1,975 matches
-
mic sau aportul de apă este mare. Diureticele tiazidice sunt contraindicate la toți pacienții cu hiponatremie, inclusiv la cei cu stări edematoase. Unele boli renale intrinseci pot cauza „nefrită” care pierde sare, prin afectarea în principal a interstițiului renal: nefrita interstițială, boala chistică medulară și parțial obstrucția tractului urinar. Boala polichistică renală, și mai rar glomerulonefritele, pot duce la pierdere de sare. Majoritatea acestor pacienți prezintă o insuficiență renală moderată spre severă. 2. Hiponatremia euvolemică reprezintă formă cea mai obișnuită (35
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
maculei densa. în deficitele severe eliberarea de insulină este inhibată ducând la o toleranță anormală la carbohidrați. Aceasta poate complica tratamentul pacientului diabetic și uneori duce la un diagnostic fals de diabet zaharat. O hipokaliemie cronică poate genera o nefropatie interstițială cronică cu insuficiență renală (caracteristici - asocierea cu alcaloza metabolică, absența atrofiei renale, examenul histologic renal: vacuole în celulele tubulare renale). 17.1.2. Diagnostic etiologic. Hipokaliemia poate fi generată de: pierderi renale, pierderi extrarenale, carențe de aport, transfer celular excesiv de
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
de depleție de sodiu. • Triamteren: 50 mg (1 cp) de 2 ori pe zi, apoi 100 mg de 2 ori pe zi. Efecte adverse: hiperkaliemie, depleție de sodiu, acidoză metabolică, rar anemie megaloblastică (mai ales la cirotici), litiază renală, nefropatie interstițială. • Amiloridul -tb 5 mg, 1-2 tb/zi Efecte adverse minime: hiperkaliemie și acidoză metabolică. c) Alte tratamente: betablocante: propranolol, atenolol d) Tratamentul în Sindromul Bartter: - suplimentare de potasiu și spironolactonă; - betablocante care inhibă secreția de renină și controlează hiperreninemia și
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
acută, cu scăderea cortizolului (boala Addison) sau cu cortisol normal; hiperkaliemia este asociată unei deshidratări extracelulare cu hipovolemie și colaps amenințător, hiponatremie, acidoză metabolică, hipoglicemie; • hipoaldosteronismul hiporeninemic din IRC moderată (acidoza tubulară tip IV), frecvent asociată cu nefropatia diabetică, nefropatia interstițială cronică (din anemia falciformă, toxicitate analgezică, metale grele), nefropatie obstructivă, LES, amiloid, nefropatia asociată sindromul imunodeficienței, transplantului și drogurilor (ciclosporina și AINS); • medicamente antikaliuretice: Spironolactona - inhibitor competitiv al aldosteronului - se fixează pe receptorii aldosteronului de pe celulele tubului colector; Amiloridul și
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
tubulară proximală (tip II) se caracterizează prin: defect de reabsorbție a bicarbonatului la nivelul tubului proximal; excreția urinară de ioni de H+ este normală; pH urinar normal; alte anomalii ale reabsorbției proximale: glicozurie, fosfaturie, aminoacidurie; se întâlnește în: mielom, nefropatii interstițiale, toxice și medicamentoase; hipokaliemie (bicarbonații sunt excretați în urină sub formă de săruri de K), agravată prin aport de alcaline. Diagnosticul de acidoză tubulară proximală este suspectat la un pacient cu acidoză cu GA normală, hipokaliemie și incapacitatea de acidifiere
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
cu: renină scăzută, aldosteron scăzut, situație întâlnită în: diabet zaharat, droguri (AINS, betablocante, ciclosporina); renină crescută, aldosteron scăzut, asociată cu: distrucție adrenală, droguri (IEC, blocanți ai receptorilor Ag II, heparina). - insensibilitatea tubului distal la aldosteron: droguri (spironolactonă, tramteren. amilorid), nefropatie interstițială, amiloidoză, absența sau deficiența receptorilor pentru aldosteron Majoritatea pacienților cu această perturbare nu necesită tratament, dacă nu intervine o afecțiune intercurentă care ar exacerba hiperkaliemia. Corectarea hiperkaliemiei reprezintă obiectivul principal. Această corecție antrenează în majoritatea situațiilor corecția simultană a acidozei
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
mamă sau copil datorită unei abordări diagnostice și terapeutice mai eficace. I. Modificări fiziologice în cursul sarcinii rinichii sunt măriți de volum, aproximativ cu 1 cm pe axul mare; această creștere este legată de creșterea perfuziei renale și a spațiului interstițial. Se remarcă, de asemenea, o dilatare a căilor urinare, calice, bazinet, uretere, mai accentuată pe dreapta, legată de compresiunea ureterelor de către uterul gravid. Consecința acestei dilatații este staza urinară în căile excretoare care favorizează infecția urinară înaltă cu risc de
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
dermatită exfoliativă, lichen cronic, pemfigus, Oftalmologie: conjunctivită alergică, iridociclită, keratită, nevrită optică, uveită difuză posterioară, ulcere corneene alergice, ORL: rinită alergică, rinită vasomotorie non-alergică, polipoză nazală, Pneumologie: astm bronșic, BPOC Gastro-enterologie: boala Crohn, colită ulceroasă, hepatită autoimună, Nefrologie: glomerulonefrite, nefrite interstițiale alergice, nefropatia lupică, vasculitele renale, Hematologie/oncologie: anemii hemolitice autoimune, purpura trombocitopenică idiopatică, leucemii, limfoame, Endocrinologie: boala Basedow, boala Addison, Neurologie: distrofie musculară, scleroză multiplă, Boli autoimune sistemice: colagenoze, vasculite Reacții alergice medicamentoase și post-transfuzionale, Transplante de organe (prevenirea rejetului
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și de funcția renală (creatininemie), urmărind doza minimă eficace. Se întrerupe în caz de ineficacitate după 3 luni. 5. Efecte adverse: Insuficiență renală acută - reversibilă, doză-dependentă (poate simula o criză de rejet la pacientul cu transplant renal) - sau cronică (fibroză interstițială); Hipertensiune arterială; Sindrom de colestază tranzitoriu; Creșterea uricemiei (eventual criză de gută); Dislipidemie; Tremurături ale extremităților; Hipertricoză; Hipertrofie gingivală (favorizată de o igienă bucală deficitară și de asocierea cu dihidropiridine); Tulburări digestive (anorexie, greață, vărsături, diaree). III. ANTICORPII MONOCLONALI RITUXIMAB
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
boala Behçet, sindromul Reiter, boala Crohn, rectocolita hemoragică 2. Boli infecțioase cronice Bronșiectazii Tuberculoză Lepră Osteomielită Mucoviscidoză 3. Neoplazii Cancere viscerale (mai ales, renal) Boala Hodgkin Ischemie Nefrotoxine Lezare tubulară oligurie ↓ fluxului intratubular ↑ presiunii intratubulare ↓ RFG Efect glomerular direct Inflamație interstițială Retrodifuziune tubulară Obstrucție intratubulară prin detritusuri Vasoconstricție Sistemul RAA Endoteline ↓ PGI2 ↓ NO Loc pentru Tabelul I Loc pentru Tabelul II Loc pentru Fig 2. Loc pentru Fig. 2. Loc pentru Tabelul IV Complicații Deces Insuficiență renală avansata ↓ RFG Leziune renală
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
caracterizează atât zonele hipertrofiate cât și pe cele de dimensiuni normale ale ventriculului. Necropsiile efectuate la copii foarte mici care arată aceste modificări au dus la concluzia ca ele apar încă de la naștere [3]. Pe lângă elementele contractile și țesutul conjunctiv interstițial prezintă aceleași apecte de hipertrofie și dezorganizare. O altă caracteristică a CMH este reprezentată de zonele de fibroză care se întrepătrund cu cele ale fibrelor miocardice și determină adevarate cicatrici miocardice. În vecinatatea zonelor fibrotice se constată artere coronare intramurale
Tratat de chirurgie vol. VII by ŞERBAN BRĂDIŞTEANU, ALEXANDRINA TATU CHIŢOIU () [Corola-publishinghouse/Science/92073_a_92568]
-
de la distanță (ganglionii Virchow-Troisier în cancerul gastric). EDEMELE LIMFATICE CRONICE ALE MEMBRELOR INFERIOARE Limfedemele membrelor inferioare numite și elefantiază se caracterizează prin creșterea în volum a membrelor inferioare cu aspect cilindric rezultat prin drenaj limfatic deficitar și acumulare de lichid interstițial la care se adaugă în evoluție modificări tegumentare (tegumente îngroșate). Etiopatogenie Limfedemele sunt primare (congenitale) și câștigate sau secundare Fiziopatologie Edemul limfatic este produs de obstacole în drenajul limfei membrelor ceea ce determină staza limfei urmată de tromboză în vasele limfatice
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
primare (congenitale) și câștigate sau secundare Fiziopatologie Edemul limfatic este produs de obstacole în drenajul limfei membrelor ceea ce determină staza limfei urmată de tromboză în vasele limfatice și extinderea obstacolului. Datorită reducerii și apoi a lipsei drenajului limfatic în spațiul interstițial se acumulează lichide care produc creștera presiunii tisulare și creșterea în volum a extremității. La nivel metabolic cresc proteinele în lichidul interstițial, se acumulează metaboliți și se favorizează proliferarea fibroblaștilor cu organizarea țesutului subcutanat într-un țesut dur, care nu
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
de tromboză în vasele limfatice și extinderea obstacolului. Datorită reducerii și apoi a lipsei drenajului limfatic în spațiul interstițial se acumulează lichide care produc creștera presiunii tisulare și creșterea în volum a extremității. La nivel metabolic cresc proteinele în lichidul interstițial, se acumulează metaboliți și se favorizează proliferarea fibroblaștilor cu organizarea țesutului subcutanat într-un țesut dur, care nu se deprimă la compresiunea digitală. În condițiile de stază limfatică survin frecvent limfangite care blochează noi vase limfatice și agravează limfedemul [2-4
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
56-65), care precizează că „monitorizarea este necesară atâta timp cât un anumit impact negativ asupra mediului nu poate fi exclus cu siguranță”. În volumul 28, la pagina 39, se fac următoarele estimări ale perioadelor necesare pentru închiderea și postînchiderea exploatării: - eliminarea apei interstițiale din iazul de decantare: 5-20 de ani; - controlul exfiltrațiilor prin corpul barajului de decantare: 50-100 de ani; - umplerea cu deșeuri solide a trei cariere: 2-10 ani; - formarea haldelor de steril: 10 ani; - programul eliberării terenului refăcut pentru folosință publică: 6-20
Abordarea entropică a valorificării resurselor naturale De la principii la strategie by Florina Bran; Carmen Valentina Rădulescu; Gheorghe Manea; Ildikó Ioan () [Corola-publishinghouse/Science/212_a_182]
-
ani, alunecarea haldelor de steril, contaminarea apelor freatice și subterane. În cazul avarierii barajului de decantare se vor deversa în aval, 12.000 kg cianuri, 7,8-37,7 mil. mc steril și volumul de 3,8-11,7 mil. mc apa interstițială (vol. 18, p. 131). În finalul acestor date din studiul de impact (anexa 6.1) care conturează acumulările entropice ale extragerii aurului și reperele de timp necesare gestiunii platformei industriale după închiderea investiției, se pot face câteva considerații: - au loc
Abordarea entropică a valorificării resurselor naturale De la principii la strategie by Florina Bran; Carmen Valentina Rădulescu; Gheorghe Manea; Ildikó Ioan () [Corola-publishinghouse/Science/212_a_182]
-
tiroidita de post-partum (2-7% din femeile gravide!); tiroiditele focale. Tiroidita Hashimoto se asociază adesea cu alte afecțiuni autoimune: poliendocrinopatii: diabet insulino-dependent, insuficiență corticosuprarenală (sd. Schmidt), hipofizită, ovarită, hipoparatiroidie. vitiligo, anemie Biermer, sd. Sjogren, lupus, poliartrită reumatoidă, dermatomiozită, polimiozită, miastenie, pneumopatie interstițială, glomerulopatie. Anatomopatologic, se notează un proces citolitic și degenerativ cu infiltrare limfo-plasmocitară a țesutului tiroidian. Se notează grade diferite de fibroză și distrucție a celulelor epiteliale foliculare. Se pot forma foliculi limfoizi și centri germinali. Celulele foliculare epiteliale sunt frecvent
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
de sex-Y, SRY). Aceste gene codifică o proteină capabilă să se lege de ADN, factorul de determinare testiculară (TDF), responsabilă de diferențierea celulelor germinale primordiale în spermatogonii, a celulelor suport derivate din epiteliul celomic în celule Sertoli și a celulelor interstițiale derivate din mezenchimul crestei genitale în celule Leydig. Testiculul este format și funcțional de la 8 săptămâni de gestație și din acest moment preia întregul program de sexualizare prenatală. Prin androgeni, testosteron și dihidrotestosteron (DHT) testiculul determină diferențierea canalelor deferente și
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
gonadei masculine, 350 milioane de celule Leydig și o rețea de vase, limfatice și nervi, toate incluse într-o stromă bogată în fibroblaști. Testiculul conține două compartimente funcționale: compartimentul germinal reprezentat de tubii seminiferi și compartimentul endocrin format din celule interstițiale Leydig. Tubii seminiferi adulți, cu un diametru de aproximativ 165 µm, conțin celulele liniei seminale și celulele Sertoli cu funcție nutritivă și hormonală. Celulele Sertoli au baza situată pe membrana bazală a tubilor seminiferi și emit spre interiorul tubului un
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
rolul de a proteja celulele liniei spermatice de orice factor agresiv toxic sau imunologic vehiculat de sânge și de a nu permite contactul între celulele sistemului imunocompetent și celulele liniei spermatice, care în cursul diferențierii achiziționează numeroase antigene specifice. Compartimentul interstițial intertubular conține celulele Leydig, mari, poliedrice, conținând picături de colesterol, care reprezintă substratul steroidogenezei. Spermatogeneza Spermatogeneza implică trei procese: multiplicarea celulelor germinale, meioza care permite achiziționarea garniturii haploide de cromosomi și formarea structurilor destinate să asigure protejarea informației genetice, motilitatea
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
corpului galben și, respectiv, al secreției de estrogeni și progesteron, suportul hormonal al endometrului dispare și, la nivelul endometrului, apar episoade intermitente de constricție a arteriolelor cu ischemie și apoi relaxare cu hiperemie locală. Acestea determină trecerea sângelui în spațiile interstițiale și apariția unor mici hematoame între stratul bazal și cel funcțional, care determină detașarea stratului funcțional împreună cu o cantitate variabilă de sânge, sub forma menstrei. Dacă endometrul a suferit o corectă impregnare hormonală cu secvența estrogeni-progesteron, detașarea este relativ rapidă
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
său institut, Institutul Cajal; utilizează sistemul de colorare al lui Golgi cu nitrat de argint și începe studiul sistematic al celulelor țesutului nervos în întreg teritoriul cerebral. Pe cercul spiralei neuroanatomiei înscrie existența diferitelor tipuri de celule nervoase (descrie celulele interstițiale numite Cajal, la conjuncția neuromusculară), descoperă conul de creștere al neuronului și contiguitatea în creier (și nu continuitatea). De asemenea, el elaborează "doctrina neuronală" (organizarea reticulară a sistemului nervos). Circuit neuronal în hipocampul șobolanului Circuit neuronal în creierul mic Structura
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Membrana luminală a celulelor care alcătuiesc ductele de calibru mare reabsorb bicarbonatul la schimb cu ionul de clor. Clorul din sucul pancreatic provine din lichidul secretat de celulele ductului prin canalele de clor din membrana apicală. Pătrunderea Na+ din lichidul interstițial în lumenul ductului se face prin gradient electrochimic. Ionii de H+ sunt expulzați din celule prin membrana bazo laterală datorită antiportului Na+/H+. Gradientul de Na+ este menținut de ATP-aza Na+K+; pătrund 2 ioni de K+ la schimb cu
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
și reglează distribuția tisulară a fluxului sanguin. Circulația capilară este adaptată pentru schimbul de substanțe între sânge și țesuturi. Fiecare din cele două circuite vasculare se închide prin retur venos, iar circulația limfatică este o cale de revenire a fluidului interstițial în circuitul sanguin. 11.1. Organizarea funcțională a aparatului cardiovascular Aparatul cardiovascular realizează circulația sângelui pentru a asigura aportul de O2 și nutrimente la nivel tisular și pentru a îndepărta de aici CO2 și alți produși finali de catabolism, precum și
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
Capilarele circulației sistemice conțin 5-7 % din volumul sanguin total. Transferul de substanță prin peretele capilarelor asigură aportul de oxigen și nutrimente, precum și îndepărtarea produșilor finali de metabolism. Capilarele permit schimbul permanent de apă și ioni între spațiul intravascular și cel interstițial, având un rol esențial în mecanismele homeostaziei hidro electrolitice. 14.6.1. Organizarea funcțională a capilarelor Particularitățile morfo-funcționale ale circulației capilare sunt subordonate funcției de transfer de substanțe. Astfel, la o lungime individuală de ~0,6 mm și un diametru
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]