15,310 matches
-
magică de "ritmuri" înspre mistere, adică de imnuri orfice formate din impulsuri metaforice, ca o suită sincopată de discurs: "Capăt al osiei lumii!/ Ceas alb, concis al minunii,/ Sună-mi trei/ Clare chei/ Certe, sub lucid eter/ Pentru cercuri de mister!// An al Geii, închisoare,/ Ocolește roatele interioare: / Roata Venerii/ Inimii// Roata capului/ Mercur/ În topire, de azur,/ Roata Soarelui/ Marelui" (Ritmuri pentru nunțile necesare). Elanul liric se descifrează ca un ritm al "roților" Venerei, al senzualității organice, apoi al "capului
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
Dar nu matematicianul face poezia, ci savantul-poet, subsumat căutării și întrebării umane. El are marea forță de a urca în hora elementelor: Spre acel fumegat/ Fra Mercur/ De pur augur", - un Luceafăr care se înalță într-o bucurie contemplativă a misterului universal. ă...î Poetul Jocului secund pătrunde printr-o spărtură a spiritului în lumea precreatelor, descoperind locul său de parte a întregului: "O, Mercur,/ Frate pur/ Conceput din viu mister/ Și fecioara Lucifer,// Înclinat pe ape caste/ În sfruntări iconosclaste
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
un Luceafăr care se înalță într-o bucurie contemplativă a misterului universal. ă...î Poetul Jocului secund pătrunde printr-o spărtură a spiritului în lumea precreatelor, descoperind locul său de parte a întregului: "O, Mercur,/ Frate pur/ Conceput din viu mister/ Și fecioara Lucifer,// Înclinat pe ape caste/ În sfruntări iconosclaste,/ Cap clădit/ Din val oprit/ Sus, pe Veacul împietrit,// O, select, / Intelect/ Nunta ne-am sărbătorit"... (Idem). Metafora îi revelă identitățile elementelor și îi botează descoperirile Necunoscutelor: "Mercur, astră aurită
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
La fața păroasă,/ Suptă, care ajună/ Apusă-n cărbunii din lună;// Mătanie adîncă,/ Îndoită încă/ Norului violaceu,// Fumat lung, de soare,/ La ziua-n revărsare,/ Când pipăi sufletul meu" (Paznicii). ă...î Poezia lui Ion Barbu este o închinare la misterul care Naște și dă drumul în univers la o Bucurie exprimată prin însuși actul de contemplare poetică în perspectiva cosmicității eului. E o rugă pentru împlinire și pentru veșnica desmărginire: "La lămpi de gheață, supt zăpezi,/ Tot polul meu un
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
evidente sunt ocolite în mod simptomatic. Dacă am uitat penibilele denigrări dintr-o anumită epocă, dintre care o asemenea ieșire s-a făcut imediat după moartea poetului, ne împiedicăm acum de prea multe referiri docte, prea livrești și adiacente. De la misterele Cabalei, literatura cosmogoniilor și întreaga literatură a misterelor păgâne, citate dintre cele mai felurite se varsă, postum, spre poezia lui Barbu. Se știe că autorul era mare amator de asemenea literatură, care pe alocuri l-a și influențat, dar Barbu
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
uitat penibilele denigrări dintr-o anumită epocă, dintre care o asemenea ieșire s-a făcut imediat după moartea poetului, ne împiedicăm acum de prea multe referiri docte, prea livrești și adiacente. De la misterele Cabalei, literatura cosmogoniilor și întreaga literatură a misterelor păgâne, citate dintre cele mai felurite se varsă, postum, spre poezia lui Barbu. Se știe că autorul era mare amator de asemenea literatură, care pe alocuri l-a și influențat, dar Barbu este departe de a fi ermetizat glose, numai
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
pe bicicletă, în timp ce ea își ducea vacile la ciurdă. Era un tânăr chipeș venit de curând în zona lor. Acum Ramona se gândi dacă atunci când Radu o privea, deși privirea lui părea glacială, era destul de conștient, pentru ea rămâne un mister, niciodată nu dezlegase enigme și până astăzi, nu-și dorise niciodată. Dacă i-aș spune mamei despre toate astea.„ A nu, nu se poate să o supăr”, se gândi ea. În seara aceea Ramona adormi greu. Cum ațipea, în viziunea
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
trimitea razele lungi spre copiii colindători mângâindu-i, iar spre adulți, lumină argintie, fermecătoare care le sugera că ea a fost martoră la nașterea mântuitorului ISUS, bucurându-se împreună cu ei de această Sfântă sărbătoare. Era o noapte plină de mister și mult farmec, tot sufletul slăvindu-l pe ISUS și mama lui, Maria. Cei mai bătrâni, aducând jertfă, lacrimile lor curate, împletindu-se cu frumoasele colinzi. După ce Radu și Andrei s-au dus la Livia, unde au colindat, au luat
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
în lacrimi amare și ștergându-și fruntea de sudoare rece. La cumpăna dintre ani, în toate curțile satului L., se auzeau strigăte de veselie, urări de tot felul, unii cântând ”la mulți ani”, în timp ce bătaia clopotelor aducea un plus de mister sărbătorii. La fel și în curtea familiei Plopeanu cele trei perechi: Radu cu Ramona, Andrei cu Livia și Eugen cu Oana cântau la mulți ani închinând cu șampanie. Pe fețele tuturor se putea citi o bucurie senină, specifică acelei nopți
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
făcu apariția printre stelele lucitoare, mângâind cu razele ei blânde mantia imaculată a iernii. Părea o noapte de argint. Radu și Ramona, în drum spre casa bunicilor admirară splendoarea nopții cu peisajul său de basm, totul fiind cuprins de un mister absolut. Bunica îi aștepta cu un foc bun și o cină caldă. Ea admiră farmecul și blândețea Ramonei, spunându- i că se bucură să o aibă ca oaspete în această noapte. A doua zi, în jurul amiezii, Radu vorbi în curte
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
acei indivizi apăreau ca o confrerie secretă de alchimiști conspirînd fără știrea lumii. Tata a Îngenuncheat lîngă mine și, privindu-mă țintă În ochi, mi-a vorbit cu acel glas șoptit al promisiunilor și al confidențelor. — Locul acesta e un mister, Daniel, un sanctuar. Fiecare carte, fiecare tom pe care-l vezi are suflet. Sufletul celui care l-a scris și sufletul celor care l-au citit, l-au trăit și l-au visat. Ori de cîte ori o carte Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
de veioză, m-am scufundat Într-o lume de imagini și senzații cum nu mai cunoscusem nicicînd. Personaje ce mi s-au Înfățișat la fel de reale precum aerul pe care-l respirau m-au tîrÎt Într-un tunel de aventură și mister din care nu voiam să mai scap. Pagină după pagină, m-am lăsat Învăluit de farmecul povestirii și al lumii sale, pînă cînd suflarea dimineții mi-a dezmierdat fereastra și ochii mei istoviți au alunecat peste ultima filă. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
băgat de seamă că Barceló mă fixa. — Așadar, ai de gînd să-mi spui unde ai găsit cartea asta? m-a Întrebat. — Aș face-o, Însă i-am promis tatei că am să păstrez secretul, am răspuns. — Înțeleg. Sempere și misterele lui, a zis Barceló. Îmi Închipui eu cam pe unde. Mare baftă ai avut, băiete. Asta numesc eu să găsești acul În carul cu fîn. Ia să vedem, Îmi dai voie să mă uit la ea? I-am Întins cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
tertipuri tulburi pe vremea revoluției industriale, fiica acestuia, o domnișoară din lumea bună pariziană, foarte citită și fină fiind, se Îndrăgostea de hoț. Pe măsură ce avansa Întortocheata poveste de amor, Împînzită de incidente frămîntate și de episoade În semiîntuneric, eroina deslușea misterul ce Îl determina pe enigmaticul protagonist, care nu-și dezvăluia niciodată numele, să orbească păpușile, descoperea o taină Îngrozitoare despre propriul ei tată și despre colecția lui de figurine din porțelan și se afunda În mod inevitabil Într-un final
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
un soi de amendă plătită Învățătorilor și tutorilor, fără să știu prea bine pentru ce. Nu cunoșteam plăcerea de a citi, de a explora porți ce ți se deschid În suflet, de a te lăsa În voia imaginației, frumuseții și misterului ficțiunii și limbajului. Pentru mine, toate acestea s-au născut odată cu romanul acela. Ai sărutat vreodată o fată, Daniel? Cerebelul mi se Înfundă În gîtlej, iar saliva mi se preschimbă În rumeguș. — Bine, ești Încă foarte tînăr. Însă este chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
bibliotecile În căutarea unor cărți de Julián Carax și care, dacă le găsea, le cumpăra, le fura sau le obținea prin orice mijloace; apoi, imediat, le arunca pe foc. Nimeni nu știa cine era, nici de ce făcea asta. Încă un mister de adăugat la enigma lui Carax Însuși. Cu timpul, mama a hotărît că trebuie să ne Întoarcem În Spania. Era bolnavă, iar căminul și lumea ei fuseseră dintotdeauna Barcelona. În taină, eu nutream speranța că voi putea afla ceva despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
privi fără să clipească. — Mama nu e singură, Daniel. E cu Dumnezeu. Și cu noi, cu toate că nu o putem vedea. Aceeași teorie mi-o expusese la colegiu părintele Vicente, un iezuit veteran care era mînă spartă În a explica toate misterele din univers - de la gramofon la durerile de măsele - citînd din Evanghelia după Matei, Însă În gura tatei suna ca și cum nici pietrele nu credeau așa ceva. — Dar Dumnezeu de ce o vrea? Nu știu. Dacă Într-o zi o să-l vedem, o să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
-su, Tomás Își petrecea majoritatea timpului Închis În camera lui, construind artefacte de neînțeles. Tot ceea ce Îi prisosea În inteligență Îi lipsea În simț practic. Interesul lui pentru lumea reală se concentra În aspecte precum sincronizarea semafoarelor de pe Gran Vía, misterele surselor luminoase de la Montjuïc sau automatele din parcul de distracții Tibidabo. Tomás lucra În fiecare după-amiază În biroul tatălui său și uneori, cînd ieșea, trecea pe la librărie. Tata Îl Întreba Întotdeauna despre invențiile lui și Îi dăruia manuale de mecanică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
nevoie de niște degete de violonist pentru treburile mele de la firmă. Tomás Îl slobozi, cerîndu-și iertare. — Altminteri, dumneata ce poziție adopți În privința teoremei lui Fermat? Îl Întrebă Fermín, frecîndu-și degetele. De Îndată, se angrenară Într-o discuție de neînțeles despre misterele matematicii, care mie mi-a sunat ca limba chineză. Fermín Îi spunea mereu dumneata, sau doctore, și se prefăcea că nu observă bîlbîiala băiatului. Pentru a răspunde infinitei răbdări pe care Fermín o avea cu el, Tomás Îi aducea cutii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
un glas Într-o cameră, Însă, cînd a dat să intre, ușa i s-a Închis În nas. Ce părere aveți? Am părerea că era curent. — Sau altceva, punctă portarul coborîndu-și glasul. Deunăzi spunea la radio: universul e plin de mistere. Aflați că au găsit sfîntul giulgiu cel adevărat la Sardanyola, În plin centru. Fusese cusut În ecranul unui cinematograf, ca să fie păzit de musulmani, care vor să se folosească de el ca să spună că Iisus era negru. Ce părere aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
la Sardanyola, În plin centru. Fusese cusut În ecranul unui cinematograf, ca să fie păzit de musulmani, care vor să se folosească de el ca să spună că Iisus era negru. Ce părere aveți? N-am cuvinte. — Ce vă spuneam eu. Multe mistere. Proprietatea asta, ar trebui s-o dea jos și să azvîrle cu var pe deasupra. I-am mulțumit domnului Remigio pentru informații și tocmai mă pregăteam să cobor pe bulevard Întorcîndu-mă spre San Gervasio. Mi-am ridicat privirea și am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
a vreunui spiriduș... Am să dau un alt exemplu: cerul. La fel cum pentru un adult cerul nu prezintă mare lucru... o întindere albastră infinită. Dar pentru un copil, cerul reprezintă calea îngerilor, o plapumă străveche a pământului, plină de mister, o lume eternă, undeva prin nori, unde trăiesc zâne și feți-frumoși în orașe de ciocolată... Până acum v-am spus doar despre diferențele spirituale dintre un adult și un copil. Acum aș vrea să vă vorbesc despre sentimentele mele față de
ANTOLOGIE:poezie by Vlad-Ionuţ Gabor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_677]
-
privesc mai atent la bătrână. Ea a băgat de seamă și face o plecăciune abia vizibilă către mine, fixându-mă cu ochii ei vii...Figura ei mi se pare cunoscută, dar de unde? În mintea mea începe bătălia pentru a descurca misterul... Fiecare gând se înghesuie să-și spună părerea. „Ea este” - zice un gând. „Mi se pare că-i...” încearcă altul. „Sigur este...” se avântă al treilea. Nici un răspuns nu este potrivit. Eu mă încăpăținez să-mi aduc aminte de unde o
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
pentru că așteaptă să îndeplinești porunca Celui de Sus... „Parcă am mai auzit aceste vorbe, chiar din gura țigăncii, la primele noastre întâlniri. Și iată-le repetate de bătrân” - am gândit eu, dar îmi dădeam seama că spusele ascund încă multe mistere, pe care nu cred că mi le va dezvălui acum. Poate altă dată. Cine știe? Cu aceste gânduri am pornit în urma bătrânului, care, după obiceiul lui, odată cu ultimul cuvânt a și pornit înainte, spre biserica Sfântul Nicolae Domnesc, vorbind de
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
iar toate-s triste. Și azi ca și ieri- Potop de dureri. Și visul apune În negrul destin... Și vremuri mai bune Nu vin, nu mai vin, Și nici mângâieri... Și iar toate-s triste, Și azi, ca și ieri... * Mister Clavirile plâng în oraș Pe-o vreme de toamnă pustie... Și plopii plâng tot în oraș, Și-n totul e-o grea agonie. Par casele triste castele... Amorul, aici, a murit Și poate că plâng la clavire Fecioare cu păr
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]