Dan-Gabriel Sîmbotin • Cetatea lui Platon, Sorin Bocancea • Cetatea sub blocada ideii, Viorel Cernica • Discursul puterii, Constantin Sălăvăstru • Dilthey sau despre păcatul originar al filozofiei, Radu Gabriel Pârvu • Dreptatea ca libertate. Locke și problema dreptului natural¸ Gabriela Rățulea • Dreptate distributivă și sănătate în filosofia contemporană, Loredana Huzum • Estetica pragmatistă. Arta în stare vie, Richard M. Shusterman • Etica mediului. Argumente rezonabile și întâmpinări critice, Constantin Stoenescu
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
le-au distrus în mare parte, iar pentru ce a scăpat de la prăpăd, s-a folosit o denumire improprie ca să se piardă orice urmă ce ar trăda originea lor. Episcopul iudeo-creștin Meliton din Sardes spunea pe la anii 175 că toată filozofia creștină a venit de la barbari nu de la iudei sau grecotei și asta cu 200 de ani înainte ca făcătura fariseilor să devină religie unică în imperiul roman! Sidec era o divinitate ce personifica dreptatea și cinstea în religia filistenilor. Acest
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
un singur popor iar poemul ionic a fost ,,grecizat” în partea a doua a secolului lll î.e.n. în Alexandria de către grecii din acest oraș, loc blestemat pentru neamul get pentru că în secolul l al erei noastre, ivritul Filon a ,,iudaizat” filozofia și teozofia geților, făcîndu-i pe esenii geți care trăiau în mănăstirile lor de la Marea Moartă, tăiați împrejur și cei mai ,,chegoși” într-ale înțelepciunii, sectă iudaică în-temeiată chiar de Moșe!!! În poemul lui Homer, elinii erau locuitorii din nord ai
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]
-
în analiza retrospectivă a acestui fenomen va fi greu de stabilit «cât era vorba de orgoliuă și câți dintre dizidenții intelectuali au fost interesați să dea o utilitate socială gestului lor și cât să trăiască «vanitatea cuvântului (cf. Gabriel Andreescu Filozofia dizidenței) de dizident. Evident, în astfel de condiții, nu mai poate fi vorba de o implicare socială și politică practică, de opoziție directă. Totuși, unele acțiuni indirecte nu foarte multe, într adevăr, dar nici total inexistente, pe care nu le-
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Constantin Noica și Emil Cioran, Lucian Blaga și Marin Preda. Acesta, în ultimul său roman, Cel mai iubit dintre pământeni, a evocat și destituirea de la Universitate a lui Blaga, semnată de același Pavel Apostol, pe atunci decan al Facultății de Filozofie din Cluj. Oratorul a fost deseori întrerupt de asistență, în prima parte a discursului, iar la capitolul Blaga vociferările și întreruperile au fost și mai numeroase. Din sală izbucneau mereu întrebări și apostrofe: Cine l-a dat afară pe Blaga
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
descoperiri teza pur marxistă a libertății ca necesitate înțeleasă. înțeleg că trebuie să stau în lanțuri. Și atunci sunt împăcat cu existența, pot fi chiar fericit etc. Cazuri limită, extreme, posibile totuși. Să admitem. A generaliza însă o astfel de filozofie a limitelor ar fi o adevărată catastrofă. Gabriel Liiceanu a reflectat (și chiar a scris) despre limite. A lui... Ceaușescu? Sub Ceaușescu? Și care a timpului nostru? A... epocii de aur? Simțind dificultatea unui titlu mai mult decât ambiguu, profund
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]