14,765 matches
-
21) ; găsește că e firesc ca nobilul și viteazul Antistene să aibă o mamă de alt neam pentru că un astfel de om plin de calități nu s-ar putea trage din doi părinți atenieni (XIII 31) ; conchide, după ce Xantipa îi varsă o cană de apă în cap, că orice furtună se termină cu ploaie (XVII 36) ; afirmă că și-a ales o nevastă dificilă cu gândul că, dacă o poate suporta pe ea, va face față oricui, după cum călăreții buni cumpără
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
sau că ar avea nevoie de un medic. Declară că nu vrea să fie omorâtă, arătându-se obsedată de prăbușirea mașinii în râpă și de ideea că sângele veșnic al omorului... nu se șterge niciodată de pe locul de unde a fost vărsat (I, p. 608). La sosirea bărbatului ei, își dă seama că e considerată drept o piesă de muzeu, o fosilă (I, p. 608), în timp ce Dida, noua lui cucerire, le apare tuturor ca întruchiparea tinereții fără bătrânețe (I, p. 609). Convins
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
poate, ca să se excludă din fapte. Există puține motive pentru a spune adevărul, Însă ca să minți, numărul lor e infinit. Ascultă, sigur te simți bine? Ești alb ca brînza de vacă. Am tăgăduit și m-am repezit spre toaletă. Am vărsat dejunul, cina și o bună parte din mînia pe care o țineam În mine. M-am spălat pe față cu apa Înghețată de la chiuvetă și mi-am contemplat imaginea din oglinda aburită pe care cineva mîzgălise cu un creion de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ținînd pușca În poală, călduță Încă. Contempla imperturbabil trupul decapitat al Maríei Craponcia, alias Yvonne, acoperit de insecte. CÎnd văzu gardienii cum se apropiau, se mărgini să ridice din umeri, cu fața stropită de picături de sînge, parcă ciupită de vărsat. Luîndu-se după sughițurile de plîns, gardienii Îl găsită pe Ramón Un-singur-coi ghemuit lîngă un copac, la treizeci de metri mai Încolo, În desiș. Tremura ca un copil și nu era capabil să se facă Înțeles. Locotenentul de la Garda Civilă, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Thomas Edison din Menlo Park, New Jersey, un nou tip de material sensibil, ce permitea să se filmeze În condiții precare de lumină, nemaiauzite pînă atunci. Printr-un artificiu tehnic rămas neelucidat, unul dintre asistenții de laborator ai lui Gelabert vărsase vin spumant din soiul Xarelo, provenit din regiunea Penedés, În tăvița cu revelator și, ca o consecință a reacției chimice, forme stranii Începură să apară pe pelicula expusă. Aceasta era pelicula pe care Jausá voia să i-o arate lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
am fost În stare să deschid gura. Îmi amintesc impactul surd, teribil al loviturilor ce cădeau fără milă asupra prietenului meu. Și acum mă mai dor. M-am limitat să mă refugiez În acea convenabilă strînsoare a polițiștilor, tremurînd și vărsînd În tăcere lacrimi de lașitate. CÎnd Fumero se plictisi să tot scuture o greutate moartă, Își descheie pardesiul, se deschise la fermoar și Începu să urineze peste Fermín. Prietenul meu nu mișca, părînd o boccea de rufe vechi părăsită Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
care Încă mai zăceau două valize Închise ca niște coșciuge, pecetluind cei douăzeci și doi de ani petrecuți de ea la Barcelona. CÎnd a citit scrisoarea semnată de Penélope pe care Jorge Aldaya i-o predase lui Miquel, Sophie a vărsat lacrimi de furie. — Ea știe, șopti. Sărăcuța de ea, știe... — Ce știe? Întrebă Miquel. — Eu sînt vinovată, zise Sophie. Eu sînt vinovată. Miquel Îi ținea mîinile, neînțelegînd. Sophie nu a cutezat să-i susțină privirea. — Penélope și Julián sînt frate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
stîrnește mai multă teamă decît un erou care trăiește ca să poată povesti mai departe ceea ce toți cei care au căzut alături de el nu vor putea povesti niciodată. Săptămînile de după căderea Barcelonei au fost de nedescris. În acele zile s-a vărsat tot atîta sînge, sau chiar mai mult, ca În timpul luptelor, numai că În secret și pe nevăzute. CÎnd, În sfîrșit, a venit pacea, mirosea asemenea acelei păci care bîntuie prin Închisori și cimitire, un giulgiu de tăcere și de rușine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
deciziilor prudenței; din an în an, Lizaveta Prokofievna devenea tot mai capricioasă și mai intolerantă, se transformase chiar într-o persoană ciudată, însă cum avea mereu la îndemână un soț foarte supus și dresat, de obicei pe capul acestuia își vărsa tot năduful, după care în familie se reinstaura armonia și toate mergeau cum nu se putea mai bine. De altminteri, nici generăleasa nu ducea lipsă de poftă de mâncare și de obicei, la ora douăsprezece și jumătate, împreună cu fetele, lua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
la Moscova, în timpul întâlnirilor lor de acolo -, în acest moment parcă începe să-mi fie pe înțeles expresia neobișnuită că timp nu va mai fi.“ „Probabil, adăugase el zâmbind, aceasta este tocmai secunda în care n-a apucat să se verse urciorul cu apă, răsturnat, al epilepticului Mahomed, care, totuși, a izbutit să vadă în clipa aceea toate lăcașurile lui Allah.“ Da, la Moscova se întâlnea des cu Rogojin și nu doar de asta vorbeau. „Rogojin mi-a spus adineaori că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
bată apoi joc de ele? Doar a făcut în așa fel încât unica ființă care a fost recunoscută pe pământ drept desăvârșită... arătându-le-o oamenilor, tot pe ea a menit-o să spună cuvintele care au făcut să se verse atâta sânge, încât, dacă s-ar fi vărsat tot deodată, oamenii s-ar fi înecat cu siguranță! O, bine că mor! Și eu, probabil, aș fi spus vreo minciună îngrozitoare, natura m-ar fi tras pe sfoară!... N-am corupt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în așa fel încât unica ființă care a fost recunoscută pe pământ drept desăvârșită... arătându-le-o oamenilor, tot pe ea a menit-o să spună cuvintele care au făcut să se verse atâta sânge, încât, dacă s-ar fi vărsat tot deodată, oamenii s-ar fi înecat cu siguranță! O, bine că mor! Și eu, probabil, aș fi spus vreo minciună îngrozitoare, natura m-ar fi tras pe sfoară!... N-am corupt pe nimeni... Am vrut să trăiesc pentru fericirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
constau la mine din căință veritabilă, puteți să mă credeți sau nu, sunt gata să jur, dar vorbele și minciuna constau din gândul infernal (și prezent mereu) cum să-l prind pe om, cum să-l aduc în starea ca, vărsând în fața lui lacrimi de pocăință, să câștig ceva de la el. Zău că așa-i! Altuia nu i-aș spune - ar râde de mine și ar scuipa; dar dumneavoastră, prințe, judecați omenește. — Uite, exact același lucru mi l-a spus și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
anecdotă din veacurile trecute, căci simt nevoia să spun o anecdotă din veacurile trecute. În zilele noastre, în patria noastră, pe care, sper, o iubiți la fel de mult ca și mine, domnilor, căci, în ce mă privește, sunt gata să-mi vărs chiar tot sângele din mine... — Mai departe! Sari peste asta! — În patria noastră, ca și în Europa, foametea generală, totală, teribilă vizitează omenirea, după un calcul posibil și cât pot ține eu minte, cel mult o dată la un sfert de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
-o Kolea... Sunteți un creștin zelos? Kolea zice că dumneavoastră înșivă spuneți că sunteți creștin. Prințul îl cercetă cu atenție și nu-i răspunse. — Nu-mi răspundeți? Poate veți fi crezând că vă iubesc foarte mult? adăugă deodată Ippolit, parcă vărsându-și năduful. — Nu, nu cred. Știu că nu mă iubești. — Cum! Chiar după cele întâmplate ieri? Ieri am fost sincer cu dumneavostră sau nu? — Și ieri știam că nu mă iubești. — Adică pentru că vă invidiez, pentru că vă invidiez? Întotdeauna ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
s-a considerat, probabil, teribil de jignit că am avut curajul să pătrund cu atâta necuviință în ungherul lui și să văd urâta dezordine, de care și lui îi era rușine. Desigur, s-a bucurat de ocazia de a-și vărsa pe cineva năduful provocat de ghinioanele pe care le avea. Un moment chiar am crezut că sare la bătaie; s-a făcut palid la față, ca apucat de isterie femeiască, speriindu-și astfel soția tare. — Cum ați îndrăznit să intrați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sub observație, ca să zic așa, toate apucăturile și toți pașii... O, prea bunule prinț! sări Lebedev cuprins parcă de inspirație. Să nu credeți că afirm că el este cu siguranță... Eu, ca să zic așa, sunt gata și-acum să-mi vărs tot sângele pentru el, deși, fiți și dumneavoastră de acord, că necumpătarea și beția și căpităneasa și toate astea la un loc ar putea să-l împingă la orice. — Desigur, sunt întotdeauna gata să sprijin atingerea acestui țel, spuse prințul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și Ganea începu să se încrunte; poate că Varia insistase intenționat asupra acestui subiect, ca să poată pătrunde în adevăratele lui gânduri. Dar de sus se auziră iarăși strigăte. — Îl alung din casă! zbieră Ganea, parcă bucurându-se că-și poate vărsa năduful. — Și atunci o să ne facă iarăși de rușine peste tot, ca și ieri. — Cum ca și ieri? Cum adică? Zici că... bâigui Ganea, speriindu-se deodată teribil. — Ah, Doamne, chiar nu știi? întrebă Varia, dându-și seama că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Kapitoșka! insinuă Ippolit. — Kapitoșka, domnule, Kapitoșka, nu Eroșka! Kapiton, Kapitan Alexeevici, adică Kapiton... locotenent-colonel... în retragere... s-a căsătorit cu Maria... cu Maria Petrovna Su... Su... prietenul și tovarășul meu... Sutulova, chiar de când era încă iuncher. Pentru el mi-am vărsat... l-am acoperit cu pieptul... a fost ucis. Kapitoșka Eropegov n-a existat! N-a existat! Generalul țipa cu înflăcărare, însă în așa fel încât s-ar fi putut crede că la mijloc e una, iar țipetele se referă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Toate acestea au fost fapte neînsemnate, politice. Însă vă repet, am fost martorul lacrimilor și gemetelor nocturne ale acestui mare om; iar așa ceva, cu excepția mea, n-a mai văzut nimeni! Spre sfârșit, ce-i drept, nu mai plângea, nu mai vărsa lacrimi, ci doar gemea din când în când; dar se întuneca parcă din ce în ce mai mult la față. Parcă veșnicia îl umbrea deja cu aripa ei de beznă. Uneori, noaptea, ne petreceam ore întregi singuri, tăcând; mamelucul Roustan sforăia în camera de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să se întâmple în viitorul apropiat; poate, mâhnită de visurile ei spulberate ca fumul (în care, ce-i drept, nici ea nu prea credea), nu-și putuse nici ea, ca omul, refuza plăcerea de a exagera pacostea și de a vărsa astfel mai mult venin în inima fratelui ei, pe care, de altminteri, îl iubea sincer și cu compasiune. În orice caz, însă, nu putea primi asemenea informații exacte de la prietenele ei, domnișoarele Epancin; era vorba doar de aluzii, de cuvinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nici situația lor, nici poate dispoziția sufletească (lucru firesc) nu puteau corespunde unor eforturi mai serioase. Am amintit faptul că până și cei din anturajul prințului se revoltaseră întrucâtva împotriva lui. De altfel, Vera Lebedeva se limitase la niște lacrimi vărsate în singurătate și la hotărârea de a sta mai mult acasă, trecând pe la prinț mai rar decât altădată. În acest timp, Kolea se ocupa de înmormântarea tatălui său; bătrânul murise din pricina unui nou atac de apoplexie, la vreo zece zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fost determinate limitele exacte ale continentului nostru, ajungându-se la cele pe care le are astăzi Kilometrul 1777 al transsiberianului, care marchează la est direcția Asiei și la vest pe cea a Europei. Munții Urali și fluviul Ural, care se varsă în Marea Caspică, sunt considerate, prin tradiție, ca fiind frontierele orientale ale continentului, formula celebră a generalului de Gaulle „Europa de la Atlantic la Urali” întărind această dimensiune (Fondation Robert Schuman, 1993, 13). Pentru Jean-Baptiste Duroselle, Europa coincide, înainte de toate, cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
cu ea și altundeva decât în pat. Dar la drept vorbind, nu-i și aceasta o înșelăciune? Sîntem oare mai departe unul de altul decât în cvasiidentitatea orizontală? De unde altcum pornirea obscură și nestăpânită, a ceasurilor tulburi, de a-ți vărsa plânsuri tainice pe sânii femeilor pierdute, în hoteluri vechi? Nu atât din instinct, cât din groaza de plictiseală atârnăm de femeie. Și se prea poate ca ea să nu fie decât o născocire a acelei groaze. Din frica de singurătate
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
poezie a vocilor lăuntrice se reduce la imposibilitatea de-a separa dorul de viață de dorul de moarte. Speranțele sânt cuiburi fragede de sfârșituri. A trăi și a muri: două semne pentru aceeași închipuire. Toate lacrimile neplânse mi s-au vărsat în sânge. Și eu nu m-am născut pentru atâtea mări și nici pentru atât amar. Nu găsesc cheia la acest fapt; în bucuria inspirată repetăm pe Dumnezeu, iar în tristețe rămânem cu cenușa propriei substanțe. O reflecție trebuie să
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]