13,881 matches
-
la el, puțoiul! a strigat Încântat avocatul Baculovschi. — Vă rog să mă iertați pentru obrăznicie, tovarășul Rogoz. Cum bine ziceți dumneavoastră, tinerețea... — Nu-i nimic, Vasile, dar spune-mi mie, aici, Între prieteni, când s-a Întâmplat asta? În ce local? — Ce să se Întâmple, tovarășul Rogoz? — Păi, crima, beția... Haide, mie poți să-mi spui, sunt ca și tatăl tău, nu-ți fie frică. Ce crimă, tovarășul Rogoz? Totul e imaginar. Dacă lucrurile s-ar fi petrecut În realitate, am
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
extremist” este asociat de către Const. I. Emilian cu extrema-stîngă politică, avînd drept corelative beția și excitația senzorială, dezechilibrul psihologic, vidul spiritual și anarhia morală: „Lectura unui volum sau a unei reviste de extremă, stînga are același efect ca spectacolul unui local monden de noapte, ele provoacă aceeași tensiune a nervilor și același dezmăț spiritual. Beția lirică este, adesea, un efect al beției albe sau al beției coregrafice” (v. și E. Lovinescu: „libertate saturnalică de sclav beat”...). În altă parte, autorul afirmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
și chin, câteva magazine, nu prea mari, cu frumos venit, pe locurile natale. Comerțul său era mai mult un fel de speculă, care trecea neobservată, totul constândîn a cumpăra, diferite mărfuri, de ici, și în a le vinde, clienților,în localurile sale, de dincolo. Așa a putut, Covrigel, și cu Stejara lui, să-și modernizeze casa bătrânească,în care nu mai rămăsese decât el, aici, la Logofeții. Nici casa de la Breaza nu era însă de lepădat. Li s-au părut lui
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
la câte o materie; mergeau la Gavri vreo 3-4 colegi iar seara de multe ori se întâlneau în oraș. Începuseră să vizioneze restaurantele din centru însă mergeau unde era băutura mai ieftină. El, obișnuit cu bodegile, unchii lui conduceau două localuri din oraș, mergea adesea pe la ei, așa că se simțea ca peștele în apă, dar nu consuma alcool, i-au ajuns experiențele de la recrutare și de la o nuntă, bea doar suc sau câteodată bere. Dimineața ajungeau devreme la școală aproape toți
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
acea oră târzie din noapte străzile erau pustii și se simțeau eliberați de coșmarul ce l-au întrezărit lumea infractorilor. - Hai că ne-a rămas de-o bere! a spus Magi în concluzie și au intrat toți trei într-un local des frecventat de căruțașii din Piața Griviței. A doua zi se întâlnește prin centru cu căpitanul, care dă mâna voios cu el și îl întreabă cum merge examenul. În a treia zi apare în ziarul local ,,Dobrogea nouă,, pe pagina
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
trei coloane și înalt de 15 centimetri. Titlul zice așa: În atenția celor care frecventează Treeline Dining Club Iar în text zice: „Ați contractat o formă de sindrom de oboseală cronică rezistent la tratamente după ce ați luat masa în acest local? Un astfel de virus care se transmite prin mâncare v-a răpit capacitatea de a munci și de a duce o viață normală? Dacă da, vă rugăm să apelați următorul număr de telefon pentru a vă constitui ca parte civilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
sergent, pun mâna pe telefon și sun. O voce de bărbat zice: — Biroul de avocatură Denton, Daimler și Dick. — Stridie? zic. Unde ești, javră ordinară? Și convorbirea se întrerupe. Aici și acum, în timp ce scriu aceste rânduri în Seattle, într-un local din imediata apropiere a Departamentului Lucrărilor Publice, o chelneriță ne zice, mie și lui dom’ sergent: — Nu au cum să elimine iedera deocamdată - și ne mai toarnă niște cafea. Se uită pe fereastră la zidurile verzi, brăzdate de vițe groase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
intrare și fațada văruită proaspăt în galben căcăniu. În semiobscuritatea dinăuntru se vedeau câțiva clienți pe la mese, cu halbele de bere în față, și plutea un miros acru, îmbâcsit, de crâșmă ordinară. Nici pe vremea lui Tănase nu era un local select, dar măcar era mai primitor. Ticu o apucă spre dreapta și îl duse pe fratele său aproximativ la aceeași masă, unde stătuseră ultima dată când le călcase piciorul pe-acolo, în urmă cu trei ani. Pe masă nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
gestionarul responsabil al crâșmei de stat: un ins frezat și spilcuit, despre care Ticu îi șopti că era ginerele unui șef mare din comerțul socialist. După cât se părea, responsabilul venea de pe la vreo ședință unde se discutase despre buna servire în localurile de stat. Panicat de sosirea șefului, ospătarul cu figură plictisită, care freca mangalul prin dosul tejghelei, se grăbi să prezinte lui Ticu nota de plată pentru consumație. Ticu luă nota de plată și se uită lung la ea. Unde-s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
se opriră în fața unei uși, pe care un alt militar, aflat acolo de pază, se grăbi să le-o deschidă. Intrară într-o încăpere spațioasă, cu tablouri prinse de pereții proaspăt și cu dichis zugrăviți. Bufetul partidului arăta ca un local select pentru oamenii cu obraz subțire din alte vremuri. În dreptul unei ferestre, la o masă încărcată de bunătăți la care mulți bucureșteni nu puteau decât să viseze cei trei nomenclaturiști cu funcții mari în partid stăteau de vorbă învăluiți în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
pauză, dădu citire cu glas tare documentului, ca să audă și soția sa. Documentul cu pricina era o hotărâre prin care patriarhia o numea, într-adevăr, pe maica Agripina în funcția de administrator la Inbstitutul Teologic din strada Sfânta Ecaterina (în localul unde fusese cândva școala normală a Societății pentru Invățătura Poporului Român, pe care o urmase tatăl său cu ani în urmă). Decizia patriarhală intra în vigoare peste o săptămână și ceva, după sărbători. Sfârșind de citit, Virgil puse hârtia pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
de bancuri și vorbe cu două tăișuri, gata oricând să treacă cu cea mai mare naturalețe de la lucrurile cele mai serioase la năzdrăvănii juvenile și din amfiteatre ori săli de seminar, în salonul zugrăvit și dichisit de la Carul cu Bere, localul său preferat. Desigur, s-ar fi dus și la Capșa, dacă i-ar fi dat mâna. Era și un mare afemeiat și, chiar din primele săptămâni el reuși performanța de a-și face două iubite deodată una de la facultatea lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
nostalgic. - Eu l-am scris pe acela. La vremea aceea, eram un tînăr ziarist plătit după rîndurile scrise. Acesta era primul meu reportaj. Voiam să merg pe urmele afacerii, dar redactorul-șef a socotit că altele erau subiectele prioritare. - Ocuparea localurilor de la Renault Flins, de la Peugeot Sochaux, Înfruntările cu CRS, moartea tînărului licean Paul Tautin, enumeră automat Lucas. - Ei, da... anul 1968 atrăgea atenția tuturor. Necunoscuta mea nu interesa pe nimeni, oftă arhivistul, În afară de poliție. După spusele legistului, stătuse două săptămîni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
m-am hotărât să nu mai ies. Între timp, a intrat el. Tocmai aici! Cine știe de câtă vreme vine serile aici și eu îl căutam aiurea. După ce-ți scriam ție, o porneam prin noapte și luam la rând localurile din Ouro Prieto, ce nu-s prea multe la număr. Baleiam totul în zona centrală, n-am îndrăznit să mă aventurez în birturile ordinare de periferie, pline cu cuțitari și bețivi. A ocupat o masă de biliard și a început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
toată biblioteca din Alexandria? Dante deschise gura să spună ceva, dar fu de Îndată oprit de celălalt, care Își reluă vorba cu entuziasm. — Și apoi, cârciumile voastre... Cu adevărat splendide! Nu ca maghernițele sordide frecventate de concetățenii mei. Am văzut localul unuia pe nume Baldo, care are casă deschisă dincolo de zidurile vechi. Îl cunoști? Acolo se joacă, știi? Și sunt și femei frumoase. — Cecco, izbuti Dante să zică În cele din urmă. Aici, Comuna nu e tolerantă cu cei ce țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
unuia pe nume Baldo, care are casă deschisă dincolo de zidurile vechi. Îl cunoști? Acolo se joacă, știi? Și sunt și femei frumoase. — Cecco, izbuti Dante să zică În cele din urmă. Aici, Comuna nu e tolerantă cu cei ce țin localuri cu jocuri de noroc, și nici cu dezordonații În general. În cetatea lui Ioan Botezătorul, noi Încercăm să punem virtutea la temelia acțiunilor noastre. Fii cu băgare de seamă să nu dai de necaz. Nu cunoști infernul, dacă nu ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
atât de Îndepărtat? Dacă nu cineva care a călătorit peste mare... Poetul Își roti privirea În jur, căutând o confirmare pentru acea ipoteză, dar nimeni nu părea să aibă nimic de spus. — Îl puteți chema la masa noastră pe proprietarul localului? continuă priorul. Undeva În fundul cârciumii, capul lui Baldo se ițea peste ale comesenilor săi aidoma unui dovleac plutind În voia valurilor. Veniero, care până În acea clipă rămăsese tăcut, se ridică și se duse spre cârciumar. Schimbară câteva cuvinte. Dante văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
deranjul provocat de acea confidență. — Vreau să Îi vorbesc, i-o reteză el scurt. — Desigur, Antilia nu locuiește, messere, În casa mea modestă. Mai sus va trebui să Îți ridici ochii, dacă vrei să o vezi. — Cum, nu locuiește În localul dumitale? răspunse Dante uluit. Își amintea că așa citise În raport. — Nu, cu siguranță e sub protecția cuiva și acolo va trebui să te duci, dacă vrei să Îi vorbești... — Spune-mi cine e amantul ei, repede! — Messer Alighieri, mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
fugit? Pe unde? Prăvălia are o singură ieșire, spre stradă. Cum de nu l-a văzut nimeni, dintre idioții ăștia blestemați? Îți spun că e o forță diavolească dincolo de toate astea! Poetul nu Îl mai asculta. Privirea lui străbătea Întreg localul, examinând din nou fiecare amănunt. Pereții păreau din piatră compactă și erau perfect vizibili, cu excepția spațiului dinapoia raftului pe care stăteau aliniate recipientele cu ierburi. Se zori Într-acolo și, Înșfăcând un colț al mobilei, o scutură din toate puterile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
meci de fotbal? își aduce aminte ideea Bătrînului. Ne pierdem în mulțime și imediat ce fluieră arbitrul ne facem nevăzuți. La Hotel Nord sînt ca la mine acasă, i-a suflat atunci. Cine și-ar fi imaginat că obișnuia să frecventeze localuri luxoase, că pe lîngă asta avea o cultură generală foarte bine pusă la punct, că îi plăcea să asculte muzică de calitate și să citească? Cu toate astea a fost și el considerat ca făcînd parte din oligarhia nenorocită a
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
mi se face dor foarte des de vremurile în care colindam Moscova pe care datorită ție am ajuns s-o cunosc ca pe propriile buzunare, cu muzeele, gările, parcurile, dar mai ales cu crîșmele ei. Îți mai aduci aminte de localul nostru preferat? în traducere liberă cred că s-ar numi Bolta sau Arcada dacă nu mă-nșel, muream să dau buzna acolo ținîndu-te la braț, îmi plăcea că eram priviți ca o pereche ciudată în decorul adunăturii ăleia pestrițe care
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
spune Roja, de fraieri pică întotdeauna cei mici. — Ăstora nu li se întîmplă niciodată nimic, constată Curistul cu amărăciune. Dacă ar fi după mine, aș face o razie generală și i-aș culege pe toți de pe străzi și de prin localuri ca ăsta în doi timpi și trei mișcări. — Ești naiv, îi răspunde Roja, dacă ăștia n-ar trafica valută, unde și-ar mai schimba leii în verzișori securiștii și politicienii noștri? — Despre turiștii străini care sînt escrocați în plină zi
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
de toți filfizonii și ratații care se perindă zilnic pe-aici închipuindu-și c-o să dea odată și odată lovitura. — Și eu care m-am speriat că așa dintr-odată i o fi venit cuiva de la Primărie ideea să desființeze localurile non-stop, să impună peste tot un orar strict, zise Poștașul. — Taci din gură, nu cobi, zise Timișoara, închizînd la loc ușa, asta n-o să se întîmple niciodată, n-are nimeni nici un interes, nu ne au ajuns patruzeci de ani fără
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
putea circula erau mult mai mari ca de obicei, simți nevoia să pășească cu băgare de seamă, de parcă s-ar fi aflat pe un teritoriu străin și necunoscut. Era prima dată cînd venea să-l viziteze pe Timișoara și găsea localul mirosind a proaspăt, fără fumul de țigară care făcea să-l usture ochii și să lăcrimeze, bine luminat, și liniștit. Muzica, care de obicei era dată atît de tare, încît difuzoarele începeau să bîrîie, mergea acum în surdină, iar sonorul
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
am dreptate? — Spuneți-mi și părerile voastre, spune Roja, cercetîndu-i cu privirea pe Gulie și Dendé. — Eu sînt perfect de acord, se aude tot vocea lui Tîrnăcop după un moment de liniște, de ce ați rămas cu toții așa cu gura căscată? Localul era pustiu. Nu se auzea decît zgomotul făcut de dozatoarele de suc și mașinile frigorifice. Vînzătoarea zăcea pe un scaun în dosul tejghelei dezlegînd pe genunchi o integramă Maxim și observă cu întîrziere că are clienți. Tușica se apropie prima
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]