13,950 matches
-
decât Cornelia și-i spunea Iubita. Și ea provenea dintr-o veche familie sudistă. Împreună cu câțiva prieteni de-ai lui Elliot, care-i spuneau Hubie, cei trei se instalară În castelul din Touraine. Descoperiră că Touraine era o regiune de câmpie foarte călduroasă care semăna foarte mult cu Kansas-ul. Elliot avea acum destule poeme cât pentru un volum. Urma să-l publice În Boston și deja Îi trimisese un cec editorului cu care semnase contractul. În scurt timp, prietenii Începură să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
case pe lângă care trecură, copila mea. — Copita lui, spuse soția, ce treabă am eu să văd copita lui? A zis copila lui, spuse tânărul domn. Când Peduzzi o arătă cu degetul, fata intră În casă. Coborâră dealul, trecură peste o câmpie și apoi cotiră spre malul râului. Peduzzi vorbea repede, știind câte ceva despre toate și făcând mereu cu ochiul. Cum mergeu unul lângă altul, soția Îi simți la un moment dat mirosul respirației purtat de vânt. O dată o Împunse cu cotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ținutul era ars și schimbat, dar nu conta. Nu se putea să fi ars chiar totul. Era sigur de asta. Merse de-a lungul șoselei, transpirând În soare, urcând ca să treacă de lanțul de dealuri ce separa calea ferată de câmpiile acoperite cu păduri de pini. Șoseaua se Întindea Înainte, Înclinându-se din când În când, dar urcând mereu. Nick urcă Înainte. În cele din urmă, urmând drumul paralel cu ținuturile arse și deluroase, ajunse pe creastă. Se sprijni de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Nick urcă Înainte. În cele din urmă, urmând drumul paralel cu ținuturile arse și deluroase, ajunse pe creastă. Se sprijni de o buturugă și lăsă sacul să-i alunece de pe spate. În fața sa, cât putea vedea cu ochii, se-ntindea câmpia acoperită de pini. Ținutul ars se termina aici, la stânga, odată cu dealurile. În față vedea pădurile de pini, ca niște insule Întunecate apărute din câmpia Întinsă. Departe, În stânga, se vedea linia râului. Nick o urmări cu privirea și surprinse luciri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
lăsă sacul să-i alunece de pe spate. În fața sa, cât putea vedea cu ochii, se-ntindea câmpia acoperită de pini. Ținutul ars se termina aici, la stânga, odată cu dealurile. În față vedea pădurile de pini, ca niște insule Întunecate apărute din câmpia Întinsă. Departe, În stânga, se vedea linia râului. Nick o urmări cu privirea și surprinse luciri de apă În soare. În față nu se vedea nimic altceva decât câmpia, Întinzându-se până la dealurile albastre din depărtare, unde Începea Lake Superior. Abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
În față vedea pădurile de pini, ca niște insule Întunecate apărute din câmpia Întinsă. Departe, În stânga, se vedea linia râului. Nick o urmări cu privirea și surprinse luciri de apă În soare. În față nu se vedea nimic altceva decât câmpia, Întinzându-se până la dealurile albastre din depărtare, unde Începea Lake Superior. Abia putea să le vadă În lumina fierbinte a câmpiei, erau palide și Îndepărtate. Dacă se uita prea atent dispăreau. Dar dacă se uita ca din Întâmplare erau acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
o urmări cu privirea și surprinse luciri de apă În soare. În față nu se vedea nimic altceva decât câmpia, Întinzându-se până la dealurile albastre din depărtare, unde Începea Lake Superior. Abia putea să le vadă În lumina fierbinte a câmpiei, erau palide și Îndepărtate. Dacă se uita prea atent dispăreau. Dar dacă se uita ca din Întâmplare erau acolo, dealurile Îndepărtate. Nick se așeză pe jos, sprijinit de buturuga putrezită, și fumă o țigară. Sacul stătea-n echilibru pe buturugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ferigi mari până la gleznă și pâlcuri de pini. Un ținut ondulat, cu dâmburi dese, pământ nisipos, În fine, un ținut viu. Nick se orienta după soare. Știa În ce loc vrea să iasă la râu, așa că o ținu Înainte pe câmpie, urcând dâmburi mici doar ca să vadă altele ridicându-se Înainte și uneori câte o insulă mare și compactă de pini În dreapta sau În stânga sa. Rupse ferigi și le fixă sub curele. Cataramele le striviră și mireasma lor se făcu simțită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
uneori câte o insulă mare și compactă de pini În dreapta sau În stânga sa. Rupse ferigi și le fixă sub curele. Cataramele le striviră și mireasma lor se făcu simțită În timp ce mergea. Obosise și i se făcuse cald, tot mergând pe câmpia vălurită și lipsită de umbră. Știa că dacă ar face stânga ar da oricând de râu. Nu putea fi mai departe de-o milă. Dar o ținu Înainte spre nord ca să ajungă cât mai În susul râului, cât de sus putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Jack nu spunea nimic. După ce ne dădurăm Într-o parte ca să facem loc unei mașini, Jack spuse: — Mai dă-l dracu’ de plimbat. Hai să ne-ntoarcem. Am luat-o pe un drum lateral care trecea peste deal și peste câmpie până-n spatele fermei lui Hogan. De pe deal puteai să vezi luminile casei. Am ocolit casa și În ușă Îl văzurăm pe Hogan. — A fost bună plimbarea? ne Întrebă el. — Da, grozavă, spuse Jack. Auzi, Hogan, n-ai ceva de băut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
la locul În care până atunci fusese fabrica, unii dintre noi au fost puși să păzească restul de muniție care, dintr-un motiv sau altul, nu explodase, În timp ce alții au fost trimiși să stingă focul care cuprinsese iarba de pe o câmpie adiacentă - odată terminată această misiune, ni s-a spus să căutăm cadavrele din imediata vecinătate și din Împrejurimi. Am găsit multe cadavre pe care le-am transportat către morga improvizată și trebuie să recunosc cinstit că am fost șocat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
copac era foarte mică. Am mâncat sendvișuri și chipsuri și eram obosiți și ne era sete, așa că ne-am bucurat când am pornit din nou și am intrat pe șoseaua care ducea spre oraș. Am ajuns lângă un oraș de câmpie și am oprit ca să Împușcăm marmote cu pistolul. Am Împușcat două, dar după aia ne-am oprit, pentru că gloanțele care nu nimereau ricoșau din bolovani sau din pământ și se duceau Încolo, peste câmp, și dincolo de câmp erau niște copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mai era o casă, și nu voiam să avem necazuri În caz că gloanțele ricoșate se duceau spre casă. Așa că am mers mai departe și În cele din urmă eram pe drumul care, coborând dealul, ducea spre casele de la marginea orașului. Dincolo de câmpie se vedeau munții. În ziua aia erau albaștri și zăpada de pe creste strălucea ca sticla. Vara se termina, dar Încă nu se așezase zăpadă nouă sus pe munți. Era doar zăpada de anul trecut, topită de soare, și gheața care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Spania, doar că eram În Wyoming. — Sper să aibă parte de mult noroc. — N-o să aibă, spusei eu, și nici Schmidt n-o să fie ales președinte. Șoseaua se terminase. Acum mergeam pe un drum cu pietriș și În curând lăsarăm câmpia În spate și Începurăm să urcăm printre două dealuri, pe serpentine. Pământul de pe dealuri era roșiatic, salvia creștea În grămăjoare gri și pe măsură ce drumul urca puteam să vedem munții, dincolo de câmpia care se deschidea. Acum erau și mai Îndepărtați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pe un drum cu pietriș și În curând lăsarăm câmpia În spate și Începurăm să urcăm printre două dealuri, pe serpentine. Pământul de pe dealuri era roșiatic, salvia creștea În grămăjoare gri și pe măsură ce drumul urca puteam să vedem munții, dincolo de câmpia care se deschidea. Acum erau și mai Îndepărtați și se mănau și mai mult cu cei din Spania. Serpentinele Începură din nou și urcarăm iar, și În față văzurăm niște fazani. Când ne apropiarăm Își luară zborul, bătând repede din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
a răscolit frunzele moarte căzute prin curte și 110 s-a repezit spre ușa grajdului zgâlțâind o din țâțâni... Odată cu aceasta, Toaibă a auzit din nou ca prin vis același nechezat chemător... „Să știi că am cam început să iau câmpii. Da’ mai bine să văd eu de ce mi se tot năzare că aud ba nechezat, ba sforăit de cal?” Cu acest gând înfipt în minte a golit îndată paharul și a pornit spre grajd. Inima a început să-i bată
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
lui Gogol, se aud serile de la Dikanka măturate de un crivăț necunoscut venit nu din geografie... Europa Înspăimîntată la marginile acestui ocean În extensie fotografiile lui Stalin... - „Nu, Ana, nu a venit timpul nostru... Acum Începe ceasul scufundării În Întuneric. CÎmpia aceea vastă, comuna, casa cu pridvorul cu stîlpii sculptați, priveliști sincopate, tu Însăți cu respirația tăiată patru decenii de acum Înainte, și după aceea cine știe ca va mai fi. Încep aberațiile, ne vom trezi Îmbătrîniți, trăiți fără rost, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Ce știți voi?” - vorbi mîngîind fruntea răbdătoare a calului, ce știți voi ce Înseamnă să fii om!” Apoi plecă Împăcat cu el. CÎnd ajunse acasă, În curte, se mai uită o dată, ultima dată, spre cîmp, În răsărit, unde cernoziomul Întinsei cîmpii aștepta, peste cîteva săptămîni, arăturile de primăvară. 12. Toate acestea s-au Întîmplat În primăvară. Ana lăsă descuiată ușa casei ei. În cele două odăi din partea dreaptă a clădirii cum priveai dinspre poartă, locuia Învățătorul cu soția și fiica lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
drumurile prăfoase sau bătătorite ale cuprinderii comunale pînă la satul cel mai Îndepărtat. Se simțea, prin starea lui de țăran și de angajat al administrației, răspunzător, parcă, de bunul mers al treburilor comunale cît și de roadele pămîntului, pentru că străbătea cîmpia În lung și În lat, pe toate drumurile ei, ca-ntr-o permanentă inspecție, de sus de pe capra șaretei. Veacul fluiera alături, nepăsător de cîte aveau să vină; el Îi simțea adierea În aerul rece de dimineață din primăvara acelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
cu flori din lînă colorată pe frunte, prinsă de harnașamentul lustruit pentru Întîmpinarea anotimpului, alerga la trap, vioi, prin dislocările timpului, dînd impresia că aleargă spre un alt orizont, În timp ce Lung moțăia pe capra șaretei Într-o dulce legănare, pe cîmpia goală, În inima secolului douăzeci. Pămîntul, pînă-n zare, dincolo de ploi, de fulgere, de secete, doctrine economice, aparținea, la fel ca În urmă cu milioane de ani, vitalității lui primordiale, ordinii universale din care făcea parte, nimeni, nimic nu-l va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
răsărit În legănarea șaretei, Lung zîmbi În somn, revăzu ședința de la primărie cu primarul și cei doi de la oraș, ce e val ca valul trece, iar cei ce-o convocaseră sau ordonaseră vor pieri și ei În vîntul și cernoziomul cîmpiei, uitarea se va așterne peste toți, iar cîmpia va trăi mai departe În Înflorirea, germinația ei fără sfîrșit. Lung picotea, zîmbea, răzbunat, pe capra șaretei proaspăt vopsită, lustruită, iar calul alerga, singur, cu stăpînul adormit fericit, pe cîmpia aceasta din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
revăzu ședința de la primărie cu primarul și cei doi de la oraș, ce e val ca valul trece, iar cei ce-o convocaseră sau ordonaseră vor pieri și ei În vîntul și cernoziomul cîmpiei, uitarea se va așterne peste toți, iar cîmpia va trăi mai departe În Înflorirea, germinația ei fără sfîrșit. Lung picotea, zîmbea, răzbunat, pe capra șaretei proaspăt vopsită, lustruită, iar calul alerga, singur, cu stăpînul adormit fericit, pe cîmpia aceasta din inima veacului, fără să fie cineva care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
și cernoziomul cîmpiei, uitarea se va așterne peste toți, iar cîmpia va trăi mai departe În Înflorirea, germinația ei fără sfîrșit. Lung picotea, zîmbea, răzbunat, pe capra șaretei proaspăt vopsită, lustruită, iar calul alerga, singur, cu stăpînul adormit fericit, pe cîmpia aceasta din inima veacului, fără să fie cineva care să fotografieze sau să filmeze trecerea aceasta ce părea obișnuită, dar era unică - depinde din ce unghi și cu ce suflet priveai - să rămînă mărturie pentru evenimentele extraordinare ale acestui secol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
războiesc...Tatăl Anei rămase la rîndul lui uluit, Însă nu de cele Întîmplate, ci de neputința mea declarată, pe care n-o Înțelegea. El socotea rostirea neputinței mele ca fiind mascarea inabilă a unei desolidarizări de lumea lor uitată În cîmpie, adică o lașitate, iar mie mi-era jenă, mă simțeam umilit de gîndirea lui, căci nu aveam timpul psihologic să-i explic - și chiar de-aș fi putut, tot n-ar fi Înțeles, că În tribunale nu se poate interveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
dar cel mai mult nu lîngă mine ci la ivirea domnului Pavel, cînd apărea Îi sărea În față, mișca din coadă vioi, lătra a joacă, i se lungea la picioare. E o zi liniștită de duminică, soarele Încălzește orașul și cîmpia, dincoace și dincolo de fluviu. E anotimpul, luna În care am cunoscut-o pe Keti, În parcul din apropiere, cu 14 ani În urmă. Au trecut 14 ani ca o simplă fluturare de batistă. A Început războiul, a venit pacea, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]