14,765 matches
-
se zicea pe atunci. La *** locuiau unchiul Carlo și mătușa Caterina. Unchiul Carlo provenea dintr-o familie de cultivatori și moștenise casa din *** și ceva pământ, dat În arendă unuia Adelino Canepa. Arendașul lucra, treiera grâul, făcea vinul și-i vărsa jumătate din câștiguri proprietarului. Situație plină de tensiune, evident: arendașul se considera nedreptățit, și tot așa și proprietarul, care primea doar jumătate din veniturile pământurilor lui. Proprietarii Îi urau pe arendași, iar arendașii Îi urau pe proprietari. Însă trăiau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
360 km2 și lungimea de 675 km. Debitul mediu multianual variază între 92 m3/s la intrare și 104 m3/s la ieșirea din județ, aportul principal fiind al Jijiei. În zona comunei Lespezi, Siretul colectează pâraie precum Sirețel (se varsă în Siret la sud de satul Lespezi) și Buda (confluează cu Siretul la nord de satul Lespezi). Scurgerea medie anuală a Siretului la Lespezi este de 33,2 m3/s, iar scurgerea medie specifică de 4,7 litri/s/m2
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
mă duc acasă. Așteaptă, zise Fraser. Mai Întîi bea puțină bere. — Bine. Dar s-o torni tu. Fraser ridică cana și umplu paharele. Duncan sorbi o Înghițitură, apoi alta. Trebuia să-și țină paharul cu ambele mîini să nu se verse. Între timp, Începu să-și revină. Își șterse gura și se uită la Fraser. — Presupun că mă crezi țicnit. — Nu spune porcării! Nu-ți amintești...? Duncan i-o luă Înainte. — Vezi, nu sînt obișnuit să merg prin astfel de locuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Spre groaza ei, mîinile Îi tremurau. Nu dorea să pună cana la loc pentru a nu atrage atenția asupra mîinii care-i tremura; o ridică mai sus și Încercă s-o aducă la gură. Dar tremurul se Înrăutăți. Ceaiul se vărsă - văzu cum pătase una din pernele lui Mickey. Puse brusc cana jos și Încercă să curețe cu batista partea cea mai pătată. Surprinse privirea lui Mickey În timp ce făcea asta și-i căzură umerii. Se aplecă, proptindu-și coatele pe genunchi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
contează? — Se pare că da, dacă tot Încerci să te strecori și să te furișezi. Dacă trebuie să mă minți... Ei bine, la ce te aștepți? strigă Julia, pierzîndu-și cumpătul În cele din urmă, trîntind ceașca astfel Încît ceaiul se vărsă. Pentru că știam c-o să reacționezi așa! Răstălmăcești totul. Te aștepți să mă simt vinovată. Mă simt vinovată chiar - o, Doamne! Chiar și față de mine! Își coborî vocea, atentă fiind, În toiul răbufnirii de furiei, la cuplul de la parter. Apoi continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
toate astea. Încă avea gesturi de parcă era un mecanism pus În mișcare sau dat peste cap. Se așeză, Își aduse ceașca la gură și mîna Îi tremura; trebui să-și coboare capul și să soarbă repede ceaiul Înainte de a-l vărsa. Iar cînd Își răsuci o țigară, tutunul căzu din hîrtie. Ea puse ceașca jos și-l ajută să culeagă firele de pe masă, folosindu-se de unghiile ei lungi și glumind pe seama asta. După ce trase un fum, se mai calmă puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Așa mi-am spus și eu. Și, uite, nu rîde. Roși puțin. Ți-am cumpărat și astea. Crezu că o să-i dea țigări. El scoase un pachet strivit. Dar Îl deschise cu mare atenție, apoi o luă de mînă și vărsă ușor conținutul În palma ei. Erau niște ghiocei moleșiți. Căzură formînd o Împletitură fină de tulpini verzi. — Nu s-au rupt, nu-i așa? Întrebă el. — SÎnt frumoși! zise Viv, atingînd florile albe ca un mugur tare, rochiile lor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
exemplu, acum gălăgia bruscă Îi făcu pe fiecare să tresară. Domnul Garnish, ofițerul, o luase la trap prin sală și Începuse să urle și să Înjure un om: Jigodie mică! - și asta pentru că omul scăpase un cartof pe jos sau vărsase un pic de sos. Înjurăturile sunau ca lătratul unui animal furios, dar oamenii se Întoarseră să se uite, apoi reveniră, de parcă ar fi fost plictisiți. Fraser, observă Duncan, nu se Întorsese deloc. Se certa În continuare cu Watling. Își pusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
folosit de nouă ori. Două cești dimineața, Înainte să plec la serviciu, o ceașcă atunci cînd mă Întorc și una sau două seara, după cină, deși, dacă e mai tîrziu de 8, trecem amîndoi la ceva fără cofeină. Și, În timp ce vărs boabele de cafea În lingură ca să pun de cafea, mă trezesc gîndindu-mă că-mi voi petrece restul vieții cu un singur om. Ar trebui să mă sperie asta. Sau măcar să mă neliniștească. Dar nu mă Încearcă decît un sentiment de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
trăsnet. — Îmi pare foarte rău, se scuză ea. Chiar am Încercat să-i spun, dar ... ei bine, ca să fiu cinstită, m-a cam speriat. Oftez și mă calmez. Ce altceva aș putea face? — Nu, mie Îmi pare rău. Acum Îmi vărs nervii pe tine, deși știu cît de tare poate să te bage În sperieți. Are un tupeu fantastic. Sandy dă din umeri și se Întoarce la computerul ei, În vreme ce eu socotesc dacă am timp să-l sun pe Dan și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cap. — Nu, nu-mi vine să cred că noi doi am făcut ceva perfect. — Pot să-l văd? am Întrebat. Dan sună și, În cinci minute, o asistentă mi-l aduse pe Tom, pe care l-am luat În brațe, vărsînd alte lacrimi fierbinți de fericire pe costumașul lui John Lewis, care, deși era mărimea pentru nou-născuți, părea a fi de trei ori mai larg. — Cu cine crezi că seamănă? am șoptit, abia mișcîndu-mă după ce Tom Încetase să se mai zvîrcolească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
i-am spus că nu pot vorbi și că o sun eu mai Încolo. Am Închis receptorul, iar Fran m-a Întrebat cum mai merg lucrurile cu soacră-mea. I-am răspuns. Nu mergeau prea bine. Simțeam nevoia să-mi vărs oful și era un moment perfect. Am izbucnit Într-o furtună de frustrare și furie. Mai tîrziu, Linda m-a sunat din nou. Am lăsat robotul să răspundă, iar ea a Început să-și spună mesajul. Se părea că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
nu știu că lui Dan a Început să-i fie groază să se Întoarcă acasă? Ba sigur că știu. Știu exact cît urăște să intre pe ușă, să vadă că am avut o zi proastă și să aștepte să-mi vărs nervii pe el. Același lucru Îmi spune și că e nespus de fericit și ușurat cînd am avut o zi bună, cînd Linda nu a izbutit să-mi invadeze liniștea. Atunci sînt caldă și iubitoare cu soțul meu. Sărmanul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și subtilitate, căci mamele nu pot fi criticate pentru felul În care Își tratează copiii, nici chiar de cele mai bune prietene. Dar nu Îndrăznesc să risc să o pierd, așa că am Învățat să Îmi țin gura și să-mi vărs frustrările În compania Lisei, atunci cînd sîntem Împreună. Astfel că, atunci cînd o Întreb pe Trish de soarta lui Oscar, motivul este acela că sînt sigură că micuțul va face o criză de isterie dacă Încercăm să Îl lăsăm cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Îți vine să crezi? Ai zice că am putea să fim mai originali la capitolul ăsta, În loc să ne ciondănim la nesfîrșit din cauza maică-sii, dar pur și simplu nu suport că nu-mi ia niciodată apărarea. Și-ncep să-mi vărs oful. Evident că nu-i spun despre ce a fost vorba, dar Îi spun lucrurile care mă enervează În general la Linda și cum Încearcă ea mereu să preia controlul, Dan neluîndu-mi niciodată partea. — Ce părere ai? Întreb În Încheiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
izbucnește În lacrimi, luîndu-mă În brațe. Mă trezesc că mă agăț și eu de ea și Îi plîng pe umăr. — Mi-a fost foarte dor de tine, spune Emma, iar eu o mîngîi pe spate și Încerc s-o alin, vărsînd la rîndul meu lacrimi sărate În cojocul ei. — O, Doamne, Îmi pare rău. Haina ta..., zic În clipa În care Îmi dă drumul. Ne uităm amîndouă la umărul ei ud și izbucnim În rîs. — Ah, vechitura asta, spune ea. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
seducător, cel care pusese la cale trădarea. Era oare posibil să mă fi Înșelat? — Flatat de atenția ei? Ce vrei să spui cu asta? Inteligent cum e, Michael detectează pe dată hiba din armura mea și a pornit la atac, vărsînd Întreaga poveste patetică. Se pare că Lisa fusese cea care Începuse să flirteze. El nu era nefericit cu Linda, dar, de mulți ani, nici fericit nu putea afirma că a fost. La Început, fusese circumspect, cînd Lisa făcuse un comentariu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
în urmă. Pagină separată În 1918, Agra era un oraș de trei sute de mii de locuitori, încleștat în jurul unei meandre a râului Jamuna. Mare și leneș, râul curgea alene spre sud-est, unde, în cele din urmă, întâlnea Gangele și se vărsau împreună în golful Bengal. Acest oraș, unul dintre multele întemeiate pe malurile râului, era un furnicar de comercianți și meșteșugari, ivit brusc din obscuritate cu 500 de ani în urmă, când Mugalii, care veneau din nord, s-au stabilit aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pe care o azvârle în aer, cu un nou strigăt neliniștitor „Haida-hoooo“. Tunica maiorului trece prin raza de vedere a aparatului chiar în momentul în care fotograful uluit e gata să-l declanșeze, piciorul îi alunecă de pe scaun și cade, vărsându-și pulberea de magneziu pe achkan. Senzația de răcoare în zona subsuorilor este exact stimulul de care are nevoie maiorului pentru a-și termina treaba și culminează cu un urlet care-ți îngheață sângele în vine. Pe când creierul său este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
era însuflețită. Stai drept! Pran execută ce i se spune, nu fără a se întreba la ce vor duce toate astea. Privett-Clampe își mai toarnă un pahar, chiar mai multă burra decât ultima dată. Mâna îi șovăie. Whisky-ul se varsă pe marochinul zgâriat al biroului. — Ai ceva sânge de alb în tine, continuă el, ridicând paharul în direcția lui Pran. Poate chiar destul de mult, după cum arăți. Cu puțină educație, ai putea înțelege. Adevărul este, băiete, că ar trebui să asculți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
și despre miresmele serii, maiorul își imagină că și-a făcut suficient de clare intențiile și porni la un asalt frontal cu multă vigoare, dar prost direcționat, încât se lovi cu fruntea direct de nasul Charlottei. Crușonul i s-a vărsat pe rochia nouă, urmat de câteva picături de sânge. Amândoi și-au înăbușit pasiunea. Gus s-a retras imediat, dar Charlotte, care fusese trimisă de mamă în India tocmai în acest scop, n-a cedat chiar așa de ușor. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Nababul trebuie să se achite de obligație. Altfel, spionii ar putea crede că e steril. —Ei bine, sir Wyndham, continuă nababul, foarte curând nu veți mai fi dezamăgit! În spatele lor, lumea este adunată în jurul prințului Firoz, care a scăpat paharul, vărsând șampanie pe costumul de gală. Nababul zâmbește. Este cuprins de dorința bruscă de a se eschiva de această adunare, ca să-și încerce forțele pe una sau două dintre concubinele sale. N-a mai simțit acest impuls de ani întregi. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
agite. Se uită după nabab, care pare să fi dispărut. Trecând prea aproape pe lângă claia de haine, acoperite cu o robă, în care e înveșmântat De Souza, se trezește că-i zboară fiola cu prafuri din mână. Hei, ne-ai vărsat cocaina! Imelda (chiar așa, Imelda?) n-are chef de astfel de glume. Își scoate pantoful din picior și țintește (vai, foarte prost!) spre capul diwan-ului care se îndepărta. Pantoful crem cu toc înalt trece razant pe lângă turbanul acestuia, apoi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
conexiune cu istoria, cu străbunele lor din Rebeliune, cu vreo răscoală, cu destinul simbolic al femeii engleze din climatul tropical, menite să răzbată și să îndure. Aproape că devin îngeri, așa cum și le închipuie soții lor. Sacre. Merită să-ți verși sângele pentru ele. Aceste femei îl sperie pe Pran la fel de tare ca și soldații care le păzesc. Se simte ca un delincvent, un cuc în cuibul cu ouă albe. Încearcă să treacă neobservat, conștient că nu există băieți de seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
asta, o atmosferă creată cu ajutorul muselinei drapate peste mobilă și boluri mari de fructe pe un dulap lateral. Levine însuși, pentru a amplifica acest efect tragic, umblă în costum, lovind cu spada în coapsele celorlalți și făcându-i să-și verse băuturile. Sub influența șampaniei și a triumfului artistic, insistă să-i sărute pe toți franțuzește pe amândoi obrajii, lăsându-le semne negre. Un tânăr cu chip de bufniță de la Balliol, strigă la Jonathan peste muzica de jazz de la gramofon: o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]