1,851 matches
-
sau ale vânătorului care, destul de rar și în urma unor strădanii, nimerește ținta. Mi-ar părea bine dacă privitorii vor gândi că, măcar unele pagini, au meritat aceste strădanii. De altfel, demersul artistic nu este decât încercarea de apropiere de această himeră numită artă, pe care nimeni nu a reușit s-o definească. Cineva spunea că răspunsul la întrebarea: ce este arta? depinde de interesul persoanei care răspunde. Arta este ceea ce fac eu (pictorul). Arta este ceea ce spun eu (criticul de artă
De la pasteluri la imagini digitale by Cezar Duca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/780_a_1746]
-
să mă liniștesc, dar gândurile mă prind ca într-un carusel: De la o vreme, parcă românilor nu le mai pasă de Dumnezeu, de locul lor natal, de parinți, de progeniturile lor și se agață cu disperare sau lăcomie (unii) de himerele pe care le întrevăd în alte colțuri de lume. Așa că, fără să mai privească în urmă, aleg să plece, cu gândul că vor reveni la familie, cu ceva bani adunați. Doar că odată ajunși acolo, uită de toate și chiar
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
domestică Relațiile dintre Napoleon și Josephina deveneau tot mai vizibil, din foc încins în cenușă cu răcire lentă. Nimic nu mai mergea. Nici chiar aparențele, din ce în ce mai palide, nu mai lăsau vreo speranță salvării unei căsnicii întemeiate din capul locului pe himere. Gândurile iubărețului împărat - serios marcate de răspunderile lui statale, politice și militare - hălăduiau în fel și chip. Fericirea personală devenea aproape supusă celei generale. Chiar îi încolțise ideea căsătoriei cu Caterina, sora țarului Alexandru I al Rusiei. Sau cu oricare
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
privit în același timp în aceeași oglindă. Șocat și răscolit, cu gesturi febrile, Bătrânul acoperi instinctiv cu cearșaful luciul oglinzii, obturând pentru totdeauna privirea rugătoare, surprinsă și nedumerită a Despinei. Deprinsese cu greutate și șovăire să iubească în taină o himeră, o știmă a apelor. Dar nu știa să primească un dar, de bună seamă neprețuit dar periculos; nu învățase și nu se simțea în stare să fie iubit la rândul său. Privirea Despinei sfredelise cochilia solitudinii, cotrobăind și încercând să
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
un dangăt de clopot, și s-a oprit. Amuțise lumea și ne-am uitat în jur. Liniște. Nu era mămaia să vadă, să simtă liniștea. Nu o vedeam. Ușor, să nu rupem tăcerea, am căutat-o. Era acolo, ca o himeră. Frumoasă ca o zână din povești. Radia, zâmbea. Lumina o scălda și se juca împreună cu vântul pe fața ei. Ne uitam muți la ființa din fața noastră. Era liniște și liniște a rămas până ce zâna din povești a apărut în ogradă
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
se deosebeau prin calitatea spiritului. Unul dintre ei nu a știut să aplice în politică sensul schimbărilor pe care timpul le impune inevitabil; era convins că ar fi putut opri sau încetini mersul evenimentelor. Celălalt, ferindu-se să cadă pradă himerelor, retrăgându-se și, apoi, luând totul de la capăt de fiecare dată când i se părea că politica nu mai răspundea regulilor bunului simț, a știut să meargă alături de generațiile care veneau din urmă; în fiecare etapă a vieții, el a
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
oamenii nu vor pune vreodată capăt războaielor dintre națiuni, atunci e posibil ca ele să vadă războaie mai atroce, războaie de clasă și războaie de doctrină. Nimeni nu poate fi mai nemilos decât un visător care vrea să realizeze propria himeră. Se observa, într-adevăr, că cei mai înfocați în a combate ideea războiului dintre națiuni sunt tocmai cei care fabrică, cu plăcere, discordii civile. Lumea a fost parcă oferită disputei, iar omul a fost mereu ingenios în a găsi motive
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
ea, și aceasta acum, când ea este "vie" și activă și când cei care o conduc dovedesc că sunt autentici oameni de guvenare. Nu! Dorința de a-i sustrage pe cei oprimați de sub apăsarea jugului secular nu era nicidecum o himeră! Ea însemna să lucrezi pentru pacea lumii! Dar este cu totul altceva să afirmi că, oricare ar fi împrejurările care pun în joc interesele popoarelor, democrația va putea menține pacea. Grație cerului, democrațiile sunt sensibile la onoare! Ca vechile aristocrații
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
îmi rânjea impudic și idiot ca la finele unei comedii pe seama vampirului din Carpați. Ei bine, acasă nu mă aștepta nici un festin. Dar dorința nu-i ca omul sănătos, ea te îmboldește și te bagă până la gât în ireal și himeră, te solicită și, în cazul de față, îți irită până la roșeață reminiscențele din copilăria a cărei stemă se profila deja înspăimântător de mare; o stemă croită din colaje de prăjitură cu caise și orez cu lapte, presărat generos cu scorțișoară
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
În realitate, asemeni lui Gellu Naum, Geo Bogza, ca și altor poeți din generația sa, Virgil Mazilescu consideră textul poetic drept o work in progress. Și limitele formale ale poemului, și structurile volumului sunt, pentru el, variabile, iar perfecțiunea, o himeră pe care o vânezi mereu, dar fără să o prinzi vreodată. Ambele versiuni ale poemelor, și cea „veche”, și cea din Va fi seară va fi liniște, sunt valide și au egală relevanță, fiind etape ale stării de poezie și
Opera lui Virgil Mazilescu, într-o nouă ediție by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/3247_a_4572]
-
clasică rusă, alături de Voltaire sau Balzac, ca orice intelectual fără frontiere. Trebuie deci stabilit de la bun început, Constantin Țoiu n-are nimic din fanatismul unui Ion Ianoși, de pildă, Kamceatka lui e una pretextuală, "un simbol al necunoscutului, îndepărtat, o himeră atrăgătoare". Adevăratul cititor al textelor care compun această carte e un cititor plin de răbdare, care-și poate permite zăbava de a descifra semnificații niciodată servite de-a dreptul, un hedonist care se poate bucura în liniște și încet de
Tablete de prozator by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/15997_a_17322]
-
pur și simplu au bolborosit ceva acolo, la întâmplare, numai ca să închidă gura curioșilor. În momentul de față, se impune un nou etalon temporal, căci prezentul e o afacere mult mai sigură decât viitorul de când oamenii preferă lucruri palpabile, nu himere: Dacă în trecut gloria, puterea și bogăția orașului se întemeiau pe nisipurile mișcătoare ale viitorului, azi ele sunt ancorate în pământul ferm al prezentului. Delphi a revenit la vechea sa bunăstare, clădită acum pe alte temelii. În chip semnificativ, s-
Oracolul dereglat by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/5241_a_6566]
-
la spiritul vremurilor, la spiritul substanței, la spiritul obiectului, la spirit pur și simplu. Inteligența vie, intuiția mereu proaspătă și o neobișnuită abilitate manuală sînt elementele fundamentale în construcția unui univers în care coexistă și se interpătrund culturi și civilizații, himere, amintiri și zădărnicii. în laboratoare fictive și în biblioteci borgesiene viața este reinventată prin mimetism, fantomele obiectelor sfîrșesc prin a fi obiectele însele, carcasele își recuperează conținutul, grafiile gratuite promit, într-o altă viață, dezvăluiri esențiale. IOAN Ștefan Câlția: pofta
Mic dicționar de Sf. Ion by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/10973_a_12298]
-
probabil, îi vine ușor să apară mereu ca pionier al fantasmelor Altuia. El nu distribuie vise străine și nici nu le trăiește în locul publicului - el dovedește doar, prin succesivele-i încarnări, că visul acesta sau celălalt e practicabil. Viziunile și himerele abia schițate ale celorlalți devin, prin intermediul său, din aeriene și impalpabile, extrem de concrete, tangibile și își divulgă unul cîte unul secretele. Orice vis, în teatru, e un vis treaz. Configurarea lui în histrion inițiază o posibilă realitate. Cum pentru utopist
În căutarea actorului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9317_a_10642]
-
a decorului, care l-a împiedicat să se realizeze. (Pomponescu, după cum se vede, nici acum nu acorda lui Ioanide un merit absolut.) Și ce mai plănuiește? . - Nimic. A renunțat la ideea de a construi un oraș, s-aconvins că e o himeră, acum repară și clădește orice. Câștigă foarte bine. . - Dar Gaittany ce mai face? . - Are două mașini superbe, una de zi și una de seară. - E un om pe care l-am invidiat adesea. N-are nici o veleitate de a face
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
afară de una singură, de politică. Naufragiul pe care l-au suferit aproape toți în iluziile lor politice [î] împinge să caute un refugiu, un liman asigurat înlăuntrul egoismului lor chiar. Nimic n-a putut să cauzeze atâtea decepțiuni decât acea himeră care se pretinde arta de-a guverna și care nu însemnează la urma urmelor decât triumful limbuției și a șiretlicului, triumful inteligențelor sterpe asupra celor adevărate. Orice - ar face cineva în lume, orice ocupațiune cu care s-ar deda de
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
răzbunare răspunde: Franța a creat America de Nord, Grecia, Belgia și Italia și să nu poată redobândi Alsacia - lorena? Și iarăși se aruncă miliardele în gura militarismului, încît astfel opiniunea publică ezită a alege între dorința de pace și cea de răzbunare. Himera alianței rusești aprinde și la zelul războinic, deși această alianță șchiopătează din toate punctele de vedere. Cât despre Rusia, unele indicațiuni vor ajunge a determina starea în care se află. Din banii ei de hârtie se afirmă că a șasea
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
ochii și mă roteam în jurul fetei, încercînd zeci de puncte de vedere, cărora le corespundeau alte și alte ordonări ale desenelor (în zona parietală stingă ele păreau să adăpostească în filigran un ou ciudat, transparent, în care pâlpâia ghemuită o himeră solzoasă; spre occiput se detașa limpede cuvînrul DAN împletit din cobre regale; deasupra frunții am zărit un moment o fetiță goală, pe vine, urinând un șuvoi albastru, apoi am pierdut-o; în zona lui Broca părinții mei zâmbeau alături ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ntreg. Ferestrele deveniseră găuri albe în pereții din blocuri de marmură dislocată. Pe muchea zidurilor sfărâmate creșteau copăcei profilați, negri ca smoala, pe lună. Crini de mlaștină, transparenți, își deschideau receptaculele ca de meduză, fixați pe șoldul vreunei statui doborâte. Himerele de pe ziduri urlau fără sunet către stelele la fel de mute. Din loc în loc, o coloană de porfir mai sprijinea un colț de fronton, pe care un picior de erou, sculptat în altorelief, mai pășea spre vid încălțat în sanda de piatră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și unsuros, împletit din mii de fire de oțel, de care era prinsă, sus, la ultimul etaj, cușca liftului, și jos (ascunsă acum de case și frunziș), contragreutatea masivă, dreptunghiulară. Fata nu-și credea ochilor: cum era cu putință ca himera asta să fi rămas întreagă, când totul, totul împrejur fusese demolat și reconstruit? Maria n-avea pe-atunci știință de domul nuclear din centrul Hiroshimei sau de biserica amintirii din Berlin, ruine păstrate cu grijă ca pe niște oseminte de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se-apropiau tot mai mult de Sfinxa care, modulîndu-și deodată altfel, țiuitor, în glissandouri dulci ca un miorlăit, urletul, urmărea cu ochi verzi ca fierea zborul lepi-dopterei. Când, într-un ultim rotocol, acesta lopată pe lângă botul de muiere pătimașă al Himerei, o limbă lungă și cleioasă îl apucă, spărgîndu-i fragilitatea, înfășurîndu-i trupul inelat și trăgîndu-l în gura rujată, care-l mestecă avid. Multă vreme, la colțurile gurii, se mai văzură capete de aripă uscată, ce-aveau s-alunece și ele mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sticlă a corpului meu priveam neputincios cum făceam gestul cel mai nebunesc al vieții mele, cel care-a declanșat, poate, totul. După ce, o vreme, am rotit potențiometrul foarte încet, urmărind cum lunaticele mele construcții interioare încep să se clatine, cum himerele și garguii de piatră se desprind și se fac țăndări pe caldarâm, cum arhitravele de cuarț ale templelor se fisurează-n zig-zag și cum o populație de miriapozi giganți și termite se-mprăștie în crepuscul, am întors brusc butonul până la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dreptunghi sclipitor -, dar privește-l visător și distrat, percepîndu-l deodată, destrămîn-du-te-n el. Globii ochilor tăi își vor accentua convergența. Imaginea stângă și cea dreaptă, fantomatice, vor glisa una pe alta, se vor potrivi, imbrica, până ce holograma va prinde viață, și himera minunată a Cărții ce ne cuprinde se va ivi în slavă nepieritoare." Un fluture colosal își întindea acum aripile-n fața noastră într-un cub de lumină albăstruie ca un acvariu. Pe toracele lui de catifea vișinie scânteia briliantul mormântului
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luat în posesie, să fiu eu cel văzut cu ochii oberlichturilor, cel urmărit cu o curiozitate și-o pasiune de fetișist: o vietate măruntă în fața unui mare portal de amurg. Și deveneam cu adevărat obiectul erotic și metafizic al mani himere din fața mea. Dar autismul ei era total și doza de crepuscul injectată sub pielea ei - letală, așa că pătrundeam, deschizând lame adânci de lumină rubinie, în fanta dintre aripile clădirii, glisam pe dușumele vopsite-n chihlimbar, mă lipeam de peretele încins
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ajungeam la teatrul operațiunilor. Se purta un război. Dușmanul, luat prin surprindere în așternut, își apăra cu pieptul gol, cu pielea mucegăită, cu nasul spart, cu gura deschisă și ochii orbi, dar lărgiți de groază, teritoriul spectral. Deasupra gorgonelor și himerelor, adânc în cerul de primăvară, stelele scânteiau și scânceau parfumate. Pe vârtejurile lor se profilau pereți exteriori ce încă-și purtau balcoanele sub care doi atlași cu mușchi de ghips se-ncordau inutil. Cupele dințate loveau în mijlocul flăcării farurilor, zidul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]