1,290 matches
-
la moartea Lui n au pus capăt mâniei, dar și curățenia și dragostea de adevăr a ucenicilor”. (Sf. Ioan Gură de Aur, Omilii la Matei, omilia LXXXIX, I, în PSB, vol. 23, p. 990) „Aveți strajă! Întăriți cum știți! Și pecetluind mormântul, l-au întărit cu strajă (Mt. 27, 65 66). Pilat n-a lăsat pe ostași să pecetluiască ei singuri mormântul; aflase ce e cu Hristos și nu voia să le dea vreun ajutor; dar, ca să scape de ei, le-
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
Ioan Gură de Aur, Omilii la Matei, omilia LXXXIX, I, în PSB, vol. 23, p. 990) „Aveți strajă! Întăriți cum știți! Și pecetluind mormântul, l-au întărit cu strajă (Mt. 27, 65 66). Pilat n-a lăsat pe ostași să pecetluiască ei singuri mormântul; aflase ce e cu Hristos și nu voia să le dea vreun ajutor; dar, ca să scape de ei, le-a îngăduit și aceasta, spunându-le: Pecetluiți voi mormântul cum voiți, ca să nu puteți învinui pe alții. Dacă
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
Mt. 27, 65 66). Pilat n-a lăsat pe ostași să pecetluiască ei singuri mormântul; aflase ce e cu Hristos și nu voia să le dea vreun ajutor; dar, ca să scape de ei, le-a îngăduit și aceasta, spunându-le: Pecetluiți voi mormântul cum voiți, ca să nu puteți învinui pe alții. Dacă ostașii ar fi pecetluit ei singuri mormântul, arhiereii și cărturarii ar fi putut spune chiar dacă ar fi fost spusele lor neadevărate și mincinoase; și cum nu le-a fost
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
aflase ce e cu Hristos și nu voia să le dea vreun ajutor; dar, ca să scape de ei, le-a îngăduit și aceasta, spunându-le: Pecetluiți voi mormântul cum voiți, ca să nu puteți învinui pe alții. Dacă ostașii ar fi pecetluit ei singuri mormântul, arhiereii și cărturarii ar fi putut spune chiar dacă ar fi fost spusele lor neadevărate și mincinoase; și cum nu le-a fost rușine să spună altele, ar fi putut spune și asta că ostașii, îngăduind să fie
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
când păzeau mormântul; trebuia deci să învieze chiar înăuntru celor trei zile. Dacă ar fi înviat după trecerea celor trei zile și după plecarea ostașilor, învierea ar fi putut fi pusă la îndoială. De aceea a și îngăduit să se pecetluiască mormântul așa cum voiau și să pună de pază și ostași. Și nu le-a păsat arhiereilor și fariseilor că fac asta sâmbăta, că lucrează; ei aveau ochii îndreptați numai într-o singură parte: să-și împlinească răutatea lor. Nădăjduiau că
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
dintâi născut din morți, începutul vieții în Dumnezeu». E drept că își aminteau de martirii trecuți din această lume și ziceau: «Aceia da, sunt într-adevăr martiri, pe care Hristos i-a învrednicit să-i ia la Sine prin mărturisire, pecetluind cu moartea mucenicia lor, pe când noi abia dacă suntem niște bieți și smeriți mărturisitori». Rugau chiar cu lacrimi pe frați, ca unii care au nevoie, ca și aceștia să facă rugăciuni necontenit pentru sfârșitul lor. Căci chiar și dacă dovedeau
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
p. 14. footnote>. În scrisorile sale, Sfântul Irineu de Lyon trasează o distincție fermă între un mărturisitor (ὀμόλoγoζ) și un martir (μάρτυζ). Un mărturisitor este acela care mărturisește numele și este în consecință întemnițat; un martir este un mărturisitor care pecetluiește mărturisirea cu moartea. În viziunea sa, titlul de martir n-ar trebuie acordat mărturisitorului decât după moarte. Și totuși, în așteptarea morții, mărturisitorul întemnițat poate exercita „puterea martiriului” (δύναμιζ τὴζ μαρτυρίαζ)<footnote Frederick C. Klawiter, „The Role of Martyrdom and
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
teren mai ferm, sub auspiciile obiectivității științifice. Sunt idei promovate de C. în anii ’30 ai secolului trecut, dezvoltate într-o manieră neabuzivă, cu o erudiție structurală, ocolită de ariditate, îmblânzită de seninătatea gânditorului, cu un stil intelectual personal, care pecetluiește frazarea elastică, nu o dată eseistică, a discursului. În studiile târzii, acest tip de abordare, aparent supus comenzii ideologice proletcultiste, nu este nici supralicitat, dar nici abandonat. Perspectiva psihosocială este aplicată teatrului clasic francez (Corneille, Racine, Molière), prozei (și romanului) francez
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286295_a_287624]
-
de luptă bărbătească și rodnică înfăptuire. [...] Alegători, ce vrem pentru a scăpa țara de nevoile și greutățile ce ne apasă, se poate rosti într-un singur cuvânt: încredere. Fostul ministru de finanțe a putut spune aceste vorbe care i-au pecetluit regimul, că în România nimeni nu mai crede în nimic. Noi vrem să redăm țării credința în puterile ei de astăzi și în dezvoltarea ei de mâine. Vrem ca jefuitorii averii publice să creadă în realitatea pedepselor grele ce li
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
de bariton a Președintelui, care i se adresa Împărătesei. Sclipirile cristalului și scânteierea argintului masiv îi uimeau pe oaspeți... La desert, Președintele s-a sculat în picioare, și-a ridicat paharul și a declarat: - Prezența Majestății Voastre printre noi a pecetluit, în aclamațiile unui popor întreg, legăturile care unesc cele două țări într-o armonioasă activitate și într-o încredere reciprocă în destinele lor. Alianța dintre un puternic imperiu și o republică laborioasă... Consolidată printr-o fidelitate încercată... Ca reprezentant al
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
energic ministrul Comerțului, luptându-se cu fâlfâitul drapelelor: - Sire! Franța a vrut să dedice memoriei Augustului Vostru Tată unul dintre marile monumente ale capitalei sale. În numele guvernului Republicii, o rog pe Majestatea Voastră Imperială să binevoiască a consacra acest omagiu pecetluind, împreună cu președintele Republicii, prima piatră a Podului Alexandru al III-lea, care va lega Parisul de expoziția din 1900, și să acorde astfel măreței opere de civilizație și de pace pe care o inaugurăm înalta aprobare a Majestății Voastre și
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
dezarmantă pentru orice tentativă taxonomică. Cu atât mai anevoioasă este operația de captare rezumativă a esenței sale, a cărei savoare este dată nu doar de natura și diversitatea ingredientelor, ci și de arta mixării și a dozării lor, de "meșteșugul" pecetluit de geniul artistului inimitabil. Un organism viu este greu de disecat. Anatomia operei caragialiene se poate descrie doar prin aproximări de suprafață. Putem inventaria mărcile originalității sale, rezultatul fiind cea mai cuprinzătoare configurație cristalizată a caragialismului, mereu remodelată în diacronie
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
de lucru. În plus, facilitățile trebuiau să convingă definitiv că progresul nu era o iluzie și că productivitatea așa cum susținea F.W. Taylor este profitabilă tuturor, în primul rând celor săraci, nu doar unui număr restrâns de privilegiați. Confortul domestic pecetluia impactul progresului tehnic, al "civilizației mașiniste" (Le Corbusier) care avea drept consecință bunăstarea socială, "bucuriile esențiale" ale vieții de familie. Din acest motiv, locuința reprezenta "o vitrină a modernității"130. Anchetele statistice măsurau nivelul de dezvoltare după numărul băilor și
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
reforma din 1977 cu privire la favorizarea unei regularizări a sectorului de habitat prin logica pieței pare să fie întărit pe termen lung "riscurile economice de segregare prin habitat"364. În sectorul locativ, cvasi-liberalizarea chiriilor instaurată în 1986 prin legea Méhaignerie a pecetluit declinul rolului social pe care parcul privat îl jucase până la acel moment. Creșterea chiriilor a constituit principalul factor care a determinat situația prezentă. De exemplu, între 1990 și 1999, valoarea locativă a locuințelor a crescut cu 70 %, pe când indicele general
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
-i ocolește nici pe proprietari. Gestionarea unui număr foarte mare de coproprietăți pare a fi una dintre dificultățile majore ale politicii locuințelor pentru următorii ani. Neplata cheltuielilor colective de către o parte din locuitori poate duce la falimentul proprietarilor, fapt ce pecetluiește soarta clădirilor care intră în spirala degradărilor. În aceste circumstanțe, păstrarea patrimoniului pune problema de natură politică a unei mai bune combinări între respectarea drepturilor coproprietarilor și o gestionare mai rațională a întreținerii clădirii. "Suplețea gestionării și respectarea dreptului la
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
capitale ("a doua Romă"), Bizanțul, pe locul unei vechi colonii grecești. Prin fondarea orașului Constantinopole, pe care împăratul l-a inaugurat la 11 mai 330, fără să mai aștepte sfârșitul lucrărilor, i-a retras Romei titlul de capitală a imperiului, pecetluind astfel decăderea acestuia. Opera lui Constantin a fost urmată de proclamarea creștinismului, în 380, drept religie oficială a imperiului și prin interzicerea definitivă a păgânismului, în 391. Aceasta a fost desăvârșită în 476 de nimicirea Romei, devastată de hoardele păgâne
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
în fața casei, iar el trimte după slugi să-l anunțe... Lucruri înduioșătoare: Duios e țârâitul greierului; la sfârșitul lunii a noua e-atât de stins de nu știi dacă-l auzi sau numai ți se pare. Se comunică în versuri, pecetluite cu flori sau crenguțe, numai în versuri... Lucruri fermecătoare: De după un paravan vine un glas șoptit, plăcut la ureche. Îi răspunde o voce tânără, apoi foșnesc mătăsuri, pesemne vine cineva... Lucruri pline de măreție: Brocartul de China, nervurile din lemnul
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
a fi o controversă cu final deschis. Astăzi, sacrul și secularul conviețuiesc, făcând loc unor Îmbinări imprevizibile: dacă există un fapt asupra căruia cercetătorii fenomenului religios din societatea contemporană cad de acord, acela este că procesul secularizării, departe de a pecetlui sfârșitul sacrului, Îl obligă să se reformuleze și să se restructureze, să negocieze și să instituie raporturi noi cu partenerii sociali adverși, lăsându-i considerabile spații de acțiune, dar și funcții sociale, nu doar private, ci chiar semnificative. Alimentarea acestei
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tradiție. Amenemope, un Înțelept din acea perioadă, spune 2: Zeul se găsește În perfecțiunea sa, În vreme ce omul În lipsurile sale... Nu spune „Eu sunt fără păcat”, și nu Încerca să-l ajungi șpe zeuț. Păcatul Îi aparține zeului, acesta este pecetluit cu degetul său. Într-adevăr, tu nu cunoști sfaturile zeului; astfel, nu poți să cunoști ziua de mâine. Pune-te În mâinile zeului și tăcerea ta le va face să se coboare. Nu râde de un orb, nu-ți bate
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
diferite forme, să ia parte la evenimentele politico-militare ale ultimului veac al elenismului: odată cu războiului Romei Împotriva Ligii aheene și cucerirea Corintului, pe de o parte, și cu Întemeierea provinciei romane a Macedoniei, de cealaltă parte, destinul grecilor continentali este pecetluit. Deși cetățile grecești Își mențin propriile structuri socioeconomice și propriile instituții juridice și religioase pe toată perioada stăpânirii romane, chiar și după ce aceasta va forma un imperiu, ele și-au pierdut orice capacitate de decizie autonomă pe plan politic. 2
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ar fi străină. Dimpotrivă, această reflecție, chiar dacă se găsește Într-o formă primară, a existat cu siguranță și a avut un caracter esențialmente optimist: după o victorie inițială a răului și o Întâlnire care, la prima vedere, pare a-i pecetlui triumful, În final, binele este menit să Învingă, dând naștere unei epoci a inocenței și a bucuriei. Alături de divinitățile proprii fiecărei funcții, religia indo-europeană cunoștea și divinități care acționau În legătură cu toate funcțiile, astfel Încât pot fi numite, fără a greși, trifuncționale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
anume. Și religia germanică deține figuri de acest tip; putem să-l amintim pe zeul Heimdallrxe "Heimdallr", pe care Dumézil, după ce l-a considerat inițial zeul Începuturilor (deci identic cu Ianusxe "Ianus"), l-a identificat mai apoi cu zeul care pecetluiește atât Începutul, cât și sfârșitul. Natura „inițială” a lui Heimdallrxe "Heimdallr" este deja evidentă În felul În care o descriu poemele eddice. El s-a născut „În zorii timpurilor” (Cântecul lui Hyndla, 35), fiind astfel, printre altele, strămoșul umanității și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
lor tradițională, țărănimea, și să o călăuzească. Deoarece numai printr-o astfel de colaborare putea România să-și rezolve problemele. Nici o improvizație liberală, nici orășenii nu puteau înlocui o asemenea simbioză 146. Dar viitorul lui Iorga în Partidul Conservator era pecetluit. A intrat în conflict cu lideri ai partidului de talia lui Take Ionescu și Titu Maiorescu. Maiorescu (așa cum își amintește familia Iorga) s-a folosit de unele discordanțe ideologice dilăuntrul Partidului Conservator pentru a bloca admiterea lui Iorga ca membru
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
mai. Hitler a încălcat neutralitatea Olandei, Belgiei și Luxemburgului. Coloanele lui blindate înaintau. În timp ce Rotterdamul ardea, nemții au străpuns fortificațiile franceze de la Sedan și au ajuns în doi timpi și trei mișcări la Canalul Mînecii. După Dunkirk, soarta Franței era pecetluită. După breșa reușită de trupele germane, Iorga întreba: "la ce s-ar putea aștepta omenirea" după o victorie a totalitarismului. "O "Nouă Ordine" a lanțurilor?" "Vor fi ei în stare (...) să mențină omenirea în stare de sclavie?" O asemenea izbîndă
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de ocazia reînarmării, RFG s-a abținut. În schimbul contribuției germane la apărarea Occidentului, Bonnul a cerut recunoașterea internațională deplină a RFG și amnistierea criminalilor de război germani aflați În custodia Aliaților. Presimțind că o astfel de Înțelegere ar putea fi pecetluită fără știrea lor, francezii s-au grăbit să descurajeze ideea unei contribuții militare germane la NATO cu o contrapropunere. În octombrie 1950, prim-ministrul francez René Pleven a sugerat Înființarea unei Comunități Europene de Apărare, după modelul Planului Schuman. Pe lângă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]