1,314 matches
-
limitate din punct de vedere geografic pentru a supraveghea comerțul interregional și global și a armoniza riscurile sociale și ecologice crescute care acompaniază o lume globalizată. Fiecare țară trebuie să facă față presiunilor cauzate de o lume din ce În ce mai corelată și interdependentă. Societatea europeană este cea care pare să fie În fruntea schimbărilor ce au loc, devenind astfel sala de clasă a lumii pentru a regândi viitorul. Ceea ce impulsionează toate aceste schimbări instituționale este revoluția În materie de comunicații, care a dus
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În viitorul apropiat -, cooperarea sub forma folosirii contractorilor externi, folosirea În comun a contractorilor și Împărțirea În mod egal a câștigurilor și economiilor se transformă din ce În ce mai mult În normă. Într-o economie globală, În care toți sunt conectați și din ce În ce mai interdependenți, ideea agenților liberi autonomi, care Încearcă să-și maximalizeze interesul personal În tranzacții de schimb simple pe piață, pare cu totul depășită. O rețea, Într-un sens foarte real, este singurul model corporativ capabil de a organiza o lume atât
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
fluctuațiile de energie În orice parte a lumii erau În general localizate În impactul lor, rareori afectând Întreaga planetă. Lucrurile s-au schimbat Însă. Într-o economie globalizată În care spațiul și timpul sunt din ce În ce mai dense și totul este mai interdependent, orice eveniment care apare undeva În sistem poate afecta sistemul În ansamblul său. Rețelele sunt singurul model de afaceri care pot susține o economie globalizată vulnerabilă și cu mare risc. Rețelele reunesc participanți interesați În a folosi resursele În comun
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
mai importante pentru supraviețuire decât individualismul robust și comportamentul concurențial. Aceleași condiții globale care forțează apariția unui nou model economic cooperativ, bazat pe arhitectura rețelei, influențează și arena politică. Statele-națiune nu mai pot funcționa singure Într-o lume densă și interdependentă. Asemenea companiilor transnaționale, ele se reunesc Încet, Încet În rețele cooperative pentru a se adapta mai bine la realitățile unei societăți globalizate cu risc mărit. Uniunea Europeană este cel mai important exemplu al noului model de guvernare transnațional și, pentru acest
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
ei Înșiși, a avut loc În mai puțin de jumătate de secol. Formarea Uniunii De la bun Început, procesul formării unei comunități europene comune s-a Împiedicat de cealaltă parte a unui paradox: aceea că arhitecții noului model de guvernare, mai interdependent și expansiv, erau statele-națiune, a căror existență avea la bază controlul exclusiv al teritoriului, contestarea și acapararea teritoriului aparținând altor țări și sechestrarea popoarelor acestora În interiorul granițelor lor, care urmau să datoreze loialitate și credință statului cuceritor. Spărgând zidurile statului-națiune
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
german Konrad Adenauer și, mai apoi, Jacques Delors, președintele Comisiei Europene, ținteau mult mai departe. Strategia lor a fost de a de dezvolta prin intermediul unor măsuri tehnice și economice destinate unificării statelor membre Într-o rețea continuă de relații economice interdependente. Fiecare pas către integrarea economică ar determina o mică, aproape imperceptibilă, erodare a suveranității naționale. Raționamentul era ca nici unul dintre acești pași să nu deranjeze statele membre și, În consecință, să amenințe promovarea Uniunii. Rezultatul acestei strategii progresive va fi
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
o piață mult mai completă va duce la Întărirea economiile naționale și la asigurarea regimurilor politice. Cei care erau În favoarea unei uniuni politice cu caracter mai federal sperau că o integrare economică mai strânsă va face statele individuale membre mai interdependente și dependente de Uniune, eventual transferând mai multă putere politică de la statele respective către Bruxelles 21. Căderea zidului Berlinului și dezintegrarea Imperiului Sovietic În Europa Centrală și de Est În 1989 a forțat comunitatea să-și revizuiască odată În plus
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
care universitățile făceau parte. Guvernarea, spuneau studenții reformatori, nu constă În edicte și reguli transmise de sus În jos, ci este un proces deliberativ deschis la care participă jucători egali Între ei, fiecare cu interese și aspirații proprii, dar toți interdependenți și, În cele din urmă, responsabili pentru bunăstarea reciprocă. O revoltă similară a apărut la nivelul statului la un deceniu după mișcările studențești. Filosofi precum ar fi Michel Foucault credeau că În lumea postmodernă cu o complexitate, densitate și interdependență
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
chestiunea posesiei și distribuției capitalului și pe protejarea dreptului de proprietate privată, În era globală lupta se dă pentru diversitate și e centrată mai mult pe menținerea identității culturale și a dreptului la acces Într-o lume dens corelată și interdependentă. Teama majorității oamenilor În era globalizată, În care toate vechile frontiere sunt eliminate, este aceea de a se pierde și de a rămâne În urmă. Afiliația culturală furnizează o identitate de grup și este o modalitate de a se face
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
le răspunde și de a face compromisuri. O persoană intră Într-o rețea cu ideea că a Îmbunătăți situația Întregului este un factor esențial pentru servirea interesului individual. Cu alte cuvinte, spre deosebire de piețe, care au un caracter concurențial, rețelele sunt interdependente și cooperative. Un participant cedează o parte din autoritate grupului, nu neapărat dintr-un sentiment de bunăvoință, ci mai degrabă dintr-un sentiment al fragilității și vulnerabilității comune. Într-o lume complexă, stratificată, cu interacțiuni multiple, nimeni nu mai poate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
stratificate și la scară globală, nici o națiune nu va mai putea să meargă singură douăzeci și cinci de ani de acum inainte. Statele europene sunt primele care au Înțeles acest lucru și au acționat conform cu realitățile, În formare, ale unei lumi globale interdependente. Altele le vor urma. Exportând modelul Uniunea Europeană În diverse regiuni ale lumii au fost implementate inițiative pentru stabilirea de zone de liber-schimb și alianțe politice transfrontaliere. Acordul nord-american pentru schimb liber (NAFTA), Mercosur În America de Sud și Organizația Statelor Africane (OAS
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
egoism”17. Imaginați-vă mintea asiatică Încercând să Înțeleagă esența visului american, care pune accent pe individualitate, progres personal, autonomie și exclusivitate. Nisbett rezumă diferența dintre modul de a gândi asiatic și cel vestic astfel: Estasiaticii trăiesc Într-o lume interdependentă În care eul este partea unui Întreg mai mare; occidentalii trăiesc Într-o lume În care eul este un agent liber unitar. Orientalii apreciază succesul și realizările, În mare măsură, deoarece ele reflectă pozitiv asupra grupurilor la care aparțin; vesticii
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
pe relații, includere, consens, armonie și gândire contextuală. Într-o mare măsură, acest mod de a gândi este probabil că va folosi societăților asiatice În Încercarea lor de a crea un spațiu politic transnațional Într-o lume din ce În ce mai interconectată și interdependentă. Pe de altă parte și s-ar putea să fie numai predispoziția mea occidentală, ceea ce lipsește din modul de gândire asiatic este suficientă diferențiere individuală, pentru a face ca fiecare persoană să simtă un sens al responsabilității personale profunde de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de luptă uriaș - un război al tuturor Împotriva tuturor - În care toți luptăm pentru a obține resurse și a ne asigura supraviețuirea individuală. În schimb, politica biosferei este bazată pe ideea că Terra este un organism viu constituit din relații interdependente și că fiecare dintre noi supraviețuim și ne dezvoltăm Îngrijind comunitatea lărgită din care facem parte. Care este sugestia lui Barfield pentru a reconcilia tendința spre individualizare și dorința de unitate oceanică? Dacă nu ar fi existat instinctul morții, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de a-l atinge pe celălalt, necesită prezența fizică. O persoană nu poate fi detașată și empatică În același timp. Noile tehnici globalizate comprimă Într-adevăr spațiul și timpul și aduc familia umană Împreună În rețele mai strânse de relații interdependente. Devenim mai conștienți de multiplele legături care formează sistemele mai mari În interiorul cărora existăm. Dar dacă această realizare nu este echilibrată cu reparticiparea intimă, față În față cu natura, călătoria noastră către o nouă etapă a conștiinței se va naște
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
și tehnologice diferite. Numărul țărilor industrializate în primele faze ale revoluției industriale ar fi, poate, suficient pentru a desprinde caracteristicile generale,necesare, de cele particulare, produse de condiții și opțiuni concrete. Numai că aceste țări nu au evoluat independent, ci interdependent. Pe lângă o serie de particularități, datorită interacțiunilor dintre ele, au elaborat un model comun tehnologic și social, putând fi considerate astfel a fi doar un singur caz. Țările care actualmente se industrializează se influențează și ele reciproc în strategiile pe
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
actualmente se industrializează se influențează și ele reciproc în strategiile pe care le adoptă. În plus, ele sunt influențate și de modelul de industrializare din țările capitaliste dezvoltate. Lumea actuală nu este deci compusă din colectivități care evoluează independent, ci interdependent. Interdependența limitează însă dramatic variația naturală a fenomenelor sociale, restrângând astfel baza empirică a sociologiei. Interdependența fenomenelor sociale lasă fără răspuns întrebarea dacă particularitățile lor reprezintă caracteristici generale sau caracteristici accidentale, difuzate de la unul la celălalt. Problema interacțiunii. O lege
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
din lista cauzală ar fi independenți unul în raport cu ceilalți, atunci corelația simplă ar fi o măsură satisfăcătoare a determinării. Dar această presupoziție este arareori corectă. De regulă, factorii determinanți ai unui fenomen de explicat se influențează la rândul lor. Sunt interdependenți. În cazul invocat mai sus, există o corelație ridicată între venit și nivelul școlar (+0,47). Un nivel școlar ridicat este asociat cu munci mai complexe, mai calificate și, în consecință, mai bine remunerate. Empiric deci, corelația de +0,06
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
comportament. Dar care este rolul subiectului în acest proces? Fenomenele sociale nu sunt pur și simplu produsul altor fenomene sociale, ci produsul oamenilor. În al doilea rând, mai mult ca în alte domenii ale realității, fenomenele sociale interacționează multiplu, sunt interdependente, formând sisteme cu o marcată tendință de coerență, imposibil de descris cu schema simplă a cauzalității. Următorul grup de capitole au ca obiect analiza de sistem în variatele ei ipostaze. Mai întâi, analiza funcțională care dezvoltă modelul unui sistem orientat
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de sistem în variatele ei ipostaze. Mai întâi, analiza funcțională care dezvoltă modelul unui sistem orientat finalist (teleologic), apoi analiza eficienței, care este un corolar al celei funcționale, după care analiza structurală ce dezvoltă modelul sistemului ca mulțime de elemente interdependente. Capitolul 3 ANALIZA FUNCȚIONALĂtc "Capitolul 3 ANALIZA FUNCȚIONALĂ" Argumente pentru analiza funcționalătc "Argumente pentru analiza funcțională" Schema funcțională se fundează pe evidența că omul este un subiect activ. Atât individual, cât și colectiv, el își construiește fără încetare propria existență
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
Este normal, din acest punct de vedere, ca modelul de sistem să constituie sâmburele structurilor explicative ale sociologiei, în toate ipostazele sale, fie ca sistem finalist (schema analizei funcționale), fie pur și simplu ca mulțime de fenomene atât de strâns interdependente, încât formează sisteme, fie ele stabile, ori dinamice (schema analizei structurale). Caracterul complex al vieții sociale face ca explicarea ei să fie dată atât în termeni de sistem, cât și în termenii relațiilor dintre sisteme. Dialectica relației sistem-suprasistem mi se
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
proamericană, „stabilitate socială și ordine” pentru menținerea acestor guverne; armata americană este definită ca un factor de stabilitate, apărătoare a democrației și a forțelor sociale „sănătoase” (Becker și Horowitz, 1978). Sociologia angajată poate fi obiectivă în două situații distincte, dar interdependente într-o mare măsură. În primul rând, în situația indicată de Lenin, a unei clase, grup social sau subsistem ale cărui interese sunt convergente până la urmă cu cele ale întregii colectivități. Este cazul clasei muncitoare. Ideologia științifică este aici complementară
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
de tot șirul de stări viitoare. Știința trebuie deci să formuleze legile care leagă stările, evenimentele discrete între ele. Explicația structurală este fundată pe o schemă deterministă sistematică. Obiectul de cercetare este un sistem. El reprezintă o pluralitate de elemente interdependente. Un sistem se caracterizează printr-o interdependență ordonată, și nu prin una întâmplătoare. Dacă unul dintre elementele sale componente se modifică, toate celelalte se vor modifica într-un mod determinat. În acest sens, Jean Piaget definea structura ca fiind legea
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
la prețuri inferioare celor de piață. Sub ultimul aspect, se impune și observația că prelevarea sub forma impozitelor nu exclude ci implică oferta de servicii sau utilități publice din partea statului, ce apar ca relații și procese separate, distincte și, totodată, interdependente. Cheltuirea resurselor mobilizate prin impozite se bazează pe asigurarea unor avantaje pentru persoanele fizice și juridice, fără a se urmări Însă o corelație Între mărimea prelevării ca impozit și mărimea foloaselor ce le revin atât contribuabililor cât și celorlalte persoane
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
În alte țări ale Asiei de Sud-Est, ajungând până În Coreea de Sud, iar apoi efecte ale acesteia sau propagat și În Europa, sau recesiunea din SUA cu rezonanțe În Întreaga lume. Asemenea fenomene sunt de natură să demonstreze vulnerabilitatea sporită a economiilor interdependente, concretizată cel mai pregnant În sfera relațiilor financiare, incluzând și paradisurile fiscale. Alte domenii cu potențial de impact conflictual intern În condițiile globalizării vizează ecologia, utilizarea potențialului mărilor și oceanelor, poluarea atmosferei, etc., fiind destul de controversată chiar utilizarea forței de
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]