13,522 matches
-
nu Mi-ați făcut” (Matei 25,45). Hristos, Dumnezeu întrupat Se identifică, așadar, cu toți cei aflați în lipsuri și suferințe. Pilda vameșului și a fariseului subliniază diferența dintre cei doi oameni (vameșul și fariseul) care s au dus la templu să se roage. Dar cine s-a rugat cu adevărat? Exegeții afirmă că rugăciunea fariseului n-a fost, de fapt, o...rugăciune. El nu-i cere nimic lui Dumnezeu. Se adresează doar în aparență Lui, în timp ce se contemplă cu admirație
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
de niște binefăcători, ca de niște prieteni ai săi mai mari, ei vor simți nevoia să comunice cu ei, să se roage. O mamă credincioasă va ști să le povestească micuților despre Maica Domnului, cum a fost ea dusă la Templu la numai trei anișori, despre iubirea și bunătatea ei, care îndeplinește cererile celor ce i se roagă. Când copilul își formează prima impresie despre lume, este bine ca cel mai important loc să-L ocupe Dumnezeu. Pentru copil e tot atât de
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
că un loc, o dată ce a fost consacrat printr-o ceremonie, rămâne consacrat pe vecie, ne explică pentru ce pe un loc sacru preistoric se așază o biserică sau o moschee. Se Înțelege și de ce un număr atât de mare de temple păgâne au devenit biserici și atâtea biserici creștine au devenit moschei, moschei care redevin după o vreme iar biserici, fără a alege un alt loc. Aceste câteva considerații nu au ca scop punerea În discuție a rolului religiei În viața
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
altfel decât a expune principiile ce convin acestor științe, fără a se preocupa dacă științele mentale le pot primi sau nu. Acelea dintre ele care pot să se supună lor vor intra, prin poarta deschisă de dl Picard, În marele templu al științei; cele care nu o vor putea face vor rămâne afară. Să cercetăm principiile expuse În acest volum, pentru a ne da seama din ce pricină istoria pare a rămâne exclusă din cetatea științelor. Pentru a o putea face
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
din Fecioară neprihănită și neîntinată și neștiutoare de bărbat (I Pt. 1, 18), un trup curat și cu adevărat străin de unirea femeii cu bărbatul. Căci fiind puternic și făcător al tuturor, Își pregătește El însuși în Fecioara trupul ca templu și Și-l face propriu, ca pe o unealtă (organ), făcându-se cunoscut și locuind în el. Și astfel, luând din cele ale noastre un trup asemenea celui al nostru, l-a predat morții pentru toți, pentru că toți erau supuși
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
și puțin mai târziu din Ea? După cum un meșter face un vas prea bun și prea frumos când găsește un material foarte bun, tot astfel și Hristos, când a găsit sfânt, și trupul, și sufletul Fecioarei, Și-a făcut Lui Templu 51 însuflețit, plăsmuind Omul din Fecioară, în chipul în care a voit și îmbrăcându-Se cu el astăzi, S-a născut, fără să Se rușineze de urâciunea firii omenești. Nu I-a adus ocară îmbrăcarea cu făptura mâinilor Sale, dar
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
mele pecetea fără pată a fecioriei: în acest chip este Dumnezeu, pentru că a biruit rânduiala firii, în acest chip este plăsmuitor al pântecelui și descoperitor al fecioriei, pentru că felul nașterii I-a fost nepângărit și Și-a zidit Luiși negrăit templu, în chipul în care a voit”. (Sf. Ioan Gură de Aur, Cuvânt la Nașterea Mântuitorului nostru Iisus Hristos, în vol. Predici la sărbători împărătești și cuvântări de laudă la sfinți, p. 28) „Dar pentru ce Se naște din fecioară? Pentru
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
Pavel spune că a fost 61 adus, iar dincolo spune că S-a adus pe Sine. Ai văzut că a fost și jertfă, și preot, iar Crucea a fost jertfelnic? Dar pentru ce nu s-a adus jertfa aceasta în templu, ci în afară de oraș și de ziduri? Ca să se împlinească acele cuvinte care spun: Cu cei fără de lege s-a socotit (Isaia 53, 12). Dar pentru ce a fost jertfit pe vârful Crucii, și nu sub un acoperiș? Ca să curățească și
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
jertfită în vârful crucii, atunci văzduhul se curăța, dar se curăță și pământul, căci Sângele din coasta Lui se picura pe el. Mai mult din această cauză nu S-a jertfit sub acoperiș, de asta nu s-a jertfit în templul iudaic, ca nu cumva evreii să tragă în folosul lor jertfa și nici să nu creadă că jertfa s-a adus numai pentru poporul acela. De asta S-a jertfit în afară de oraș și de ziduri, ca să afli că jertfa este
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
putere a învingătorului. Ai văzut cât bine a făcut moartea?” (Sf. Ioan Gură de Aur, Comentariile sau Explicarea Epistolei către Evrei, omilia IV, p. 92) „... Și a înviat a treia zi după Scripturi ...” „În același timp nu a răbdat ca templul sau trupul Său să rămână mult timp așa, ci arătându-l mort numai prin pătrunderea morții în el, l-a înviat îndată, a treia zi, purtând ca trofeu al biruinței 63 Sale asupra morții nestricăciunea și nepătimirea dobândită în trupul
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
nu moară nu se putea, odată ce era muritor și avea să fie adus prin moarte jertfă pentru toți, motiv pentru care Și 1-a și alcătuit Mântuitorul. Dar să rămână mort iarăși nu era cu putință, odată ce s-a făcut templul Vieții 66. Deci a murit ca muritor, dar a înviat pentru Viața din El. Iar dovada învierii Lui sunt faptele Lui”. (Sf. Atanasie cel Mare, Tratat despre întruparea Cuvântului și despre arătarea Lui nouă, prin trup, cap. IV, XXXI, în
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
4, 18)”. (Origen, Contra lui Celsus, cartea a VII-a, cap. VII, în PSB, vol. 9, p. 447) „... Noi nu punem nici un preț pe prezicerile făcute de Pytia; pe preotesele din Dodona, pe zeul Apollon din Claros al Branchizilor, pe templul din Amon și pe mai știu eu care prezicător mincinos, dimpotrivă, admirăm proorociile făcute de proorocii iudeilor, întrucât vedem că viața lor lină de tărie, de statornicie și de sfințenie era vrednică de Duhul lui Dumnezeu, care proorocește într-un
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
nu numim în chip propriu sfințenia Biserica lui Dumnezeu, care este sfântă și-i ridicată spre cinstirea lui Dumnezeu pe temeiul cunoașterii Lui, care nu-i zidită cu o tehnică obișnuită, nici împodobită de mâna unui șarlatan, ci-i făcută templu prin voința lui Dumnezeu? Eu nu numesc biserică locul, ci adunarea celor aleși. Adunarea celor aleși este un templu mai bun, pentru că primește în el măreața vrednicie a lui Dumnezeu. În Biserică este consacrată o ființă vrednică de mult preț
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
pe temeiul cunoașterii Lui, care nu-i zidită cu o tehnică obișnuită, nici împodobită de mâna unui șarlatan, ci-i făcută templu prin voința lui Dumnezeu? Eu nu numesc biserică locul, ci adunarea celor aleși. Adunarea celor aleși este un templu mai bun, pentru că primește în el măreața vrednicie a lui Dumnezeu. În Biserică este consacrată o ființă vrednică de mult preț; este consacrată Celui Care e vrednic de totul, dar mai bine spus, Celui de Care nimic nu e vrednic
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
și-a arătat propriul trup de lumină, radiație consistentă a luminii increate, principiu al trupului omenesc. Prin înviere, el și-a transmutat trupul omenesc în trup de dincolo de moarte, liber de condiționările spațio-temporale. Sfîntul Pavel a celebrat trupul nostru ca templu al Duhului Sfînt, destinat să treacă de la varianta lui coruptibilă la varianta lui de slavă. Dar, evident, trecerea nu este continuă. Ea se pregătește, în această lume, prin dominația calmă a spiritului asupra trupului de carne ; se împlinește cînd ființa
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
sau altul, că nu e productiv să le obiectivezi, să te lipești de formele lor, ci că e potrivit să intri în dinamica lor verticală, pornind la drum împreună cu ele. în vechiul Israel, chivotul Legămîntului nu era adăpostit într-un templu, ci într-un cort tot atît de fastuos pe cît de fragil și rămînea gata de drum, cu pîrghiile necontenit în inele (Ieșirea, 25, 15). în centrul creștinismului stau niște materii care se preschimbă și se înghit : substanța lor vizibilă
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
poporului. în sfîrșit, experiența exilului și a suferinței, atît de acută în tradiția iudaică, pune în fața conștiinței credincioase enigmatica retragere a lui Dumnezeu din istoria exterioară, chipul lui slab ori distant în raport cu această istorie. Odată cu dărîmarea celui de-al doilea Templu și cu trecerea comunității ebraice în diaspora, Prezența divină nu mai are un sanctuar în jurul căruia să se organizeze o ordine socială și o putere politică. Această Prezență se retrage în incinta Torei, se sprijină pe practicile unei comunități risipite
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
scoatem în evidență niciun element specific al viitoarei religii lui Iuda. Izvoarele scrise provenite din regatele stat ale Palestinei - Ascalon, Meghiddo, Lachiș și Ierusalim (Liverani, 1998) -confirmă că fiecare dintre aceste cetăți-stat era guvernată de un conducător care avea palat, templu, armată și întreg aparatul birocratic uzual tipic celorlalte orașe-stat siro-palestiniene ale timpului. În toată această perioadă, în pofida fragmentării etnico-politice de pe teritoriul Canaanului, ni se apare justificată presupunerea unei anumite uniformități a manifestărilor religioase care, în ciuda diversității locale firești, poate fi
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
regatului davidic celebrată de relatarea biblică. În urma unei lupte de succesiune, Solomon urcă la tronul tatălui său David (1Rg 1-2). În relatarea biblică, Solomon este figură idealizată, caracterizată prin unele stereotipe clasice: rege înzestrat cu o mare înțelepciune, constructor de temple și palate, organizator al cultului și al statului. Până acum câțiva ani măreția domniei sale părea confirmată de descoperirea porților de intrare și a palatelor unor orașe imponente precum Hazor, Ghezer și Meghido. Recent însă, pe baza unei noi datări a
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
spre deosebire de alți regi ai lui Israel și ai lui Iuda, el nu este cunoscut în afara povestirilor biblice. În afară de redobândirea autorității asupra teritoriilor Samariei (2Rg 23,19), Biblia îi atribuie lui Iosia o importantă restaurare religioasă fondată pe regăsirea ocazională, în templu, a „cărții legii” (2Rg 22-23; cf. și Excursus 2). Mulți autori admit adevărul istoric al reformei religioase a lui Iosia, dar alții îi neagă ferm istoricitatea, fie pentru că nu există dovezi arheologice certe, fie pentru că motivul cărții ascunse este un
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
Ieremia) și cel filo-egiptean. În anul 589 î.C. Sedecia se alătură unei coaliții anti-babiloniene susținută de Egipt astfel că în anul 587-586 î.C. Nabucodonosor intervine în regiune, asediază și cucerește Ierusalimul, îl prădează și îi distruge zidurile și templul (2Rg 25,1-21; Ier 39). Babilonienii numesc un guvernator din partidul filo-babilonian, pe Godolia, prietenul lui Ieremia (Ier 40,5-6) care construiește o rezidență la Mițpa, încercând să recreeze condițiile economice normale (Ier 40,12). Prin exilul babilonian poporul iudaic
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
a provocat probabil unele contraste între cei rămași în patrie și exilați (cf. Ex 11,15; 33,23 ș.u.) și chiar între cele două grupuri sacerdotale, dat fiind că, potrivit Ier 41,5, în Iuda se făceau sacrificii la templu, în timp ce preoții deportați în 598 î.C. considerau abominabil un asemenea cult (Ez 11,14-21). Situația preoției în epoca exilică este discutabilă; probabil, preoții „sadociți” deportați în Babilon sunt înlocuiți cu o altă „clasă” sacerdotală, astfel că legăturile dintre diferitele
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
care erau interesați, în special, dacă nu exclusiv, de asigurarea ordinii interne a provinciilor și de colectarea taxelor. Odată cu dominația persanilor și începutul întoarcerii poporului evreu din exilul babilonian începe perioada istorică, în general, numită iudaismul „celui de-al doilea templu” și se închide astfel orizontul istoric al acestei cărți. Capitolul 3 Lumea divină Yhwh - zeul suprem Yhwh este zeul suprem al lui Israel și Iuda. Prefer să las nevocalizat aici numele propriu divin, Yhwh, pentru că, probabil, deja începând cu epoca
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
invoce pe Domnul cu credință. Această teologie propune imaginea divină a lui Yhwh, reprezentat ca războinic divin (Kang, 1989), care l-a ales pe poporul său ca proprietate a sa și a decis să-și așeze în mijlocul său locuința, adică templul, considerat loc al prezenței divine în popor. Poemul din Jud 5, ca și alte imnuri de laudă, celebrează „victoriile” pe care Yhwh le-a avut împotriva popoarelor străine și a zeilor lor. Succesul împotriva lor nu se datorează astfel forței
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
și puterea zeului suprem Yhwh și, în același timp, îl prezintă pe Yhwh ca model de guvernare pentru rege, care este reprezentantul său în fața poporului. O teologie asemănătoare care pune împreună zeul suprem, regele, poporul, teritoriul și cultul oficial în templu (cf. și textul recent Jud 11,24) se inserează bine în perioada monarhică din Israel și Iuda, potrivindu-se perfect cu ideologia regală și teologia zeului „național” atestată și la alte popoare învecinate, unde fiecare regat avea zeul său suprem
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]