2,340 matches
-
excepție cum a fost Marcus Antonius a luptat pentru sine, și nu pentru patrie. Germanicus tace, lipsit de argumente. Rămân toți trei cu ochii la Agrippina, care, cu capul și ume rii învăluite într-o pelerină scurtă, se apropie. Antonia încruntă nemulțumită din sprâncene la vederea sto lei pe care o poartă pe dedesubt. Din lână, e drept, așa cum se cuvine unei matroane respectabile, dar nu într-un singur ton, ci în nenumărate ape diferite, pe care lumina și fiecare mișcare
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
iubitul său frate mai trăiește încă. Trăsăturile i se încordează din nou. Drusus iar nu s-a putut stăpâni și a arătat în fața tuturor cât de multă desfătare simte când vede sânge vărsat, oricât de umili ar fi cei uciși. Încruntă mânios din sprâncene. Ar fi fost mai bine dacă principele s-ar fi abținut să-l pună pe Drusus să prezideze jocurile de ieri, pe care le-a oferit în cinstea lor. Așa a dat din nou prilej poporului de
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
N-oi cunoaște eu durerile nașterii, dar nici ea nu s-a lovit vreodată la boașe. Nu-i dă timp tovarășului său nici măcar să zâmbească, și-l întreabă: — Ce-i cu tine? Te agiți ca peștele pe uscat... Agrippa se încruntă. Este chiar atât de evident? Rău, dacă și-a pierdut în halul ăsta stăpânirea de sine. Murmură crispat: — Sunt îngrijorat... — De ce? Nu pot să dau de un... Nu vrea să spună prieten. Rostește în silă: — O cunoștință de-a mea
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
sau cel puțin fierbințeli. Înghite în sec ca să-și umezească gura uscată. E clar că sacrificarea animalelor a înlocuit încă din vremurile de demult victimele umane. Zeilor le este oferită în mod simbolic viața unei necuvântătoare în locul celei umane. Se încruntă. Totuși nu înțelege recomandarea pontifilor de a i se oferi lui Mars pater o jertfă triplă. Ce legătură poate avea zeul războiului cu boul, porcul și oaia? Renunță să mai dezlege această ghicitoare în câlcită și devine atent la flamini
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
șterge cu podul palmei perlele de sudoare de pe frunte. Capul măruntaielor a lipsit atunci când Marcus Marcellus a sacrificat în preajma morții. Înainte de a porni lupta cu Hannibal. — A fost găsit dublu la una dintre victime. Nici asta nu-i bine, se încruntă Tiberius cu o strângere de inimă. — Mărirea capului măruntaielor este și ea de rău augur, con tinuă preotul, cu excepția clipelor de spaimă, sau de teamă, ca acum... Rotește o privire victorioasă: — Atunci, alungă grijile! Regele Sacrificiilor înalță brațele: — Îndurare! Marele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Și rex are fața lividă, de parcă i s-au înecat toate corăbiile. Ce-o avea? La vârsta lui n-are cum să arate atât de hărtănit nici măcar după o noapte de chef... Abia acum observă absența soției, Regina Sacrificiilor. Se încruntă nemulțumit. Este o încălcare gravă a canoanelor. Era datoare să fie prezentă și să ia parte la ceremonie, aidoma soțiilor de flamini. În acest moment, i se aduce și lui Augustus scaunul curúl. Îl refuză cu demnitate. Rămâne în picioare
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
a spus-o deja. Fata rîse. — Îți place să te-ntrebi, nu-i așa? CÎnd mă uit la tine, Îmi dai de gîndit, asta-i tot. — Chiar așa? Fata se Întoarse spre Kay și-i Întîlni privirea o secundă - se Încruntă neînțelegînd absolut nimic... — Uite-o pe prietena mea! spuse ea și ridică mîna făcînd un semn unei alte fete de pe trotuarul opus. O luă Înainte mai repede spre marginea bordurii, privi În dreapta și În stînga, apoi traversă În fugă. Pantofii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
săptămîna asta venise rîndul Juliei, care sătea cu brațele Întinse, cu capul dat pe spate și ochii Închiși; Își prinsese părul cu o batistă, dar cîteva șuvițe Îi căzuseră udîndu-se și, lipindu-se, luaseră forma maxilarului și a gîtului. Se Încruntă și le vîrÎ după ureche. Helen se mișcă din nou, apoi Își găsi o poziție aproape confortabilă și se liniști, bucurîndu-se În sfîrșit de unda plăcută care i se strecura la subsuoară și În vintre, În toate despicăturile și alveolele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și mai Îngustă. Mașina se Înfunda În hîrtoape și se lovea de crengi de mure și de iarba lungă, trasă și strivită sub roți ca un flux puternic de apă sub barcă. Viv sălta În scaun, rîzÎnd. Dar Reggie se Încrunta, aplecîndu-se și trăgînd vîrtos de volan. — Dac-o să ne Încrucișăm cu cineva din direcția opusă, am sfeclit-o, zise el. Și ea știa că se gîndea la ce-ar fi dacă ar avea un accident, dac-ar tampona mașina și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pîinea Înainte de a o mesteca, apoi mușca din nou, vorbind cu mîncarea În gură. — Asta-i șunca aia canadiană, nu-i așa? Nu-i rea deloc. Trase de cravată și-și desfăcu nasturele cămășii. Îl bătea soarele, făcîndu-l să se Încrunte, să-și Încrețească fruntea și zona de lîngă nas. Avea treizeci și șase de ani, dar de curînd Începuse să arate ceva mai În vîrstă. Avea o față pămîntie - datorită sîngelui lui italian - iar ochii căprui erau Încă frumoși, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
se aplecă peste ea și culese ceva. Simți o gîdilătură pe față și-și frecă obrazul, crezînd că-i o muscă. Dar era el: ținea În mînă un fir lung de iarbă și o mîngîia cu vîrful lui. Ea se Încruntă, dar Închise ochii din nou și-l lăsă În voia lui. El Îi urmări linia frunții și a nasului, curbura gurii, apoi duse iarba la tîmple și o petrecu peste ele. — Ți-ai schimbat ceva la păr, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
-o? Chiar nu-ți pasă? Duncan medită. — Nu-mi prea plac mirosurile, zise el În cele din urmă. Îți pătrund În haine. Și uneori te doare capul din cauza zgomotului sau ochii ți-o iau razna din pricina benzii rulante. Fraser se Încruntă. — Nu asta am vrut să spun, zise el. Duncan știa că nu asta dorise să spună, dar dădu din umeri și continuă pe același ton nepăsător. — Munca e ușoară. Nu se deosebește de aceea de a coase pînză și-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Așa vorbea lumea despre el Încă de cînd era mic. „Un băiat ca el n-ar trebui să fie la o asemenea școală, e prea sensibil pentru asta. Un băiat ca el ar trebui să meargă la colegiu.“ Fraser se Încruntă la ea. — Nu ți s-a Întîmplat să te gîndești că poate oamenii ăia aveau dreptate? — Bineînțeles că aveau! Dar ce rost are? Și, la urma urmelor, uite unde a ajuns! Noi a trebuit să facem față acestor lucruri, domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
un post, să Învețe meseria. Și mai știa pe cineva care avea o librărie. Salariul ar fi de nimic, dar poate acest gen de slujbă i-ar plăcea mai mult lui Duncan. Credea că i-ar fi pe plac? Se Încruntă, fără să-i dea, de fapt atenție, gîndindu-se În continuare la verigheta din pachetul din buzunar, dîndu-și seama că trece timpul. — De ce mă Întrebi pe mine și nu pe Duncan? spuse ea În cele din urmă. — Doream să aflu punctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
găsești! Cum ai ajuns aici? Am mers pe jos. — Ți-a dat voie domnul Mundy? — Domnul Mundy nu mă poate opri! zise Duncan pe un ton sforăitor. Am luat-o pe străzi. Fraser Îl cercetă, uitîndu-se la haină, și se Încruntă din nou, dar apoi zîmbi. — Ești Îmbrăcat În pijama! — Ei, și? spuse Duncan, atingîndu-și gulerul cu timiditate. Ce-i rău În asta? O să economisesc timp. — Ce? — O să economisesc timp mai tîrziu, cînd o să mă duc la culcare. Ești nebun, Pearce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ea, făcînd un efort să stea trează. Hughes dădu din umeri, cu privirea ațintită la bandajul care se Înfășura. — Nu prea rău. Stomac rupt și un ochi pierdut. — Și tu, O’Neil? — Patru oase rupte În Warwick Square. Kay se Încruntă. — Ăsta-i o melodie de music-hall, nu-i așa? — Howard și Larkin, continuă O’Neil, au avut un tip care căzuse pe scări În Bloomfield Terrace. Nici măcar nu fusese o explozie; a trecut razant, asta-i tot. — Razant! repetă Kay
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și spasmele Îți vor dispărea!“ Fraser izbuncni În rîs. — Ce poezie! strigă el. Și ce mod de a liniști un om al cărui picior tocmai a fost smuls de explozie sau al cărui stomac e străpuns de baionetă! Duncan se Încruntă. — SÎnteți la fel de răi ca Hammond. Numai pentru că nu sînteți de acord cu asta. — Și cu ce ar trebui să fim de acord? Întrebă Fraser. Nu poți să fii sau să nu fii de acord cu păsăreasca asta. Și este păsărească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
care fusese văzută prin clădire, cu cîteva săptămîni Înainte, cu fusta pătată de sînge. Își luă poșeta, se duse Îndărăt la domnișoara Gibson și o Întrebă dacă poate să-i dea voie. Domnișoara Gibson se uită la ceas și se Încruntă: — Prea bine. Dar de asta aveți pauză de masă, nu uita. De data asta, pentru a evita zdruncinăturile de pe scară, luă liftul. Apoi aproape alergă pînă la garderobă și intră În una dintre despățiturile toaletei, Își trase fusta, Își dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
atît de Încet că, În momentul În care o ușă se Închise undeva jos, o auziră și se opriră. În loc să o ia la goană, inima lui Helen părea că tremură. — Ce-i asta? șopti ea, apuncînd nervos balustrada. Julia se Încruntă. — Nu știu. Apoi un bărbat strigă vesel spre scări. — Julia? Ești acolo? Și fața i se lumină. — E tata, zise ea, apoi răspunse cu voioșie aplecîndu-se peste balustradă. SÎnt aici, tati! Sus! Vino să-ți fac cunoștință cu el, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ies de-aici, domnule Mundy? Întrebă el Încet. Domnul Mundy mai pufăi o dată. — Bineînțeles că da, spuse el În largul lui. O să ai nevoie de timp să... ei bine, să stai pe picioarele tale. — Să stau pe picioarele mele? se Încruntă Duncan. Vreți să spuneți, așa, ca un marinar? Se imagină ca un marinar clătinîndu-se pe un trotuar Înclinat. — Ca un marinar! Domnul Mundy rîse, amuzat de idee. — Dar ce-o să fac, să zicem, unde-o să lucrez? — O să te descurci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Kay. Îți amintești? Kay ți-a lăsat ceva - un bilet sau o carte, sau ceva de genul ăsta. N-am urcat, ai zis că n-ai făcut ordine În apartament. Am rămas În holul de la intrare... Îți amintești? Julia se Încruntă. — Da, zise ea apoi, pronunțînd cuvintele rar. Cred că-mi amintesc. Se uitară una la alta, și aproape instantaneu priviră În altă parte, de parcă ar fi fost stînjenite sau ar fi rămas perplexe - pentru că, după cîte Își dădu seama Helen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
i-am ascuns lui Kay acest nimic? De ce naiba mă aflu aici? Știa de ce se afla acolo, și i se făcu teamă. — Poate că ar trebui să plec, zise ea. — Dar abia ai venit! — Te spălai pe cap. Julia se Încruntă, de parcă ar fi fost iritată. — Ai mai văzut păr ud Înainte, nu-i așa? Nu fi proastă. Stai jos. O să aduc ceva de băut. Am vin! Îl am de săptămîni și nu s-a ivit nici un prilej să-l deschid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nou? N-o să se supere c-ai venit aici, În seara asta? Helen Își sorbi vinul și nu răspunse. CÎnd Julia Își ridică privirea și i-o surprinse pe a ei, probabil că se Înroșise sau păruse vinovată. Julia se Încruntă. — Nu i-ai spus? zise Julia. Helen clătină din cap În semn că nu, nu-i spusese. Dar de ce? Nu știu. N-ai considerat că merită să-i spui? Așa-i onorabil, bănuiesc. Nu, Julia, nu din cauza asta. Nu fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
fi fost ușurat. Auzi cum Își tîra picioarele pe linoleum, mergînd În susul și-n josul holului. Poate că și domnul Imrie Îl auzea. Își coborî vocea. — Data ultimului ciclu? Viv i-o spuse. El o notă și păru că se Încruntă. — Alți copii? o Întrebă apoi. Avorturi spontane? Știți ce În seamnă un avort spontan? Desigur... Și ați mai fost obligată, ăăă, să primiți tratamentul pentru care ați venit la mine? — Nu, răspunse ea la toate Întrebările, dar, ezitînd puțin, Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
bărbatului Încet: Pielea e cam rece. — N-am putut să-l fac să se oprească, bîigui Viv. Bărbatul stătea ghemuit În fața ei. Îi dezgoli brațul și prinse o bandă În jurul lui; apoi pompă Într-un balonul de cauciuc și se Încruntă În fața cadranului. Îi atinse coapsa și se uită, așa cum făcuse și băiatul, la prosopul de sub fundul ei. Trecuse de starea de jenă. — De cînd iese din tine În halul ăsta? Întrebă el. — Nu știu, spuse ea slab. Se gîndi: Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]