2,956 matches
-
continua, egal, și în volumele următoare. Debutul poetei a fost întâmpinat cu reacții critice de susținere aproape unanime. Se recunoșteau în versurile din Țara fetelor o reală elocvență poetică a senzualității juvenile, o forță remarcabilă de transpunere în cuvânt a metamorfozei trupului la vârsta puberă. Verbul „atârnă” greu în această etapă, universul simțirii luptă cu densitatea substanței vitale, aflată în ebuliție cosmică. Primăvara e, de pildă, „grea ca un pântec de bivol”; „ceva [...] / mare, unsuros [...] se prelinge în mine, greu, pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
reportajele la modă ale primelor două decenii de după război. Dar, spre sfârșitul anilor ‘50, poeta găsește și exploatează un culoar mai decent. Universul domestic dislocă treptat discursivitățile heirupiste, aducând accente noi, precum cele din lirica erotică a acestei perioade mature (Metamorfoze, 1963, antologie a liricii sale de dragoste, începând cu volumul de debut). Modalitatea de trăire și literaturizare expresionistă a fost, se dovedește acum, o caracteristică înnăscută, nu dobândită pe cale livrescă, a temperamentului poetei. Ea și-a proiectat, de la adolescență la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
Ție-ți vorbesc, Americă!, București, 1955; Se-arată lumea!, București, 1956; Torentul, București, 1957; La porțile raiului, București, 1957; Poezii, pref. Silvian Iosifescu, București, 1958; Poezii, pref. Tudor Vianu, București, 1961; Prin orașul cu minuni, București, 1961; Magnet, București, 1962; Metamorfoze, București, 1963; Diamantul, București, 1965; Tocmai ieșeam din arenă, București, 1967; Portretul din Fayum, cu ilustrații de Tudor Banuș, București, 1970; Scrieri, I-III, București, 1971-1978; Noru’ visătoru’ și amicii săi, București, 1971; Oricine și ceva, București, 1972; Sub camuflaj
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285613_a_286942]
-
tâlcuri și aluzii politice transparente. Nici în drame, mai cu seamă în cele de până la 1878 (Lipitorile satelor ș.a.), comicul nu e absent, convertindu-se însă, printr-o lejeră alchimie, în grotesc. De prin 1878-1879, se petrece cu A. o metamorfoză. Un aer meditativ ia locul minei veșnic surâzătoare. Ancorat într-un spațiu al literaturii grave, dramaturgul își pune în gând să edifice o trilogie istorică având ca protagoniști pe Jolde, Lăpușneanu și Despot. Singurul proiect dus la îndeplinire este Despot-Vodă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
Conștiința procesului artistic, a „puterilor ce dormitează” în „ideea creatoare” și personalizarea acută a unor motive poetice o extrag pe S. din platitudinea veleitară. Deși acuratețea expresivă oscilantă o reține la cote valorice medii, în plan istorico-literar textele ei atestă „metamorfoze” decisive ale poeziei românești și emanciparea lirismului feminin după primul război mondial. Sonetele din Ferestre luminate ilustrează confluența simbolismului cu parnasianismul și primul modernism, unde confesiunea e saturată de artefact cultural și clișee estetizante. Forma și prețiozitatea artistă sunt ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289738_a_291067]
-
Metamorfozele Anticristului la Părinții Bisericii Il viendra - quand viendront les dernières ténèbres ; Que la source des jours tarira ses torrents ; Qu’on verra les soleils, au front des nuits funèbres, Pâlir comme des yeux mourants ; Quand l’abîme inquiet rendra des
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
a fenomenului anticristologic de‑a lungul vremii și pierde total din vedere dimensiunea sa metafizică, pe care o considerăm fundamentală. Legenda poate rămâne legată, mai mult sau mai puțin, de contextul său originar, în timp ce mitul are această uimitoare capacitate de metamorfoză și reîntinerire. Mitul are întotdeauna prospețime, noutate, în timp ce legenda este întotdeauna „bătrână”. Legenda devine mit tocmai când se îmbogățește cu această valoare de arhetip pe care nu o posedă la origine. Ceea ce caracterizează mitul este tocmai capacitatea de a oferi
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Isaia - figura adversarului eshatologic al lui Cristos se încadrează, cu certitudine, în concepția sistematică despre viitor.” (p. 216) Apocalipsa lui Petru, scrisă imediat după revolta condusă de Bar Kokhba, constituie o excepție a acestui proces de dogmatizare. Peerbolte analizează, așadar, metamorfozele tradiției adversarului eshatologic în cadrul mai larg al eshatologiei creștine. Într‑o primă perioadă, așteptarea eshatologică reprezintă însăși rațiunea de a fi a tuturor comunităților creștine. Dumnezeu nu va întârzia să intervină, decisiv, în istorie și să își adjudece victoria finală
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
atunci când acesta își schimbă contextul și rolul, el păstrează totuși un nucleu, o anumită structură care îi este proprie și care nu îi permite să fie confundat cu alte mituri (mitul lui Satan sau al lui Nero, de pildă). Nenumăratele „metamorfoze” ale Anticristului de‑a lungul istoriei vin să confirme această concluzie care ni se pare esențială. Grandoarea unui mit stă în fecunditatea sa, în capacitatea de a se perpetua la infinit, sub diferite măști. Tocmai această fecunditate face obiectul cărții
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
care ne‑am referit în mai multe rânduri. Trebuie să încercăm deci să privim primele secole de existență ale mitului nostru în mod mult mai „destins” decât se întâmplă de obicei. Din punct de vedere fenomenologic, aceste prime versiuni sau metamorfoze nu sunt cu nimic mai „importante” sau mai „demne de interes” decât cele de dată mai recentă, după cum nici un context explicit teologic, cum este cel al scrierilor Părinților, nu conferă mitului decât un anumit prestigiu, și nicidecum un plus de
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Agheu, Zaharia și Maleahi, care se mai chemă și îngerul Domnului”. Pe scurt, Commodian recurge la o veche tradiție iudaică, ai cărei martori cei mai importanți sunt 4 Ezdra și Apocalipsa lui Baruh. Această tradiție a cunoscut cel puțin trei metamorfoze de‑a lungul vremii. În Biblie (2Rg. 1‑7), cele zece triburi din Regatul de Nord au fost deportate de Salmanasar, din pricina nelegiuirii lor. Este vorba deci de o pedeapsă binemeritată pe care Dumnezeu a administrat‑o „slujitorilor celor răi
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Vision of the End; Apocalyptic Traditions in the Middle Ages, New York, 1979. . Jenks consacră un întreg capitol scriitorilor secolului al III‑lea. Totuși scopul pe care el îl urmărește este diferit de al nostru - acela de a analiza și înțelege metamorfozele suferite de figura Anticristului în perioada cuprinsă între sfârșitul secolului al II‑lea și jumătatea secolului al V‑lea. . Este vorba, mai exact, despre o Descriere a sfârșitului lumii, redactată în Siria la sfârșitul secolului al VII‑lea și păstrată
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Se pare că acest mit cosmologic în care Bousset vedea, pe bună dreptate, unul din strămoșii îndepărtați ai „legendei Anticristului”, s‑a păstrat foarte bine și s‑a transmis cu fidelitate în provincia Asia Mică, așa cum o dovedesc, printre altele, metamorfozele sale creștine. Într‑adevăr, atât Urcarea la cer a lui Isaia, cât și cateheza a cincisprezecea a lui Chiril și omilia lui Pseudo‑Hipolit, altfel spus, principalele trei mărturii ale versiunii care susține că Anticristul ar fi diavolul întrupat la
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
de nesemnificativă, asupra personajului său. . Din pricina curentului montanist, Bisericile din Asia Mică nu vedeau cu ochi buni Apocalipsa lui Ioan, a cărei paternitate era permanent controversată (îi fusese atribuită chiar și lui Cerint, adversarul lui Ioan). Am discutat deja despre metamorfozele acestei cărți în capitolul consacrat lui Irineu al Lyonului. Apocalipsa nu figurează în canonul acceptat de Eusebiu, care se face ecoul hotărârilor sinodului de la Niceea. În H.E. III, 25, 1‑7, el vorbește de trei tipuri de texte: homologoumena (unanim
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
sistematic, dar pe nedrept, de a fi distins două „persoane” în Cristos (altfel spus, de a fi propovăduit credința în „doi Fii”). „Un évêque exégète”, op. cit., p. 359. . Nu este vorba, în cazul lui Theodoret, de o sinteză a tuturor „metamorfozelor” Anticristului despre care am vorbit în capitolele precedente, ci mai degrabă de un fel de manual/digest de anticristologie constituit pe baza principalelor texte scripturistice și a anumitor date ale tradiției. . Cf. considerațiile lui J.‑N. Guinot, în L’Exégèse
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
p. 1458. . Traducere de P. Geoltrain. * Am trecut în revista principalele pasaje ale literaturii creștine antice unde figurează cuvintele ’Ant...cristoj, „ Antichristus” sau „Antechristus” sub diverse forme. Pentru asta, am folosit, indexurile unor lucrări diferite, TLG și CETEDOC. PAGE 4 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 3 PAGE 364 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 13 PAGE 10 CUVÂNT ÎNAINTE CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 9 PAGE 190 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI LA PĂRINȚII BISERICII STADIUL CERCETĂRILOR PAGE 25 CARTEA LUI DANIEL ȘI „PREISTORIA” CREȘTINĂ A MITULUI
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
în revista principalele pasaje ale literaturii creștine antice unde figurează cuvintele ’Ant...cristoj, „ Antichristus” sau „Antechristus” sub diverse forme. Pentru asta, am folosit, indexurile unor lucrări diferite, TLG și CETEDOC. PAGE 4 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 3 PAGE 364 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 13 PAGE 10 CUVÂNT ÎNAINTE CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 9 PAGE 190 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI LA PĂRINȚII BISERICII STADIUL CERCETĂRILOR PAGE 25 CARTEA LUI DANIEL ȘI „PREISTORIA” CREȘTINĂ A MITULUI PAGE 91 IRINEU AL LYONULUI: INCIPIT UITA ANTICHRISTI
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
sub diverse forme. Pentru asta, am folosit, indexurile unor lucrări diferite, TLG și CETEDOC. PAGE 4 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 3 PAGE 364 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 13 PAGE 10 CUVÂNT ÎNAINTE CUVÂNT ÎNAINTE PAGE 9 PAGE 190 METAMORFOZELE ANTICRISTULUI LA PĂRINȚII BISERICII STADIUL CERCETĂRILOR PAGE 25 CARTEA LUI DANIEL ȘI „PREISTORIA” CREȘTINĂ A MITULUI PAGE 91 IRINEU AL LYONULUI: INCIPIT UITA ANTICHRISTI PAGE 135 ANTICRISTUL TIRAN ȘI KATECHON ÎN SCRIERILE LUI HIPOLIT PAGE 177 ANTICRISTUL VRĂJITOR ȘI PSEUDOEXEGET
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
P. Ibrăileanu este un creator complex, tulburat, ca Titu Maiorescu, de drame interioare, inclusiv acelea de ordin sentimental, un spirit superior tinzând spre contemplație, în fine, un moralist strălucit. Când investighează opera, criticul merge dincolo de text, caută filiația ideilor și metamorfozele spiritului care le pune în mișcare. Temperează legenda și dă, prin analiză, o imagine verosimilă a lui Ibrăileanu: un critic prob, fin cititor de literatură, informat, chiar erudit, cu mari posibilități de disociere în sfera ideilor. În analiza critică și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288825_a_290154]
-
narațiunii”. Varietatea grilelor critice aplicate dă seama de mobilitatea și suplețea exegetului, cercetarea la obiect fiind prezidată de perspectiva istorică și teoretică într-o simultaneitate care îi individualizează demersul. Povestirea. Destinul unei structuri epice (1972) și Aventura formelor. Geneza și metamorfoza „genurilor” (1996; Premiul Asociației Scriitorilor din Cluj-Napoca) sunt, în raport cu celelalte, cărți de accentuată reflecție teoretică. Prima poate fi considerată monografia unei „structuri”, privită ca „esențială și arhetipală” pentru forma epică. Cercetarea devine un ax în jurul căruia gravitează și alte monografii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290599_a_291928]
-
formelor” prin aplicații succinte și pertinente. În proiecția teoreticianului, „devenirea (evoluția) formelor realizează una dintre cele mai spectaculoase reprezentări ale istoriei reale a literaturii”, mai mult - „istoria vie, reală, palpabilă a literaturii s-a scris prin actul genezei, devenirii, dispariției, metamorfozei sau, pur și simplu, prin resurecția unor forme aparent revolute”. Se optează pentru conceptul formă/forme în locul termenilor gen și specie, considerați ca „inoperanți”. Postulând ipostaza unui homo narrativus ca „instanță originară și, implicit, arhetipală a formelor literare”, V. își
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290599_a_291928]
-
București, 1972; Lecturi constructive, București, 1975; Lectura - un eveniment al cunoașterii, București, 1977; „Cărțile” lui Mihail Sadoveanu, Cluj-Napoca, 1981; Lectura romanului, Cluj-Napoca, 1983; Pavel Dan. Zborul frânt al unui destin, Cluj-Napoca, 1986; Lectura prozei, București, 1991; Aventura formelor. Geneza și metamorfoza „genurilor”, București, 1996; În labirintul lecturii, Cluj-Napoca, 1999. Ediții, antologii: Romanul românesc contemporan (1944-1974), introd. edit., București, 1974; Studii literare. Din istoria presei culturale și literare românești, pref. edit., Cluj-Napoca, 1987; Ion Chinezu, Aspects of Transylvanian Literature (1919-1929), pref. edit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290599_a_291928]
-
urmă funcționând și o editură, la care N. își publică placheta de debut, Cartea cu grimase (1933). La Editura unu, de care se îngrijea Sașa Pană, scoate volumul următor, căruia mai vârstnicul comiliton îi schimbă titlul din Altă planetă în Metamorfoze (1934). În 1936 proiectează împreună cu Victor Brauner, Pericle Martinescu și Sașa Pană revista „Antagonism”, care însă nu mai apare. Este perioada în care pictează acuarele suprarealiste destinate ilustrației de carte. Unul dintre ultimii suprarealiști români, alături de Sașa Pană și Gellu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288462_a_289791]
-
plantelor”), străbătute de o umanitate generoasă („Visele mele sînt ca fructele coapte / Pentru cei flămînziți de Liniște și Adevăr”). Totuși, un întreg arsenal avangardist histrionic își găsește locul aici: umor negru, absurd, ironie parodică (În viteză, Undeva, o călătorie). Odată cu Metamorfoze poemele își precizează intenția și își asumă integral asocierea cu suprarealismul, iar în dicteul oniric nu lipsește inserția de realitate brută, ceea ce devine și mai evident în versurile din Spre țara închisă în diamant. Specială este înclinația spre asocieri imagistice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288462_a_289791]
-
trubadurescă pentru femeie, versul conservând unele irizări suprarealiste. Câteva culegeri de versuri din anii ’80 - Păsări de fum (1982), Arbori cu aripi de harfe (1986), Fata pescărușului (1988) - readuc în atenție un poet substanțial. SCRIERI: Cartea cu grimase, Craiova, 1933; Metamorfoze, București, 1934; Spre țara închisă în diamant, București, 1937; Femeia de aer, București, 1943; Moș Ioniță Făt-Frumos, București, 1956; Cartea cu oglinzi, București, 1962; Să ne iubim visele, București, 1967; Stăpâna viselor, pref. Miron Radu Paraschivescu, cu un portret de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288462_a_289791]