6,372 matches
-
sociale. Tot în stilul teatrului idiș este și poanta de final din "Un artist al foamei", când omul care a flămânzit până la moarte dezvăluie cu ultima suflare secretul artei sale: În opera lui Kafka, situațiile absurde se identifică cu cele comice, întrucât și absurdul și comicul operează printr-o îngroșare și exagerare a realității. Modul cum Josef K. este hăituit de un grup de fetițe în timpul vizitei la pictorul Titorelli, consternarea lui când află că în podul fiecărei case se află
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
în căutarea sălii de judecată, bate la toate ușile și întreabă de tâmplarul Lanz sunt doar câteva din situațiile comico-absurde din romanul "Procesul". De multe ori, atmosfera kafkiană amintește de farsă și burlesc. În "Castelul", situația lui K. este una comică, pentru că, nefiind nici acceptat, nici respins de autoritățile Castelului, se vede nevoit să ducă o existență futilă și stagnantă, hrănindu-se cu iluzii, bazându-se fără succes pe influența amantei sale, încercând mereu să se debaraseze de incomozii secundanți, locuind
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
secundanți, locuind vremelnic în hanuri sau în sala de gimnastică a unei școli, de unde este evacuat adesea cu mare zarvă de forțe ce îi sunt ostile. Milan Kundera scrie în "Arta romanului" că personajele lui Kafka sunt captive propriului univers comic, precum « un pește într-un vas cu apă », ceea ce le împiedică să conștientizeze ridicolul vieții lor, pentru că « o glumă devine glumă doar în afara acvariului ». Prin abilitatea lui de a ne transporta în « interiorul glumei », Kafka ne revelează astfel trăsătura latentă
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
un pește într-un vas cu apă », ceea ce le împiedică să conștientizeze ridicolul vieții lor, pentru că « o glumă devine glumă doar în afara acvariului ». Prin abilitatea lui de a ne transporta în « interiorul glumei », Kafka ne revelează astfel trăsătura latentă a comicului și anume oroarea acestuia. Din acest motiv, de multe ori, situațiile comice sunt umbrite de dimensiunea lor terifiantă. În mod strict, doar povestiri foarte succinte, cu tâlc, precum "În fața legii", "O solie imperială", "Stema orașului", "Prometeu", "Poseidon" și "Vulturul" se
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
ridicolul vieții lor, pentru că « o glumă devine glumă doar în afara acvariului ». Prin abilitatea lui de a ne transporta în « interiorul glumei », Kafka ne revelează astfel trăsătura latentă a comicului și anume oroarea acestuia. Din acest motiv, de multe ori, situațiile comice sunt umbrite de dimensiunea lor terifiantă. În mod strict, doar povestiri foarte succinte, cu tâlc, precum "În fața legii", "O solie imperială", "Stema orașului", "Prometeu", "Poseidon" și "Vulturul" se înscriu în specia literară parabolă. Ele au și fost incluse într-un
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
și roman, pe care l-a făcut să evolueze în altă direcție față de vechile piese religioase ale Evului Mediu. Italienii erau inspirați în mod special de Seneca (un mare dramaturg și filozof, tutorele lui Nero) și de Plaut (clișeele sale comice, în special cele ale soldatului fanfaron, au avut o influență puternică asupra Renașterii și după). Totuși, tragediile italiene au inovat ceva contrar eticii lui Seneca: prezența sângelui și violenței pe scenă. În piesele lui Seneca, astfel de scene erau doar
Literatură engleză () [Corola-website/Science/297762_a_299091]
-
scris cu însuflețire despre viața la Londra și despre greutățile celor săraci, însă într-o manieră plină de umor astfel făcându-și opera accesibilă tuturor categoriilor sociale de cititori. Operele sale timpurii cum ar fii Pickwick Papers sunt adevărate capodopere comice. Mai târziu operele sale au devenit mai sumbre, mai serioase, însă fără a-și pierde înclinația către caricatură. În romanele lui Thomas Hardy, dar nu numai, se poate vedea un interes pentru viața la sate și pentru schimbările sociale și
Literatură engleză () [Corola-website/Science/297762_a_299091]
-
fost de mare succes: "Ziua Independenței" (1996), unde juca rolul uni pilot de luptă curajos și încrezător, film care l-a adus în prim-planul starurilor cu filme de succes la box-office și Men in Black (1997), unde juca rolul comic și încrezător al Agentului J alături de Tommy Lee Jones. Smith a refuzat prima dată rolul din "Men in Black", dar soția acestuia, Jada Pinkett Smith, l-a făcut să accepte. Cele două filme i-au stabilit lui Smith o reputație
Will Smith () [Corola-website/Science/307368_a_308697]
-
sale, spunând că nu este despre islam, „ci despre emigrare, metamorfoză, ruptura de sine, dragoste, moarte, Londra și Bombay.” El a spus și că „este un roman care s-a întâmplat să conțină o condamnare a materialismului occidental. Tonul este comic.” După apariția controverselor, unii intelectuali care cunoșteau noua carte, dar și opera lui Rushdie în ansamblul ei, cum ar fi M. D. Fletcher, au considerat că reacția este ironică. Fletcher scria: „este, poate, o ironie că cea mai mare ostilitate
Versetele satanice () [Corola-website/Science/320771_a_322100]
-
Josh Schwartz împreună cu producătorii săi, McG și Stephanie Savage au creat povestea lui Ryan Atwood, un tânăr care nimerește să trăiască între oamenii bogați din Orange County. Schwartz își amintește că ei sperau atunci ca personajele să fie "mai puțin comice și mult mai sensibile, diferite față de ceea ce vezi în general". Într-un interviu, Josh declara: " Cred că văzând primele reclame la serial, oamenii au avut impresia că acesta va fi un fel de melodramă. Ceea ce am realizat este de fapt
Rebel în California () [Corola-website/Science/312543_a_313872]
-
degrabă metafora existențială. În următorii cinci ani, caricatura de presă va deveni portdrapelul atitudinii civice americane. Britanicul Frank Leslie va profita de atmosfera de destindere imediată încheierii războiului și va edita câteva periodice umoristice ("The Budget of Fun", "Joly Joker", "Comic Monthly", "Phunny Phellow"). Unul dintre angajații săi a fost William Newman care lucrase pentru "Punch" și care devenise în America primul dintr-o serie de caricaturiști britanici de marcă pe lângă confrații săi Edward Jump, Frank Beard, Joseph Keppler, Victor și
Caricatură () [Corola-website/Science/299381_a_300710]
-
în paralel cu genul caricaturii de care ne-am ocupat până aici și își are originile cam din aceeași perioadă de sfârșit de secol XVIII. Orientarea tematică a acestui capitol al caricaturii se axează pe principiile eticului și al situației comice bufe. Comicul burlesc își are originea în improvizațiile comediei dell" arte și în farsele amicale de local. Ca și epigrama, caricatura de gag își alege subiecții pe criteriul denaturării unui aspect comportamental sau exagerării unui element fizionomic. Răutacioasă și chiar
Caricatură () [Corola-website/Science/299381_a_300710]
-
gag a putut fi răspândită eficient și economic în toate mediile sociale. Multe dintre acestea au urmat calea inițiată de almanahurile englezești Cruikshank. În decada următoare au apărut în America o serie întreagă de almanahuri de acest gen: "Elton"s Comic" "All My Neck", "The Rip Snorter", " The Devil"s Comical Texas Oldmanick". Desenele satirice care apăreau în aceste broșuri timpurii au fost caricaturi "brutale" fără pretenții deosebite, caraghioase și hazoase dar mai puțin vulgare sau obscene cum aveau să apară
Caricatură () [Corola-website/Science/299381_a_300710]
-
creează o copie nouă a persoanei. Așa tehnologie ar avea aplicații ca medicina virtuală, unde manipulând datele stocate în mașină, s-ar putea scimba datele fizice ale persoanei. Teleportarea dimensională este o metodă, descrisă des în povestirile fantastice și cărți comice. Metoda presupune existența mai multor Universuri, unde obiectul poate reintra în alt loc al Universului. Această metodă nu este luată în serios de comunitatea științifică, pentru că se socoate că mișcarea fizică a obiectelor nu este posibilă între diferite Universuri. Altă
Teleportare () [Corola-website/Science/309626_a_310955]
-
(în , în ) este un film comic de acțiune italian din 1979, regizat de Michele Lupo și avându-i în rolurile principal pe Bud Spencer și pe copilul actor Cary Guffey. El a fost urmat în 1980 de continuarea "Toate mi se întâmplă numai mie", regizată tot
Un șerif extraterestru () [Corola-website/Science/328496_a_329825]
-
și să tragă cu ușurință cu arme de foc. Ea cunoaște argoul, pe care îl vorbește fluent. Părintele Philip Prestwick este un asistent ambițios al arhiepiscopului, care obișnuiește să sosească înainte de cină, pregătită de menajera Marie Murkin, amândoi oferind scene comice. Părintele Dowling are un frate, Blaine, care, deși are o vârstă diferită, arată exact ca el (fiind interpretat de asemenea de Tom Bosley). Blaine a apărut în doar trei episoade: "The Face in the Mirror Mystery", "The Woman Scorned Mystery
Misterele părintelui Dowling () [Corola-website/Science/324095_a_325424]
-
curs și stiloul, o pătează cu cerneală albastră. Îngrozit intră în debaraua îngrijitorului pentru a lua o soluție cu care să șteargă cerneala. Folosește o soluție „laque thinner”, care dizolvă fața femeii din pictură. În loc desenează cu pixul o fața comică. Când David vede pictura aceștia o ascund după un cadru metalic. David se temea că-și va pierde locul de muncă și va suporta consecințele vandalismului, iar cei doi poposesc la un bar pentru a-și îneca amarul. Când ajunge
Bean - O comedie dezastru () [Corola-website/Science/322493_a_323822]
-
ea era o femeie foarte frumoasă, cu ochii verzi, după cum a declarat Lope în poemele pe care le-a compus și în care ea apare sub numele „"Amarilis"” sau „"Marcia Leonarda"”. În această perioadă Lope a cultivat în special poezia comică și filozofică, dedublându-se în poetul heteronim „Tomé de Burguillos” și meditând senin asupra bătrâneții, precum și asupra tinereții sale nebunești, în poezii de tip „"romances"”. Ultimii ani ai lui Lope de Vega au fost de fapt nefericiți, în ciuda onorurilor primite
Lope de Vega () [Corola-website/Science/307955_a_309284]
-
de kilometri, au fost nevoiți să renunțe. Asemănarea cu celebrul „Marș asupra Romei”, organizat de Mussolini în 1922, a adus numeroase critici Partidului Național Țărănist. Despre caracterul mussolinian al „Marșului asupra Bucureștiului”, Alexandru Averescu scria: „"Atunci s-a recurs la comica idee a marșului asupra Bucureștiului. Nu lipsea decât un mic detaliu, un Mussolini al II-lea! De la Mussolini la Kerensky, distanța este formidabilă! Lumea s-a pus în mișcare. Cum s-a terminat acest marș, se știe, mai decât în
Marșul asupra Bucureștiului () [Corola-website/Science/311114_a_312443]
-
serialul este format din 2 sezoane cu un total de 80 episoade. O premisă a seriei este că oaia Shaun are inteligență umană și creativitate. Acțiunea are loc de obicei într-o fermă, iar în fiecare episod apare un conflict comic pe care Shaun trebuie să-l rezolve înainte de sfârșitul fiecărui episod. Alte teme frecvente: câinele ciobănesc Bitzer, care păzește oile și uneori îl ajută sau este ajutat de Shaun în diferite probleme. Fermierul este miop și nu observă acțiunile inteligente
Mielul Shaun () [Corola-website/Science/323345_a_324674]
-
frecvente: câinele ciobănesc Bitzer, care păzește oile și uneori îl ajută sau este ajutat de Shaun în diferite probleme. Fermierul este miop și nu observă acțiunile inteligente ale lui Shaun și ale celorlalte animale din fermă, ceea ce generează numeroase situații comice. Nu există niciun dialog vorbit, chiar și de către personajele umane. În acest fel, serialul este o reminiscența a filmelor mute de comedie. Cu toate acestea, simple mormăieli, suspine, etc, sunt folosite pentru a defini starea de spirit a fiecărui personaj
Mielul Shaun () [Corola-website/Science/323345_a_324674]
-
film american de comedie din 1968, regizat de Blake Edwards și care i-a avut în rolurile principale pe Peter Sellers și Claudine Longet. Filmul are o structură foarte slabă și este format, în esență, dintr-o serie de secvențe comice în care ies în evidență talentele de improvizație ale lui Sellers. Comedia se bazează pe premisa prezenței unui om într-un loc care nu-i este familiar; astfel un actor indian care produce numai stricăciuni ajunge să fie invitat în
Petrecerea (film) () [Corola-website/Science/324949_a_326278]
-
Jacques Tati; Bakshi sosește la petrecere într-un Morgan cu trei roți similar microturismului lui Monsieur Hulot din "Monsieur Hulot's Holiday". Întreaga poveste a filmului este o reminiscență a secvenței din restaurantul Royal Garden din filmul "Playtime"; iar interacțiunea comică cu obiecte neînsuflețite și gadget-urile provin din multe filme ale lui Tati, mai ales din "Mon Oncle". Muzica din filmul "Petrecerea" a fost compusă de Henry Mancini, inclusiv cântecul "Nothing to Lose." Mancini, comentând reacțiile publicului, a remarcat: "Am
Petrecerea (film) () [Corola-website/Science/324949_a_326278]
-
Bacău - d. 4 decembrie 2012 Beit Dagan) a fost o actriță română și din 1983, actriță israeliană, de teatru, de cinematograf și televiziune. A jucat în limbile ebraică si română. S-a distins ca „actriță de caractere”, atât în roluri comice cât și dramatice. s-a născut la Bacău ca fiică a lui Vasile C.Cambos, care a fost director al Casei de cultură și regizor tehnic la Teatrul municipal Bacovia din Bacău, și al lui Lori Cambos (1926-1972), actriță la
Rozina Cambos () [Corola-website/Science/331629_a_332958]
-
romanul lui A. B. Yehoshua, filmul de televiziune "Mivtza Savta" ("Operația Bunică". in rolul lui Drora, secretara kibuțului) cea nimfomană, în telenovela "Sapir", și în filme studențești. În anul 2012 a început, în ciuda bolii, să ia parte activă la serialul comic "Mishpaha lo bohrim" ("Familia nu se alege") pe canalul israelian 2, alături de actorul Shlomo Bar Abba, de asemenea la serialul "Ima veabaz" de pe canalul Hot3. Ele au fost difuzate pe micul ecran la scurt timp înainte de decesul actriței. De asemenea
Rozina Cambos () [Corola-website/Science/331629_a_332958]