2,430 matches
-
Mântuitorul Hristos afirmă categoric unitatea, indisolubilitatea căsătoriei ca pe un dat al creației, bărbatul și femeia uniți prin căsătorie, formând un singur trup care nu poate fi rupt pentru orice motiv. Și arată destul de clar Mântuitorul când zice: „Ceea ce a împreunat Dumnezeu, omul să nu despartă” (Matei, 19, 6). El se pronunță împotriva desfacerii căsătoriei. În Sfânta Scriptură întâlnim la evanghelistul Matei (capit. 19, 7) dialogul dintre farisei și Mântuitorul. Mântuitorul răspunde fariseilor că în Legea Vechiului Testament era permisă cartea
Rolul familiei în asistenţa social - pastorală a copiilor abandonaţi by Adriana Nastasă () [Corola-publishinghouse/Science/91710_a_93179]
-
oarecare în săvârșirea agresiunii și care este determinată de interdependența unor factori obiectivi (economici, politici, ideologici, religioși) și a unor factori subiectivi (interese individuale, sentimente de inferioritate, de superioritate, atitudinile și relațiile interindividuale). Cauzalitatea victimală este întotdeauna concretă și formează împreuna cu mediul ambiental o totalitate, oferind modele explicative ale agresiunii, ale efectelor victimale și ale integrării victimei în mediul social. Factorii de risc conjunctural, relațional și natural. Clasificarea factorilor de risc victimal este determinată de mediile sociostructurale de proveniență a
ASISTENŢA COPIILOR VICTIME A INFRACŢIUNILOR by GEORGE COSMIN DIACONU () [Corola-publishinghouse/Science/334_a_638]
-
putut propti capul pe o pernă, ațintindu-mi privirile drept pe orizont, unde luna brăzda de pe acum o despicătură de argint, nu total imobilă. Apăreau tot mai multe stele, multe, multe. Zăcând pe spate, învelit într-o scoarță, cu mâinile împreunate în față, mă rugam ca totul să iasă bine între mine și Hartley, ca această fidelă amintire ce mă urmărise o viață, și pe care acum o socoteam drept mistica mea căsătorie, să nu se piardă, să nu se irosească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
m-am oprit. Cu excepția unui oberlicht, fereastra era închisă. Dar draperiile erau necăptușite și lumina dinăuntru proiecta pe geam, ca pe un vitraliu, desene vesele de papagali verzi cocoțați pe arbori de lămâie. La mijloc, acolo unde perdelele nu se împreunau perfect, se filtra o îngustă dâră de lumină. M-am apropiat și am tras cu urechea. Se auzeau glasuri. Televizorul? Evitând zona primejdioasă a despicăturii dintre perdele, și simțindu-mă parcă gata să mă avânt în spațiu, m-am oțelit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
eu. Hartley tăcea îngrămădită lângă mine. Era țeapănă, țeapănă. Și Titus stătea la fel de țeapăn, cu ochii ațintiți drept în față, fără să vadă nimic, cu gura trandafirie ușor deschisă. Îi auzeam respirația agitată. Toată lumea își pironise privirile înainte. Mi-am împreunat mâinile. Soarele strălucea. Era o zi frumoasă pentru nuntă. Tocmai ne apropiam de stâncile falnice care străjuiesc defileul îngust, locul pe care eu îl denumisem „Pasul Khyber“, când o piatră lovi cu o forță uimitoare parbrizul. Toată lumea din mașină tresări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
putea oferi un sprijin? Te rog, pleacă. Plecați împreună! Am apucat brusc mâna lui Lizzie care, o clipă, a încleștat-o pe a mea, devenind după aceea inertă. Am apucat și mâna lui James și i-am silit să-și împreuneze mâinile. Ambele mâini se zbăteau în pumnul meu ca niște mici animale captive, căutând să se descătușeze. James reuși să se smulgă și se duse în bibliotecă. Îl auzeam zvârlindu-și lucrurile în valiză. I-am spus lui Lizzie: — Du
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
acea înfior\toare zi a întoarcerii ei. Am strecurat-o în buzunar. Am înconjurat casa, intrând în grădina din spate, și am stat un timp pe terasa de beton de sub fereastra panoramică, privind înăuntru. Și aici fuseser\ lăsate perdelele, însă împreunate; reușeam totuși să mă uit, prin despărțitura lor, în camera pustie. Ușa spre gol era deschisă și puteam zări interiorul ușii de la intrare, precum și tapetul decolorat în locul unde atârnase tabloul cavalerului medieval. M-a invadat o dorință frenetică de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dimineață, mișcarea cearșafurilor a încetat și i-am văzut ochii deschiși și fața schimbată. Răstimpul de doliu în așteptarea înfiorată a morții ei a fost cu totul diferit de grozăvia neagră, pustie, a faptului în sine. În timp așteptării, jelisem împreun\, încercând să ne alinăm unul altuia durerea. Și această suferință împărtășită a fost mai puțin chinuitoare decât tortura totalei ei dispariții, înfiorătorul răstimp trăit al eternei absențe. Cât de diferită e fiecare moarte, și totuși ne mân\ pe aceleași meleaguri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
comandant la Pitești atuncea? La Pitești era maiorul Cârstocea și locțiitor politic, sublocotenentul Ion Lupu... ăștea era’... Dar, după un timp, ne-a mutat din camera 8 asta, în camera 26 parcă, și acolo ne-am întâlnit și ne-am împreunat cu patru sârbi arestați și ei pentru trecerea frauduloasă de frontieră... Atunci eram în scandal cu Tito... Printre ei, de remarcat era un inginer, Boșneag Ațo (?), al cărui frate era ministru’ comerțului în Iugoslavia. El ne-a povestit că făcea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Bărboi, Barnovschi... doar cele din apropiere, începură să bată de vecernie. A doua zi era duminică și Sf. Dumitru. Întinsul clocotea de un cor... de un cântec sfânt născut din buza de aramă a sutelor de clopote. Dangătul lor se împreuna înălțându-se în ceruri lăsând în aer și în suflet dâre tremurătoare. Despărțirea s-a lăsat în sufletele noastre, ca o piatră grea... După ea urma, ca după o lovitură de ghilotină... hăul... Am plecat luând cu noi, scânteia de
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de români veniți din toată țara1874. În cadrul discursului rostit cu prilejul inaugurării liniei de cale ferată Fetești-Cernavodă și a podurilor peste Dunăre, regele Carol I menționa faptul că "în anul mântuirii 1890 am pus piatra fundamentală a podului menit să împreuneze cele două maluri ale Dunării între Fetesci și Cernavodă"1875. În continuarea discursului său, regele Carol I afirma: "După cinci ani de muncă statornică, Dumnezeu, hărăzind țării liniște și îndestulare, astăzi, în a 14-a zi a lunei Septembre din
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
înalții demnitari ai Statului și corpului tehnic"1876. În concluzie, în finalul discursului său, regele Carol I afirma că "de azi înainte nimic nu mai desparte România din stânga Dunării de Dobrogea, pe care, prin vitejia ostașilor noștri de la 1877, am împreunat-o din nou cu patria mumă. Astfel, vom putea da acestei provincii și porturilor ei de pe țărmul mării toată îngrijirea Noastră, spre a lor desvoltare și propășire. Mândrii, împreună cu țara întreagă, că am ridicat un monument care face fala neamului
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
mașina. În mâna dreaptă, unde de obicei Își Înșurubează creionul, are acum gheara, cu care apucă bine schimbătorul de viteze și volanul. Ne așezăm 8 persoane În jurul unei mese rotunde. Doamna ne invită să facem rugăciune. Toți apleacă capul și Împreunează mâinile, stau În reculegere. Apoi doamna taie mărunt friptura soțului, Îi Înșurubează furculița și Începem prânzul. Facem glume, În amintirea felului cum am făcut cunoștință cu doamna. Eram invitați la o recepție, mulți doctoranzi și străini la departamentul de economie
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
Afacerilor Externe, a lucrat în Direcția Presei, Direcția IV Relații (Africa) și Direcția Consulară, iar în cadrul Ambasadei României la Beijing în domeniul politic, economic, cultural, presă, protocol. A urmat soțul, Ion Dorobanțu, Ambasador la Ambasada României la Singapore. Activitate publicistică Împreuna cu soțul, Ion Dorobanțu, a desfășurat o lungă activitate de traduceri din literatura chineză clasică. 1. Ghiduri de conversație român-chinez și chinez-român, Ed. Sport Turism, 1985 ; Reeditate, 1990, Ed. Garamont. 2. Romane Ultimul împărat, Ed. Recif, 1993 Prințesa spioană, Ed.
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
dragii mei? Da, mama! "Înger, îngerașul meu Roagă-te lui Dumnezeu Eu sunt mic, tu fă-mă mare, Eu sunt slab, tu fă-mă tare, În tot locul mă-nsoțește Și de rele mă păzește. Amin!" (Rugăciune pentru copii) Cu palmele împreunate la nivelul pieptului, cu ochii țintă la mama, cu busturile săltate, drepte, pronunțam fiecare cuvânt clar, distinct, recitam fiecare vers cu atâta convingere, de parcă în fața noastră s-ar fi aflat nu mama, ci însuși îngerul, dacă nu chiar Maica Domnului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
-se să înțeleagă ce spunem și ce facem, întrucât, trăind într-o comunitate preponderent macedoneană, ei foloseau în vorbirea curentă dialectul macedoromân, nestăpânind prea bine dialectul dacoromân. Văzându-ne pe noi în genunchi, cu ochii îndreptați spre mama, cu palmele împreunate în dreptul pieptului a rugăciune, nu le-a fost greu să înțeleagă ce facem. Și-atunci, dintr-un impuls interior, printr-o mișcare de mimetism religios, au luat poziția sculpturii realizate de geniul de la Hobița, pe care o adoptă orice creștin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
până la moarte, s-a rugat Celui de Sus în limba poloneză, iar sfânta cruce o făcea și acum precum creștinii catolici: adică sfântul duh în partea stângă, iar încheierea rugăciunii, "amin", în partea dreaptă, acolo unde noi, ortodocși, cu degetele împreunate pentru semnul divin, atingând partea laterală dreaptă a corpului, spunem "Sfântul Duh". De undeva, din străfundurile ființei lui de biped irațional, un beculeț îi semnala milițianului, cu intermitențe alarmante, riscul iminent al unei catastrofe pe circuitul sanguin. Prin urmare, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
nedescoperite, din imensa junglă amazoniană. Avântam rapid brațele unite spre cer, coborându-le brusc și iar ridicându-le, într-o alternanță succesivă, ca aripile obosite ale unui flamingo, oprite într-un picaj fatal. Mergeam înainte și înapoi în linie dreaptă, împreunam capetele liniei sub formă de cerc, într-un fel de horă sacramentală, bătând apăsat și ritmic lutul mocirlos cu călcâiele crăpate. Era un dans teluric adresat unui zeu al pământului pe care-l imploram să ne facă mai ușor de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
nedescoperite, din imensa junglă amazoniană. Avântam rapid brațele unite spre cer, coborându-le brusc și iar ridicându-le, într-o alternanță succesivă, ca aripile obosite ale unui flamingo, oprite într-un picaj fatal. Mergeam înainte și înapoi în linie dreaptă, împreunam capetele liniei sub formă de cerc, într-un fel de horă sacramentală, bătând apăsat și ritmic lutul mocirlos cu călcâiele crăpate. Era un dans teluric adresat unui zeu al pământului pe care-l imploram să ne facă mai ușor de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
și o „ovreică nebotezată” putea să aibă loc mai mult În taină. Vechile pravile românești interziceau sau descurajau cu asprime „mestecarea de sânge”, care se producea prin „Împreunarea cu o jidoavcă” <endnote id="(39)"/>. „Nu se cade pravoslavnicului să se Împreune cu femeia eretică”, prevedea Pravila lui Matei Basarab de la jumătatea secolului al XVII-lea <endnote id=" (52)"/>. În cazul În care păcătuiește cu o evreică, creștinul este amenințat că-și pierde sufletul ; ca Într-o snoavă populară, Ruhălă și Mesia
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
fixă și cu mîinile împreunate. Melopeea lui Ganjur ne învăluie ca o vrajă și, cînd se sfîrșește, ne trezim ca dintr-un vis adînc. Ne ridicăm în tăcere și abia în fața iurtei ne strîngem mîinile sau ne salutăm cu ele împreunate în dreptul inimii, în gălăgia stîrnită de chiotul copiilor și de freamătul cirezilor. Iată-ne din nou în GAZ și Sandan aprinde calm a patru-zecea țigară din zi. Pornim în direcția cunoscută doar de el, spre locul acela din mijlocul deșertului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
Margareta Principesa a României și a Principelui Radu. Cu această ocazie Principesa a scris câteva rânduri în Cartea de onoare a școlii: Inaugurarea Capelei Prezența unei capele într-o școală, este un lucru deosebit, întrucât formarea umană e completă când împreunează formarea spirituală cu formarea intelectuală. Scopul educației religioase este realizarea caracterului religios moral al elevului, care să-l conducă la desăvârșirea creștină. Având în vedere rolul deosebit pe care îl au mijloacele didactice cu ajutorul cărora profesorii asigură realizarea optimă a
Jurnal de bord by Vasilescu Roxana Violeta () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1689_a_2953]
-
lipsiți chiar de mijloace pentru a reprima cetele de hoți care prădau Bulgaria, n-ar putea să ne opună nici o împotrivire și că, după cucerirea celor trei provincii: Moldova, Basarabia și Țara Românească, dând mâna cu sârbii și, printr-aceștia, împreunându-ne cu posesiunile noastre din Iliria, se împresurau toate posesiunile turcești din Europa...” Tot Langeron mai adaugă: În alte împrejurări acest război, deși foarte nedrept, era absolut indispensabil pentru Rusia. Aceasta nu putea să lase turcilor cetățile Chilia, Ismail, Akerman
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
de toată Întinarea și mântuiește-ne, Bunule, sufletele noastre, cinșpe mii pă puțin, cinșpe mii, cinșpe mii. Până unde dracu’ ajungem cu cinșpe mii doi inși, sfinte Dumnezeule? Trezește-te, părințele. Bolborosea cu ochii Închiși, cu fruntea căzută peste mâinile Împreunate În dreptul sticlei de rom, pradă unui extaz Înfricoșător, roagă-te, Relule, roagă-te, și mă rugam Împreună cu mama și fruntea mea și fruntea tatălui meu asudau și se răceau și pulsau În ritmul sacadat al pompei hidroforului și toată povestea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
că nu mai vii n-am mai avut Încotro și am tras la Unitate. Nu că mi se făcuse dor de Viorel să-l frec În găoază, da’ vă știam pe voi acolo, vere, pe tine și pe părințelu’, care-mpreună cu voi nu mi-e frică de nimenea și de nimic pe lumea asta. * E mare Timișoara asta. Ori unde eram prea obosit și hăituit de tot felul de presimțiri frământate laolaltă cu atâta vorbărie, mi se părea că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]