5,121 matches
-
vast... Dualismul său, elogiul adus de el sufletului, detestarea trupului, desconsiderarea vieții, a sensibilului, a realului, tropismul său pentru pulsiunea de moarte - amintiți-vă de Phaidon î64, 6): „Filosofii cu adevărat filosofi sunt dornici de moarte”! - fac din el un gânditor emblematic pentru antihedonismul antic. Nu este de mirare că și creștinismul a profitat de această filosofie! Este cu atât mai interesant să citim dialogul său Philebos, consacrat integral chestiunii plăcerii, îndeosebi pentru a vedea cum procedează pentru a evita confruntarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
ar fi putut descoperi așa ceva, absolut revoluționar? Nu mă îndoiesc că în sistemul solar s-au întreprins unele experiențe importante de către unii biologi cultivați din punct de vedere semantic. Dar două corpuri și același creier! ― Cred că ați remarcat ― zise gânditor Gosseyn ― că de ambele părți ceva nu este în regulă. Miracolul ciudatei mele imortalități se datorează cuiva care se împotrivește grupului care posedă distorsorul. Și totuși, doctore, de partea mea, de partea noastră, vreau să spun, frica e permanentă. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
încă nimic despre el însuși. Se gândi îngrozit: "Va trebui să-l fac să vorbească cu forța". Se aplecă și-l scutură pe bătrân, strigându-i: ― Trezește-te! Corpul rănitului avu o tresărire. Ochii strânși se în-tredeschiseră și-l priviră gânditori. ― Încercam ― șopti vocea baritonală ― să pun în funcțiune un reflector de energie ca să-mi ucid trupul. Dar nu pot... Mă-nțelegi, eu mi-am dorit întotdeauna să mor odată cu Thorson... Mă așteptam să fiu ucis de îndată ce-mi dezactivasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
vedem, de asemenea, capul În locul picioarelor și invers? Un sondaj de opinie a arătat că numai doi la sută din cetățenii americani consultați au fost capabili să explice satisfăcător acest lucru. I-am răspuns cu un alt citat, dintr-un gînditor american materialist: — Cum poți dovedi că ceva nu este altceva, cînd nici altceva nu este un alt lucru? Răspunsul meu l-a pus pe gînduri, dar și Întrebarea lui mi-a dat de gîndit. Probabil a vrut să insinueze că
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
mureau Între două clipiri ale feluriților zei supremi cărora li se Închinau. Un Urmaș s-a Învrednicit, acum vreo șase mii de ani (ce contează câteva sute În plus sau În minus...) să modeleze Între degetele sale, cu desăvârșire dibace, Gânditorul. Un altul (acestuia memoria ascunsă i-a păstrat și numele: Kotys), un traco-scit de prin părțile mării, căpetenie de arme, dar și iubitor de cultură grecească, apucase să asiste la câteva tragedii ale lui Euripide, Înainte ca marele grec să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Într-un sat la Asfințit de al nostru și care a tapetat cu plută camera unui franțuz bolnăvicios ce se avântase În căutarea timpului pierdut; nici pe țăranul bărbos care, cu mâinile ce modelaseră șase mii de ani mai devreme Gânditorul, se apucase În atelierul său din Impasse Ronsin să pună În lemn, bronzuri și pietre de tot felul esența Însăși a civilizației umane. Pe mulți n-am să-i pomenesc aici. Atât vreau să adaug: că pe o rămurică minusculă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
modernizării, căci există substitute, „scurtături“, variante, există posibilitatea „telescopării“ modernizării sau a „arderii etapelor“7. Ce este comun tuturor teoreticienilor modernizării este faptul că ei acordă o poziție centrală în cadrul acestui proces industrializării. Raționamentul pe care ni-l propun acești gânditori este simplu, determinist și liniar: tehnologia a început să aibă efecte din cele mai puternice și marcante asupra hranei, confortului, speranței de viață a întregii populații din Occident. Ea a început să aibă o poziție centrală, a devenit o marfă
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
ci să acționeze asupra ei. Își propunea, deci, să transforme filosofia istoriei într-o știință a fericirii. Dar cu toate că s-a făcut mare caz pe seama ei, teoria luptei de clasă nu îi aparținea lui Marx ci lui Francois Guizot, marele gânditor liberal. Acesta o formulase în lucrarea sa, Istoria civilizației în Europa, publicată în 1828, la vremea când eroul nostru se afla încă la vârsta copilăriei 106. Marx a preluat-o însă, făcând din ea o promisiune a parousiei comuniste. Destinul
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
prietenul său Engels. Viața lui era un etern pariu cu ziua de mâine: împrumuta sume mari fără să mai știe cum și când le va înapoia. Nici pierderea unor copii nu l-a determinat să caute o slujbă. Ca orice gânditor neînțeles, Marx nu putea triumfa pe tărâm simbolic decât pierzând în plan economic. O asemenea contradicție dădea naștere unor reprezentări ambivalente ale burghezului și ale intelectualului: primul, client de negăsit, solicitat și disprețuit în același timp, al doilea, prinț al
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
o palmă de bătrân”, „apa coclită” etc. Evocați detalii vestimentare sau de decor. O simplă aglomerare de adjective nu suplinește realitatea. Folosiți cu atenție și cu măsură comparațiile. În nici un caz nu creați serii (succesiuni) de comparații: „muntele ca un gânditor albit de ani, drumul complicat ca o funie în sac și în depărtare casele țăranilor ca niște oi la păscut”. Este obositor și inabil. Pentru a valoriza corect o comparație puternică, trebuie să creăm în jurul ei un anume spațiu de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
calea obscură ce-i era rezervată În umbra teologiei, pe calea reflecției personale, prin negarea oricărei autorități și regăsirea bunei judecăți din fiecare ins. Este, fără tăgadă, un merit ce Îi revine cu siguranță lui mai mult decât oricărui alt gânditor din acea vreme, În care căile filosofiei nu erau deplin despărțite de cele ale teologiei. Și totuși, ne putem oare Închipui că Descartes Își edifică filosofia rupt de Întreaga tradiție de până la el? Știm prea bine că filosofia este, Întâi
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
nu unele tradiții, atunci măcar unele idei care Îi premerg. În afară de noutatea ei, filosofia carteziană poartă cu sine și o seamă de aspecte ce aparțin trecutului ce-l lasă În urmă, aspecte integrate mai mult sau mai puțin conștient de către gânditor În opera sa, și care sunt mai mult sau mai puțin explicitate acolo. Vom Încerca așadar să arătăm că principiile pe care este construită metafizica lui Descartes ne arătă că totuși, În ciuda a ceea ce se spune adesea despre metafizica sa
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
și care sunt mai mult sau mai puțin explicitate acolo. Vom Încerca așadar să arătăm că principiile pe care este construită metafizica lui Descartes ne arătă că totuși, În ciuda a ceea ce se spune adesea despre metafizica sa, Descartes este Îndatorat gânditorilor anteriori lui. Influența pe care unii dintre filosofii Evului Mediu au exercitat-o asupra lui a fost indirectă, neexistând temeiuri pentru a susține că filosoful le-a studiat opera. Cu toate acestea, Jean-Luc Marion susține că Descartes le-a cunoscut
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
pusă la Îndoială datorită faptului că dezvoltarea disciplinelor științifice căpătase un avânt deosebit, de nestăpânit, dar mai ales ca urmare a faptului că multe dintre tezele cunoașterii științifice veneau să contrazică dogmele filosofiei scolastice. Dar să revenim la problema metodei. Gânditorii preocupați de aceasta erau convinși că, dacă vor descoperi o cale nouă, infailibilă În deducerea cunoștințelor adevărate, criza provocată de autoritatea persoanei se va estompa. Într-un anumit fel, problema metodei se conține În chiar numele său compus din termenii
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
punctul de vedere al unei logici riguroase, dar capacitatea sa persuasivă nu e de neglijat. Astfel se demonstra de către scolastici, prin analogie, că deși nu sunt univoci, termenii Dumnezeu și res nu sunt nici echivoci, ci analogi. Pentru ei, pentru gânditorii scolastici, Dumnezeu și creaturile aveau În comun ființa, voința, acțiunea etc., dar fiecare În grade diferite de perfecțiune. Oricum ar fi, folosirea acestei metode antrena o suprasolicitare a raționamentului prin analogie, care tinde, de fapt, să stabilească tot mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
a deschis epoca gândirii moderne. Ca și În cazul Îndoielii, nu trebuie să ne amăgim cu presupunerea că ideea cogito-ului i-ar aparține În exclusivitate lui Descartes. Ea a mai fost prezentă de-a lungul istoriei filosofiei și la alți gânditori anteriori lui. Fapt ce a făcut ca paternitatea să-i fie contestată chiar de la apariția Meditațiilor metafizice, de către Arnould, un doctor În teologie. Acesta arăta că ideea cogito-ului poate fi găsită chiar În lucrările Sfântului Augustin. Într-adevăr, iată cum
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
la un loc”, „a aduna”. Iar cogitarea vizează tocmai această acțiune a gândului care reduce și surprinde Într-o unitate ceea ce gândește și ceea ce este gândit. Dată fiind această polisemie a termenului, el nu putea trece neluat În seamă de către gânditorii Evului Mediu. Ca și ei, Descartes Încearcă să exprime prin cogito unitatea ultimă a gândirii și starea de sinteză a ei, dar, În același timp și primul adevăr stabil, neunivoc și indubitabil la care ajunge spiritul după ce a supus Îndoielii
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
mereu perturbată de manifestări secundare specifice, repudiate atât de teologie cât și de filosofie: misticismul, ereziile, ocultismul. Pentru a Înțelege de ce Dumnezeu este un principiu al construcției metafizice carteziene, o trecere În revistă a opiniilor exprimate asupra acestui concept de către gânditorii de dinaintea lui Descartes găsesc că va constitui o elocventă probă În favoarea ideii pe care caut să o argumentez aici. Se va vedea astfel, o dată În plus, că Descartes este departe de a o fi rupt cu filosofia Evului Mediu, și
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
de la createle schimbătoare; ș...ț această lumină ș...ț era la Început și era Dumnezeu”. De la aceeași dificultate de „fixare” a adevărului cunoștințelor omenești a plecat și Descartes, atunci când a constatat cât de schimbătoare sunt judecățile spiritului nostru. Chiar dacă amândoi gânditorii acordă un oarecare statut cunoașterii senzoriale, ei se găsesc Într-un acord deplin atunci când declară că aceste cunoașteri trebuie armonizate cu esențele neschimbătoare ale lucrurilor, și că o asemenea cunoaștere, a esențelor absolute, este mult mai adevărată și mai profitabilă
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
să se fi folosit de ele În mod deliberat. Rostul acestui recurs a fost acela de a arăta că ideile, pe care deseori le numim carteziene, nu au apărut neapărat odată cu Descartes, că este În continuare legat de mulți dintre gânditorii care i-au premers și că, Într-o oarecare măsură, el se așează În aceeași traiectorie. Dar să vedem cum se prezintă argumentul ontologic cartezian. Pentru a demonstra existența lui Dumnezeu, Descartes recurge la teoria ideilor Înnăscute. Potrivit acesteia, sufletul
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
și res extensa, față de substanța infinită, perfectă și etern adevărată, Dumnezeu. CONCLUZIITC "Concluzii" Dacă am reușit să atingem obiectivele propuse la Începutul lucrării, a arăta că În filosofia carteziană se regăsesc o seamă de teme și idei prezente la alți gânditori anteriori lui, și că prin acest fapt filosofia sa rămâne Îndatorată celei a Evului Mediu, lăsăm cititorul să hotărască. Iar dacă va răspunde afirmativ, sarcina noastră va fi să răspundem la Întrebarea ce se poate ridica: ce mai aduce nou
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
vom considera necesar, vom întreprinde asemenea dezbateri în oglindă, uzând de comparații și analize comparative. Este adevărat că socialismul este o lume construită prin contrapondere la capitalism 93. Socialismul este singura construcție socială aflată mai întâi în laboratoarele teoretice ale gânditorilor săi și care a fost apoi pusă în practică. Pentru prima dată în istorie, oamenii și-au propus să modifice în mod fundamental realitatea practică, să construiască social în mod intenționat, asumat, o lume pe care au considerat-o perfectă
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
chiar dacă o face mai mult sau mai puțin conștient. Din această cauză dezvoltarea socială este o bătălie continuă, fără răgaz. Echilibrul social perfect 297 este un vis de neatins, pentru că mișcarea socială este continuă. ,,Visul echilibrului social stabil preocupă mulți gânditori dornici să vadă încetarea luptelor crâncene purtate de oameni pentru cucerirea unei părți de fericire"298. Alte caracteristici ale teoriei lui Haret cu privire la dezvoltarea socială sunt: societatea umană este în mod esențial variabilă și instabilă; se întâmplă așa și pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
care ne-o oferă Grecia Antică este aceea a căutării dincolo de spațiul propriu geografic și a contactului cu celălalt. Grecia este foarte importantă în analiza noastră pentru că aici își are originea individualismul 60. Se întâmplă asta atât în teorie, prin gânditorii lor, dar și în practică, prin modul în care grecii își construiesc societatea și lumea culturală. Mai mult, importanța Greciei este amplificată de modul decisiv în care a influențat Roma Antică. ,,Ideile din Roma nu sunt decât împrumutul celor din
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
directe spre câștig decât munca adevărată"68. Și din această cauză civilizația romană nu va excela printr-o economie puternică, Roma fiind mai degrabă un centru al puterii care mobiliza la îndemâna sa resurse uriașe prin cuceriri războinice. Dacă grecii au gânditori, romanii au ingineri, legiuitori și militari. Dezbaterea despre economia lor o vom purta cu ajutorul celui mai important autor, Theodor Mommsen și cu ajutorul lucrării sale fundamentale ,,Istoria Romană"69. Dezbaterea va cuprinde și se va baza pe subcapitolele, periodizările, pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]