13,153 matches
-
Times, The Wall Street Journal, USA Today și Washington Post. Vezi contrastul dintre curentul principal al mass-media și media alternativă, asupra cărora insist în Kellner, 1990 a. 3 Pe 6 august 1954, ziarul New York Times a publicat un editorial care saluta răsturnarea guvernului Mossad din Iran și reinstaurarea Șahului, însoțită de o preluare a 40% din petrolul iranian de către corporațiile americane, înlăturînd astfel monopolul britanic. Editorii scriau: Țările subdezvoltate bogate în resurse naturale primesc acum o lecție severă în privința costurilor ce
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
punct de vedere nietzschean, centrul universului Madonei este puterea, iar vedeta se prezintă ca supusă acestei voințe de putere, ca centru de putere, ca subiect atotputernic. Ca urmare, deși prezentarea unor imagini de femei puternice care înfrîng dominația masculină este salutară și ar putea da forță femeilor, ele nu depășesc structura ierarhică de putere și dominare din societate și nici nu prezintă o alternativă la aceste relații de dominare și opresiune care organizează viața cotidiană în societatea contemporană. În mod evident
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
reprezentate prin linii ferme, caricaturale. Aceste "dispozitive" au aproape întotdeauna un rol asociat comunicării: în Algazy & Grummer aflăm că barba lui Algazy este "frumos așezată pe un grătar înșurupat sub bărbie și împrejmuit cu sârmă ghimpată...", iar dacă acesta e salutat prin formula ""Bună ziua, Algazy!", insistând mai mult pe sunetul z"- acest sunet fiind, de fapt, esența sonoră a personajului, "Algazy zâmbește, iar spre a-și manifesta gratitudinea, bagă mâna în buzunar și trage de capătul unei sfori, făcând să tresalte
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
multe posibilități de a revolta sufletele, de a stîrni conștiințele unele împotriva celorlalte. Dar acolo unde masele domnesc, nu guvernează, recunoaștem fără greș semnul despotismului occidental. Exact ca odinioară, acolo unde dăm de un rege care domnește, dar nu guvernează, salutăm o cucerire a democrației. "Este remarcabil, scria Paul Valéry, că acum dictatura e la fel de contagioasă cum a fost altădată libertatea". IV Cu mult înaintea nașterii psihologiei maselor, Burkhardt, un istoric renascentist, întrezărise această evoluție: "Viitorul este al maselor și al
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
în felul zilei de Întîi Mai la Bastilia, de pildă, cînd toate razele umane converg către tribuna situată într-o parte a pieței care îi închide pe toți într-o vastă tramă de amintiri comune. Coregrafia maselor, alături de muzica ce salută venirea fiecărui grup (delegația unui oraș, sindicat, partid, personaj) urmează o curbă crescătoare. Punctul culminant este apariția conducătorului, care îi reprezintă pe toți. El încununează ceremonia, la fel cum diferitele numere de music-hall încălzesc publicul și îl pregătesc să aclame
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
medicilor, dar cu dorința și pasiune s-au adaptat perfect. De fapt într-o echipa chirurgicală asistentul medical își are locul și rolul său, iar pe secție sunt cu atât mai utili cu cât știu mai multe. În aceste condiții salut apariția cărții „Nursing nefrologie, urologie și transplant renal” scrisă de Adina Covic și Elena Scorțanu și mă declar entuziasmat de ideea lor și de felul în care au finalizat-o. Chiar dacă sunt prezente și noțiuni clinice parțial depășite în prezent
Nursing, nefrologie, urologie şi transplant renal: manual pentru asistenţi medicali by Adina Covic, Elena Scor ţ anu () [Corola-publishinghouse/Science/1774_a_92276]
-
Deziluzia îl încearcă tot mai des. Deși „fizicește se simțea neschimbat” (p. 197) și „totul putea fi luat oricând de la început” (p. 197), personajul are o revelație. Întâlnindu-se, într-una din plimbările sale, cu un tânăr ofițer care îl salută de pe partea opusă a văii, la fel cum el însuși îl salutase, cu ani în urmă, pe căpitanul Ortiz, are revelația propriului destin și se simte dezarmat de faptul „că la mai mult de patruzeci de ani, fără să fi
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
197) și „totul putea fi luat oricând de la început” (p. 197), personajul are o revelație. Întâlnindu-se, într-una din plimbările sale, cu un tânăr ofițer care îl salută de pe partea opusă a văii, la fel cum el însuși îl salutase, cu ani în urmă, pe căpitanul Ortiz, are revelația propriului destin și se simte dezarmat de faptul „că la mai mult de patruzeci de ani, fără să fi făcut nimic deosebit în viață, fără copii” (p. 197) este „într-adevăr
Incursiuni în universul epic by Ana Maria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1223_a_1930]
-
Mihail Kogălniceanu au continuat eforturile diplomatice pentru a obține recunoașterea neutralității teritoriului românesc, în condițiile în care Poarta tindea tot mai mult să considere România, alături de alte zone din Peninsula Balcanică, provincie turcească. În august 1876 premierul român i-a salutat la Sibiu pe Frantz Iosif și l-a asigurat de ”amiciția” țării noastre. Cum un conflict ruso-otoman putea avea ca teatru de desfășurare spațiul românesc, Ion C. Brătianu s-a orientat către tratative directe cu Rusia, perfect interesată, și ea
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
apogeul unei politici bine pregătite în toate detaliile sale. Ea era o nouă expresie a politicii românești de a pune Europa în fața faptului împlinit. Bucurându-se de o uriașă adeziune populară, ea a fost expresia voinței întregului popor român, fiind salutată cu entuziasm. În capitalele europene gestul României a fost interpretat însă în chip diferit, în funcție de interesele particulare ale statelor respective. Rusia a acceptat independența ca un fapt împlinit, Poarta a acuzat 38 România de ”rebeliune”, Italia a manifestat simpatie, date
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
scurt: Am auzit că azi se va discuta despre legea eticii și echității socialiste. Părerea mea este că nu există. O dovadă? Tata, fost deținut politic, pensie 4.000 de lei. Mama, fostă membră de partid, pensie 1.600. Vă salut! Și a ajuns la restaurant cu o întîrziere de numai 5 minute. Cînd era la a patra votcă, au venit și actorii scăpați de la învățămînt și s-au așezat la masă, privindu-l cu invidie. I-au povestit că secretarul
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
solicitat să-i montez un scenariu pentru copii, la Baia Mare (oraș în care m-am simțit, mereu, foarte bine). Desigur, am acceptat. Ajung în Maramureș, mă-ntîlnesc cu autorul-actor, fac distribuția. Cunosc scenograful, discut cu șeful orchestrei, spun coregrafului ce vreau, salut directorul, semnez contractul... ce mai, totul părea că începe bine. Urma să mă întorc cînd va avansa muzica, baletul și scenografia. De-aici începe coșmarul: lunar eram chemat la Baia, nu avansa nimic, mai făceam cîte-o lectură așa, să nu
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
secretar literar la Teatrul de păpuși din Brăila. De-acolo a revenit în Capitală, reluîndu-și amicițiile, rubricile și viața de seară. Eram un copil față de el; îl admiram pentru forța de a lupta, pentru ambiție, pentru cultură și eleganță. Îl salutam respectuos, sincer, cînd ajungeam la restaurantul de pe Calea Victoriei, în care nelipsit, la prima masă din colț cum deschideai frumoasa ușă a localului, stătea Eugen Jebeleanu, sobru, panicat de gîndul că iar se vor îmbăta boemii și vor veni la masa
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
albește: Ce... manechin? Ăla din culise. Sufleuza se apropie de pat, temătoare, și trage cearceaful: sub el, dormea Florin, scenograful teatrului. Femeia-l zgîlțîie și-i strigă că-ncepem repetiția, să se scoale. Boemul, ușor mahmur, asta și face: mă salută și pleacă vioi, spre baie. Aflu ulterior că, uneori, cînd întîrzie prin oraș și nu mai prinde autobuzul, doarme-n patul din culise. Să dorm pe scenă, n-am apucat: am compensat cu dormitul prin cabine și în biroul directorului
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
care îl deprinsese în copilărie de la învățătorii săi, un călugăr sicilian de la Tindari, și un calabrez din Roseto. Învățase că cunoașterea nu te face fudul, dimpotrivă... Lampadarele salonului avură parcă un freamăt. A fost anunțată sosirea lui Richelieu 3. Cardinalul salută cu o solemnitate care sugera întreaga emfază a unei binecuvântări, îi adresă un surâs lui Tommaso și-i întinse Regelui un document spre a-l semna. Schimbul de conveniențe a fost rapid. Puținele fraze se risipiră pe loc ca și cum ar
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
meriți. Convorbirea părea să fi luat sfârșit. Dar atât Tommaso cât și Regele, erau nemulțumiți, simțeau că ceva rămăsese nerezolvat, că discuția lor nu se încheiase. Zăboviră un timp și, în fine, chiar în clipa când se pregăteau să se salute, au priceput motivul ezitării. De mai multe ori Regele îi ceruse lui Tommaso să consulte zodiile în privința fiului său care se pregătea să vină pe lume, dar călugărul schimbase mereu vorba, ca și cum n-ar fi știut ce să-i răspundă
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
datoriilor de zi cu zi, să ducă veștile dintr-un sat în altul. Geronimo asculta fără să ridice capul de pe căputa de gheață sau de la sfoara unsă cu smoală. Oferea cele două scaune desfundate ce le ținea sprijinite de zid, saluta printr-un muget și continua să vadă de pantofii tociți aduși la reparat. Discuția cel mai adesea se referea la recoltă, dar venea vorba neapărat și de nenorocirile consătenilor, nu fiindcă ar fi avut loc cine știe ce schimbări, ci fiindcă micul
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
felul de vorbe, fără să pregete a trage concluzia că dacă în mânăstire era impusă o disciplină excesivă, era vina lui Tommaso, cel ce stârnise în chip exagerat bănuielile superiorilor. Prin retragerea lui în grabă ratase posibilitatea de a-l saluta pe Baron și pe Baronesa fiică. Ce bine îi stătea în rochia aceea de ceremonie! Nicicând n-o mai văzuse așa, strălucea ca o figură sfântă, ochii aveau tot strălucirea de odinioară, și-n plus era ceva sclipitor, o fulgerare
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
înseninat gândurile și starea sufletească. În timp ce ducea paharul la gură, a zăbovit atent asupra fizionomiei bărbatului și avu senzația că-l mai întâlnise undeva. Vinul îi dădu curaj și fața îi deveni rubicondă. Își sterse buzele cu dosul mâinii și, salutând, îi surâse binefăcătorului în semn de mulțumire. Omul aruncă pe tejghea o monedă de argint și-l conduse pe Tommaso spre ieșire. Mă numesc Abraham. Eu sunt fra' Tommaso. Îți strânseră mâinile și se îndreptară spre oraș. Aproape că se
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
întâmpina, de trebuia să se apere fără a ofensa pe cineva. Și-n plus trebuia să găsească o motivare, plauzibilă și satisfăcătoare, pentru autoritățile care la rândul lor trebuia să o găsească pentru Delegatul Romei și pentru Arhiepiscop. L-a salutat pe însoțitorul său de ocazie și plecă. Luându-și o atitudine supusă și umilă, repetându-și c-o să stea liniștit și că n-o să se lase provocat în niciun fel, bătu la poarta mânăstirii. Nimeni nu i-a reproșat nimic
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
și plecă. Luându-și o atitudine supusă și umilă, repetându-și c-o să stea liniștit și că n-o să se lase provocat în niciun fel, bătu la poarta mânăstirii. Nimeni nu i-a reproșat nimic. Călugărul de la poartă l-a salutat ca de obicei, ceilalți călugări au rămas tăcuți în rugăciunile lor sau în ceea ce aveau de făcut în acele momente, și Tommaso se duse drept în chilia sa, se întinse pe saltea și ațipi. Nici în ziua următoare nu se
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
o ținu într-o goană spre râu și, urcând spre Monte Consolino, se oprise la don Terentio. Asudat, îmbufnat, tăcut, nu acceptase din partea preotului nici măcar farfuria de cartofi și bucata de brânză. Refuzând făcând semn cu capul, plecase fără să salute. Cine știe dacă don Terentio mai trăia. La moartea sa, cineva va fi descoperit cărțile în dormitor și-l l-o fi denunțat episcopului din Squilace, așa că, mort fiind, ar fi avut și el parte de rugul anatemei Bisericii. Don
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
prietenul meu Rudolf care te admiră și mai tare decât mine. În cazul în care vrei să publici o operă despre Galilei, nu ai decât să mi-o trimiți în Germania și în câteva luni va fi editată. S-au salutat. Tommaso se întoarse la salteaua lui, cu inima zbuciumată, cu mintea obosită și răvășită, încântat și fericit precum un copil în așteptarea unei întâmplări extraordinare fără să știe însă ce anume. În locul lui Pedro Gìron, duce de Osuna, ce nu
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
fra' Tommaso, deghizat în călugăr de rând și cu documente în care se numea Lucio Berardi, fu însoțit până la navă. La curtea Franței, dacă excludem dezacordul lui Descartes 53, triumful a fost total. O mulțime, aclamându-i numele, l-a salutat la Sorbona, regele Ludovic și Richelieu l-au primit imediat și a primit o chilie ce aducea mai curând cu salonul unui cardinal decât cu cea a unui eremit. A primit daruri, cărți, veșminte, obiecte din aur. Nu-i venea
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
examplar din Exercitationes paradoxical adversus Aristoteleos, o să găsești acolo coincidențe extraordinare cu gândirea ta. Pentru câțiva ludovici de aur, izbutiră să facă rost de o mârțoagă, destul de arătoasă, Tommaso puse deasupra desaga cu manuscrisele, cărțile și proviziile și, după ce se salutară călduros, se despărțiră cu promisiunea de a se revedea la Paris. Când șirul cu ultimele case din Aix-en-Provence se sfârși, Tommaso se simți îngrozitor de singur și avu senzația că este, cine știe de ce, alungat încă o dată din Calabria. Se oprea
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]