14,765 matches
-
desfigurase În halul ăsta?, dar o Întrerupse Nilda, care intră Întrebînd pe un ton provocator de ce țipase copilul, Julius spuse că l-a bătut și atunci Sălbatica, furioasă, Începu să strige În gura mare: oare voiau să-l facă să verse iar sau ce naiba voiau, pînă cînd bietul băiat avu o ușoară senzație de vomă și ceru să continue lecția, probabil ca să evite un scandal. Domnișoara Julia se sperie și spuse că aveau să continue, dar bucătăreasa se proțăpi acolo și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nimic. După cîteva minute, Vilma apăru aducînd ceașca de cafea și Santiago o salută spunîndu-i pe nume Într-un fel ciudat, mușcîndu-și buza de jos cînd pronunță Vil. Sălbatica, aflată prin apropiere, tuși ușor, parcă Înecîndu-se și se retrase, Vilma vărsă puțina cafea pe farfurioară. Pe la ora șase. Julius suia pe scara de serviciu, cînd deodată se ciocni cu Santiago, fură amîndoi surprinși, rămaseră pe loc uitîndu-se unul la altul. — Ce cauți aici, mucosule? — ... — N-ai alt loc de joacă decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
planșeul de la etajul Întîi; acolo era un mic palier, cu balustradă, ca să nu-și ia avînt prea mare la urcuș și să se lovească, Doamne ferește; de la palier se Înălța o altă schelă, care urca spre stînga, pînă la locul unde vărsau gălețile de mortar. Julius rămase preț de douăzeci de minute țintuit locului, singur-singurel și fără să stea de vorbă cu nimeni; În cele din urmă arhitectul se apropie de el ca să-i spună că se ducea cîteva minute la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
care făcea un zgomot infernal, silindu-i să strige tot timpul, să Înjure tot timpul de mamă ca niște bețivi scandalagii. Îi zise că-i punea foarte puțin, ca să nu fie prea grea: „Spune-mi cît crezi că poți duce“. Vărsă puțin mortar În găleată și o puse de o parte. Luă alta și o umplu pînă sus, fiindcă era pentru el. „Gata?“ „Da.“ Lăsă jos găleata lui și ridică găleata lui Julius, i-o așeză bine pe umăr și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe umăr și-l Întrebă dacă o putea duce. Sigur, răspunse Julius. Era aproape goală și el, mort de frică, dar fericit văzînd că era adevărat și că acum Albinețu Își potrivea și el găleata pe umăr făcînd să se verse puțin mortar și se Îndrepta spre schelă. Îl lăsă să treacă Înainte și-i zise să nu-l fie frică, fiindcă el o să fie tot timpul În spatele lui dacă-și pierdea echilibrul. Se opriră cu toții din lucru. Cei care mîncau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pregătește să-i toarne ceaiul, de fapt nici n-ar putea rezista mai mult fără puțină cafea sau puțin ceai, Îi tremură mîinile, dar reușește să se stăpînească În timp ce ea Îl servește, reușește să așeze ceașca pe masă fără să verse prea mult și o ridică apoi din nou și gustă și se frige și nu se plînge și spune că e foarte bun, dar Carlos, batjocoritor și cu nasul pe sus, nu schimbă cu el nici o privire cu Înțeles, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu unt și tu ai văzut deodată unghia neagră vineție uriașă, un punct alb, hai, mănîncă, domnișorule și tu ai văzut mănușile albe cu care Celso și Daniel serveau la palat, dar nu ți-au mai folosit la nimic: ai vărsat, Julius, ai vărsat tocmai cînd Carlos voia să plece, a trebuit să mai fumeze o țigară În timp ce Arminda Își dădea seama că ceaiul nu-ți făcea bine și-ți ștergea gulerul cu o cîrpă udă și tu stăteai nemișcat, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tu ai văzut deodată unghia neagră vineție uriașă, un punct alb, hai, mănîncă, domnișorule și tu ai văzut mănușile albe cu care Celso și Daniel serveau la palat, dar nu ți-au mai folosit la nimic: ai vărsat, Julius, ai vărsat tocmai cînd Carlos voia să plece, a trebuit să mai fumeze o țigară În timp ce Arminda Își dădea seama că ceaiul nu-ți făcea bine și-ți ștergea gulerul cu o cîrpă udă și tu stăteai nemișcat, o vedeai pe Guadalupe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Îi spunea, În timp ce ea, Dumnezeu știe cum, Își băgă o mînă În buzunarul de la spate al pantalonilor extrem de strîmți și cu cealaltă luă cel de al cincilea pahar de whisky din seara aceea, izbucnind deodată Într-un hohot nemaipomenit și vărsînd jumătate de pahar, fiindcă Juan Lucas tocmai Îi micșorase capul printr-un procedeu pe care numai el Îl cunoștea. Și el se prăpădea de rîs cînd ea Întindea brațul cu capul micșorat atîrnînd de cîteva fire de păr și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-mi fie tare greu să mă despart de tine, Susan, nu plînge, Cinthia, eu plîng Întotdeauna, sînt o proastă, pe tine nu te-am văzut plîngînd niciodată, Susan, e foarte ciudat, e adevărat Cinthia, ești singura fată care n-a vărsat o lacrimă după examenul de licență, Susan, rămîi cu bine, rămîi cu bine, da, o să rămîn la aeroport, avionul vine peste o jumătate de oră, a trebuit să vină pentru licență, a Întârziat, de trei ani nu l-am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mine, Juan. Nu mi-e foame. Îți mulțumesc că vrei să terminăm mai repede, dar trebuie să așteptăm pînă mănîncă băiatul ăsta friptura. — Pot să rămîn eu cu el, dacă vrei... — Susan... De ce nu-i cînți Happy Birthday, Juan? Julius vărsă cupa de șampanie; se uită la Juan Lucas Înspăimîntat. — Chelner, te rog, șterge masa, spuse Juan Lucas În gol. Un chelner coborî din cer. — Imediat, domnule. Și se Întoarse cu tot ce avea nevoie. Tocmai termina de curățat masa cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fum. Băuse tot paharul de whisky și acum, cînd se uită cu atenție, văzu că ceilalți aveau paharele pline și numai din cînd În cînd le ridicau ușurel, dar mai mult ca să facă să zăngăne cuburile de gheață. Șobolanul Siles vărsă un pahar de whisky și, În timp ce se apleca să-l ridice, fata cu care stătea de vorbă fericit dispăru. În clipa aceea, Santiago auzi și recunoscu hohotul de rîs răgușit al lui Samamé, zis Vlăjganul, Răsuna prin norul de fum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cînd barmanul rămase liniștit la locul lui și nu se mai mișcă decît atunci cînd se deplasa pentru a-și servi clienții. — Whisky, ceru. Crezu că acum putea să-și elibereze axul din Încordare și puțin a lipsit să nu verse, se agăță din nou repede de pahar și-l strînse bine pînă-l zări pe Vlăjgan În spatele barmanului: Își Îndreptă tot corpul ca să-l țintuiască din priviri și simți că izbutea o clipă să se stăpînească, reflectă, se uită urît la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Molly, ceea ce stârni proteste grave. Nu fac decât să suflu în ea, explică Clodagh. Ca să nu îți ardă limba. —VREAU! VREAU! VREAU! Dar este prea fierbinte. O să te arzi. —O VREAU! O VREAU ACUM!! —Bine, atunci. Încet, să nu o verși. Molly și-a pus gura pe marginea cănii, apoi a tras-o înapoi și a început să scâncească. —Frige! Doare! Oaaaaa! — E, să mă fut! bombăni Clodagh. Mă fut! pronunță Molly, cu o claritate perfectă. —Exact, spuse Clodagh cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
pentru a lua asemenea decizii, le-a ignorat sfaturile. Dylan era jumătatea ei, iar ea era jumătatea lui. —Uite, Molly! Se întorsese cu o pernă pentru care se bătuseră să i-o aducă trei adolescente. Abia atunci observă că Molly vărsase jumătate din solniță în bolul cu zahăr. După masă, au mers cu mașina la plajă. Era o zi frumoasă și luminoasă, destul de caldă încât copiii să poată merge prin apă cu picioarele goale. Dylan l-a rugat pe un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
secundă ca Ashling să își dea seama că vorbeau din nou despre Craig. —...pentru că nu a vomitat și enciclopedia medicală spune că ăsta este un semn sigur. Dar trebuie să te gândești la toate, nu? —Bănuiesc, spuse Ashling neîncrezătoare. —Variolă, vărsat de vânt, meningită, poliomielită, îi dădea Clodagh înainte, necăjită. Stai puțin, Molly vrea să se așeze pe genunchiul meu. Poți să stai pe genunchiul lui mami dacă promiți că faci liniște. Promiți? Dar, deși Molly nu făcea nici o promisiune, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Trebuia, iar dacă uita să o facă, trebuia să urce din nou scările și să reia ritualul. Superstițiile au devenit din ce în ce mai importante. Dacă vedea o cioară - tristețe, se uita imediat pe cer după a doua - bucurie. Într-o zi, a vărsat sare și, pentru a evita alte lacrimi, a aruncat o parte peste umărul său stâng. Dar aceasta a aterizat în desert. Mama ei s-a uitat neputincioasă la cristalele de sare care se dizolvau în crema ei, după care și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
să ajungă în dormitorul ei, a căzut pe pat și a tras cuvertura peste ea. Ceva din felul în care pătura s-a așezat și s-a mulat protector în jurul ei, a făcut ca emoțiile să explodeze. A început să verse lacrimi pentru ce pierduse, pentru ce nu reușise să facă - și da! - lacrimi de milă pentru ea însăși. Avea dreptul să își plângă de milă, ce dracu’! Uite numai câte lucruri aiurea se întâmplaseră. Faptul că fusese respinsă de Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
curgătoare, ape subterane și lacuri, bine conturate. Rețeaua hidrologică este reprezentată de fluviul Dunărea la sud (detaliată mai jos), pârâul Radimna în partea de vest la 1 km de capătul comunei, pârâul Pojejena la 50-100 m de partea sud-estică, ambele vărsându-se în fluviul Dunărea. Lățimea Dunării în dreptul orașului Moldova-Nouă, este de aproximativ 5 km iar în dreptul Pojejenei fiind de 800 la 1000 m, cu o viteză a cursului de apă de 5-6 ml/s. Ca urmare a măsurătorilor făcute cu
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
Hristos mort, În chinuri groaznice pentru a-i răscumpăra pe ei, bieți păcătoși? Înaintea vacanței de Paște, erau puși să retrăiască sacrificiul lui Hristos care se dăduse pe sine jertfă pentru mîntuirea fraților lui, oamenii. Li se repeta: „Și-a vărsat sîngele pentru noi pe Cruce. SÎntem botezați cu sîngele Lui. A voit să ia asupră-Și toate păcatele lumii“. Era ceva apăsător, iar François, care nu căpătase niciodată mai puțin de optsprezece puncte din douăzeci la toate concursurile pe teme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
semnarea contractului În care descoperea Întotdeauna cu uimire o dată de Înmînare a manuscrisului: oare de cînd este prevăzută data armistițiului atunci cînd se declară un război? Un război fiind adesea lung și dur, dorea ca aliații lui - editorii - să-i verse ceea ce s-a convenit să fie numit un avans confortabil, adjectivul „confortabil“ fiind mai degrabă deplasat, fără a mai pune la socoteală că e un anglicism. Din pat, François ar fi putut Întinde mîna ca să apuce unul din ziarele care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
eu Îl vedeam pe acesta stînd În echilibru fără să avanseze: era mai departe decît crezusem eu, așa că ne repliam fără probleme. Nu mi s-a spus niciodată că aveam probleme de vedere stereoscopică. Am descoperit acest lucru cînd am vărsat apă alături de degetele preotului pe vremea cînd, copil fiind, eram ministrant la biserică și mă ocupam de sticluțele cu apă sau vin necesare la liturghie. Era unul din neajunsurile viziunii mele restrînse: nu plasez Întotdeauna gîtul sticlei exact deasupra paharului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
având o notorietatea politică importantă, dar și un partid puternic care îi susține. Dimpotrivă, micii candidați sunt cei care fac jocul partidelor mici, dar și candidați independenți, care trebuie să rupă din electorat pentru ca, într-un tur doi, să-l verse în bazinul unui mare candidat. Cât despre temele de campanie, acestea se reiau practic de la o campanie la alta: respectarea regulilor jocului democratic, teama de fraudare, corupția. Există un set stabil de teme de discurs electoral tradiționale, căruia i se
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
de astăzi - eu văd o reînviere - III, p. 91). După eliberare, Herakles l-a întrebat dacă nu i-a ajuns urgia răstignirii (IV, p. 107). Respins de oamenii care i-au refuzat focul, le-a arătat mâinile străpunse și sângele vărsat spre fericirea lor (IV, p. 116). În finalul piesei, titanul îl urmează pe scara cerească pe Apolo asimilat arhanghelului Mihail care îl anunță : Vei duce speranța, bucuria,/ Acelora ce-n lacrămi așteaptă pe Mesia (V, p. 128). Bucuros să vadă
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de părere că o zeiță fecioară trebuie să fie crudă ca expresie a frustrării ei feminine fiindcă nu se iubește cu nimeni (scena 2). Explicația e întărită ulterior de Ifigenia, care admite observația exprimată de însoțitoarea ei că mult sânge varsă Arthemis, considerând că acesta e prețul neprihănirii ei (scena 12). Analogia dintre afecțiunea fraternă care îi leagă pe zeii Artemis și Apolo și cea resimțită de muritorii Ifigenia și Oreste este invocată de tragediograful antic ca și de scriitorul modern
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]