13,218 matches
-
ea știa cu siguranță care va fi ocazia la care Îl va purta prima dată. Cântăm Lord of All Hopefulness, imnul ei preferat. Melodia are o anumită notă de melancolie scoțiană pe care nu am remarcat-o până acum. După ce melodia se stinge, izbucnește o repriză de tușit reprimat, iar preotul, un bărbat ca o pasăre cu o creastă de păr blond, Își roagă credincioșii să țină un moment de reculegere În amintirea lui Jill. Închid ochii și-mi așez mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
depășit mentalitatea asta absurdă de om al cavernelor. — Aici greșesc oamenii ca tine, cucoană. Femeile au depășit-o, iar bărbații au fost de acord cu asta ca să facă femeile În continuare sex cu ei. Un bărbat se Întreabă doar: ce melodie vrea ea să-i cânt acum? și o cântă. Ia, Încearcă una. Winston Îmi Întinde o cutie de metal. Recunosc recipientul rotund de culoarea bronzului: bomboane de călătorie. Mie și lui Julie ne plăceau perele glasate, cele care aveau gust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
O să accepte biberonul când o să i se facă foame rău, mi-a explicat femeia și, da, ar prefera banii În mână. Uneori cred că Emily nu m-a iertat niciodată. În drum spre aeroport, am auzit la radioul din taxi melodia aceea a lui Stevie Wonder: „Nu-i așa că e minunată...“. Cea În care se aude un bebeluș plângând la Începutul cântecului. Brusc, bluza mi s-a udat fleașcă de lapte. Nu am știut. 33tc "33" Biletultc "Biletul" Hotelul Sherbourne, New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ton furios, Însă când o spune din nou, pare o binecuvântare: — Tre’ să fie mai bine de-atât, iubita. Când eram mică, era o dubiță Mr Whippy care făcea ocolul cartierului nostru, din care răsuna o versiune foarte rapidă a melodiei Greensleeves. Într-o zi din vacanța de vară, Annette și Colin Jones Își cumpărau Înghețată de la dubiță când pisoiul lor a zbughit-o din casă și s-a prins În roata din spate. Am țipat, dar șoferul nu ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pe o brazdă de flori, într-o câmpie minunată - în [a] cărei fund se vede o dumbravă verde și munți verzi. În avanscenă se ridică, încunjurat de tufișe dese și sălbatice, ruina de marmură a unui monument roman. În timpul acesta, melodia cea dulce urmează, pe care o cântă nevăzuți încă: SILFII DE LUMINĂ Somnia regină combină-arbitrară Tristeță cu râs, Vrăjește vis de-aur în noaptea amară În suflet închis; Alături c-o umbră lumina răsare, Alături c-un nor, Din noaptea
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
au mai adus și o petrecere pe cinste, cu vin, cu glume și cu cântece, ocazie cu care Maria, proaspăta mireasă fără nuntă, a repurtat primul mare succes În fața bunicilor, cântând cu o voce minunată, mai mult de treizeci de melodii populare și cântece de petrecere, iar când a ajuns la „Mă sui-i În Dealul Cernii” și la „Ilenuțo, fa” bunicu’ Ghiorghi a văzut-o așa dintr-o dată cu mult mai frumoasă și cu mult mai potrivită pentru Victor. Gândurile sale
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
mîinile omului mă apucară de gît. Puternice, dar precise, controlau cantitatea de aer pe care puteam s-o Înghit În scurtele momente În care degetele Își slăbeau apăsarea. Îmi căutau mușchii și vasele de sînge ale gîtului, parcă interpretau o melodie În mijlocul morții mele. Abia respirînd, m-am apucat de balustradă, În vreme ce semnalul luminos al farului pălea, iar cercul nopții se Închidea În mintea mea. 8 Parfumul morții — Cinci crime sînt mai mult decît suficiente, domnule Prentice. Nu ne-o dorim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
ei, făcută cu luni în urmă, ședea rău pe trupul slăbit. Nădușise la subsuori și nu spunea nimic. Sorbea numai berea rece și înțepătoare, fericită puțin, abia gustmd din friptura proaspătă adusă de chelner. Orchestra cânta o romanță a cărei melodie plutea ușor deasupra grădinii. Prin întunericul rămas în ungherele boschetelor, se zăreau luminile mici 111 ale țigărilor aprinse. Din când în când, un râs întărîtat de femeie acoperea muzica, și pocnetul sticlelor desfundate răsuna în toate părțile. Nevasta se amețise
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
o bucățică de cașcaval cu roșii și mititei, câți or încăpea pe grătar, pentru ca la urmă să facă și câteva fripturi așternute bine pe cărbuni, date prin fum, să meargă băutura. Pe estrada de scânduri se urcase orchestra și o melodie ușoară sui deasupra grădinii. Didinei și lui Sandu le aduseră câte o farfurie de icre și bere. Ăi scăpați din pușcărie mâncau fără să scoată un cuvânt. Erau hămesiți și doriți de lucru bun. Ce-au vrut le-a pus
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
me - far as you could THROW ME!“1) pe fundalul unei avalanșe cumplite de chitare furioase și de reverberații metalice. Eram în culmea fericirii. Nu-mi doream decât ca tipul care-mi făcuse caseta să fi făcut o listă a melodiilor; jumătate dintre grupuri îmi erau necunoscute. Fusesem prea ocupată de luatul cu asalt al pantalonilor lui ca să-l pun să facă și lista. Iată dovada faptului că sexul poate să-ți dea peste cap prioritățile. Sally se simțea foarte jignit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
șotii, dar nici că m-a mai luat cineva așa la întrebări ca acum. Sunt tari, tre’ să recunosc. Te gândești că polițaii sunt niște încuiați, nu? Ei bine, nu și ăștia din echipa de la omucideri. Fluieră un pic din melodia filmului The Bill, dar foarte prost. Trebuia să-i știi șmecheria. Se fixau luminile. Unul dintre reflectoare se întoarse în direcția noastră, orbindu-ne pe amândoi. — Hei! Termină, băi prostule! Bez îi arătă degetul tipului de la lumini și reflectorul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
din cap și notă ceva în dosar. Sally, care ținea un termos între picioare, Sophie și cu mine eram adunați de cealaltă parte a culoarului. MM strigă: Da, Hugo, mai întâi se sting luminile și după aia începe muzica ta. Melodia laitmotiv a lui Oberon. —Minunat, zise Hugo, care nu mai putea de fericire. O s-o iau ușor, la pas, ca s-o savurez mai bine. Putem să repetăm faza asta? Luminile scăzură și apoi se stinseră. —Bun. Și acum intri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
dus țintă către ușă, trecând pe lângă Vi, care clipi când mă văzu - trecuse ceva vreme de când mă văzuse îmbrăcată în ceva care chiar stătea pe mine - și apoi am luat-o prin labirintul de coridoare, până pe scenă, fredonând ușurel o melodie veselă. Era minunat să am dreptul să trec prin locul ăsta cum voiam, fără să trebuiască să lucrez ceva pentru a-mi justifica prezența acolo. Capitolul șaisprezecetc "Capitolul șaisprezece" Actorii intrară în culise într-un fel de galop la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Mulțimea obișnuită era acolo. Extremiștii de stânga, bărbații cu părul lung după o călătorie de un an prin India, fetele cu cercel cu diamant în nas, cei care se strângeau de fiecare dată la aceste întâlniri de sâmbătă seara. Cântau melodiile bine cunoscute - Shir l’shalom, Cântecul păcii - și purtau obiectele speranței: lumânări așezate în căușul palmelor sau chiar portrete ale acelui bărbat, Itzhak Rabin, eroul asasinat care a dat numele acestui loc sfânt. Formau un cerc în Piața Rabin, fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
peste un buton cu un înscris ebraic pe el, despre care presupuse că era numele de familie. Apăsă scurt pe el, pentru a deranja cât mai puțin. Nu primi nici un răspuns. Dar luminile erau aprinse și se auzea muzică. O melodie melancolică, tulburătoare. Mahler, presupuse Maggie. Era cu siguranță cineva acasă. Bătu o dată încet cu ciocănelul metalic în ușă, apoi mai energic. La a doua încercare, ușa se deschise ușor. Fusese lăsată întredeschisă, exact ca în casele de doliu pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Elveția, acum o săptămână. Înăuntru era o grămadă mare de case de jucărie din lemn, toate cu ferestre vopsite și înconjurate de gărdulețe din bețe de chibrit. Dacă ridicai acoperișul, descopereai că șemineul ornamental avea și altă funcție. Începea o melodie lentă, ușoară, produsă de mecanismul făcut din metal lucios dinăuntru. I-au trebuit zece luni ca să dea de sursa acestei cutii muzicale. A căutat pe zeci de site-uri și a vorbit cu o grămadă de tehnicieni, până când a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de tehnicieni, până când a fost sigur că aceasta avea calitățile necesare. Acum, scoțând mecanismul afară cu șurubelnița, își dădu seama că răbdarea i-a fost răsplătită. Tamburul rotativ din mijloc, prevăzut cu niște ace mici, care acționau ciocănelul ce executa melodia, avea un orificiu, exact cum i se spusese. Întinse mâna, pe care avea o mănușă de latex, după primul dintre sigiliile cilindrice pe care le aliniase pe un raft, la nivelul ochilor. Încet, cu atenție, strecură sigiliul înăuntrul tamburului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
OK. Ce înseamnă nas tayib? —E foarte simplu. Înseamnă un om bun. Sau, dacă ar fi să traducem în germană, un Gutt man, nein? Capitolul 21 Londra, șase luni mai devreme Henry Blyth-Pullen bătea în schimbătorul de viteze pe ritmul melodiei din Archers. Tum-tee-tum-tee-tumtum-tum, tum-tee-tum-tum-tum-tum. Era, hotărâse el, un om cu gusturi simple. Ar fi putut să-și petreacă viața înconjurat de somptuoase obiecte antice sau de artefacte prețioase, dar nevoile lui erau modeste. Doar atât - o plimbare cu mașina după-amiaza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
teanc de hârtii și zâmbetul lui obișnuit: probabil că funcționarii de la vamă făcuseră semn că actele erau aprobate. Henry Blyth-Pullen completă un cec de treizeci de lire ca taxă de eliberare și se întoarse la mașina sa, așteptând, în timp ce o melodie de după-amiază târzie rula pe Radio 4, să fie chemat în zona de siguranță. În cele din urmă i se făcu semn să înainteze, astfel că trecu prin înaltele, uriașele porți, ajungând la Ușa 8, așa cum fusese instruit de Tony
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
straturi de spumă și bandă adezivă, deveni neliniștit. Văzu un set de șase cutii muzicale, toate în formă de cabane elvețiene, pictate în culori țipătoare, de prost gust. Ridică acoperișul primeia și, spre mare lui dezamăgire, începu să răsune o melodie. Edelweiss. Sub ele erau niște sticluțe oribile, de proastă calitate, conținând mostre de pudră colorată, iar pe fiecare era lipită o etichetă, evident falsă, care le anunța ca fiind „Nisip veritabil din râul Iordan“. Al-Naasri nu-l dezamăgise niciodată până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
da, voia cu toată ființa să-și salveze reputația. Dar în acest moment sentimentele astea erau pe locul doi. Va face asta pentru Uri. Și atunci îl auzi, slab la început. Fu izbită, la fel ca prima dată, de frumusețea melodiei, o înșiruire tulburătoare de note. Iar acum se auzea puțin mai tare, își putea da seama că nu era o înregistrare, nu venea de la radioul unei mașini, ci erau glasuri de oameni care cântau, sunetul fiind purtat de adierea vântului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
un fel de trapă, o scară poate, care să ducă într-o pivniță. Dar unde? —OK. O să urmărim lumina aia mică de acolo - și o să trecem prin Pasajul Secret. Un adolescent imită vaierul lugubru al unei fantome. Sora lui cânta melodia de la Zona crepusculară. Grupul mergea în șir indian pe un coridor lung, pe sub un tavan boltit, nu foarte înalt. Lumina zilei dispăruse acum, exista doar strălucirea portocalie a spoturilor fixate în pământ la anumite intervale. Maggie tremura, o consecință a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
o să vă fie mai ușor. (Pleacă încet, abătut și copleșit de muzică.) BRUNO: De acu’ totu’ e ca și făcut. GRUBI (Sughițând ușor.): Ce frumos! Ce frumos! Cam poate să cânte așa frumos? BRUNO: Nu știu. Uite că se poate. (Melodia, ajunsă la limita de sus a intensității, începe să scadă.) (Cei doi se întind cu fața în sus, cu capetele cât mai apropiate de groapă și ascultă melodia care se stinge.) GRUBI: Se întunecă. BRUNO: Tu ce zici, ce-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
poate să cânte așa frumos? BRUNO: Nu știu. Uite că se poate. (Melodia, ajunsă la limita de sus a intensității, începe să scadă.) (Cei doi se întind cu fața în sus, cu capetele cât mai apropiate de groapă și ascultă melodia care se stinge.) GRUBI: Se întunecă. BRUNO: Tu ce zici, ce-o să zică Pendefunda? Lumina scade de tot, pe măsură ce melodia scade; se sting în același timp.) (Un alt moment al acțiunii; lumină puternică, sugerând o dimineață; cei doi sunt aplecați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
începe să scadă.) (Cei doi se întind cu fața în sus, cu capetele cât mai apropiate de groapă și ascultă melodia care se stinge.) GRUBI: Se întunecă. BRUNO: Tu ce zici, ce-o să zică Pendefunda? Lumina scade de tot, pe măsură ce melodia scade; se sting în același timp.) (Un alt moment al acțiunii; lumină puternică, sugerând o dimineață; cei doi sunt aplecați asupra gropii lucrând ca la început.) BRUNO: Pfff... Nu cred să mai iasă. GRUBI (Tenace.): Taci! Trebuie să iasă. (Pauză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]