13,950 matches
-
Însă de a-mi mai face rapid o radiografie completă. Panică, discuție animată cu Mariana-n șoaptă, ce se-ntîmplă, nimeni nu mi-a spus nimic de așa ceva, plecăm și noi prima oară-n Occident și n-o să ajungem nici măcar pînă-n CÎmpia Panoniei, ce facem, de unde să iau acum aprobarea aia nenorocită, Între timp auzeam convorbirile de pe coridor cu ceilalți pasageri, vagonul era destul de gol și aproape toți cei care treceau granița se deghizaseră În țigani cu alură sportivă, cărau niște boccele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
dovedea originea mea streină, superioritatea mea. De altfel, îmi plăcea mult să stau cu ei de vorbă, serile, înainte de a mă retrage în cort, ca să scriu și să fumez ultima pipă, pe gânduri. Iubeam bucata aceasta de pământ aproape de mare, câmpia aceasta plină de șerpi și dezolată, în care palmierii erau rari și tufele parfumate. Iubeam diminețile, înainte de răsăritul zorilor, când tăcerea mă făcea să chiui de bucurie; o singurătate aproape umană, pe acest câmp atât de verde și atât de
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
măcieși cu miros de tămâie și scorțișoară ―, mi-am dat deodată seama că se petrece ceva neobișnuit cu mine, că am rămas singur și am să mor singur. Gândul acesta nu mă întrista; dimpotrivă, eram liniștit, senin, împăcat cu toată câmpia din jurul meu, și dacă mi s-ar fi spus atunci că trebuie să mor într-un ceas, nu mi-ar fi părut rău. M-aș fi întins pe iarbă, mi-aș fi pus brațele sub cap și, privind oceanul acela
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
am grăbit s-o deschid. Când am citit-o însă, am rămas câteva minute surprins și decepționat. Narendra Sen mă chema de urgență la centru. A trebuit să plec chiar în acea seară și am regretat privind la fereastra vagonului câmpia cu aburi, cu umbre palide de palmieri izolați, care mă primise dimineața atât de generoasă în sânul vieții ei fără început și fără sfârșit. Cât aș fi vrut atunci să fiu liber, să rămân în cortul meu cu lampă de
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
pornesc prin ploaie afară, în întunerec, oriunde, într-un ținut în care cerul să nu toarne veșnic și iarba să nu fie atât de înaltă, de umedă, de cărnoasă. Aș fi vrut să văd iarăși flori, să mă plimb pe câmpii, asemenea celor din Tamluk, să simt briză sărată sau vânt uscat de deșert, căci aburii și miresmele acelea vegetale mă înnebuniseră. Eram singur cu cei trei servitori și paznicul bungalow-ului, și când pica vreun călător, inspector la vreo plantație de
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
nu voiam să mi-o lămuresc. A fost o noapte de legănări între vis șî amintire, cu parfumul iasomiei ispitindu-mi gura Maitreyiei, o noapte în care mi s-a părut că aud întîia oară cocorii Bengalului, strigătele lor deasupra câmpiilor inundate de la marginea golfului Am văzut atunci, pe acea poartă de fericire deschisă spre lume, o viață de legendă, pe un tărâm cu șerpi și tam-tam, în care eu pășeam alături de Maitreyi, doi amanți ai drumurilor. *** A doua zi am
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Darie îl urma, se opri. - Nu, adăugă zâmbind, acesta-i drumul. Drumul dumitale este de cealaltă parte, și înălță brațul înapoi, spre apus. Grăbește-te. Ești așteptat... Îl salută cu un gest scurt, apoi se întoarse și se îndreptă spre câmpie, călcând agale, cu câinele înaintea lui. Își aduse deodată aminte de Zamfira și Iliescu și grăbi pasul. Simțea că dintr-un moment în altul se va face ziuă, căci câmpia se vedea acum destul de limpede, întinzîndu-se, nesfârșită, în toate părțile
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
un gest scurt, apoi se întoarse și se îndreptă spre câmpie, călcând agale, cu câinele înaintea lui. Își aduse deodată aminte de Zamfira și Iliescu și grăbi pasul. Simțea că dintr-un moment în altul se va face ziuă, căci câmpia se vedea acum destul de limpede, întinzîndu-se, nesfârșită, în toate părțile. Cerul era turbure, fără stele, semănând mai mult cu o negură de munte. Și deodată, apropiindu-se de pom, dădu cu ochii de locotenent. - Nu v-am recunoscut adineaori, domnul
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
la stânga sau la dreapta lui, în urmă, descoperea alte grupuri răsfirate, înaintînd tăcut, cu același pas măsurat și totuși, i se părea, neînțeles de repede. Se opri de mai multe ori să privească în urmă. Cât putu pătrunde cu ochii, câmpia părea a fi aceeași, întinzîndu-se nesfârșită sub cerul aburit și turbure, cu câțiva arbori crescuți singuratici la mari distanțe unul de altul. I se păru deodată curios că nu aude nici paseri, nici avioane, nici măcar uruitul surd al camioanelor rusești
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
recunoască, apoi înălță din umeri și porni mai departe. Darie grăbi pasul și-l ajunse din urmă. - Eu sunt Darie, domnule locotenent, elevul T. R. Darie Constantin din compania dumneavoastră. Mă cunoașteți bine. Am stat de vorbă și azi-noapte, în câmpie, după ce m-am despărțit de Ivan. Locotenentul se opri și-l privi cu căldură, și totuși sever. - Darie, vorbi el rar, subliniind fiecare cuvânt, după șase zile de foc, dumneata ar fi trebuit să știi ce înseamnă un ordin. - Și
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
brusc și porni cât putu mai repede, spre șosea. Ținea strâns în pumn bastonul, gata să se spijine de va fi nevoie, dar foarte curând își dădu seama că poate alerga și, dîndu-i drumul din mână, porni la goană peste câmpie. Zărise de departe fluviul și ar fi continuat să alerge dacă nu s-ar fi auzit strigat de locotenent. Se opri, întoarse capul și dădu cu ochii de el. - Am ajuns, domnule locotenent, îi spuse apropiindu-se. Am ajuns la
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
și vîntul bătea sălbatic, așa că-n urma fiecărui catîr care mergea prin trecătoare rămÎnea un nor de praf, iar cei doi brancardieri care duceau cîte o targă mai ridicau și unul; vîntul le amesteca Într-unul singur și jos, peste cîmpie, trîmbe mari de praf se ridicau În urmau ambulanțelor și se duceau purtate de vînt. Eram destul de sigur că de-acum n-o să mai mor În ziua aia, din moment ce dimineață făcuserăm treabă bună și am scăpat de două ori la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
crestei, de unde puteau vedea toată valea. — Uiteașa arată cu adevărat un rus, spuse extremadurianul. — Mai taci! i-am spus. Îi urmăream pe cei doi bărbați cu hainele de piele. Stăteau acolo, expuși În totalitate focurilor de armă, cercetînd cu atenție cîmpia distrusă care se Întindea de la poale pînĂ la rîu. Deodată, unul dintre ei Îl văzu pe omul pe care-l căutau și-l arătĂ cu degetul. Atunci o luară la fugă precum doi cîini de vînĂtoare, unul direct În jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
se orienta către culmile a trei dealuri albastre care se vedau departe, la orizont. — De-acum Juma știe unde să mergem, Îi explică taică-său. Și Înainte credea că știe, dar acum am dat peste asta, spuse privind Înapoi, la cîmpia prin care merseseră toată ziua. Se merge destul de ușor pînĂ unde va trebui să ajungem, doar că o să urcăm. Urcară pînĂ se Întunecă și apoi se opriră din nou. David doborîse două bibilici cu praștia - dăduseră peste un stol mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
avut de a face cu “lifta” și îi știa graiul... Răspunsul lui nu s-a lăsat așteptat: “Uite. Vezi dealul ista? - a întins moș Dumitru mâna spre apus. Ei, dacă îl vezi, atunci mergi pe el până înebunești, apoi apuci câmpii la dreapta și... numaidecât dai de Berlin - ‘tu-vă mama voastră de lighioane!” Și nu i-a fost frică bătrânului să-i spună una ca asta? Dacă rusul știa vreo vorbă românească? Moș Dumitru și frica! De unde frică la un
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
mele. Că are o guriță...Să i-o ție Dumnezeu! Că taman cum spuneai tu m-am însurat de tânăr și uite cum am albit...Ca omătul. Noroc de luleaua asta că îmi mai ține de urât, că altfel luam câmpii de multă vreme... Nu te cred, moș Pâcule. Cum adică? Uite așa bine. Anii au trecut ca vântul și - săracul de mine - când să prind și să jumulesc și eu o puicuță mai fragedă, hopa și Ioana mea cu făcălețul
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
din urmă, a grăit către Pâcu: Pâcule, îți mai aduci aminte când îți spuneam ce voi face când am să mă las de cărăușie? Dacă aș ține minte toate prostiile spuse de tine sau de alții ar trebui să iau câmpii. Ce spuneai, mă rog? Stiu bine că și ție îți umblă prin cap aceleași gânduri, dar o faci pe niznaiu. Chiar o fac pe niznaiu. Dar... Dar ce, Pâcule? Cine să rămână în locul nostru dacă noi ne lăsăm de cărăușie
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
pentru alte multe vietăți de poveste. Din loc în loc, cu sunet cristalin, răzbesc din adânc și ies la lumină, izvoarele. Ele curg zglobii la vale, se întâlnesc unele cu altele, își dau mâna, se împletesc și fug împreună, voioase, către câmpie, sub forma unor ape din ce în ce mai mari. Munții înalți poartă numele de Munții Carpați. Spinările lor, puternice, stâncoase, nu opresc trecerea oamenilor dintr-o parte într-alta a Țării. Un înțelept care i-a străbătut și cercetat de aproape spunea că
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
spun povestea. A fost odată, ca niciodată, că de n-ar fi nu s-ar povesti... A fost odată o grădină înfloritoare în partea de nord a continentului numit Africa. Găseai acolo de toate: flori, arbori, fructe, legume, pomi roditori, câmpii mănoase... Oamenii lucrau pământul, udau și îngrijeau vegetația, aduceau apa prin canale de irigații. Plantele se simțeau excelent, recoltele erau mari, oamenii aveau de toate și erau fericiți. Aceasta era Sahara. Ce s-a întâmplat, însă? La un moment dat
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
pe oameni i-au lăsat fără grădini... Pentru că, fără arbori și fără apă, pământul sa uscat, s-a transformat într- un deșert din ce în ce mai mare. Frumoasa grădină a devenit, în cele din urmă, pustiul imens care este astăzi. Nici urmă de câmpii mănoase, de frunze verzi, de fântâni și de răcoare, nici urmă de oameni care să se bucure de dărnicia pământului. ...De unde știu eu povestea asta - mă întrebați? De la părinții mei care o știu de la părinții lor și de la părinții părinților
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
a domnit Iobab, fiul lui Zerah, din Boțra. 45. Iobab a murit, și în locul lui a domnit Hușam, din țara Temaniților. 46. Hușam a murit și în locul lui, a domnit Hadad, fiul lui Bedad. El a bătut pe Madian în cîmpia Moabului. Numele cetății lui era Avit. 47. Hadad a murit și în locul lui a domnit Samla din Masreca. 48. Samla a murit, și în locul lui, a domnit Saul din Rehobot, pe Rîu. 49. Saul a murit; și, în locul lui, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85037_a_85824]
-
locuințele lor, după satele lor, în hotarele care le-au fost însemnate. Fiilor lui Aaron din familia Chehatiților, ieșiți cei dintîi la sorț, 55. li s-a dat Hebronul în țara lui Iuda, și locurile lui de pășunat; 56. dar cîmpia cetății și satele ei au fost date lui Caleb, fiul lui Iefune. 57. Fiilor lui Aaron li s-a dat cetatea de scăpare Hebron, Libna, și locurile ei de pășunat, Iatir, Eștemoa cu locurile ei de pășunat, 58. Hilen cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85037_a_85824]
-
Lui, toți locuitorii pămîntului! Căci lumea este întărită, și nu se clatină. 31. Să se bucure cerurile, și să se veselească pămîntul! Să se spună printre neamuri că Domnul împărățește! 32. Să urle marea cu tot ce este în ea! Cîmpia să se veselească împreună cu tot ce este pe ea! 33. Să chiuie copacii din pădure înaintea Domnului! Căci El vine să judece pămîntul. 34. Lăudați pe Domnul, căci este bun, căci îndurarea Lui ține în veac! 35. Ziceți: "Mîntuiește-ne, Dumnezeul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85037_a_85824]
-
cetăți, sate și turnuri; 26. Ezri, fiul lui Chelub, peste lucrătorii de la țară, care lucrau pămîntul; 27. Șimei, din Rama, peste vii: Zabdi, din Șefam, peste pivnițele cu vin din vii; 28. Baal-Hanan, din Gheder, peste măslini și sicomori în cîmpie, Ioaș peste magaziile de untdelemn; 29. Șitrai, din Saron, peste boii care pășteau în Saron, Șafat, fiul lui Adlai, peste boii din văi; 30. Obil, Ismaelitul, peste cămile; Iehdia, din Meronot, peste măgărițe; 31. Iaziz, Hagarenitul, peste oi. Toți aceștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85037_a_85824]
-
ulițe prin care pot păși fără griji, ca de atâtea ori. Doar zmeiele frumos-colorate, înălțate aici de ea, mă mai pot face să zâmbesc din nou fără frică. Și doar frământările ei dulci îmi înverzesc sufletul ca primăvara iarba pe câmpii, căci mă simt ca un drumeț cu aripi neînvinse, călătoare, ca păsările când se întorc la cuiburi, nerăbdătoare, acasă. Doar mama, cu parfumul ei de grație și mister, misterul vieții sufletești, adânc, mă poate liniști. Doar în privirea ochilor ei
ANTOLOGIE:poezie by Adela Cândea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_662]