1,935 matches
-
Gaskell să mă gândesc la cele petrecute. Ce-ai făcut noaptea trecută a fost oribil. N-o să te iert niciodată. Nu uita să cumperi mâncare pentru câine. Eva. P.S. Sally zice că data viitoare când mai ai chef de o muie, să o iei pe Judy să ți-o facă.“ Wilt se uită la pachet. Nici nu mai trebuia să-l deschidă: știa ce conține. Păpușa aia infernală. într-un acces brusc de furie, Wilt apucă pachetul și-l aruncă direct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
un colegiu tehnic și care umbla să fută păpuși gonflabile prin băile altora. Și mai era și curva aia slinoasă, Sally Pringsheim, care o încuraja. Wilt reciti PS-ul: „Sally zice că data viitoare când mai ai chef de o muie...“ Iisuse! De parcă data trecută ar fi avut chef! Dar asta era. Acum se năștea o nouă legendă, ca și povestea cu Betty Crabtree, de care el, chipurile, se îndrăgostise, când Henry nu făcuse altceva decât s-o ducă acasă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
de ce-a trebuit să-i sară țandăra fiindcă n-ai făcut-o. — Probabil că Sally i-a spus că am făcut eu ceva, răspunse Wilt, decis să nu pomenească despre incidentul din baie cu păpușa gonflabilă. — Te referi la muie? Nu știu la ce mă refer. Și, la urma urmei, ce-i aia „muie“? Peter Braintree păru încurcat. — Nu sunt prea sigur, zise el, dar mi se pare limpede că e ceva ce n-ai vrea să facă soțul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
că Sally i-a spus că am făcut eu ceva, răspunse Wilt, decis să nu pomenească despre incidentul din baie cu păpușa gonflabilă. — Te referi la muie? Nu știu la ce mă refer. Și, la urma urmei, ce-i aia „muie“? Peter Braintree păru încurcat. — Nu sunt prea sigur, zise el, dar mi se pare limpede că e ceva ce n-ai vrea să facă soțul tău. Dacă aș veni acasă și i-aș spune lui Betty că am făcut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
Peter Braintree păru încurcat. — Nu sunt prea sigur, zise el, dar mi se pare limpede că e ceva ce n-ai vrea să facă soțul tău. Dacă aș veni acasă și i-aș spune lui Betty că am făcut o muie, ar crede că m-am certat cu șeful. — Oricum, nu eu trebuia să fac așa ceva, preciză Wilt. Ea voia să mi-o facă mie. Poate că era vorba să ți-o sugă, zise Braintree, punând ibricul pe sobă. Mie așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
intrase între coaste și-i atinsese probabil inima, căci pisica a înțepenit, a zvâcnit din lăbuțele din spate de câteva ori, chircindu-le spasmodic, și a rămas nemișcată, deși se zice că animalele astea au zece vieți. Apoi ne-am muiat toți vârful săgeților în sângele ei și am tras în sus. Săgeata lui Mimi a zburat cât blocul. Altă dată am găsit cu Sandu un pui de vrabie destul de mare, cu tuleiele penelor aproape complet formate. L-am fugărit prin
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cu ciudă, și îi trase un "aia mă-sii" șuierat. Asta îi lipsea! Apăsă din nou pe capul sprayului, umplîndu-și degetele mâinii stângi cu spuma groasă și parfumată, și își năclăi bine buza superioară cu ea. Simțea cum firele se moaie ca picioarele păianjenilor căzuți în apă. Nu era, de fapt, așa greu. Doar că trebuia să clătească mai des aparatul de ras, agitîndu-l în coloana linsă de apă care curgea din țeava îndoită a chiuvetei. Apa era atât de tăcută
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ce se poate face cu ele. Nu, nu, răspundea Traian, să iubești o fata poate să fie foarte frumos, îi poți scrie versuri, poți să te muți față-n față cu ea la sala de mese... Bravada noastră se cam muia la cuvintele lui pătimașe, dar cu atât mai tare ne înverșunam și ne băteam joc de ideile astea. Fetele și băieții ni se păreau două specii diferite, pe care le notam simbolic desenând în praf, cu o nuia, un cerculeț
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
multicolore și miraculoase, altele de metal, crucifixuri și mobilă veche cu aplicații de bronz, în casa aceea se mișcau figurine de ceară: câteva babe identice ca înfățișare, un bătrân cu părul complet alb. Totul vopsit, contorsionat, nenatural. O casă veche, muiată în tăcere (și până și tăcerea siropoasă de muzică. Wajda ar fi plimbat aparatul pe pereții crăpați, cu stucatura căzută, pe fețele sfinților călăreți și ale Hriștilor costelivi, de lemn și cretă, pe clapele pianinei cu incrustații prețioase, pe macrameuri
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cu coarne și copite e ridicol. Și ce nume aveau, cum se înșirau în borcanele lor: toate sugerau, în înțeleaptă latină, cutremurarea, oroarea. Unii erau groși, cu corpul vânjos și picioare scurte, cu gheare vizibile, alții întindeau căngi roșii ca muiate în sânge. Unii erau subțiri și uscați, ca tarantulele, cu burți negre sau palide, cu cruci sinistre sau pete purpurii, ca de seringă; alții sferici, cu firele picioarelor de zece ori cât corpul. Printre ei, păianjenul păsărar, cât o broască
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
dădeam seama când anume se schimbă cifrele, ele nu erau aceleași. Degeaba pândeam cadranul minuscul pînă-mi dădeau lacrimile. Găsea el o clipă să se schimbe. Când ieșeam din cabină, cerul acela albastru, învolburat, de țară, mi se părea uriaș. Soarele muia totul într-o apă galbenă. Umbrele erau negre și precise. Ne suiam în remorcă și-o luam pe Gigi de mijloc. Pisica era moale ca o cârpă, dar dacă o puneam în picioare se întindea brusc, cu ochii încă lipiți
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
a baloanelor se întindeau moale priveliști convexe și scânteieri. Predomina în amestecul bălțat de culori un fel de mov bătând spre cărămiziu și nărămiziu. Aceeași culoare o poți vedea dimineața, în bobul de rouă care arde în soare. Balena, care muiase tubul creionului cu bilă în castronaș, umflîndu-și obrajii ca o trompetistă, ivi deodată la capătul celălalt un balon mare și oval, care se dezlipi cu greu și în loc să se înalțe purtat de vânt, ca și celelalte, se lăsă încet pe
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cu mai mult de un metru și jumătate. La poartă fugeau zupăind trei-patru puradei, cei mai mici în fundul gol, iar alții doar cu un maiou tetra, cafeniu de jeg, pe ei. Pe tot gardul lor se vedeau urme de palme muiate în var, iar în curte zăceau mormane de fier vechi: lanțuri, mașini de gătit, burlane, coturi de sobă. O jigodie de cățea cu țâțe ca ale lupoaicei din Dorobanți clefăia ceva de prin niște ziare mototolite. Vreo trei țigănci și
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
culoare interminabile. Mirosea a closet, a clor și aerul era de un verde-negru, nesănătos. Deodată, dând un colț, am văzut ușa întredeschisă și am ieșit în fugă, în plină lumină matinală. Mă aflam în pădurea veșnică, fără început și sfârșit, muiată în aur și tărcată de umbre, incendiată de trilul păsărilor nevăzute. Soarele îmi ardea ochii. Priveam spre cer, vedeam cum vântul face să tremure frunzele transparente, clatină crengile tinere. Atunci am știut că visez, dar gândul acesta nu mă împiedica
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
și ajunse în camera unde era pianul. Percepu o siluetă de femeie. Se opri în prag și se uită. Sesizând o oarecare mișcare în spatele ei, silueta se întoarse către el și Petre rămase înmărmurit. Simți că leșină, că i se moaie picioarele. Se sprijini de tocul ușii. Femeia înaintă către el. Era frumoasă, blondă, cu părul bogat revărsat pe umeri, cu ochii mari ațintiți asupra lui. Auzi: Tu ești, Petre? Și el șopti: Clotilde! Nu, nu sunt Clotilde, sunt Eleonor, sora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
s-a însurat cu o vădană din Bucura și s-a mutat aici de câțiva ani. E băgat pe la un partid, oamenii nu-l privesc cu ochi buni. Eu îs neam cu juma' de sat și la o adică... Îl muiem noi. O să-i prezint proiectele, o să-i cer, cu Certificatul, pământul; Primăria, la proiecte de felul acesta, e obligată să ne ajute cu apă, curent, drum, canalizare. Mâine vreau să merg la primar, să vedem ce zice. La București mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
însuși) pe paronimica de Carmen Carpen, palindromicul Vasile Elisav se ridică, decis, din scaun și, spre mirarea palindromicei syzigii a lui, Nora Aron pe nume, făcu cinci pași și se opri, provocator, în fața primei, căreia-i spuse imperios: — Dégantez-vous, Carmen; moi, je dégaine... Carmen Carpen, nemișcându-se din loc, își dezmănușă o mână, apoi alta, zăbovind la fiecare deget, mai înainte să-l sustragă din teaca lui imaginară, pipăindu-i leneș falangă cu falangă („les délicates falanges“, mallarméiză în gând Vasile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
Caragiu. Din filme am învățat destule formule de salut sau expresii uzuale pe care le foloseam pe atunci mai ales ca să uimesc fetele : merci, au revoir, good bay, pardon, i am sorry, thank you, y love you, je t’aime, moi non plus, qu’est-ce que tu fais?, hă pe băț de tuiu î„ce mai faci?”, în indiană). Extrapolând la realitatea de astăzi, petrecerile, șezătorile și filmele de altădată s-au mutat la televiziunile particulare de talk show-uri, agresive
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
satele sunt pline de buticuri Și de dughene care vând nimicuri; Se spune că, peste vreo zece ani, El va rămâne fără de țărani. Țăranii se strecoară printre zile Mai anevoie chiar decât prin ploaie, Dar inima se-mbună și se moaie, Că pot să-și spună oful pe mobile. Pe la țară bate vântul Prin cotețe și hambară; De când li s-a dat pământul, Tot țăranul stă să moară. Oare noi de ce-am murit, De-am umplut cu oase zarea, De
La capitalismul rural by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84146_a_85471]
-
prin școli și în privința Legii cultelor și-a băgat dracul coada. În celebrul film A șaptea pecete a lui Ingmar Bergman, frumoasa actriță din vremi medievale îi reamintește jongleurului Iosif, soțul său, despre viziunea acestuia cum că Diavolul și-a muiat vârful cozii în vopsea ca să le împodobească roțile trăsurii. Așa și în România europeană, escaladăm încruntați disputa înmuind în cerneală tipografică același buclucaș vârf al cozii lui Ucigă-l Toaca. Diatribele de comisari religioși ale unor publiciști supărați, sfârșesc prin
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
din mijloc și l-a întins lui Resi. Spune și dumneata, nu seamănă ăsta foarte bine cu domnul cu care ești? o întrebă el. — Dați-mi să văd, am zis eu. Am luat ziarul din degetele lui Resi, care se muiaseră de tot și am văzut poza de demult cu mine și locotenentul O’Hare în fața spânzurătorilor de la Ohrdruf. În comentariul de dedesubtul pozei se spunea că, după o căutare de cincisprezece ani, guvernul Israelului în sfârșit mă reperase. Respectivul guvern
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Microsoft de urmărire a mesajelor. Succesul încă viguros al farsei, care circulă prin email din anul 1999, a născut și un nou proverb urban: „Se naște câte un fraier la fiecare nanosecundă“. Alte mesaje sunt scrise personal de Gideon Arap Moi - fiul fostului președinte al Keniei/Aruna Guei, vlăstarul regretatului șef militar al Coastei de Fildeș sau Sanku Sese-Seko, din dinastia Mobutu, fostă conducătoare a Zairului. Toți acești fii nu cer decât o mică contribuție financiară pentru a putea deschide porțile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
sau povestea „prietenului unui prieten“ care a băut bere direct dintr-o cutie ce fusese infestată de șobolani) sau chiar proteste la nivel național. Poate mai țineți minte pisicuțele bonsai, crescute în sticle de când sunt mici, oasele fiind încă destul de moi pentru a lua forma recipientului. Site-ul, construit ca o farsă și care a declanșat în cele din urmă o isterie națională și o investigație FBI, oferea până și sfaturi practice de creștere a pisicilor bonsai. Uneori însă, se mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
era neîntrecut la barbut. "Alba-neagra" o învață mai târziu. "Profesorul" cel mai bun i-a luat toți banii pe care-i câștigase la vopsit macarale în Portul Constanța: 300 de lei. "Aș fi vrut să mă răzbun, dar m-am muiat fiindcă era ceva normal. M-au adoptat două săptămâni. Prima dată, am stat martor: le făceam jocul. Câștigam cât voiau ei. Îmi dădeau codurile... nu le spun, poate că meseriașii n-ar vrea să deconspir. Am depistat metoda. Am făcut
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
rămas tot în casa veche din Pantilimon, lângă biserica Capra, unde-i înmormântată mămica... Scoate puțin fierul din priză, prea s-a-nfierbântat. Deschide ușa de la cămară, nu-s decât niște biscuiți uscați, ia unul, îl vâră în paharul cu apă, îl moaie și-l molfăie-n gură. — Eu mă duc, mătușă, am de lucru de nu-mi văd capul. Se duce, târâindu-și alene papucii, se trântește într-un scaun și-și sprijină falca în palmă. Își plimbă degetele pe obraz : să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]